บทที่ 3 ปฏิบัติหน้าที่บนเตียงนอน (2/2)

ไวน์รสชาติดีทำให้เธอมึนงงไม่น้อย เมื่อรู้สึกดีขึ้น เธอจึงพาตัวเองขึ้นมาจากอ่างอาบน้ำ ร่างเปลือยเปล่าของเธอสะท้อนในกระจกบานใหญ่ที่ต้องตกตะลึงกับรูปร่างของสาวน้อยคนนี้ ร่างกายที่ดูบอบบางแต่กลับซ่อนรูปเหลือคณา ส่วนเว้าส่วนโค้งนั้นชัดเจนอย่างงดงาม ทรวงอกอิ่มขนาดใหญ่ช่างดูเย้ายวนยิ่งนัก ใบหน้าได้รูปที่หวานหยดแม้ยังไม่ได้แต่งแต้มประทินโฉม 'ฉินเจินเจิน ร่างกายของเธอช่างงดงามเหลือเกิน ฉันจะใช้มันเป็นอย่างดี' เธอยิ้มให้กับร่างกายที่สวยงามด้วยความพึงพอใจ

ฝ่ามือบางที่ขาวผ่องราวกับหยก หยิบชุดกี่เพ้าสีชมพูหวานที่ทำจากผ้าลูกไม้ทั้งตัว อีกทั้งยังมองเห็นทะลุปรุโปร่ง ราวกับว่าคนจัดเตรียมเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าจะให้เธอปฏิบัติหน้าที่นางบำเรอบนเตียงของเขาตั้งแต่วันแรกที่ย่างกรายเข้ามายังคฤหาสน์แห่งนี้

"อืม ในเมื่อคุณเปลี่ยนชีวิตฉัน ฉันก็จะทำให้คุณตราตรึงใจไม่ลืมเลือน หวังซานเย่" ฉินเจินเจินส่งรอยยิ้มหวาน ก่อนจะสวมใส่กี่เพ้าลูกไม้โดยไม่สวมชุดชั้นในทั้งชิ้นบนและชิ้นล่าง การเป็นผู้หญิงที่มีรูปร่างงดงามทำให้เธอมีความมั่นใจอย่างเปี่ยมล้น

เมื่อเปลี่ยนชุดเรียบร้อยเธอก็มานั่งประทินโฉมบนโต๊ะเครื่องแป้งที่มีเครื่องสำอางครบครัน สีสันถูกแต่งแต้มลงบนใบหน้าที่ขาวซีดจนเกิดสีสัน ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันหลังจากที่แต้มสีชมพูลงบนกลีบปาก ก่อนจะจ้องมองรูปร่างใหม่ของตัวเองด้วยความหลงใหล รูปร่างและหน้าตาที่ใฝ่ฝันทำให้เธอมีความสุขจนไม่อาจปิดบัง

ฉินเจินเจินสวมเสื้อคลุมบางเดินออกมาพบกับป้าหวังและสาวใช้อีกสองคนด้วยความอายเล็กน้อย แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะตกตะลึงไปตาม ๆ กัน ก่อนจะพากันเอ่ยปากชมพร้อมกับพาเธอไปยังห้องนอนของหวังซานเย่เพื่อปฏิบัติภารกิจนางบำเรอ

"คุณหนูงดงามมากเลยค่ะ คุณชายต้องชอบมากแน่ ๆ"

บานประตูไม้ของห้องหนึ่งถูกเปิดออก ก่อนที่ทุกคนจะพยักหน้าให้เธอเดินเข้าไปรอเขาภายในห้องนอนสุดกว้างใหญ่ ฉินเจินเจินเดินเข้ามาด้วยความประหม่าเมื่อจินตนาการฉากร่วมเตียงของเธอและเขา ก่อนที่เธอจะสะบัดหน้าไล่ความคิดออกไป ดวงตากลมมองสำรวจห้องนอนที่เป็นระเบียบของเขา นายทหารเช่นเขาทุกอย่างจะต้องเป็นระเบียบทุกอย่างเลยหรือ แม้กระทั่งผ้าปูที่นอนยังเรียบสนิทไร้รอยใด

เธอถอดเสื้อคลุมออกจนเหลือเพียงกี่เพ้าที่บางเบาราวกับไม่ได้ใส่อะไรออก ก่อนจะเดินไปนั่งลงบนเตียงพร้อมกับซ้อมจัดท่าทางยั่วยวนเขา เพื่อให้เขาประทับใจ ชีวิตความเป็นอยู่ของเธอจะได้เป็นไปอย่างราบรื่นหากทำให้เขาพึงพอใจ อย่างน้อยเขาก็เปรียบเสมือนขาทองคำที่ให้เธอได้พึ่งพิงในยามนี้

ฉินเจินเจินสูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนจะนั่งไขว่ห้างโชว์เรียวขาผ่านชายกระโปรงที่ผ่าสูงเกือบถึงสะโพก หัวใจดวงน้อยเต้นระส่ำเมื่อได้ยินเสียงของบานประตูที่ถูกเปิดออก และปิดลง ใบหน้าได้รูปช้อนสายตาขึ้นเพื่อปลุกอารมณ์ของเขา เสียงฝีเท้าหนักแน่นใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ จนร่างสูงหยุดชะงักอยู่ด้านหน้าของเธอ เธอจึงส่งสายตาที่เต็มไปด้วยความเว้าวอนให้กับเขา แต่ทว่า

"ทำกระไรของเธอ! แล้วชุดนั่นคืออะไรกัน" เสียงทุ้มเข้มของเขาดูดุดันจนน่าตกใจ ร่างบางสะดุ้งเฮือกจนทำอะไรไม่ถูก แต่ก็ต้องทำใจกล้าตอบออกไปด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ

"ก็เป็นนางบำเรอของคุณไงคะ คุณไม่ได้ซื้อฉันมาเพื่อการนี้หรอกหรือ" เธอกระพริบตาปริบ พร้อมกลับถามย้อนกลับไปแต่ทว่าสิ่งที่เขาตอบกลับมาทำให้เธอหน้าชาไม่น้อย

"ที่ผมให้คุณมารอในห้องนอนของผม ก็เพื่อจะชี้จุดว่าคุณต้องทำความสะอาดห้องผมตรงไหนบ้าง ผมบอกคุณเสียเมื่อไหร่กันว่าจะให้คุณมาเป็นนางบำเรอ" เมื่อพูดจบเขาก็รีบหันหลังกลับไปในทันที

"นี่คุณซื้อฉันมาเป็นคนใช้งั้นรึ คนบ้า!" เธอตวาดออกไปด้วยความเขินอายและเสียหน้า

"ก็ใช่น่ะสิ" เขาตอบเธอด้วยน้ำเสียงที่ไร้ความพิศวาสใด ๆ