บทที่ 3 ปฏิบัติหน้าที่บนเตียงนอน (1/2)

ฉินเจินเจินเดินตามสตรีวัยกลางคนที่ชื่อว่าป้าหวังด้วยความจำยอมและเชื่อฟัง เธอไม่ได้คิดจะขัดขืนแต่อย่างใด จนกระทั่งป้าหวังพาเธอมายังห้องอาบน้ำที่แสนจะกว้างใหญ่และหรูหรา เมื่อเธอเห็นว่าที่นี่มีสิ่งอำนวยความสะดวกที่ครบครันเกือบ ๆ จะเท่าที่ที่เธอจากมา รอยยิ้มที่แสนจะสดใสและดวงตาที่ทอประกายก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าด้วยความแช่มชื่น 'อย่างน้อยก็ไม่ได้ลำบากเท่าที่คิด'

"คุณหนู ป้าชื่อหวังหมิง เป็นคนดูแลความเรียบร้อยของคฤหาสน์นี้"

ป้าหวังแนะนำตัวพร้อมกับยื่นฝ่ามือที่เริ่มจะมีรอยย่นเข้ามาเพื่อปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเธอ ด้วยความตกใจฉินเจินเจินจึงดึงรั้งเสื้อผ้าของตัวเองเอาไว้ด้วยความเขินอาย

"ระ...เรียกว่าฉินเจินเจิน หรือเจินเจิน เฉย ๆ ก็ได้ค่ะคุณป้า" เธอแนะนำตัวออกไปพร้อมกับปกป้องกี่เพ้าตัวเก่าเอาไว้เป็นอย่างดี

"ถอดเสื้อผ้าออกเถอะค่ะ ป้าจะอาบน้ำให้"

ป้าหวังหมิงยังคงยื้อยุดฉุดกระชากเสื้อผ้าบนร่างกายของเธอ ซึ่งเธอก็ปกป้องตัวเองเต็มที่ แม้ว่าร่างกายของเด็กสาวคนนี้จะไม่ใช่ร่างกายที่คุ้นเคยของเธอ แต่เมื่อเข้ามาอยู่ในร่างนี้เธอก็ไม่หน้าด้านที่จะเปลื้องผ้าล่อนจ้อนให้ใครมาอาบน้ำให้หรอกนะ

"ไม่เป็นไรค่ะป้า ฉันอาบเองได้ค่ะ" เธอปฏิเสธออกไป ทุกอย่างจึงกลับสู่ความสงบอีกครั้ง

"เช่นนั้นเชิญคุณตามสบาย ป้าจะไปเตรียมชุดกับขนมมาให้คุณรองท้องนิดหน่อยระหว่างแช่กาย" ป้าหวังบอกกับเธอด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

"ขอบคุณค่ะ"

ฉินเจินเจินนั่งรอไม่นานป้าหวังก็กลับมาพร้อมกับเด็กสาวอีกสองคนที่ถือเครื่องแต่งตัวและเสื้อผ้า พร้อมทั้งอาหารมาให้กับเธอ ก่อนจะบอกให้เธอได้ทราบถึงตำแหน่งข้าวของเครื่องใช้ต่าง ๆ ที่อยู่ภายในห้องนี้ ดวงตาคู่สวยจึงกวาดมองไปรอบ ๆ ด้วยความสงสัยว่าคฤหาสน์นี้มีเครื่องใช้ของสตรีครบครันเช่นนี้เลยหรือ

"คุณป้าคะ ผู้บัญชาการมีน้องสาวด้วยหรือคะ ถึงได้มีของใช้ของผู้หญิงครบครันถึงเพียงนี้"

"คุณชายไม่มีน้องสาวหรอกค่ะ มีแต่ภรรยาที่เลิกรากันไป ที่นี่จึงมีข้าวของเครื่องใช้ของผู้หญิง แต่คุณหนูไม่ต้องกังวลไปนะคะ ของทุกชิ้นเป็นของใหม่ที่ยังไม่ผ่านการใช้งาน ป้าไม่กวนแล้วนะคะ ถ้าคุณหนูพร้อมเมื่อไรก็เรียกป้าได้เลย"

"ขอบคุณค่ะ"

เมื่อป้าหวังและสาวใช้คนอื่น ๆ ออกไป ฉินเจินเจินถึงเปลื้องเสื้อผ้าจนเหลือแต่เรือนกายเปล่าเปลือยลงไปแช่ในอ่างอาบน้ำใบโตที่มีน้ำอุ่นเตรียมพร้อมเอาไว้ ร่างกายของเจ้าของร่างเดิมผ่านการทรมานอย่างหนัก ทำให้เธอรู้สึกได้ถึงความเมื่อยล้าและอ่อนเพลีย เมื่อสัมผัสกับน้ำอุ่นจึงรู้สึกผ่อนคลายไม่น้อย

ดวงตากลมปรือลงด้วยความอ่อนล้า ก่อนจะนึกถึงคำพูดของป้าหวัง ผู้บัญชาการผ่านการแต่งงานมาแล้วหรอกหรือ แต่ก็ไม่น่าแปลกเพราะอายุของเขาก็ราวสี่สิบปีเข้าไปแล้ว อีกทั้งยังมีใบหน้าที่หล่อเหลาจะให้อยู่รอดเป็นโสดมาถึงอายุเท่านี้ได้อย่างไรกัน

ฉินเจินเจินแช่กายในน้ำอุ่นจนรู้สึกผ่อนคลาย ท้องน้อย ๆ ของเธอกลับทักท้วงขึ้นมาด้วยความหิว โชคดีที่ป้าหวังเตรียมการมาเป็นอย่างดี ข้างอ่างอาบน้ำจึงมีอาหารไว้ให้รองท้อง อีกทั้งยังมีไวน์ให้เธอได้จิบเพื่อกระตุ้นอารมณ์ ริมฝีปากบางขบเม้มด้วยความเขินอาย แม้ตอนนี้เธอจะอยู่ในร่างของเด็กสาววัยยี่สิบปี แต่อายุจริงของเธอร่วมสี่สิบปีเข้าไปแล้ว มีหรือที่เธอจะดูไม่ออกว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างหลังจากนี้

ถึงอย่างไรเธอก็ผ่านการมีความรักและร่วมสานสัมพันธ์ทางกายอันแสนเร้าใจมาบ้างแล้ว การที่เธอต้องตกเป็นนางบำเรอให้กับเขาก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าตกใจเท่าไรนัก อย่างน้อยเรื่องดีเรื่องแรกก็คือ ท่านผู้บัญชาการไม่ใช่ผู้ชายแก่หงำเหงือก แต่ยังดูหนุ่มแน่นและแข็งขัน อย่างที่สองก็คือ เธอโชคดีที่เขาซื้อเธอมาจากขุมนรก ไม่อย่างนั้นการเกิดใหม่ของเธอของเป็นที่น่าอดสูไม่ต่างจากที่เธอจากมา

เธอหลับตาลงด้วยรอยยิ้มจาง ๆ ราวกับยอมรับในโชคชะตาที่ได้เกิดใหม่อีกครั้ง แม้จะไม่ใช่โลกใบเดิมก็ตาม ชาติก่อนเธอเคยเป็นผู้หญิงที่อาภัพเรื่องรูปโฉมและคนรัก มีเพียงเงินตราก็ไม่อาจซื้อผู้ชายที่จริงใจให้กับตัวเองได้ ชีวิตใหม่ของเธอในตอนนี้ ได้กลับมาเป็นเด็กสาวที่สวยสะพรั่งทั้งรูปร่างและหน้าตา แต่กลับต้องมีสัมพันธ์กับบุรุษสูงวัย ก็อาจจะดีกว่าตอนที่เธอมีคู่นอนเป็นเด็กหนุ่มก็ได้