บทที่ 2 อยากได้คืนที่สอง 2

หล่อนจะทำอย่างไรดี เมื่อก่อนแค่แอบรักกฤตพลอยู่ไกลๆ แค่ได้เห็นข่าวคราวของเขาผ่านหน้าจอโทรทัศน์และหนังสือพิมพ์ แอบปลื้มแต่ไม่หวังครอบครอง แค่นั้นก็สุขใจแล้ว

แต่วันนี้...หล่อนถูกคนที่รักชังน้ำหน้า กล่าวหาว่าหล่อนหน้าด้านชอบยั่วยวนผู้ชาย

และที่สำคัญ...ตลอดระยะเวลาที่ปลาบปลื้มกฤตพลนานเกือบ 2 ปี บัดนี้ทุกอย่างพังครืนลงหมดเพียงเพราะเจอคำพูดร้ายกาจที่เขาพ่นใส่หน้า

เขาช่างไร้หัวใจ ไม่มีความรู้สึก เห็นผู้หญิงเป็นแค่สิ่งมีชีวิตที่โหยหาแต่เงิน เขาดูถูกหล่อนด้วยเงินตรา

ผิดหวัง...ผิดหวังจริงๆ ทั้งๆที่คิดว่าเขาจะเป็นสุภาพบุรุษมากกว่านี้แท้ๆ

ดีล่ะ...ในเมื่อเรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว หล่อนก็จะต่อต้านพ่อทุกวิถีทาง ไม่ว่ายังไงคนอย่างวีรยาก็ไม่มีวันเดินตามหมากห่วยๆของบิดาแน่ๆ !

กฤตพลเดินกลับเข้าบ้าน พบร่างเล็กๆของผู้เป็นน้องสาวนั่งอยู่บนรถเข็น เกวลีเป็นคนน่าสงสาร หล่อนประสบอุบัติเหตุตอนอายุ18ปี จนตอนนี้ผ่านไปแล้วเกือบสี่ปี ทว่าขาสองข้างของหล่อนก็ยังเดินไม่ได้

ต้องใช้ชีวิตอยู่บนรถเข็น แทบไม่ได้ออกไปท่องเที่ยวที่ไหน แฟนหนุ่มที่เคยรักกันปานจะกลืนกินสมัยอายุ17 พอเห็นหญิงสาวกลายเป็นคนพิการ ผู้ชายคนนั้นก็ตีจากไปหาสาวใหม่ทันที

และนั่นก็ทำให้เกวลีกลายเป็นคนที่ไม่เชื่อมั่นในรักแท้อีกต่อไป แต่ถึงแม้จะเดินไม่ได้ แต่เกวลีก็ไม่เคยแสดงความอ่อนแอให้ใครเห็น หล่อนยังคงยิ้มแย้มแจ่มใสและพูดเก่งจนคนที่อยู่ใกล้อดนึกเอ็นดูไม่ได้

รวมทั้งกฤตพลที่รักน้องสาวดุจแก้วตาดวงใจเลยทีเดียว...

“กางเกงพี่เก้าเปื้อนหมดเลย ไปคลุกฝุ่นที่ไหนมาตั้งแต่เช้าคะ” เกวลีถาม ซึ่งชายหนุ่มก็ยิ้ม พลางทรุดนั่งคุกเข่า มือจับที่เท้าแขนของล้อเข็นไว้ แล้วตอบว่า

“พี่หกล้มนิดหน่อยครับ ว่าแต่แก้วเถอะ หิวหรือยังเอ่ย ?”

“หิวค่ะ รออยู่ว่าเมื่อไหร่จะได้กินเสียที”

“แล้วทำไมแก้วไม่กินก่อนพี่ล่ะครับ หืม ?”

“ไม่เอา” หญิงสาวส่ายหน้าหวือ ก่อนจะประจบอย่างฉอเลาะ “แก้วอยากรอกินพร้อมพี่เก้านี่คะ ถ้าไม่ได้กินกับพี่เก้า แก้วคงกินข้าวได้น้อย”

“ขี้อ้อนจริง” ฝ่ามือหนาลูบเรือนผมสลวยของน้องสาวอย่างแสนรัก ก่อนจะจับมือเกวลีมาบีบเบาๆ “แก้วหายไวๆนะ พี่อยากเห็นแก้วมีความสุข”

“ทำไมคะ แก้วเดินไม่ได้แบบนี้ พี่เก้าเบื่อแก้วเหรอคะ เบื่อที่จะดูแลน้องสาวพิการใช่ไหมคะ” หางเสียงมีร่องรอยความน้อยใจอย่างเห็นได้ชัด ขณะที่ชายหนุ่มยิ้มละมุน จูบแก้มใสเบาๆแล้วบอกเสียงหนักแน่นว่า

“ไม่เคยเบื่อเลยครับ ต่อให้ต้องดูแลแก้วไปทั้งชีวิต พี่ก็ยินดี เพียงแต่ว่าพี่อยากให้แก้วหายไวๆ เป็นห่วงน้องสาวนี่ครับ”

ฟังประโยคนี้จากพี่ชาย หญิงสาวก็ยิ้มแก้มปริ จูบหนักๆที่หลังมือใหญ่แล้วจับมือกฤตพลมาแนบแก้มตัวเองอย่างประจบ “ขอบคุณค่ะที่พี่เก้าเป็นห่วงแก้ว”

“เวลาหมอมาตรวจ แก้วก็อย่าดื้อกับหมอนะครับ รู้มั้ย”

“ค่ะ...แก้วสัญญาว่าจะเรียบร้อยที่สุดและจะเชื่อฟังหมอทุกอย่าง ว่าแต่พี่กันย์ล่ะคะ เช้านี้ไม่เห็นเลย”

หญิงสาวถามถึงพี่สาวคนโตชื่อกันย์ชนกซึ่งมีอายุ 32 แล้ว แม้วัยจะล่วงเลยถึงเลข3นำหน้า แต่ก็ยังครองตัวเป็นโสด ไม่ยอมมีแฟน แถมยังขี้บุ่น จุกจิก และชอบต่อว่าพฤติกรรมนักรักของกฤตพลอยู่เสมอ

“เมื่อคืนคงไม่ได้กลับมั้ง คงเคร่งอยู่กับงานเหมือนเดิมนั่นแหละ ช่างพี่กันย์เขาเถอะแก้ว เราไปกินข้าวกันดีกว่า ป่านนี้ป้าแม้นคงเตรียมอาหารรอไว้บนโต๊ะแล้ว”

“พูดถึงป้าแม้น เมื่อกี้ป้าแม้นเล่าว่าเห็นผู้หญิงอยู่ในบ้านพี่เก้า เพิ่งกลับไปเมื่อเช้านี้...พี่เก้าพาผู้หญิงมานอนค้างที่บ้านเหรอคะ” น้ำเสียงราบเรียบแต่ดวงตาแฝงแววใคร่รู้เต็มเปี่ยม ขณะที่ชายหนุ่มนิ่งไปชั่วอึดใจก็ตอบเลี่ยงๆไปว่า

“เพื่อนของพี่น่ะ ตอนนี้กลับไปแล้ว”

“เพื่อนแน่เหรอคะ อย่าคิดนะว่าแก้วไม่รู้ว่าพี่เก้าเจ้าชู้มากแค่ไหน พี่เก้าจะพาผู้หญิงคนไหนเข้าโรงแรม แก้วไม่ว่า แต่อย่าพามาบ้านได้ไหมคะ”

“หืม ? แบบนี้ก็แสดงว่าแก้วไม่อยากได้พี่สะใภ้อ่ะดิ” ถามเสียงกลั้วหัวเราะ ซึ่งเกวลีก็ทำหน้าง้ำ ตอบเสียงสะบัด

“ช่วยแบ่งแยกหน่อยก็ดีนะคะ ถ้าไม่ใช่ผู้หญิงที่เป็นตัวจริงพี่เก้าอย่าพาเข้าบ้านนะ แก้วขอร้อง”

“จ้า...ก็ได้ เมื่อคืนนี้ผิดพลาดนิดหน่อย อย่าว่ากันเลยนะ”ชายหนุ่มยกมือขวาขึ้นเป็นเชิงยอมรับ ก่อนจะลุกขึ้นเข็นรถน้องสาวตรงไปทางห้องครัว เห็นแม้น...หญิงชราวัย 60ปีกำลังจัดเตรียมอาหารลงบนโต๊ะหลากหลายทั้งของคาวและหวาน

“ทานเลยไหมคะ อิฉันจะได้ตักข้าวสวยใส่จานให้” แม้นถาม ซึ่งเกวลีก็พยักหน้ารับ นางจึงหันไปตักข้าวในโถใส่จานให้อย่างเรียบร้อย

แม้นเป็นแม่บ้านมานานนับ 40 ปี งานบ้านงานเรือนไร้ข้อบกพร่อง ซ้ำฝีมือการทำอาหารยังดีมากๆ เพราะใกล้ชิดกันมานาน แม้นจึงเป็นเสมือนคนหนึ่งในครอบครัวด้วย

“วันนี้เข้าบริษัทสายนะคะคุณเก้า” แม้นเริ่มเกริ่น ซึ่งชายหนุ่มก็ยิ้มรับ

“ครับ เข้าสายนิดหน่อยไม่เป็นไรหรอก”

“สงสัยเมื่อคืนพี่เก้าจะวุ่นวายหนักไปหน่อย เช้านี้เลยไปทำงานสาย” เกวลีแขวะ เล่นเอาชายหนุ่มถึงกับหน้าเคร่ง

“แก้ว !”

“ขอโทษค่ะ แก้วไม่พูดเรื่องนั้นแล้วก็ได้ ขอแค่พี่เก้าอย่าเห็นผู้หญิงคนไหนสำคัญกว่าแก้วก็พอ”

กฤตพลถอนหายใจ พลางยิ้มรับ “ครับ แก้วสำคัญที่สุดสำหรับพี่”

แม้จะพูดไปเช่นนั้น แต่ในใจกลับหวนนึกไปถึงเจ้าของเสียงแหลมใสที่มีฝ่าเท้าหนักหน่วง...ผู้หญิงคนนั้นชื่ออะไรกันนะ หน้าตาไม่โดดเด่น แต่คำพูดจาช่างอาจหาญ ปากบอกว่ารักแต่กลับกล้าถีบเขาแถมไม่สนใจเงินที่เขาให้อีก

หล่อนเป็นผู้หญิงน่าสนใจคนหนึ่ง เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขาถูกถีบ อยากรู้นักว่าเจ้าหล่อนชื่ออะไร ทำงานที่ไหน แล้วรู้จักบ้านเขาได้ยังไง

เขาจะต้องรู้คำตอบของทุกคำถามให้ได้ เพราะหล่อนเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขาอยากมีคืนที่สองด้วย !