คืนสวาทเมียบำเรอ

บทที่ 1

พิศวาสร้าวในคืนลวง

“อา...”

เสียงครางกระเส่าดังจากคนสองคนที่ตอนนี้หลอมรวมร่างกายเป็นหนึ่ง ‘วีรยา’ปรือตาฉ่ำหวานมองใบหน้าคมที่เห็นห่างเพียงคืบอย่างเคลือบแคลง

หล่อนฝันไปหรือเปล่า ชายที่โอบกอดหล่อนไว้แนบร่างคนนี้คือ‘กฤตพล’ ชายหนุ่มนักรักที่ไร้หัวใจ เขาเคยมองหล่อนอย่างหมิ่นแคลน ดวงตาคู่คมชวนฝันช่างกระด้างไร้ความรู้สึกอยู่เป็นนิตย์

ทว่าในเวลานี้ เขากลับกอดหล่อนราวกับรักเสียเต็มประดา ดวงตาสีเข้มที่เคยเฉยชา วันนี้เปี่ยมล้นด้วยไฟพิศวาส เขาต้องการหล่อน...แม้ไม่บอกผ่านคำพูด แต่ภาษากายและแววตาที่เห็นก็ทำให้หญิงสาวรู้โดยอัตโนมัติว่าตอนนี้เขาเจียนคลั่ง

“อ๊ะ...” วีรยาอุทานสั้นๆ ใบหน้าร้อนผ่าวเมื่อบางสิ่งรุกล้ำเยื่อพรหมจรรย์ก่อนทะลวงเข้าสู่ความอุ่นร้อนที่คับแคบ อาการเจ็บปร่าเกิดขึ้นทั่วเนินสาว แต่เขากลับไม่ปรานีเมื่อขยับกายรุกล้ำเข้ามาอย่างกระชั้นชิด

“จะ...เจ็บ” หญิงสาวบอกเสียงสั่น กระบอกตาร้อนผ่าว ซึ่งเขาก็ชะงักไปชั่วอึดใจเดียว นาทีต่อมาร่างหนาก็ขยับกายอีกครั้ง พร้อมริมฝีปากอุ่นจัดที่ครอบครองยอดถันอิ่มดูดดื่มราวหิวกระหายมาเนิ่นนาน

น่าแปลกที่ความเจ็บปวดในช่วงแรกคลายลง ก่อนความรัญจวนจะเข้าแทนที่ วีรยาหลับตาแน่น นิ้วครูดไปตามแผ่นหลังเปลือยเปล่าของผู้ชายที่คร่อมอยู่เหนือร่าง เสียงหวีดร้องบ่งบอกความหฤหรรษ์มาพร้อมกับหยาดน้ำตาแห่งความอิ่มเอม

แต่ดูเหมือนกฤตพลจะยังไม่อิ่มในรสสวาท เพราะชายหนุ่มจูบที่เรียวปากอิ่มแล้วไต่มาตามซอกคอ ขณะที่สองมือบีบเคล้นเต้าทรวงอย่างหนักหน่วงเพื่อปลุกเร้าให้ไฟสวาทลุกโชนอีกครั้ง

ไม่ใช่ฝันไปใช่ไหม...

วีรยาถามตัวเองในใจเช่นนั้น ทว่าใบหน้าคมที่ลอยเด่นอยู่ไม่ห่าง...คิ้วเข้มยาวได้รูป ดวงตาคมกริบ จมูกโด่งเป็นสัน และริมฝีปากสีชมพูสวย

ทุกอย่างที่ประกอบขึ้นเป็นกฤตพล หล่อนไม่มีทางลืม ทั้งรูปหน้าที่คมสัน และเรือนร่างกำยำ บัดนี้หล่อนได้ครอบครองเขาแล้วทุกสัดส่วน

หล่อนเป็นเจ้าของเขาแล้วอย่างเต็มตัวใช่ไหม ?

รอยยิ้มปลื้มปิติผุดขึ้นที่เรียวปากอิ่ม แขนเรียวยังคงโอบรัดลำคอแกร่งไว้อย่างกลัวว่าเขาจะหนีหาย ขณะที่สะโพกสอบเพรียวยังคงทำหน้าที่ขยับเข้าออกอย่างแข็งขัน

หยาดเหงื่อเม็ดเล็กไหลซึมจากเรือนผม ไล่ลงมาตามแนวแก้มราวกับว่าอากาศร้อนจัด ทั้งๆที่ในห้องติดเครื่องปรับอากาศอย่างดี

“เก้า...ฉัน ฉันรักคุณ” หญิงสาวบอกด้วยเสียงสั่นแต่หนักแน่น ซึ่งเขาก็ขมวดคิ้วฉับ ดวงตาเปล่งประกายประหลาดขึ้นวูบหนึ่งก่อนจะจางหายไปอย่างรวดเร็ว

กฤตพลไม่พูดอะไร เขากระแทกกระทั้นส่วนร้อนผ่าวอย่างสม่ำเสมอ ไม่มีคำบอกรัก ไม่มีคำพูดใดๆที่บอกถึงความห่วงหา

แม้ใจหนึ่งจะนึกน้อยใจ แต่กระนั้นวีรยาก็ยังต้องการเขา เมื่อร่างกายร้อนผ่าวเหมือนถูกไฟอังอยู่ตลอดเวลา หล่อนปรารถนาอยากให้เขาโอบกอด จูบซ้ำๆและเป่าลมหายใจร้อนๆรดต้นคอและเนินอก

อยากให้นิ้วเขาสัมผัส แตะทุกสัดส่วน อยากเป็นของเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น...

เพราะท่วงท่าเร่าร้อน และการสนองกลับที่เป็นไปโดยสัญชาตญาณของหญิงสาว ทำให้กฤตพลยิ้มหยัน เขามองร่างงามเหมือนมองของเล่นที่ถูกใจ

ใช่...หล่อนถูกใจเขา ผู้หญิงที่บริสุทธิ์และหอมหวานเช่นหล่อนหาไม่ได้ง่ายๆในโลกปัจจุบัน

แล้วดูดวงตาหล่อนสิ เชิญชวนจนเขาไม่อยากผละห่างไปไหน...อยากกอด อยากแนบชิดไปนานๆ

เพราะอารมณ์ฝ่ายต่ำพัดโหมกระพือ สุดจะอดใจไหว กฤตพลขบกัดเนินอกขาวผ่องอย่างแรงจนหญิงสาวสะดุ้ง ฝ่ามือใหญ่โลมลูบสีข้างนวลเนียนไปเรื่อย ก่อนเลื่อนขึ้นกอบกุมทรวงอกอวบหยุ่น

“คุณ...ถูกใจผมมาก” เสียงทุ้มกระซิบ วนเวียนดมดอมแก้มสาว สัมผัสจุดชวนหวิวซ้ำๆหลายครั้งราวจะย้ำว่าเรือนกายนี้มีคนครอบครองแล้ว

วีรยายิ้มออกมาอย่างเปี่ยมสุขเมื่อความร้อนที่มีคลายลงจนเหลือเพียงความอบอุ่น ร่างหนาเกร็งกระตุกก่อนจะพาลาวาแห่งรักเข้าสู่ร่างกายหล่อนเต็มที่

บทเพลงรักมอดดับ และหญิงสาวก็อ่อนเพลียเกินกว่าจะพูดอะไร ดวงตาคู่โตหลับพริ้มแล้วจมดิ่งสู่ห้วงนิทราอย่างรวดเร็ว โดยที่ร่างบางยังอยู่ภายใต้อ้อมกอดของคนที่ทิ้งตัวลงนอนเคียงข้าง

คืนนี้คงเป็นคืนที่หล่อนจะหลับฝันดี และต่อให้ฝันร้ายแค่ไหน หล่อนก็ไม่หวั่น เพราะตอนนี้หล่อนมีความสุขเหลือเกินที่ได้หลับพร้อมกับคนที่หล่อนรัก