บทที่ 2

เพื่อนรักคือรายที่สองที่อวยพรเธอ ต่อจากพ่อและแม่ที่อยู่ต่างจังหวัด ปีนี้วันเกิดเธอเป็นวันทำงาน อิงจันทร์เลยไม่ได้ไปฉลองกับพวกท่าน ปีนี้เป็นปีแรกกระมัง ที่เธออาจจะไม่มีงานเลี้ยงวันเกิด เพราะเพื่อนรักเพื่อนซี้ของเธอที่มักจะเจ้ากี้เจ้าการจัดงานฉลองให้เธอตอนนี้อยู่ที่ญี่ปุ่น พ่อกับแม่อวยพรเธอตั้งแต่ก่อนวันเกิด ส่วนยัยฝันโทรมาอวยพรเมื่อวาน โดยบอกว่ากลัวจะลืมเลยชิงโทรมาก่อน เนื่องจากวันคล้ายวันเกิดของเธอนั้น ฝันอรุณมีเรื่องจะต้องทำมากมายเกี่ยวกับเจ้านายคนใหม่

ไม่รู้ว่าเพื่อนรักไปอยู่ทางนั้นเป็นยังไง เห็นเล่าๆ บ่นๆ เกี่ยวกับเจ้านายมาเพียบอยู่ ฟังแล้วก็บางทีขมวดคิ้วตามว่าคุณริวซึเกะที่ว่าเป็นคนยังไงกันนะ? แต่เห็นในรูปที่เพื่อนส่งมาให้ ก็ต้องตาลายไปแป๊บหนึ่ง มิน่าล่ะเพื่อนเธอถึงกับประกาศว่าจะยอมผิดจรรยาบรรณ ที่จะปล้ำเจ้านายทำสามี

ก็น่าปล้ำอยู่นะจากหน้าตา เธอผู้เป็นแฟนอนิเมะ เห็นหน้าคุณบอสของคุณเพื่อนแล้วก็แอบเคลิ้มไปนิดหนึ่งเลยล่ะ หน้าตาของเขายังกับพระเอกในการ์ตูนของ ชินโจ มายู ที่เธอจะอ่านทีต้องแอบแม่ทีเนื่องจากเนื้อหาข้างในที่แสนโรมานซ์ 18+...มิน่าล่ะยัยฝันถึงกับอาการออก ว่าอยากได้บอสทำสามี

แถมมายุเธอด้วยนะ ว่าควรจะทำแบบนี้ได้สักที เอ๊อ ยังไงกันยัยคนนี้

อิงจันทร์เข้าบริษัทมาตามเวลาทำงานที่เธอมาประจำ คือมาไม่เกินเจ็ดโมงครึ่ง อิงจันทร์ทำอะไรค่อนข้างตรงเวลา เป็นแบบแผนเหมือนเดิมทุกวัน

เธอเป็นคนตัวเล็ก แต่รูปร่างสมส่วน เธอมักจะสวมเสื้อเชิ้ตและกระโปรงทรงดินสอที่ยาวถึงน่องผ่าหลังเล็กน้อยพอให้เดินสะดวก เธอเลือกโทนสีเสื้อผ้าให้เข้ากันซึ่งเป็นโทนสีสุภาพไม่ฉูดฉาดส่วนมากจะไม่มีลวดลาย เรือนผมรวบไว้เป็นหางม้าบ้าง เป็นมวยบ้าง เธอมักจะสวมรองเท้าคัชชูส้นสูงไม่เกินสองนิ้วครึ่งคือมาตรฐานรองเท้าที่เธอเลือก เครื่องประดับที่สวมเป็นประจำทุกวันคือนาฬิกาข้อมือ เป็นของขวัญจากเพื่อนรัก และสร้อยทองเส้นเล็กห้อยล็อกเก็ตที่มีรูปของพ่อและแม่อยู่ด้านใน

ใบหน้าของอิงจันทร์นั้นไม่ได้สวยสะดุดตา แต่เธอเป็นคนสวยพิศ ยิ่งมองก็ยิ่งเพลินตาเพลินใจ จุดเด่นอยู่ตรงนัยน์ตาสวยสีน้ำตาลที่มันซ่อนอยู่หลังกรอบแว่นสีทองของเธอ นี่กระมังเพราะเธอซ่อนของสวยๆ ไว้แบบนั้น เธอจึงไม่ได้เป็นคนโดดเด่นชวนมองอะไร

อิงจันทร์คิดมาตลอดว่าตัวเองหน้าตาธรรมดา ยิ่งอยู่กับดาวโรงเรียนอย่างฝันอรุณ เธอก็คล้ายดวงจันทร์ที่ซ่อนอยู่หลังดวงตะวัน ถูกแสงของดวงตะวันกลบบัง บุคลิกของสองสาวก็ช่างไม่เหมือนกันเอาเสียเลย อิงจันทร์โดดเด่นเรื่องวิชาการ ส่วนฝันอรุณที่โดดเด่นคือบุคลิกและงานกิจกรรม รวมไปถึงหน้าตาสวยคมคายนั่นด้วย

วันนี้วันพิเศษเธอแวะตักบาตรตอนเช้า เลยเกือบเลตจากเวลาที่เธอเข้างานประจำ พอเปิดประตูบริษัทเข้ามา เธอก็พบกับเซอร์ไพรส์...

"แฮปปี้เบิร์ดเดย์ ทูยู แฮปปี้เบิร์ดเดย์ แฮปปี้เบิร์ดเดย์ แฮปปี้เบิร์ดเดย์ ทูคุณอิงจันทร์ มีความสุขมากๆ นะคะคุณเลขา"

เสียงร้องเพลงวันเกิดดังต้อนรับเธอ พร้อมกับเหล่าเพื่อนพนักงาน เค้กถูกยื่นมาตรงหน้าเธอเพื่อให้เธอขอพรและเป่าเทียน อิงจันทร์รู้สึกตื่นเต้นดีใจกับเซอร์ไพรส์นี้มาก เธอถูกเพื่อนพนักงานพาไปยังห้องแคนทีนของบริษัท งานเลี้ยงย่อมๆ และมหกรรมมอบของขวัญเพื่อเธอถูกจัดไว้ตรงนั้น

จากวันเกิดที่ดูจะเงียบเหงา กลายเป็นวันเกิดที่อึกทึกที่สุดไปเสียอย่างนั้น

เธอวีดีโอคลอให้ฝันอรุณเห็นถึงบรรยากาศงานเลี้ยงของเธอ ฝันอรุณบอกว่าคอยดูของขวัญของเธอเถอะ จะทำให้อิงจันทร์มีความสุขที่สุด เชอะ!

"ยัยขี้อิจฉา" อิงจันทร์แกล้งว่า

"ไม่ได้หรอก ฉันคือเพื่อนซี้ของแก ฉันสำคัญที่สุดรองก็แต่พ่อทัตกับแม่ภาของแกเท่านั้นย่ะ อ้อ อีกคนก็ท่านประธานของแกด้วย"

"อื้อ แค่นี้นะ"

หน้าของอิงจันทร์แดงขึ้นทันที ก่อนจะรีบกดตัดสาย ข้างๆ เธอคือหัวหน้างานแผนกบัญชีที่กำลังนั่งรับประทานเค้กวันเกิดของอิงจันทร์อยู่ ที่หันขวับมาในทันทีเมื่อได้ยินแว่วๆ แบบนั้น

"จริงสิคะคุณเลขาอิง งานวันนี้เป็นเซอร์ไพรส์จากท่านประธานนะคะ เธอมาเจ้ากี้เจ้าการให้มิลค์เป็นคนจัดงาน นัดแนะกับเพื่อนๆ แล้วก็หยุดงานครึ่งวันฉลองให้กับคุณเลขาน่ะค่ะ เราควรเหลือเค้กไว้ให้กับท่านด้วยนะคะ"

"เหรอคะ"

หน้าของเธอยิ่งแดงมากกว่าเดิม เพราะทั้งปลื้มและยินดี แต่...เธอก็ยังไม่เห็นเขาในงานเลี้ยงนี้เลย อิงจันทร์เม้มปากน้อยๆ ลังเลว่าจะส่งข้อความไปถามเขาดีไหม ว่าทำไมถึงยังไม่เข้ามาที่บริษัทอีก ตอนนี้ก็เกือบสิบโมงแล้ว ปรกติแล้วถ้าเกินเวลานี้เธอจะต้องโทรศัพท์ตามเขาแล้วถ้าเขาไม่มาทำงาน

"ค่ะ"

มาริสามองไปที่โต๊ะ เค้กวันเกิดของอิงจันทร์นั้นมีสองก้อน เพราะเพื่อนๆ ที่ร่วมงานเลี้ยงในเช้านี้มีถึงสิบสี่คน ก้อนเดียวคงไม่พอ ทางเธอเลยสั่งมาสองก้อน เหลืออีกสามชิ้นที่ยังไม่มีคนตักไปรับประทาน เธอจึงเอามันใส่จานและให้อิงจันทร์เอาไปไว้ในห้องทำงาน เผื่อให้ธาดาได้รับประทานด้วย

เค้กวันเกิดของเธอนั้น มาริสาช่างรู้ใจที่สั่งเค้กของโปรดมาให้กับเธอ ไม่รู้ว่ามีใครบอกไหม อิงจันทร์ชอบเค้กเลมอน ของร้านแห่งหนึ่ง และเค้กวันเกิดของเธอก็คือเค้กชนิดนั้น

นอกจากเธอที่ชอบ ท่านประธานของเธอก็ชอบเช่นกัน

หลังจากงานเลี้ยงย่อมๆ นั้น หลายคนมีของขวัญให้อิงจันทร์ ตอนนี้เธอเลยหอบข้าวของเต็มมือไปหมด มาริสาและจิตตรีที่เป็นผู้ช่วยของเธอช่วยกันหอบหิ้วเข้ามาเก็บให้ และบอกลาเธอไปทำงานของตัวเองต่อ

สิบเอ็ดโมงครึ่งแล้ว

เธอมองนาฬิกา เจ้านายของเธอยังไม่มา อิงจันทร์เช็คดูไลน์ของเธอที่มักจะใช้คุยกับเขาเรื่องงานทุกวัน บางหนเจ้านายเธอก็จะมีเย้าแหย่ และชวนคุยเรื่องอื่นบ้าง อิงจันทร์ก็มักจะตอบทุกอย่างที่เขาถามได้ แถมยังเป็นเลขาที่เขาเรียกเธอว่า คุณยอดเลขาของผม เพราะเธอสามารถเป็นยิ่งกว่าเลขาให้กับเขา นอกเวลางาน บางทีเธอก็ไปเป็นเพื่อนแม่ของเขาทำบุญ บางหนเธอก็ไปเป็นคนเลือกของขวัญวันเกิดให้เหล่าคนสำคัญของเขา พาน้องสาวของเขาเที่ยว แถมด้วยถ้าเกิดว่าเขาไปต่างประเทศ เธอก็จะต้องรับหน้าที่ไปดูแลให้อาหารสัตว์เลี้ยงของเขาในบางครั้งอีกด้วย

เป็นทุกอย่างให้คุณประธานแล้วจริงๆ

เธอทำให้เขาด้วยใจ ใจที่ลึกล้ำ...เธอแอบรักเขา...อิงจันทร์ก็คิดอยู่แค่นั้นแหละ แค่ได้ทำอะไรเพื่อเขา เธอก็มีความสุขแล้วล่ะ ถึงว่ายัยฝันจะยุ จะแยงให้เธอกล้าเสียทีก็เถอะ

เฮ้อ...