บทที่ 1

"สุขสันต์วันเกิดนะจ๊ะยัยอิง ปีนี้ฉันขออวยพรให้แกสุขสมหวังในสิ่งที่ตั้งใจไว้เสียที"

คำอวยพรจากเพื่อนสนิทที่ดังมาตามสาย ทำให้อิงจันทร์ขมวดคิ้วนิดๆ

"หืม...ในสิ่งที่ตั้งใจ แกรู้เหรอยัยฝันว่าฉันหวังเรื่องอะไร"

หัวเราะดังมาจากเพื่อนสาวสุดซี้ของเธอ ที่ตอนนี้ไปทำงานไกลถึงต่างแดน เพื่อนที่เรียนจบจากสถาบันเดียวกัน เธอได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง ส่วนฝันอรุณนั้นได้เกียรตินิยมอันดับสอง คะแนนตีคู่คี่สูสีกันมาแพ้ชนะกันแค่นิดเดียวเท่านั้น

อิงจันทร์มีฝันอรุณเป็นเพื่อนรู้ใจ สองสาวเรียนจบแล้วก็ออกมาทำงาน ต่างสมัครได้ทำงานในบริษัทระดับท็อป อิงจันทร์ได้ทำงานในตำแหน่งเลขานุการของท่านประธานหนุ่มโสด ที่เรียกได้ว่าเป็นหนุ่มนักธุรกิจในฝันของสาวๆ เกือบค่อนประเทศ มีการโหวตซีอีโอทรงเสน่ห์ คุณธาดา ทรงสิทธิเมฆา อายุ 34 ปี

ส่วนฝันอรุณนั้นก็เป็นเลขานุการของบอสใหญ่บริษัทก่อสร้างอันดับต้นๆ ของประเทศ ตอนนี้เธอถูกย้ายไปทำงานกับทายาทของท่านที่ญี่ปุ่น เหมือนเป็นการไปฝึกงานให้กับทายาทให้ท่าน ฝันอรุณเป็นสาวโสด ไร้พันธะ เจ้านายเห็นประสิทธิภาพของเธอในการทำงานและข้อเด่นเรื่องนี้ จึงนำเสนอเงินเดือนเพิ่มมากขึ้นและโอกาสที่ได้ไปทำงานที่ต่างประเทศ

ทั้งสองสาวนั้นตั้งแต่เรียนก็ทำงานควบคู่ไปเพื่อส่งเสียตัวเองอีกทางหนึ่งไปด้วย มาเช่าคอนโดอยู่ด้วยกันหลายปี เอาไปเอามาพอทำงาน เลยตกลงซื้อด้วยกันเสียเลย ตอนนี้อิงจันทร์ก็ต้องอยู่คนเดียว เพราะฝันอรุณไปทำงานที่ต่างประเทศมีสัญญาทำงานห้าปี แล้วค่อยได้กลับมาเมืองไทย

"แหม ดิฉันเป็นใคร คุณฝันอรุณนะคะ เพื่อนที่รู้ใจคุณที่สุดแล้วล่ะค่ะ เป้าหมายของแก ก็คือบอกรักท่านประธานของแกเสียทียังไงล่ะ ยัยอิง"

"ว้าย!"

หน้าของอิงจันทร์แดงก่ำขึ้นทันที ก่อนจะหันซ้ายหันขวา มองจ้องเขม็งไปยังโต๊ะทำงานที่อยู่ตรงกันข้ามกับโต๊ะเธอโดยอัตโนมัติ เธอจะตกใจไปทำไมนะ ก็เขาไม่อยู่...แต่ยัยฝันพูดอะไรออกมากัน เฮ้อ...

"เดินหน้าลุยได้แล้วนะยัยอิง"

"ลุยอะไรเล่า เค้ามีแฟนอยู่แล้วย่ะ แกจะให้ฉันแย่งชิงคุณธามมาหรือยังไง ฉันไม่ทำหรอกนะ"

"อื้อ ฉันได้ข่าวมาแว่วๆ แหละ ว่าแกอาจจะได้ปลอบใจเจ้านายแกเร็วๆ นี้ยัยอิง เตือนๆ เขาไว้บ้างก็ดีนะ เกี่ยวกับแฟนของเค้าอะ"

"หืม? ยังไง"

"ก็ เอาไว้ให้หลักฐานแน่นๆ ก่อนฉันจะส่งให้แกเลยล่ะ แต่แกต้องเอาให้เจ้านายแกดูนะ จะได้เสียใจน้อยหน่อย ถ้าเกิดว่าข่าวมันหลุดออกมาอะ"

"อื้อ...แกพูดแบบนี้ฉันเริ่มเป็นห่วงเขาแหะ"

"รักเค้าล่ะสิ เลยห่วงเค้าอะ"

"ยัยฝัน ฉันไม่ได้รักเค้านะ ฉันจะรักเค้าได้ยังไงกัน ฉันเป็นเลขาของเค้านะ เจ้านายกับเลขาเค้าห้ามผิดจรรยาบรรณจีบเจ้านายนะ"

"จรรยาบรรณนี้ใครตั้ง" ฝันอรุณหัวเราะมาตามสาย แล้วเอ่ยเปรยเสียงเจ้าเล่ห์

"ฉันเองก็เริ่มอยากจะทำผิดจรรยาบรรณเหมือนกันแหละ ยัยอิง"

"อะไรของแก"

"แหม...ก็คุณริวสึเกะ เจ้านายของฉันแบบว่า เห็นแล้วฉันจะไม่ไหว แอร๊"

"ยัยบ้า เค้าให้ไปทำงานนะ ไม่ใช่ไปหาผัว"

"แหม ทั้งได้งานแล้วได้ผัวก็โอเคปะละ แกก็เหอะ รวบรวมความกล้าสารภาพไปซะเหอะ อิอิ อะๆ ห้ามด่าเพื่อนนะ เพื่อนรู้ลึกรู้จริงเลยกล้าพูด สาบานสิว่าแกไม่ได้แอบรักเค้า"

อิงจันทร์ได้แค่เงียบแล้วค้อนให้กับโทรศัพท์ดีนะที่เธอไม่ได้รับสายเพื่อนแบบวีดีโอคลอ ไม่อย่างนั้นพิรุธเต็มหน้าแน่ๆ วันนั้นเธอไม่น่าเมาจัด แล้วบอกเล่าความในใจให้กับเพื่อนได้ยินเลยสิน่า เฮ้อ...เลยโดนเพื่อนรักยุยงส่งเสริมให้สารภาพรักกับเขาเสียที

"ไม่สาบาน โอ๊ย พอแล้วย่ะ จะวางล่ะ นี่เวลาทำงานแล้ว แกก็วางได้แล้ว ไปนอนได้แล้ววันนี้วันหยุดของแกไม่ใช่เหรอ ไหนใครบ่นว่าง่วง...เมื่อคืนแกนอนดึกนี่"

"อื้อ...ใครเค้าจะนอนกัน ฉันจะไปเดินเที่ยวนาโกย่าก่อนย่ะ จริงสิ เดี๋ยวส่งของขวัญวันเกิดจากญี่ปุ่นไปให้นะ แกจะต้องเซอร์ไพรส์และชอบแน่นอนยัยอิง"

"แค่นี้นะ"

ว่าแล้วก็กดวางสาย ไม่อยากจะคุยกับเพื่อนรักให้เขินอีก เฮ้อ...

เธอแอบรักเจ้านายตัวเองมาหลายปี

เป็นความรักแบบเงียบๆ แบบแอบรักนั่นแหละ

ใครจะไปกล้าสารภาพกับเขากัน ขืนสารภาพเขาจะได้ไล่เธอออกจากงาน ออกแล้วเธอจะหางานที่ไหนเงินเดือนดี และมีความชื่นใจให้สัมผัสจากเขาแบบนี้อีก

อิงจันทร์ถอนใจ...ตามองไปยังโต๊ะทำงานของเขา

แค่เธอทำงานกับเขา คุยกับเขา ได้รอยยิ้มจากเขาแบบนี้ทุกวัน เธอก็พอแล้วล่ะ...