บทที่ 3

บรรยากาศที่ไหนๆ ก็เหมือนกันสำหรับเซริวตอนนี้ ก็คนมันนึกเบื่อทำอะไรก็เกิดจะเบื่อไปหมด ตอนแรกก็สนุกอยู่ดีๆ พอคิดถึงเรื่องการแต่งงานกับคุณหนูแก๊งโอริวเข้ามันก็พลันห่อเหี่ยวหัวใจ เขาควรจะทำอย่างไรดีนะ ถึงจะหนีการแต่งงานหนนี้ได้ คิดจนปวดหัวก็แล้ว หนีมาเที่ยวก็แล้ว ก็ยังปวดหัวปวดใจต่อไป กินเหล้าดีกว่า ชายหนุ่มคิดในใจ

“สวัสดีค่ะ เรารู้จักกันไหมคะ หน้าตาคุ้นมากเลย” เสียงหวานดังขึ้นข้างตัว ทำให้เซริวหันไปมองหล่อน แล้วยิ้มน้อยๆ

มุกเดิมอีกแล้ว ฉะนั้นเขาก็จะมุกเดิมใส่เจ้าหล่อน ผีเสื้อราตรีคนนี้เหมือนกัน

“Bon soir”

“อุ๊ย ภาษาอะไรวะ เอ่อ...หน้าตาโคตรเอเชีย ดันตอบมาเป็นภาษาอะไรง่า แบบนี้ก็ Good Buy ลาก่อน My Guy ฮือ”

แม่สาวลาเขาไปเสียดื้อๆ ทำเอาเซริวแทบจะหัวเราะพรืดออกมา เขามีความรู้สี่ภาษา ไทย อังกฤษ ฝรั่งเศสค่อนข้างดี สามอย่างแรก ใช้ในชีวิตประจำวันเสียส่วนมาก ส่วนภาษาที่สี่ แค่นึกอยากจะเรียน เพราะชอบสำเนียง เอาไปเอามา เขามักได้ใช้เวลามีสถานการณ์ฉุกเฉิน อย่างหนนี้อย่างไรเล่า พอสื่อสารกันไม่เข้าใจ ก็ไม่โดนตื้อ ไม่โดนอ่อย โกยแนบไปเลย

นั่งอมยิ้มอยู่คนเดียว สักพักหนึ่ง ธงรามก็กลับมาที่โต๊ะ เห็นเพื่อนนั่งเหงาๆ อยู่คนเดียว ก็เอ่ยทัก

“เฮ้ย...อะไรกันวะ อุตส่าห์หายไปตั้งนาน นี่กูได้เบอร์หญิงมาแล้วตั้งสองคน มึงยังไม่ได้อีกเรอะ”

“ก็...ยังไม่เจอใครที่ชอบว่ะ”

“ได้ไง มาเมืองไทย ต้องถึงเมืองไทยสิมึง กูไปญี่ปุ่น ยังถึงญี่ปุ่นเลย”

“เอ่อ...”

เกือบจะอ้าปากถามเพื่อนแล้วว่า ทำไมกูจะต้องถึงด้วยวะ ไม่มีอารมณ์ แต่แล้วสาวนางหนึ่งก็เหมือนจะมากู้สถานการณ์เกือบสิ้นลายของเซริว เจ้าหล่อนปราดเข้ามาด้วยท่าทีมั่นใจในตัวเอง สาวร่างเล็ก คัพ...ดูจากสายตาถ้าเจ้าหล่อนไม่ได้ยัดอะไรเข้าไป ก็น่าจะคัพอีอย่างเบาะๆ ล่ะ ผิวสีน้ำผึ้ง หน้าตาสวยคม สวมชุดเดรสยาวแต่ผ่าสูงเหนือขาอ่อน ตัวเสื้อเองก็ลึกจนเห็นอกงามนั่นรำไร เธอยิ้มหวานส่งให้เขา ไม่มองธงรามที่มองเจ้าหล่อนด้วยสีหน้าและสายตาที่เกือบๆ จะเหมือนหมาจิ้งจอกมองเหยื่อ

ถ้าเป็นคนนี้...

เอาวะ...ก็พอไหวล่ะ มึนๆ สักนิด ถ้าเจ้าหล่อนยอมไปไหนต่อด้วย ก็ค่อยว่ากัน

“สวัสดีค่ะ”

“สวัสดีครับคนสวย เอ...หน้าตาคุ้นมากเลยอะ พี่เคยเห็นที่ไหนรึเปล่าครับนี่? ดาราช่อง...รึเปล่าครับ”

คนชิงทักตัดหน้าก็คือพ่อเพื่อนตัวดีของเขา เซริวอยากจะสละเจ้าหล่อนให้เสียจริงๆ ทางนั้นหัวเราะกระซิก ก่อนจะรีบปฏิเสธ แต่สายตายังมองจ้องเป๋งที่เซริว เป็นเชิงบอกกลายๆ ว่า สนใจเขา

“แหม...ไม่ใช่สักหน่อยค่ะ อาโปก็คนธรรมดานี่แหละค่ะ เพื่อนพี่ต่างหากล่ะคะ ที่หน้าตาคุ้นๆ เหมือนดาราซีรีส์ญี่ปุ่นเลย อาโปเข้าใจผิดหรือเปล่าคะ อยากจะขอถ่ายรูป กับขอลายเซ็นหน่อยน่ะค่ะ”

“ไม่ใช่หรอกครับ”

จำต้องตอบภาษาไทย เพราะใช้มุกเดิมไม่ได้ผล เซริวยิ้มให้กับเธอ พลางสั่นหน้าน้อยๆ อาโปถือโอกาสนั่งข้างเขา และยกแก้วของเธอให้เขา

“ถ้าอย่างนั้นก็ขอถ่ายรูปหน่อยได้ไหมคะ จะเอาไปอำเพื่อนๆ ที่โต๊ะน่ะค่ะ”

เธอบุ้ยใบ้ไปทางโต๊ะของเธอที่ว่า เซริวมองตามอย่างไม่ตั้งใจ และ...

นั่น...

ดั่งศรปักเข้ากลางหัวใจที่กำลังเซ็งอย่างหนักของเซริว เจ้าหล่อนไว้ผมหน้าม้าปัด หน้าตาเหมือนตุ๊กตา จิ้มลิ้ม ทั้งปากทั้งตา ทั้งจมูก ตัวเล็ก ผิวขาว ดูไกลขนาดนี้ยังน่ารักขนาดนั้น แต่งตัวมิดชิดรัดกุมก็ยังดูเซ็กซี่แบบคาวาอิ โอ...ถ้าเป็นคนนี้ เขาก็อยากรับประสบการณ์แบบไทยๆ เข้าจริงๆ

เห็นสายตาของพ่อหนุ่มที่เธอหมายตาแล้ว อาโปก็แทบจะอยากเอาเหล้าสาดหน้าเข้าสักที นี่หล่อนมาอ่อยเขานะยะ! ไม่ใช่ให้เขามองนังฟิน...โอ๊ย...เธออยากจะกรี๊ด อีลูกคุณหนูหน้าแบ้วนั่น นี่เซ็กซ์ เอ็กซ์แตกอย่างเธอ จะมาแพ้อีนังหน้าเด็กนมแบนแต๋แบบนั้น ไม่นะ! อาโปไม่ย้อม ไม่ยอม

“เอ่อ...คือคนนั้นชื่ออะไรหรือครับ?”

“คนไหนคะ”

เห็นสายตาจ้องเป๋งไปที่ฟ้าใหม่ขนาดนั้น แต่อาโปก็แกล้งทำไก๋ หึๆ คอยดูนะ อีบ้า...ฉันจะฆ่าแกให้ตายด้วยปากฉันนี่ละ

“คนที่ใส่เสื้อสีขาว ไว้ผมม้านั่นน่ะครับ น่ารักมากๆ ผมอยากรู้จักจัง”

“ตรงเลยนะเพื่อน”

ธงรามสะกิด เขาเองก็มองเหมือนกัน แต่มองอาโปนะ เจ้าหล่อนน่ากินเหลือเกิน...คนนั้นดูเด็กไป หน้าตายังกับเด็กน้อยสิบห้าสิบหก แบ้ว...ใส ไม่ใหญ่ได้ใจเหมือนคนที่กำลังนั่งหน้าเชิดตรงหน้าเขานี่

คืนนี้แหละ เขาจะชิงกับเพื่อนสักหน่อย ถึงเจ้าหล่อนจะมาหาเพื่อนเค้าก็เหอะ

“เอ๋...ชอบยัยฟินหรือคะ อาโป...เอ่อ...”

เธอแกล้งทำอึกอัก แล้วยิ้มแหยๆ เรื่องการละครนี่เธอตีบทแตกตลอดล่ะ จะว่าเธอร้ายก็ร้าย แต่ใครจะว่า เพื่อนเธอไม่ได้ยินสักคนนี่

หึ!

แม่จะใส่ไข่ให้ยับเล้ย...(เสียงสูง) นังฟิน

“คนนั้นอย่าไปยุ่งกับเค้าเลยค่ะ แค่คุยน่ะ เข้าไม่ถึงหรอกค่ะ ต้องมีเงินด้วย”

“หมายความว่า...ยังไงครับ”

เซริวขมวดคิ้ว ฟังก็คุ้นๆ แปลกๆ แต่ก็ไม่น่าจะ...ถ้าเป็นแบบนั้นล่ะก็...อืม..

“ก็หมายความว่า...แค่คุยไม่ได้ ต้องซื้อยังไงล่ะค่ะ อุ๊ย...เหมือนเอาเพื่อนมาขาย แต่ชีก็ขาย เอ่อ...เฮ้อ เผลอพูดไปแล้วสิคะ”

อาโปแสร้งทำอึกอัก เอาวะ ผู้ชายกูไม่ได้ อย่างน้อยกูได้ใส่ไข่นังฟินก็ยังดี๊ ยังดี...หึๆ ว่าแล้วก็ทำท่าจะลุกหนี เหยื่อรายนี้ชวด ไปหาเอาใหม่ก็ได้

“เดี๋ยวครับ” มือๆ หนึ่งดึงข้อมือเธอไว้เสียก่อนที่เธอจะทันได้ลุกหนี ธงรามนั่นเอง เขายิ้มให้กับเธอ แล้วเอ่ยเสียงทุ้ม

“เพื่อนคุณ...เท่าไหร่ครับ ผมจะซื้อ”

“หืม?”

เซริวถึงกับคิ้วขมวด มองเพื่อนสนิทอย่างไม่อยากเชื่อ อาโปเองก็อ้าปากค้าง ที่ตลกใส่ร้ายของเธอ ชักจะไม่ตลกเสียแล้ว

“คือว่า...เอ่อ...คือ...”

ไหนๆ ก็ทำชั่วไปแล้ว ก็ทำไปอีกสักนิดจะเป็นไรไป ฉันจะเรียกค่าตัวให้หล่อนนะยะ นังคุณหนู สาวร้ายคิดในใจ

“สามหมื่นค่ะ” เรียกขนาดนี้ คงไม่...

“โอเค ไปจัดการให้ผมหน่อย ผมให้สามหมื่นห้าเลย”

หะ หา!

อาโปถึงกับตาเหลือก สามหมื่นห้า! หมอนี่กล้าจ่ายเธอ แถมยังยื่นเงินให้เธออีก เงินเป็นฟ่อนเสียด้วย เซริวไม่ทันได้อ้าปากค้านอะไร เพราะตอนนี้ เขากำลังมองจ้องเป๋งไปยังคนที่แม่สาวคนนี้บอกว่าเป็นไซด์ไลน์ ราคาแรงเสียด้วย แต่เป็นเขา ก็ยอมจ่าย

“สามหมื่นห้านี่ ผมเหมาได้ขนาดไหน?”

อาโปตอนนี้หูอื้อตาลายเพราะเงินตรงหน้า ถึงจะพูดพล่อยเล่นไป แต่ทางนั้นจ่ายมาจริงๆ เงิน เงินจ๋าเงิน เงินคือพระเจ้า ที่ดลได้ทุกอย่าง สามหมื่นห้า! เงินก้อนโตขนาดนี้ แลกกับ...แลก...เธอไม่ได้เสียสักหน่อย แถมเงินนี่เธอก็ได้เต็มๆ ก็แค่

แค่ลวงนังฟินมาให้หมอนี่ฟาด!

แหม...ในเมื่อสักวันก็ต้องเสียอยู่ดี จะเก็บไว้ทำไมล่ะ แถมเสียให้คนหล่อขนาดนี้ บางทีเพื่อนของเธอจะมาขอบคุณเธอทีหลังเถอะ

“ได้ทั้งวันทั้งคืนเลยล่ะค่ะ อืม...พวกพี่ๆ ไปรอที่รถได้เลยนะคะ เดี๋ยวไม่เกินครึ่งชั่วโมง อาโปจะเอาฟินไปพร้อมให้ฟินค่ะ”

เธอขยิบตาให้สองหนุ่ม หลังจากแลกเบอร์โทรศัพท์กันแล้ว ก่อนจะเดินสะบัดสะโพกจากไป เซริวมองหน้าธงราม ที่กอดอก แล้วยักคิ้วให้กับเพื่อนสนิท

“เลี้ยงหรือไง? บอกแล้วว่าไม่ต้องซื้อเอา”

“ก็ซื้อให้แล้ว เห็นเพื่อนถูกใจด้วย แล้วดูน้องเค้าก็น่าจะ เกรดดีอยู่นา ยังเด็กๆ อยู่เลย หึๆ เอ้านี่...”

เขายัดกล่องบางอย่างลงในกระเป๋ากางเกงของเพื่อน เซริวถึงกับหน้าแดงนิดๆ เมื่อเห็นแวบๆ ว่าเป็นอะไร

“ให้หมดแพคเลยก็ได้นะเพื่อน จ่ายแพงขนาดนี้”

“อืม...ฉันจะใช้ให้คุ้มเลยล่ะ”