บทที่3

คู่หนุ่มสาวที่ลงไปหาความสำราญในสระเมื่อครู่ได้กลับขึ้นมาทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ด้วยความเหน็ดเหนื่อยอย่างแสนสุขตอนที่โจชัว ดีนพุ่งตัวลงไปนั้นไม่มีใครอยู่ในสระเลยวินาทีต่อมาเมื่อเขาโผล่ขึ้นมาจะเกือบกลางสระแอนเนทท์ก็เอื้อมไปหยิบหมวกยางที่ใช้คลุมศีรษะเวลาว่ายน้ำ

“นั่นจะไปไหนน่ะ?” มาชาตาค้าง

“ก็” ไปว่ายน้ำน่ะสิ”

แววมาดมั่นฉายอยู่ในดวงตาของแอนเนทท์เมื่อตอบคำถามของน้องสาว

“เธอจำที่น้าเฮเลนเคยพูดอยู่เสมอได้ไหมล่ะที่ว่าอย่าคอยให้เรือแล่นมารับเท่านั้น เราต้องว่ายเข้าไปหามันด้วยน่ะ?” เธอห่อปลายผมเข้าไปไว้ใต้หมวก

“ฉันเก๊าะกำลังจะว่ายน้ำออกไปหาเรือไงจะไปด้วยกันไหมล่ะ?”

“ไม่ละ ขอบใจ” มาชาเอื้อมไปหยิบหนังสือที่อ่านค้างไว้

“อย่าเอาฉันเข้าไปร่วมอยู่ในแผนการของพี่เลยจะดีกว่า”

รอยยิ้มจางๆ ปรากฏขึ้นตรงมุมปาก ขณะที่แอนเนทท์เบือนหน้าจากน้องสาวออกเดินตรงไปยังริมสระรู้อยู่แก่ใจว่ามาชาต้องปฏิเสธ ประการสำคัญก็คือน้องสาวของเธอไม่ใคร่ชอบกีฬาประเภทนี้เท่าใดนัก พอใจที่จะเป็นผู้ดูมากกว่าจะเข้าไปมีส่วนร่วมด้วย ไม่มีสิ่งใดที่จะให้อารมณ์ของแอนเนทท์พลุ่งพล่านได้มากไปกว่าการที่จะนั่งมองดูเฉยๆ เท่านั้น เธอชอบที่จะเอาตัวเข้าไปเป็นคู่แข่งขัน ยิ่งยากเท่าไรยิ่งพอใจในเกมส์มากเท่านั้น เธอชอบผจญฏับอันตรายที่แฝงอยู่ในความตื่นเต้น

เมื่อมาถึงริมสระ เธอหยุดยืนใช้ความคิดพิจารณาดูเขาซึ่งกำลังดำผุดดำว่ายอยู่เขาอยู่ในท่าตีกรรเชียงที่เต็มไปด้วยพละกำลัง เพียงแต่ว่ามันเป็นไปด้วยท่าที่เรียบลื่น ซึ่งตรงเป้าความประสงค์จองเธออยู่ทันทีที่เข้าไปถึงบริเวณที่เห็นได้ชัดเจน แอนเนทท์ก็พุ่งร่างลงไปจากขอบสระดำดิ่งเลื่อนตัวไปใต้ผิวน้ำอย่างปราศจากเสียง เป็นระยะทางหลายหลาและไปโผล่ขึ้นข้างตัวเขา

ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นตวัดมามองเธออย่างแปลกใจในระยะใกล้เพียงแค่นั้น แอนเนทท์สามารถมองเห็นเสน่ห์แบบผู้ชายปรากฏอยู่บนใบหน้ากร้าวๆ เป็นร่องรอยเร้าใจที่เคลือบอยู่บนใบหน้าเสี้ยมๆ เป็นพลังที่ทำให้เลือดในกายระอุขึ้นเธอแต่งแววในดวงตาให้ดูไร้เดียงสา ขณะที่กะพริบตาไล่หยาดน้ำที่เกาะอยู่บนขนตา

“ไฮ” เธอทักออกไปก่อนที่เขาจะทันว่ายหนี

“กำลังอุ่นเครื่องหรือคะ?”

“ครับ” ดวงตาของเขาจรดจ้องอยู่ที่เธอ

“รังเกียจไหมถ้าฉันจะว่ายด้วย” เธอถามพร้อมกับอธิบายต่อว่า

“มันช่วยได้มากค่ะถ้าฉันสามารถว่ายแข่งกับนักว่ายน้ำคนอื่น”

“ผมไม่รังเกียจหรอก” แววขันจุดประกายขึ้นในดวงตาคู่สีดำนั้น เขาเคยชินเสียแล้วกับการที่จะมีผู้หญิงคอยตาม ผู้หญิงคนนี้ออกจะใช้วิธีที่ฉลาดอยู่

“ดีค่ะ” เธอว่ายออกไปยังขอบสระด้านไกลด้วยท่าทางที่คล่องแคล่ว

ชั่วโมงการว่ายน้ำที่ฝึกซ้อมอยู่ตลอดเวลาในทีมของมหาวิทยาลัยช่วยไว้ได้มากในการนี้ แต่ยังก่อนเธอยังไม่ต้องการจะให้ตัวเองไกลจากสายตาของเขามากนัก และยังไม่แม้แต่จะเพิ่มความเร็วขึ้น แอนเนทท์ไม่โง่พอที่จะปล่อยใจให้เชื่อว่าเธอสามารถจะว่ายขึ้นหน้าเขาไปได้ แม้จะว่ายน้ำได้เหมือนปลาก็ตามแต่ก็สามารถจะทำให้เขาเริ่มตั้งต้นสังเกตเห็นเธอได้ ในตอนเริ่มแรกนี้เธอต้องการจะให้ทุกอย่างได้ดำเนินไปตามจังหวะเสียก่อนการเร่งจังหวะนั้นจะเริ่งขึ้นเมื่อไรก็ได้หลังจากนี้แล้ว

ตลอดช่วงความยาวของสระนั้น แอนเนทท์ว่ายน้ำเคียงข้างเขาโดยตลอดและจับสังเกตได้ว่าเขาเองก็ลดราวาศอกอยู่เพียงแต่ไม่รู้ตัวเท่านั้น ทุกครั้งที่สูดลมหายใจเข้าไปเธอจะต้องมองดูผู้ชายผมดำๆ ที่ว่ายอยู่ตรงข้ามรวมไปถึงความขยับเขยื้อนเคลื่อนไหวของกล้ามเนื้อตรงช่วงแขนขณะที่แหวกน้ำว่ายไป

เมื่อการว่ายในเที่ยวแรกจบลง เธอก็กลับตัวโดยไม่พยายามเร่งความเร็วขึ้น เธออยู่ข้างหน้าเขาประมาณครึ่งลำตัวมันเป็นกลยุทธ์ที่จะเรียกความสนใจจากเขา โดยที่แอนเนทท์ไม่ยอมหาประโยชน์ขณะที่เขาเสียเวลากลับตัวว่ายตามเธอมา เมื่อสายตาประสานกันขณะที่โผล่ขึ้นหายใจนั้น แววแห่งความนับถือปรากฏขึ้นในดวงตาของโจชัว ดีน แอนเทท์รีบจุ่มหน้าลงในน้ำเพื่อซ่อนรอยยิ้มไว้เขาเร่งจังหวะในการว่ายขึ้น และเธอก็ว่ายเคียงข้างมาตลอด

เธอตั้งสมาธิมั่นอยู่กับการนับจังหวะมือที่แหวกน้ำพาตัวพุ่งไปข้างหน้า ประสบการณ์ที่ผ่านมาสอนให้รู้ว่าเธอจะเสียงจังหวะในการกระทุ่มหลังจากที่ระยะหนึ่งไมล์ผ่านไปแล้ว จึงรออยู่จนเหลืออีกเพียง 2 ช่วงในความยาวของสระที่จะว่ายต่อ เธอจึงได้เริ่มเคลื่อนตัวใช้พละกำลังทั้งมวลลงไปในการกลับตัวและพุ่งออกจากขอบสระ ซึ่งทำให้เธอสามารถทำระยะได้ดีกว่าโจชัว ดีน ตอนที่โผล่ขึ้นพ้นน้ำ และพุ่งตัวออกเพื่อเร่งจังหวะในการว่ายให้เร็วขึ้น

ก่อนที่แอนเนทท์จะกลับตัวเป็นครั้งสุดท้ายเขาก็ว่ายขึ้นมาทัน ซึ่งเธอก็รู้อยู่ว่าเขาจะต้องทำได้ แต่เธอก็ได้รับความสนใจเต็มที่จากเขาไม่มีอะไรจะเรียกร้องความสนใจได้อย่างรวดเร็วจากผู้ชายที่กำลังได้รับการท้าทายในด้านความเหนือกว่าจากผู้หญิง เธออยากจะให้เขาได้รับชัยชนะในการแข่งครั้งนี้แต่มันยังไม่จำเป็นถึงขนาดนั้น

ในการว่ายแข่งครั้งสุดท้ายนี้เขาสามารถว่ายนำไปได้โดง่ายดาย แอนเนทท์ใช้พละกำลังทั้งหมดที่มีอยู่ในตัวรักษาระยะทางตามมาติดๆ อย่างน่านับถือทันทีที่มือแตะขอบสระเธอก็หยุดอยู่เพียงแค่นั้นปล่อยให้เขาว่ายต่อไปคนเดียวหอบหายใจราวปอดจะพังทลาย

พลังการหมุนเวียนของน้ำช่วยให้เธอลอยตัวขึ้นจากสระโดยใช้แขนช่วยเหนี่ยวและเหวี่ยงตัวขึ้นพ้นน้ำในมุมที่ถูกต้อง อ้าปากหอบหายใจ ทรวงอกเผยอขึ้นลงอย่างเหน็ดเหนื่อย ดึงหมวกออกจากศีรษะเอนกายลงใช้ท่อนแขนรองรับร่างไว้หงายศีรษะไปทางเบื้องหลังเผยให้เห็นช่วงลำคอผุดผ่องแสงอาทิตย์ส่องต้องเรือนผมสีบลอนด์สลวย

“อ้าว...เลิกแล้วหรือครับ?”

น้ำเสียงของเขาบอกความท้าทายอยู่ แอนเนทท์จึงเอี้ยวตัวไปมองใช้ศอกข้างหนึ่งยันรับน้ำหนักตัวไว้โจช ดีน ลอยตัวอยู่ในน้ำ จับตามองท่าระโหยของเธอด้วยแววตาของผู้ชายที่บอกความพึงใจไรฟันขาวสะอาดตัดกับผิวหน้าที่คล้ำแดด แวบหนึ่งที่เธอรู้สึกหงุดหงิดกับการที่เขามิได้มีท่าทีว่าจะเหน็ดเหนื่อยเช่นเธอเลย แต่แล้วความรู้สึกเช่นนั้นก็เลือนหายไปเมื่อสังเกตเห็นสายตาที่กวาดไปทั่วทุกสัดส่วนบนเนื้อตัวหยุดอยู่ตรงเนินทรวงที่หอบสะท้อน

“ค่ะ” แอนเนทท์ยอมรับด้วยน้ำเสียงเจือเสน่ห์

“ฉันจำกัดการว่ายน้ำแค่ไมล์เดียวเท่านั้น ขอบใจที่ยอมรับเป็นคู่แข่งด้วย”

“เมื่อไรก็ได้นะครับคุณหนู”

เขาหันกลับลอยร่างเคลื่อนจากไปด้วยท่าทางสบายๆ ไม่ทันเห็นแววที่บอกความตกใจ ซึ่งเปลี่ยนเป็นความเคืองขุ่นที่ฉาบขึ้นบนสีหน้าของแอนเนทท์

คุณหนู...เธอถลันลุกขึ้นยืนด้วยพละกำลังทั้งหมดที่เหลืออยู่ในตัว เดินกลับไปยังเก้าอี้ยาวข้างมาชารู้สึกเดือดดาดพลุ่งพล่านอยู่ในใจ นี่เขาเจตนาจะบอกให้รู้ว่าเธอยังเป็นเด็กอยู่กระนั้นหรือ แววแห่งความกราดเกรี้ยวฉายโชนอยู่ในดวงตา

“เกิดอะไรขึ้นล่ะ?” มาชารู้จักแววตาแบบนี้ดีรู้ด้วยว่ามันจะหมายความไปในทางใด

“โดนเขายั่วให้แล้วสิ”

“ก็ไม่เชิงหรอก”

แอนเนทท์เหยียดร่างอยู่ในเก้าอี้ให้แสงแดดช่วยให้ชุดอาบน้ำและเรือนกายแห้งเร็วขึ้นปิดเปลือกตาลง

“ฉันได้ทำในสิ่งที่คิดว่าควรจะทำแล้ว”

อาทิเช่นสามารถทำให้โจชัว ดีน สังเกตในตัวเธอได้ ซึ่งก็ต้องนับว่าเป็นผลสำเร็จที่น่าพอใจแต่แล้วคำว่า

“คุณหนู”

ทำให้เธอต้องทบทวนความคิดอีกครั้ง ร่างกายของเธออาจจะยังไม่โตเต็มที่จนสามารถจะบอกให้เขารู้ได้ว่าอีกไม่กี่วันข้างหน้าเธอก็จะอายุ 20 อยู่แล้ว