อยู่ในนั้นตลอดเลยเหรอ?

ภายในห้องสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ ด้านในสุด ชมพูนั่งตัวเกร็งอยู่ข้างในนั้นด้วยสีหน้าที่ตกใจและหวาดกลัว

เซนไม่ได้หูแว่วไปเอง

เขาได้ยินเสียงประหลาดนั่นจริง ๆ ซึ่งเจ้าของเสียงปริศนาก็หาใช่ใครอื่น แต่เป็นชมพูคนนี้นี่แหละ

เมื่อครู่เป็นเสียงหลุดครางที่เธอกลั้นไม่อยู่ ชมพูไม่เคยช่วยตัวเองด้วยวิธีนี้ และไม่รู้ด้วยว่าอาการถึงจุดสุดยอดของผู้หญิงเป็นเช่นไร

แต่หากจะให้คาดเดาด้วยความรู้สึกทางกาย เมื่อครู่เธอก็คงจะทำให้ตัวเองถึงจุดสุดยอดแล้วจริง ๆ จึงทำไม่ได้แม้กระทั่งความคุมการสั่นและเสียงสยิวของตัวเองในวินาทีนั้น

แอ๊ดดดด

หลังจากที่เงี่ยหูฟังจนเสียงทุกอย่างในบริเวณรอบข้างกลับมาเงียบสงบอีกครั้ง ชมพูที่ใบหน้าท่วมไปด้วยเม็ดเหงื่อ จึงแง้มประตูออกมายังโลกภายนอกอีกครั้ง

สำหรับประตูบานนี้ที่แค่ผลักเบา ๆ เสียงของมันก็ดังจนแสบแก้วหู แต่เด็กสาวไม่ได้ใส่ใจเสียงอะไรอีกแล้ว เพราะที่นี่เวลานี้เธออยู่ที่นี่เพียงลำพัง

“บ้าจังเลยนะเรา ทำไปได้ไง น่ารังเกียจชะมัด!”

ชมพูพูดกับตัวเองในกระจกหลังจากล้างหน้าล้างตาเสร็จสิ้น ก่อนสาวเท้าเดินมุ่งหน้าไปยังประตูทางเข้า-ออกห้องน้ำ แต่อีกแค่ก้าวสองเก้าก็จะถึงประตูอยู่แล้ว ก็ดันมีร่างสูงโปร่งของใครคนหนึ่งเดินผ่านประตูเข้ามาด้วยความรีบเร่ง

“เฮ้ยแม่ง...! ตกใจหมด! รองหัวหน้าห้องเองเหรอ? นึกว่าผีซะอีก เกือบซกหน้าแล้วนะเมื่อกี้!”

คนตัวสูงที่ตกใจจนง้างหมัดอัตโนมัติสบถอุทาน เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ใช่ผีจึงลดมือลง เขาก้มมองเพื่อนร่วมห้องที่ไม่รู้เข้ามาตอนไหน แต่อีกฝ่ายก็คงตกใจไม่แพ้กันได้แข้งขาอ่อน ล้มก้นจ้ำเบ้าลงกับพื้นอยู่ตรงหน้าประตูห้องน้ำแทบเท้าเขาอย่างนี้

“ไหวป่ะ ไม่เจ็บตรงไหนนะ เงอะงะซะจริงนะเธอ”

เซนถามพลางยื่นมือให้อีกฝ่ายจับ หมายจะช่วยดึงให้ลุกขึ้นยืน แต่คนก้นจ้ำเป้าขยับตัวหนีไม่ยอมรับความช่วยเหลือของเขา

“เออ จะนั่งแหมะอยู่ตรงนี้ก็ตามใจ ฉันก็ไม่รังเกียจที่จะมองกางกางในลายสีขาวกระต่ายน้อยของเธอนักหรอกนะ”

เซนเยาะหยันตามประสาคนขี้แกล้ง และจงใจใช้สายตามองต่ำให้ชมพูรู้ตัวว่าท่านั่งของเธอในตอนนี้มันอล่างฉ่าง จนเขามองเห็นกางกางในใต้กระโปรงสั้นได้อย่างง่ายดาย

“ทะ-ทะลึ่ง!” ชมพูที่อายจนใบหน้าแดงก่ำรีบหุบขาและดันตัวเองให้ลุกขึ้น เธอหลุดปากต่อว่าเขา ผิดกับเซนที่ยักไหล่ยิ้มเยาะหาได้สะทกสะท้านกับคำต่อว่าแม้แต่น้อย

“ที่นี่เป็นห้องน้ำผู้หญิง นายไม่ควรเข้ามา” ชมพูย้อนใส่

“มันเรื่องของฉันแถวนี้ไม่มีคนสักหน่อย แล้วเธอมาทำอะไรที่นี่”

“ผู้หญิงมาเข้าห้องน้ำก็ต้องมาทำธุระส่วนตัว จะให้มาทำเรื่องไม่ดีไม่งามอะไรล่ะ” ชมพูลืมตัวแซะอีกฝ่ายอ้อม ๆ ก่อนทำหน้าเหวอรีบเฉไฉไปเรื่องอื่น

“แล้วนายมาทำอะไร ห้องน้ำนักเรียนชายอยู่ชั้นล่างไม่ใช่เหรอ”

“ว่าแต่เธอน่ะ...เธอเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่?” เซนไม่ตอบคำถามของชมพู แต่กลับเป็นฝ่ายย้อนถามเสียเอง

“อะไร...”

“ถามฉันว่ามาที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่”

“มา-มาเมื่อกี้เพิ่งมาถึง และกำลังจะออกไป ฉันมาเอาของที่ห้องเรียน ก็เลยแวะมาล้างมือก็เท่านั้น”

“แน่ใจ?” สายตาคมจ้องมองใบหน้าของชมพูราวกับกำลังจับผิ

“น-แน่สิ นายช่วยหลีกไปหน่อยได้มั้ย พอดีฉันต้องรีบไปเชียร์ฟุตบอล...”

“......” เซนไม่ตอบสนอง เขายืนขวางประตู เหลือบตามองไปยังห้องน้ำห้องสุดท้ายที่เคยปิดสนิท แต่ตอนนี้มันเปิดแง้มอยู่

“นี่เธอ หรือว่า...” เซนพึมพำมองหน้าเพื่อนร่วมชั้นที่ไม่กล้าสบตาเขา สลับกับมองบานประตูห้องน้ำห้องสุดท้าย

“หรือว่าเธอ แอบอยู่ในห้องนั้นตลอดเลยงั้นเหรอ...?” เขาถามเสียงเข้ม ขณะที่รองหัวหน้าห้องเรียนยืนเหงื่อตกหน้าตาซีดเผือดอย่างเห็นได้ชัด