ครางสิ ฉันอยากฟัง

“นี่เธอ หรือว่า...” เซนพึมพำมองหน้าเพื่อนร่วมชั้นที่ไม่กล้าสบตาเขา สลับกับมองบานประตูห้องน้ำห้องสุดท้าย

“หรือว่าเธอแอบอยู่ในห้องนั้นตลอดเลยงั้นเหรอ...?” เขาถามพลางจ้องเขม็งมาที่รองหัวหน้าห้องเรียน

ก่อนหน้านี้เซนไม่สบายใจจึงตัดสินใจวกลับขึ้นมาดูในห้องน้ำอีกรอบ เพราะต้องการตรวจดูให้แน่ใจว่าถุงยางอนามัยที่ใช้แล้ว ถูกทิ้งลงถังขยะโดยห่อมิดชิดจนคนอื่นไม่สังเกตเห็นดีแล้วหรือไม่

แต่ไม่คิดเลยว่าจะเข้ามาเจอเพื่อนนักเรียนร่วมชั้นของตัวเองด้วยแบบนี้

“...พ พ พูดเรื่องอะไรของนาย หลีกไปฉันกำลังรีบ-!” ชมพูเลี่ยงด้วยการเร่งขอทางอีกครั้ง แต่เซนยังคงยืนเป็นยักษ์ปักหลั่นขวางทางออกประตูไว้

“พี่เซน มัวทำอะไรอยู่ แพรบอกแล้วไงคะ ว่าตอนทิ้งแพรห่อทิชชู่ดีแล้ว ไม่มีใครเห็นหรอกค่ะ อ้าว แล้วมายืนทำอะไรอยู่หน้าประตูละคะ หรือพี่อยากจะทำต่ออีกรอ— อุ้ย! ขอโทษค่ะ!”

แพรชะงักด้วยความตกใจ เมื่อเห็นว่าเซนไม่ได้อยู่คนเดียว แต่มีนักเรียนหญิงม.6 ที่เป็นสมาชิกสีฟ้ายืนอยู่กับเขาด้วย

เสียงของแพรทำเซนชะงัก “ผู้ชายน่ารังเกียจ!” ชมพูพ่นคำพูดนี้ออกมาให้ได้เซนได้ยินคนเดียว ก่อนฉวยโอกาสเดินเบียดร่างสูงใหญ่เดินชิ่งออกมาจากประตูได้สำเร็จ

เลขาฯสีฟ้าจ้องเขม็งไปที่แฟนสาวของเพื่อนนักฟุตบอล ที่ตอนนี้เธอเป็นเพียงคนเดียวที่รู้ความลับดำมืดของอีกฝ่าย ว่ากำลังคบซ้อนอยู่กับเซนและแอบมาทำเรื่องอย่างว่าลับหลังตูนเพื่อนของเธอในห้องน้ำนักเรียนโดยไร้ซึ่งยางอาย

แพรที่ไม่กล้าสบตากับชมพู เด็กสาวเมียงมองไปยังเซนที่ยืนพิงขอบประตูราวกับต้องการขอความช่วยเหลือ

“น้องคะ....”

“คะ-คะ ว่าไงคะรุ่นพี่”

“น้องเป็นแฟนตูนใช่มั้ย?”

“...ค่ะใช่แล้วค่ะพี่ ทำไมเหรอคะ?” แพรถามหยั่งแสดงสีหน้าไม่สบายใจอย่างเห็นได้ชัด

“ตอนนี้เพื่อนพี่อยู่ในสนาม ถึงจะอยู่คนละสี แต่ตูนคง อยากเห็นแฟนตัวเองไปเชียร์ตอนกำลังแข่ง...”

“กำลังจะไปค่ะ งั้นแพรขอตัวก่อนนะคะ” รุ่นน้องสาวฉวยโอกาสชิ่งหนีไป

“สมาชิกทีมสีแดงของฉันมีกฎอยู่ว่าเราจะไม่เชียร์สีอื่น ต่อให้เป็นแฟนก็ห้ามเชียร์ สีเราไม่กินเส้นกับสีเธอจำไม่ได้รึไง” เมื่ออยู่ตามลำพังเซนยอกย้อนราวกับต้องการกวนประสาทให้ชมพูหัวเสีย

“อ๋อ~งั้นก็ไม่แปลกใจแล้วล่ะ เพราะไม่กินเส้นกับสีอื่น สีแดงถึงได้เอาแค่คนที่อยู่ในสีเดียวกัน...” ชมพูประชดก่อนสะบัดหน้าเดินหนี แต่ถูกเซนคว้าข้อมือไว้

“ปล่อย! จะทำอะไรฉัน!” ชมพูตกใจรีบสะบัดแขนแต่เซนไม่ยอมปล่อย เขาลากเธอเข้ามาในห้องน้ำ และดันติดผนังด้วยสายตามุ่งร้าย

“เธอรู้ เธอเห็นแล้วสินะ คงได้ยินหมดแล้วล่ะสิ เรื่องที่เกิดขึ้นในนี้...”

“พ-พูดอะไรของนาย ฉันไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น”

ชมพูยังคงให้การปฏิเสธแข็ง แต่เซนไม่เชื่อ เขาพยายามกดดันให้ชมพูยอมรับสารภาพ และทำตัวหยาบคายด้วยการใช้มือสอดเข้ามาใต้กระโปรง

แม้ชมพูพยายามผลักไส แต่เซนใช้ความแข็งแรงกว่าจับตัวชมพูไม่ให้ขัดขืน เขาไม่หวาดหวั่นแม้ได้ยินคำขู่ของชมพูที่บอกว่าจะร้องให้คนช่วย มิหนำซ้ำยัง

“ใครมันจะกล้าไล่ฉันออก อีกเดี๋ยวก็เรียนจบแล้ว ถ้าเรื่องนี้รู้ไปถึงหูคนอื่นมีแต่เธอที่จะเสียหาย ว่ายังไงจะยอมรับรึยัง...”

“ฉ-ฉันไม่รู้ว่านายพูดถึงเรื่องอะไร”

“อย่ามาทำไขสือเป็นเธอแน่ๆ ที่อยู่ห้องนั้นเมื่อตะกี้ ฉันได้ยินเสียงเธอ”

“ก็บอกแล้วไงว่าไม่รู้เรื่อง พูดไม่รู้ฟังคนนิสัยเสีย! โรคจิต!”

“ปากดีเข้าไป งั้นฉันขอพิสูจน์อะไรสักหน่อยก็แล้วกัน...” เซนดึงกางเกงในของชมพูลง

“จะ-จะทำอะไร อย่านะ!! อึก อ๊ะ...อย่า เซนอย่า! อื้อ!” ชมพูหวีดเสียงทำหน้าเหวอตกใจสุดขีด เมื่อเพื่อนนักเรียนตัวอันตรายวางมือลงบนพื้นที่สงวน

“อย่าเสียงดัง... อยากให้คนแห่มาดูรึไง แต่เอาเถอะ ตอนนี้ทั้งตึกก็คงจะเหลือแค่เธอกับฉัน เสียงดังไปก็คงไม่มีใครได้ยิน”

“ไม่ อย่า อย่าจับตรงนั้น อึก...!”

“มันแฉะอยู่นี่นา เธอไปทำอะไรมา ทำไมถึงแฉะแบบนี้”

เด็กหนุ่มตัวสูงกระซิบถามเสียงเข้ม ก่อนแสยะยิ้มมุมปากจ้องมือใบหน้าแดงก่ำของเพื่อนนักเรียนหญิงที่ทำหน้าเสียปริ่มจะร้องไห้

ชมพูไม่ตอบคำถาม เธอขยับตัวดิ้นหนี แต่ต้องชะงักกึกเมื่อถูกเซนขู่ว่าถ้าดิ้นขัดขืน เขาจะใช้อะไรอย่างอื่นที่ไม่ใช่นิ้วใส่เข้าไปแทน

“กลัวฉันรึไง?”

“.......”

“นิ่งจังแฮะ ไม่ส่งเสียงหรือแสดงสีหน้าหน่อยเหรอ ครางสิ...เธอมีอารมณ์แล้วไม่ใช่เหรอ มันแฉะตั้งขนาดนี้” เขาแกล้งสั่ง ขณะใช้ปลายนิ้วเขี่ยติ่งเสียวและปากทางเข้าที่แฉะชื้น

“ไม่...ไม่ใช่ ฉะ-ฉันเพิ่งฉี่มา...”

“ฉี่เหรอ~ หึ แต่รองหัวหน้าห้อง อันนี้กลิ่นไม่ใช่ฉี่นะ...กลิ่นหอม รสก็ดี... ฉันชอบ”

เซนเผยอย่างตรงไปตรงมา เขาสายตาคมจ้องหน้าสบตากับชมพูไม่วางตา ก่อนแลบลิ้นเลียนิ้วปลายนิ้วที่เปียกชื้นของตน ต่อหน้าต่อตาเด็กสาวที่ใจไหวยวบกับการกระทำกึ่งยั่วยวนของเขา

“นายกำลังลวนลามทางเพศฉัน เพื่อนกันไม่ทำแบบนี้”

“ไม่ยักรู้ว่าเธอนับฉันเป็นเพื่อนกับเขาด้วย งั้น...ครางให้ฉันฟังสิ แล้วฉันจะปล่อยเธอไป”

เซนกระซิบบอกเสียงแผ่วเบา ก้มสูดดมความหอมกรุ่นจากเรือนผมที่ถักเป็นเปียหลวม ๆ สองข้างของคนตัวเล็กซึ่งกำลังยืนตัวสั่นอยู่ข้างกายเขา ก่อนจรดริมฝีปากคลอเคลียซอกคอที่หอมกลิ่นแป้งเด็กอ่อนๆ ด้วยความรู้สึกใจหนึ่งก็อยากแกล้งเล่น อีกใจหนึ่งก็ตั้งใจเอาจริง

“รองหัวหน้าห้อง ครางสิ...เสียงของเธอ ฉันอยากฟัง~” เซนกระซิบข้างหู เขาอยู่ใกล้มาก ใกล้จนชมพูได้กลิ่นโคโลญจน์หอมเย็นจากตัวเขา