เสียงใคร?

“ครั้งนี้แตกในได้มั้ยคะ แพรอยากได้น้ำของพี่เซน”

“พล่ามอะไรออกมาวะ อยากท้องรึไง ยัยเด็กใจแตก!”

“ก็อยากท้องอยู่นะคะ ลูกของพี่เซนน่ะ”

“หึ...ฝันไปเถอะ ถุงยางหมดก็ไม่ต้องทำ ฉันไม่อยากมีลูกตอนอายุแค่นี้ เสียเวลาชีวิตจะตายชัก เธอก็อย่าคันให้มันมากนัก รู้ว่าเงี่ยน แต่ถึงขั้นเพ้ออยากมีลูกตอนเอากันแค่นี้ มันเกินไปว่ะ” เซนแดกดันพลางแสยะยิ้มที่มุมปาก ขณะที่แพรทำหน้าละห้อย จนเซนดึงแขนให้รุ่นน้องสาวมานั่งที่ตักของเขา

ฝ่ามือหนาแหวกขาของแพรให้อ้ากว้าง ใช้ปลายนิ้วสะกิดติ่งเนื้อหยอกเย้า ก่อนวางมือลูบไล้ร่องเนื้อสามเหลียมที่เยิ้มไปด้วยเหมือกเหนียวลื่นของแพร

“อ๊ะ พี่เซนจะทำอะไรคะ~ งื้ออ~”

“ยังต้องถามอีกเหรอ ก็จะใช้นิ้วมือช่วยทำให้เธอเสร็จอีกรอบน่ะสิ" เด็กหนุ่มบอกก่อนสอดนิ้วชี้และนิ้วกลางเข้าไปในโพรงแฉะๆ ที่ทั้งบานและร้อนผ่าว จนท้าทายให้เขาสอดนิ้วที่สามมุดเข้าไปไปควานหาความเสียวในตัวเธอ

'ก็อยากท้องอยู่นะคะ ลูกของพี่เซนน่ะ'

ยัยเด็กนี่กล้าพูดว่าอยากมีลูกกับเขา ไม่ดูสภาพตัวเองเอาเสียเลย แม้ภายนอกแพรจะดูเป็นเด็กใส ๆ แต่เนื้อในของเด็กสาวคนนี้ไม่ใสอย่างที่ใครเห็น

เซนไม่ปฏิเสธว่าแพรเป็นเด็กสาวที่หน้าตาดี และลีลาเด็ด เขาสนุกทุกครั้งที่ได้มีอะไรกันกับแพร

ไม่ต้องเป็นแฟน แค่อยากเอากันเมื่อไหร่ก็นัดเจอ หรือเรียกให้มาหา

แต่มันก็แค่นั้น... เป็นแค่ความสนุกทางอารมณ์และร่างกาย วิน วิน กันทั้งสองฝ่าย

"เสียวมั้ย?~" เซนกระซิบถามเสียงที่โอนอ่อนจนแพรใจไหววูบ มือข้างหนึ่งล้วงx อีกหนึ่งขยำเต้านม และซุกไซร้โลมเลียเร้าอารมณ์ที่ซอกขอของคู่ขาราวอย่างเอาใจใส่

แจะ แจะ แจะ แจะ

"อื้มมม เสียวสิคะ พี่เซนเร้าเก่งมากเลย~ ซี๊ดดด อร้างง~"

เสียงนิ้วทะลวงรูแฉะเสียงดังปนไปกับเสียงของครางของหญิงสาวที่อยู่ในห้องน้ำ ที่ซึ่งเวลานี้ไม่ได้มีแค่เซนเท่านั้นที่กำลังใช้นิ้วมือช่วยสำเร็จความใคร่ให้กับรุ่นน้องสาว

หากแต่ในห้องน้ำเวลานี้ ก็มีเด็กสาวอีกคนที่มีอารมณ์ร่วมกับพวกเขา กำลังขยับนิ้วมือทำการช่วยเหลือตัวเองอยู่เงียบ ๆ ข้าง ๆ ห้องของพวกเซนด้วยเช่นกัน!

ชมพูไม่รู้ว่าพาตัวเองให้มาถึงจุดนี้ได้อย่างไร ถึงได้คล้อยตามมีอารมณ์ร่วมไปกับพวกเขา

ทั้งเสียงครางพร้อมกับถ้อยคำรำพันไม่ขาดปากของเด็กสาวข้างน้อง และเสียงกระเส่าของเพื่อนร่วมห้องที่เธอไม่คิดว่าจะได้ยินเสียงโทนนี้ของคนอย่างเขา ซึ่งเธอไม่กล้าเถียงและไม่กล้าบอกใครด้วยว่า เสียงกระเส่าของเซนมันทำให้เธอเผลอใจสั่นสะท้านจนห้ามใจไม่อยู่

ชมพูไม่เคยช่วยตัวเองหรือทำอะไรแบบนี้เลยสักครั้ง

แต่เมื่อได้ยินเสียงอ่อนโยนของเด็กหนุ่มข้างห้อง ที่ออกปากว่าจะใช้นิ้วช่วยสำเร็จความใคร่ให้เด็กสาวที่อยู่กับเขา

ไม่รู้ทำไม จู่ ๆ ถึงรู้สึกว่า 'อยากลองทำบ้างจัง' กว่าจะรู้ตัวมือก็ล้วงเข้าไปดึงกางเกงที่ตรงเป้าเปียกชื้น จัดการดึงย้ายไปไว้ที่หน้าขา

แล้วค่อย ๆ สอดนิ้วกลางแทรกเข้ามาในช่องทางอ่อนไหวของตน

'อึก...อื้อออ~' ชมพูหลับเม้มปากแน่นกลั้นเสียงสะท้าน ขยับนิ้วเข้าออกอย่าง ๆ พร้อมกับฟังเสียงคนข้างห้องคลอไปด้วย เขาหยุดเธอก็หยุด เสียงของเขาขยับต่อเธอก็ขยับตาม

ชมพูไม่เข้าใจว่าทำไมถึงควบคุมสติความนึกคิดของตัวเองได้แย่มาก การกระทำของเธอในเวลานี้กำลังไหลไปตามเสียงการขยับนิ้วของเซน และยิ่งกว่าตัยตัวเธอในตอนี้ไม่ได้มองว่านิ้วที่กำลังใช้งานอยู่เป็นนิ้วมือของตัวเองเลยสักนิด

แต่กลับจินตนาการเลยเถินไปไกลว่า มันเป็นนิ้วมือของเซนหานิ้วมือหาใช่นิ้วใครอื่น!

“ทำกันไปตั้งขนาดนั้น ทำไมยังแฉะขนาดนี้ หืม?” เขาพูดเสียงสุภาพและจูบเบา ๆ ที่แผ่นหลังบาง พลางขยับเร่งรัวนิ้วเร้าความต้องการของแพรให้ถี่ขึ้น

“เพราะว่าพี่เซนเร้าเก่ง~อะ อะ อื้ออ พี่เซนขา นิ้วของพี่เซนทำแพรจะเสร็จค่ะ ใกล้แล้ว ๆ อื้ออ ๆ จะเสร็จแล้ว อ๊าาาาห์!”

แพรหอบครางสุดเสียงเพราะความสยิว ก่อนที่ร่างของเธอจะกระตุกเกร็งแล้วพ่นน้ำเสียวออกมาจนกระเด็นเปียกไปถึงบานประตู

“สุดยอด มือเปียกหมดเลยแฮะ ดีที่ไม่โดนกางเกงของฉัน” เซนพึมพำขณะใช้มือบีบนวดเล่นกลีบเนื้อสีฉ่ำของแพร

“พี่เซนขา~ คืนนี้พรุ่งนี้หลังจบงานกีฬาสีแพรขอไปค้างที่คอนโดของพี่เซนได้มั้ยคะ” แพรหันมาออดอ้อน

“เธอไม่คิดจะไปฉลองกับเพื่อนในทีมเชียร์รึไง”

“ก็แพรอย่างอยู่กับพี่เซนนี่คะ”

“.... ดูก่อนแล้วกัน ถ้ามีอารมณ์จะให้ไปนอนด้วย รีบแต่งตัว แล้วไปจากที่นี่กันเถอะ” เซนบอกก่อนดันหลังแพรให้ลุกขึ้นยืน เขาล้วงเข้าไปในกระเป๋า หยิบซองทิชชู่เปียกที่เหลืออยู่นิดหน่อยให้รุ่นน้องนำไปเช็ดทำความสะอาดส่วนสงวน

“แล้วพี่เซนไม่ใช้เหรอคะ”

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันจะไปล้างตัวที่ห้องอาบน้ำ แต่เธอน่ะอีกเดี๋ยวบอลคู่นี้แข่งจบ สีแดงของเรามีแข่งเชียร์ไม่ใช่รึไง รีบจัดการตัวเองแล้วไปจากที่นี่กันเถอะ”

“ค่ะ ๆ”

ทั้งสองรีบแต่งตัวแล้วเปิดประตูเดินออกมาจากห้องน้ำราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ขณะที่กำลังจะก้าวเข้าเดินออกไปนอกประตูทางเข้าออกห้องน้ำ ก็มีเสียงแผ่วเบาดังไล่หลังพวกเขามา

“อ๊าาห์~”

มีเสียงที่เบาลอยแทรกผ่านอากาศออกมา แพรไม่ได้ยิน ทว่าเซนกลับชะงักเท้าแล้วชะโงกหน้าหันกลับไปมองภายในห้องน้ำที่เงียบสงัด

“นั่นใครน่ะ?!”

“มีอะไรคะพี่เซน”

“เสียง... เมื่อกี้เธอไม่ได้ยินเสียงที่ดังออกมาจากในห้องน้ำนี้เหรอ?”

“สะ-เสียงอะไรคะ แพรไม่เห็นจะได้ยินเลย พี่เซนอย่าพูดอย่างนี้สิแพรหลอนนะ” แพรทำหน้าเหวอ เนื่องจากเธอไม่ได้ยินเสียงอะไรทั้งนั้น

ขณะที่เซนขมวดคิ้วทำสีหน้าครุ่นคิด ก่อนจะหันหลังหมายจะวกกลับเข้าไปดูไปฟังให้แน่ใจ

“พี่เซน คงไม่มีอะไรหรอกค่ะ ตอนนี้บนตึกก็มีแค่เราสองคนเท่านั้น แพรว่าเรารีบลงไปข้างล่างก่อนดีกว่านะคะ...”

“แต่ฉันได้ยินจริง ๆ ...”

“ไม่มีเสียงอะไรหรอกค่ะ พี่อาจหูแว่วไปเองก็ได้” แพรที่กลัวเรื่องลี้ลับรีบดึงแขนของเซนให้เดินออกมาจากห้องน้ำ แม้ว่าเซนจะข้องใจ แต่สุดท้ายก็ยอมรับว่าเขาคงหูแว่วไปเอง จึงเดินตามหลังแพรลงบันไดไปด้านล่าง