บทที่ 8 พาขึ้นสวรรค์ทั้งเป็น

!!Trigger Warning!!

มีฉากความรุนแรง เพศ และการใช้ภาษา โปรดใช้วิจารณญาณในการรับชม

ผู้ชมที่มีความรู้สึกละเอียดอ่อนดังกล่าวมาข้างต้นควรหลีกเลี่ยง

จันทรกาลไปพาจักรพลออกจากโรงพยาบาลทั้งที่ยังไม่เริ่มรักษา โดยแจ้งทางพี่หมอว่าเธอต้องการพาพ่อไปรักษาตัวที่อเมริกาและอยู่ด้วยกันที่นั่น เพราะเธอย้ายไปตั้งถิ่นฐานที่นู่นแล้วจะสะดวกมากกว่า

หมอส่งประวัติให้กับจันทรกาลเพื่อเอาไปให้คุณหมอที่นู่นรักษาต่อโดยไม่ได้ซักไซ้อะไรเพิ่มเติม เพราะเคารพความเป็นส่วนตัวของคนไข้และญาติ

แต่พอลับตาเธอกลับโยนประวัติการรักษาของนายจักรพลทิ้งลงถังขยะอย่างไม่ไยดี ก็เขาไม่จำเป็นต้องใช้มันแล้ว จริงไหม

จันทรกาลอ้างกับนายจักรพลว่าจะพาไปดูบ้านใหม่ที่ซื้อไว้ให้ ผู้ชายคนนั้นดีใจจนเนื้อเต้นด้วยความโลภ เมื่อขึ้นรถขับออกมาสักพักก็มาจอดรถในที่ลับตา โดยที่นายจักรพลไม่รู้สึกสงสัยอะไรแม้แต่น้อย เธอคว้าเอาเข็มฉีดยามาไว้ในมือก่อนจะปักเข้าไปที่คอและกดให้ตัวยาไหลผ่านกระแสเลือดเข้าสู่ร่างกายของนายจักรพลอย่างรวดเร็ว ทันทีที่ยาหมดจักรพลก็สลบไปทันที เธอขับพาเขาที่หลับไหลไปยังโกดังแห่งหนึ่งแถวท่าเรือ เธอขอให้คนของเจ้าของคลับช่วยจัดแจงสถานที่ให้

พอจักรพลฟื้นขึ้นมาอีกทีก็พบตัวเองถูกจับมัดอยู่กับเก้าอี้ โดยมีชายฉกรรจ์ประมาณสี่ถึงห้าคนรุมล้อมอยู่

เสียงเปิดปิดฝาไฟแช็กดัง

‘กริ๊ก’

เรียกความสนใจให้เปิดทางไปยังผู้หญิงที่นั่งเล่นกับไฟแช็กรุ่นคลาสสิก ในปากคาบบุหรี่ก่อนจะจุดไฟให้เผาไหม้ตรงปลายจนส่งกลิ่นออกมา

นานแล้วที่ไม่ได้หยิบมาสูบอีกเลย ทั้งไมกี้ทั้งโรเบิร์ตเคยขอร้องให้เธอเลิก ซึ่งเธอก็ยอมเลิกไปพักใหญ่ จนถึงตอนนี้ เขาว่าคนที่กำลังจะทำความผิดมักจะสูบบุหรี่ก่อนลงมือเพื่อคลายเครียด น่าจะเป็นเรื่องจริง

ฟู่~ จันทรกาลพ่นควันออกมาก่อนจะสูดเข้าไปอีก

“สงสัยมั้ย ว่าทำไมถึงต้องมาอยู่ที่นี่” จันทรกาลคีบบุหรี่เดินเข้ามาใกล้ แล้วใช้ก้นบุหรี่ขยี้บี้ลงบนเนื้อหนังบริเวณแขนของคนจัญไรที่ถูกมัดอยู่ จนมันร้องโอดโอยด้วยความแสบร้อน

อ๊ากกก!!

“โทษที เจ็บเหรอ พอดีหาที่เขี่ยบุหรี่ไม่เจอ เลยต้องยืมแขนแกมาใช้ก่อน แกรู้ตัวไหมว่าแกมันเป็นพวกโง่ เวลาทำชั่วคนเราควรหุบปากให้สนิท ไม่ใช่มาคุยโม้โอ้อวดเรื่องน่ารังเกียจที่แกเคยทำระยำไว้ เมื่อก่อนแม่ฉันไม่เอาเรื่องแก แกเลยได้ใจใช่ไหมล่ะ จนคิดว่าตัวเองอยู่เหนือแม่อยู่เหนือฉัน แล้วเป็นยังไง หากแกเงียบไว้ แกก็ไม่ต้องมาอยู่ที่นี่” ฝ่ามือเรียวตบข้างแก้มของจักรพลเบา ๆ อย่างหยอกเย้า

จักรพลเริ่มหวาดกลัวแววตาของคนตรงหน้า

“แกกลัวฉันเหรอ ไม่ต้องกลัว ฉันไม่ได้พาแกมาทำร้ายแต่มาพาขึ้นสวรรค์ รับรองฟินสุด ๆ บอกได้เลย เพราะฉันสังเกตหรอกนะว่าปากแกมันว่างจนเอาแต่พล่ามเรื่องเลวระยำเยอะแยะ ฉันเลยจะช่วยอุดรูนั้นให้เอง” พูดไปมือเรียวก็ยื่นไปลูบหัวชายแก่วัยประมาณสี่สิบกว่า ก่อนจะไปกระซิบข้างหูเสียงกระเส่า

“กู...กูพ่อมึง มึง…จะทำอะไรกู กูจะแจ้งความจับมึง ช่วยด้วย ๆ” ชายแก่พูดจาตะกุกตะกักด้วยหวาดกลัวแล้วตะโกนขอความช่วยเหลือ

“หุบปาก! เสียงมันดังหนวกหูน่ารำคาญจริง เฮ้ย เอาอะไรมาอุดปากมันสิ” จันทรกาลกวักมือเรียกให้ชายสูงใหญ่คนหนึ่งเอาของมาอุดปากมัน แต่สิ่งที่ชายฉกรรจ์คนนั้นเอามาอุดกลับไม่ใช่ผ้าหรือทิชชูแต่เป็นงูอนาคอนด้าที่ซ่อนอยู่ภายใต้กางเกงยีนสีซีด

ชายฉกรรจ์จับจักรพลเปิดปากแล้วตอกเสาเข็มเข้าปากมันจนสุดโคนจนมันแทบสำลักแล้วอ้วกออกมา ชายคนนั้นกระทุ้งใส่ปากจักรพลอยู่อย่างเมามันอยู่ครู่ใหญ่จนเสร็จสมอารมณ์หมายก็ถอนออก

“รสชาติเป็นอย่างไร ถูกใจไหมจ๊ะ นี่แค่ปากเองนะ ไม่ต้องหันไปมองที่ประตู ไม่มีนางเอกที่ไหนมาช่วยแกหรอก ขนาดแกหลับไปตั้งหลายชั่วโมงยังไม่มีใครถามหา รู้ไหมทำไม ทั้งเมียแกและเพื่อนร่วมงาน พอฉันบอกจะพาแกไปอยู่ด้วย พร้อมกับให้เงินไปเป็นค่าตอบแทนเล็กน้อย ก็ดีใจพากันอวยพรพร้อมฝากบอกลาแกยกใหญ่ อ้อ เมียแกมีผัวใหม่ไปแล้วนะ ฉันจ้างเด็กหนุ่มมาเอาใจเมียใหม่แกจนป่านนี้พวกเขาคงระเริงรักกันอยู่ที่ไหนสักแห่ง” จักรพลที่ยังคงอ้วกแตกอ้วกแตนและพยายามสอดสายตามองหาหนทางรอด พอได้ฟังก็กรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง

“อ๊ากกก อีจัน อีร่าน กูจะฆ่ามึง”

“หูย แรงมากค่ะพ่อ จะฆ่าหนูเหรอ กลัวจังเลย” เธอดัดเสียงจนฟังแล้วน่าหมั่นไส้

จันทรกาลจิกหัวไอ้แก่นี่ขึ้นมาให้สบตาหล่อน “ถ้าจะฆ่ากูมึงคงต้องรอชาติหน้า แต่ชาตินี้มึงคงต้องเป็นฝ่ายไปก่อน อย่ายกมือไหว้ขอโทษแม่กูในปรโลกด้วย ถึงเวลาแล้วที่กูจะช่วยให้มึงได้สนองกิเลสจนตัวเบาหวิว! ชอบไม่ใช่เหรอแบบ orgy”

“เห็นรึยัง อำนาจของเงิน”

จันทรกาลหันไปพยักหน้าให้กับเหล่าชายฉกรรจ์ที่เปลื้องผ้ารออยู่แล้ว

ทำไมเธอถึงไม่กลัว? เพราะเธอให้เจ้าของคลับช่วยจัดการเลือกเฟ้นเฉพาะพวกที่ชอบข่มเหงผู้ชาย เพิ่มเติมคือต้องชื่นชอบความวิปริตด้วย

จากนั้นไม่นานก็ได้ยินเสียงกรีดร้องโหยหวนจากชายวัยกลางคนอายุสี่สิบกว่าดังออกมาไม่หยุด ส่วนหญิงสาวนั่งไขว่ห้างบนเก้าอี้เฝ้ามองภาพอุบาทว์ตานั้นต่อไปจนพวกมันทุกคนเสร็จสมอารมณ์หมายกันไปคนละรอบ จันทรกาลจำต้องกลับที่พัก เพราะดูท่ายาที่เหล่าชายฉกรรจ์เสพมานั้นต้องใช้เวลาทั้งคืนกว่าจะหมดฤทธิ์

ในเช้าตรู่ของอีกวัน ร่างบางกลับมาที่โกดังร้างนั้นอีกครั้ง พอเดินเข้ามากลิ่นน้ำสวาทคละคลุ้งไปทั่ว ส่งกลิ่นแรงจนต้องเอานิ้วมาบังจมูก เธอเดินมาหยุดตรงหน้าร่างของชายวัยกลางคนที่นอนจมคราบน้ำคาว โดยมีชายหนุ่มหลายคนที่ร่วมปาร์ตี้เมื่อคืนนอนอยู่กระจัดกระจายอยู่ไม่ไกล

สงสัยคงเหนื่อยจนลุกกันไม่ไหว

“อี…กะ*รี่ มึงกล้าทำระยำกับกูอย่างนี้ได้ยังไง” จักรพลพยายามเค้นเสียงด่าออกมาด้วยความโกรธและเคียดแค้น

“อ้าวก็เห็นรสนิยมชอบหมู่ ก็เลยให้ลองเป็นฝ่ายโดนดูบ้าง ชอบไหมล่ะ นี่ฉันบอกกำชับให้พวกเขาเอ็นดูแกอย่างดี เห็นพวกเขาส่งคลิปมาเนี่ย ดูสิ ช่วงหลังแกดูติดใจจนร้องขอเลยไม่ใช่เหรอ จะดูไหม” หญิงสาวนั่งย่อเข่าลงเพื่อคุยกับจักรพลที่กำมือแน่น น้ำตาไหลด้วยความคับแค้นใจที่ถูกกระทำชำเรา แต่ร่างกายจำต้องนอนนิ่งเพราะไม่มีแรงจะขยับแต่ยังปากดีได้อยู่

เธอร่อนผลตรวจไปตรงหน้าชายที่นอนจมคราบเหนียวเพื่อให้เห็นกระดาษหลักฐานบางอย่าง “นี่คือหลักฐานว่ากูไม่ใช่ลูกมึง 100%”

จักรพลเอื้อมมือที่ไม่ค่อยมีแรงมาคว้าจับกระดาษแผ่นตรงหน้ามาอ่านก็แค่นยิ้ม

“เหอะ ถึงว่ากูไม่รู้สึกเอ็นดูมึงเลยตั้งแต่เกิดมา อยากจับมึงมาดูเอ็นเสียด้วยซ้ำ หลายครั้งถ้าแม่มึงไม่คอยกันท่า กูจะจับมึงเย็-ทั้งวันทั้งคืน” ที่แท้สายตาหยาบโลนที่เธอเคยรู้สึกมาจากมันนี่เอง ไอ้ระยำ!

พลั่ก! รองเท้าหัวแหลมเตะเข้าไปที่หน้าของจักรพลที่พยายามพยุงตัวเองลุกขึ้นจนหน้าคว่ำไปอีกรอบ มือเรียวเคลื่อนไปดึงผมมันจนแหงนเงยขึ้นมานั่งคุกเข่า

“มึงจำคำกูไว้ จำหน้ากูไว้ให้ดี จำไปทุกภพทุกชาติ ไม่ว่าใครหน้าไหนจะไม่มีวันทำร้ายกูได้หรือหากคิดแตะต้องตัวกู มันจะได้พบจุดจบแบบนี้” จันทรกาลนำปลายกระบอกปืนที่ใส่ที่เก็บเสียงไว้เรียบร้อย

ปัง!

นัดแรกหญิงสาวเล็งปลายกระบอกปืนไปที่ความเป็นชายของจักรพล มือใหญ่กุมเป้าที่ถูกยิง เลือดไหลออกมาเหมือนสายน้ำ มันร้องโหยหวนออกมาด้วยความเจ็บปวด

“อ๊ากกกก”

ปัง! ปัง!

นัดที่สองมันถูกเล็งยิงที่กลางฝ่ามือพร้อมกันสองนัด

“อ๊ากกก อ๊าาา…อาา...อึก” มันเจ็บปวดจนเกินจะร้องไหวเหมือนใกล้จะขาดใจตายลงไปทุกที

“...ก...ลัว...ล...แอ้ว”

“กลัวง่ายจังเพิ่งโดนไปกี่นัดเอง มึงนึกถึงตอนที่มึงพาเพื่อนชั่ว ๆ ของมึงไปรุมทำระยำกับแม่กู ตอนนั้นแม่ก็คง…กลัวแบบนี้ แล้วร้องขอให้มึงหยุด แล้วพวกมึงหยุดไหม?!!” จันทรกาลกระชากผมจักรพลให้เงยหน้าขึ้นมา น้ำตาไหลออกมาจากตาเรียว นึกสงสารแม่จับหัวใจ ผู้หญิงคนหนึ่งที่ถูกคนที่รักทรยศ หักหลังและทำระยำ ผ่านมันมาได้อย่างไร แล้วยังต้องเลี้ยงอีกชีวิตหนึ่ง ใจเธอต้องเข้มแข็งแค่ไหนกัน

“ลาขาด ไอ้สารเลว”

ปัง!

นัดสุดท้ายกระบอกอุดเข้าช่องปากไว้ก่อนจะลั่นไก หลังสิ้นเสียงปืน ร่างอันไร้วิญญาณก็ทรุดลงกับพื้น เลือดไหลออกจากท้ายทอยจนเจิ่งนองเต็มพื้นคอนกรีต เพราะวิถีกระสุนที่ยิงเข้าปากทะลุออกท้ายทอย

R.I.P แด่นายจักรพล ยลศิลป์

คนเข้าใจว่าจันทรกาลกำลังยืนไว้อาลัยให้จักรพล แต่แท้จริงแล้วเธอกำลังสาปส่งให้มันอย่าได้ผุดได้เกิดต่างหาก หลังจากยืนนิ่งไปหลายวินาทีก็หันไปบอกพวกชายหนุ่มที่เพิ่งฟื้น นำศพไปทำลายหลักฐานให้เรียบร้อยอย่าให้เหลือร่องรอย คนพวกนี้ขอแค่มีเงินก็ยินดีรับใช้ โดยไม่สนผิดชอบชั่วดี

จันทรกาลไม่กลัวเลยว่าคนพวกนี้จะหักหลัง คดีที่พวกมันก่อไว้มีมากกว่าจำนวนตำรวจทั้งสน.

ถ้าถามว่าทำไมถึงไว้ใจคนของเจ้าของคลับ เพราะระหว่างเธอกับเจ้าของคลับ เราสองคนเหมือนน้ำพึ่งเรือ เสือพึ่งป่า ต่างพึ่งพากันและกัน เด็กในคลับคนไหนที่อยากเข้าวงการแฟชั่น ก็ล้วนมีเธอเป็นเจ๊ดันอยู่เบื้องหลังทั้งสิ้น