ตอนที่ 5 แผนการชั่ว

ตอนที่ 5 แผนการชั่ว

กาญวดีเดินมาสวนกับพระสนมเซฮาน่าที่สวนบัว กาญวดีจึงเดินหลบเข้าข้างทางเพื่อให้นางไปก่อน ส่วนพระสนมเซฮาน่าเมื่อเห็นว่าเป็นนางกำนัลของพระสนมเอซาน่าจึงคิดหาเรื่องเอากับนางกำนัลในเมื่อทำเจ้านายไม่ได้ก็มาลงกับลูกน้องแล้วกัน อย่างน้อยจะได้หายแค้นใจได้บ้าง

“ทำไมไม่ทำความเคารพข้า เป็นนางกำนัลเมื่อเห็นนายมาก็ต้องนั่งลง” เซฮาน่าเสียงเขียว จ้องอีกฝ่ายเขม็ง

“เอ้า ทำความเคารพซิย่ะ ไม่รู้พระสนมเอซาน่าไปขุดพวกเจ้าสองพี่น้องมาจากไหน” นางกำนัลของพระสนมเซฮาน่ายืนเท้าเอวสั่งให้กาญวดีนั่งลง

กาญวดีจึงจำต้องนั่งลง ‘ฝากไว้ก่อนเถอะ ตอนนี้ข้ายังไม่มีอารมณ์จะมาทะเลาะกับใครทั้งนั้น’ กาญวดีคิดในใจกำมือแน่น

“พระสนมเอซาน่าเป็นอย่างไรบ้าง ได้ข่าวว่าพระอาการทรุดหนักเลยหรือ แล้วพี่สาวเจ้าไปไหนซะล่ะ เจ้าถึงมาเดินทอดน่องอยู่คนเดียว”

“อยู่รับใช้พระสนมในห้องเพคะ” กาญวดีนั่งก้มหน้าตอบ

“แล้วองค์ฟาโรห์อยู่ด้วยหรือไม่” เซฮาน่าเน้นเสียงแข็ง

“อยู่เพคะ”กาญวดียังคงนั่งก้มหน้าอยู่จึงไม่เห็นสายตาที่เคียดแค้นของพระสนมเซฮาน่า

“จะเฝ้าอะไรนักหนา หมอหลวงก็มี ทำเป็นป่วยเพื่อเรียกร้องความสนใจซิไม่ว่า” เซฮาน่ารับสั่งออกมาอย่างลืมตัว

กาญวดีลุกขึ้นยืนทันที จ้องมองพระพักตร์พระสนมนิ่ง ดวงตาวาวโรจน์ด้วยความโกรธ เล่นเอาพระสนมเซฮาน่าถอยหลังไปสองก้าว

“อะไรของแก่นังบ้า บังอาจมองหน้าข้า เดียวแม่ตบปากแตกเลย” เซฮาน่าชี้หน้ากาญวดี

สาวหลงยุคเม้มปากแน่น พยายามนับ 1-10 ในใจ

“พระสนมสั่งแล้วยังไม่นั่งลงอีก พวกเจ้าจับนางไว้” นางกำนัลที่อาวุโสที่สุดสั่งให้อีกสองนางเข้ามาจับแขนทั้งสองข้างของกาญวดีไว้ นางกำนัลอีกคนเงื้อมือตบลงมาบนหน้าเต็มแรง

“เพี้ยะ”

แต่ร่างของนางกำนัลของสนมเซฮาน่ากลับล้มลงไปตามแรงตบของเพื่อน แทนที่จะเป็นกาญวดี นั่นก็เพราะกาญวดีเบี่ยงตัวหลบจึงทำให้ฝ่ามือไปโดนหน้าของนางกำนัลคนนั้น

แล้วความอดทนของกาญวดีก็สิ้นสุดลง หญิงสาวใช้มือที่หลุดจากการจับกุมดึงนางกำนัลที่จับแขนอีกข้างมาตบเต็มแรง จนนางคนนั้นล้มลงไปคลุกฝุ่นกับพื้น เธอเดินเข้ามาหาหัวหน้านางกำนัล โน้มก้านคอลงมาตีเข่า จนตัวงอเป็นกุ้งร้องไม่ออก ลงไปนั่งกองรวมกันอยู่ 3 คน จากนั้นจึงเดินเข้าหาพระสนมเซฮาน่า แต่ก่อนที่นางจะได้ทำอะไรลงไป เสียงหนึ่งก็ดังออกมาห้ามไว้เสียก่อน

“นั้นพวกเจ้าทำอะไรกันอยู่ แล้วพวกเจ้าลงไปนั่งทำอะไรกันที่พื้น” อคาเชฟเสด็จมาทางด้านหลัง มีองครักษ์ 2 คนและทหารอีก 4 คนตามเสด็จ เมื่อพระสนมเซฮาน่าเห็นเจ้าชายอคาเชฟจึงรีบวิ่งเข้าไปเกาะพระกรร้องไห้อย่างหนัก

“อีนี่มันทำร้ายน้องกับคนของน้องเพคะท่านพี่ ดูซิเพคะคนของน้องบาดเจ็บไปตามๆ กันเลย”

ความจริงพระองค์เห็นเหตุการณ์ตลอด แต่พระองค์อยากรู้เท่านั้นว่านางกำนัลคนเก่งจะทำอย่างไร แต่เมื่อเห็นว่านางจะเข้าไปทำร้ายพระสนมเซฮาน่าจึงรีบออกมาห้ามไว้

“ท่านพี่ต้องจัดการให้น้องนะเพคะ น้องไม่ยอมจริงๆ ด้วย”เซฮาน่ายังทำเสียงออดอ้อนสำออย

‘พระสนมองค์นี้น่าจะได้รางวัลตุ๊กตาทองคำสาขา มารยาหญิงยอดเยี่ยม’ กาญวดีคิดในใจ จ้องมองชายหญิงตรงหน้า

“เจ้าทำอย่างที่สนมเซฮาน่าบอกหรือไม่”องค์ชายหนุ่มถามอีกฝ่าย แต่ไม่มีคำตอบหลุดออกมาจากปากของกาญวดี และอาการเงียบของนางกำนัลสาวที่แสนอัปลักษณ์ก็ทำให้องค์อคาเชฟเริ่มขัดเคืองพระทัย

“ว่าอย่างไร ถ้าเจ้าไม่พูด ข้าถือว่าเจ้าทำจริง” อคาเชฟนึกหมั่นไส้นางขึ้นมาจึงคิดแกล้งนาง “ทหารจับนางไว้”

กาญวดีทำหน้าตื่นตกใจ พระสนมเซฮาน่าได้ทีจึงเข้ามาตบหน้าของกาญวดีเต็มแรง จนใบหน้าสะบัดไปตามแรงมือ เจ้าชายอคาเชฟก็ตกพระทัยมิใช่น้อย พระองค์แค่ต้องการจะจับนางไปขังที่ห้องมืดซัก 1 คืน แล้วจะปล่อยไป ไม่คิดว่าพระสนมเซฮาน่าจะกล้าทำแบบนี้ต่อหน้าพระองค์ เมื่อกาญวดีหันกลับมา เลือดสีแดงไหลออกมาจากมุมปากด้านซ้าย กาญวดีน้ำตาคลอ จ้องมองคนทั้งคู่อย่างเจ็บใจยิ่งนัก

“ขอบพระทัยเพคะที่ให้ความเป็นธรรม หม่อมฉันทูลลาเพคะ” พระสนมเซฮาน่ายิ้มเยาะอย่างพอใจ ก่อนจะรีบเดินกลับตำหนักของตนเอง

“ทรงพอพระทัยหรือยังเพคะ หม่อมฉันจะได้กลับห้อง”กาญวดีเค้นเสียงอย่างเจ็บใจ เธอจะไม่ลืมวันนี้เลย

“เจ้าไปทำแผลก่อนดีกว่า” พระสุรเสียงแสดงความเป็นห่วง แต่คนฟังยิ่งเจ็บแค้นมากขึ้นไปอีก

“ไม่จำเป็นเพคะ แผลนิดเดียว เดี๋ยวก็หาย แต่แผลที่อื่นมันไม่หายแน่นอน” นางกำนัลสาวพูดเป็นปริศนา และทูลลากลับห้องพัก เมื่อเดินหันหลังให้แล้วกาญวดีก็ปล่อยน้ำตาไหลลงมาอย่างไม่คิดจะเก็บกักมันไว้

“ฉันจะจำสิ่งที่พระองค์ทำไปจนวันตาย พระองค์จะต้องเจ็บมากกว่าฉันหลายเท่านัก” ตอนแรกนางคิดจะกลับห้อง แต่แล้วก็เปลี่ยนใจเป็นกลับบ้านแทน

กาญวดีเดินกลับมาบ้านด้วยความน้อยใจอย่างมากและความแค้นที่มีต่อพระสนมเซฮาน่าและเจ้าชายอคาเชฟ

“นายหญิงน้อยไปทำอะไรมาเจ้าคะ มีเลือดออกด้วย” อามิยะเดินมารับหน้านายหญิงของตนแล้วเห็นสภาพจึงตกใจ

“ข้าไม่ได้เป็นอะไรมาก แค่สะดุดขาตัวเองแล้วหน้าไปโดนกับประตูห้องในวังเท่านั้น”นายสาวบอกเสียงเรียบแล้วเดินตรงไปยังห้องนอนของตนเอง ก่อนจะหันมาทางสาวรับใช้คนสนิท

“อามิยะ ให้คนไปบอกกับพี่อรสาด้วยว่าข้าไม่สบายขอหยุดพักสัก 2-3 วัน” พูดจบก็ปิดประตูห้อง เดินไปล้มตัวลงนอนบนเตียงร้องไห้ออกมาอีกครั้ง

“ไอ้เจ้าชายบ้า ป่าเถื่อน อยุติธรรมที่สุด ข้าเกลียดท่านที่สุด ฮือๆๆๆๆๆ” ร้องไห้จนเผลอหลับไป

ส่วนที่ตำหนักพระสนมเอซาน่า องค์ฟาโรห์อคาเมฟิสเสด็จเข้ามาในห้องพระสนมเอซาน่าอย่างเงียบกริบ คนที่นอนหลับจึงไม่รู้ว่ามีคนยืนมองอยู่ อรสาสะดุ้งตื่นขึ้นมาเมื่อรู้สึกว่ามีคนจ้องมองอยู่