บทที่ 7 ระบบกุ๊กทิพย์

ณ วังเย็น

แม้จื่อซูจะโน้มน้าวนางเพียงไร เฟิ่งเฉี่ยนก็ยังคงกินบะหมี่ชามนั้นจนหมด

ไม่มีเหตุผลอื่นใดนอกจากว่านางหิวมากเหลือเกิน

“จื่อซู ไปเร็ว! เอาชามบะหมี่นี้ไปฝัง

“เพคะเหนียงเหนียง” จื่อซูแทบจะร่ำไห้แล้วรับชามเปล่าไป

เพิ่งมากลัวเอาตอนนี้ ไม่สายไปหน่อยหรือเหนียงเหนียง?

แท้จริงแล้วไม่ใช่เพราะเฟิ่งเฉี่ยนกลัวซวนหยวนเช่อ2 แต่นางเห็นว่าตอนนี้มีเรื่องเกิดขึ้นมากมายพอแล้ว จึงไม่อยากสร้างเรื่องเพิ่มอีก

เมื่อจื่อซูเดินทางจากไปแล้ว เฟิ่งเฉี่ยนก็เอนกายลงไปที่เตียงหวังจะนอนกลางวัน ขณะที่กำลังเคลิ้มได้ที่ จู่ๆ ก็มีเสียงของระบบหุ่นยนต์ชัดเจนดังขึ้นในหัว......

[ติ๊ดๆ ระบบตรวจพบว่าโฮสต์มีสภาพจิตใจที่มั่นคง เหมาะสำหรับการเชื่อมต่อ เริ่มการเชื่อมต่อ......เชื่อมต่อเสร็จสิ้น!]

สีหน้าของเฟิ่งเฉี่ยนไม่ได้เปลี่ยนไป แต่แววตากลับประหลาดใจมาก นางรีบดีดตัวลุกขึ้นนั่งแล้วมองไปรอบๆ เพื่อลองหาที่มาของเสียง

[เจ้านาย ไม่ต้องหาหรอก ฉันอยู่ในสมองของเจ้านาย]

เฟิ่งเฉี่ยนเอ่ยถามด้วยความสับสนงุนงง “เธอเป็นใคร?”

[ฉันคือระบบกุ๊กทิพย์ ชื่อว่าฟ่านฟ่าน ฉันช่วยให้เจ้านายกลายเป็นกุ๊กทิพย์ที่เก่งกาจที่สุดในโลกได้!]

“กุ๊กทิพย์?” เฟิ่งเฉี่ยนดวงตาเป็นประกาย “กุ๊กทิพย์ที่เธอพูดถึงแตกต่างกับกุ๊กทิพย์ของโลกนี้ไหม?”

[โดยรวมแล้วไม่ต่างกัน แต่อาจไม่เหมือนกันเล็กน้อย วันหลังเจ้านายจะรู้เอง]

“ดีเลย! ฉันกำลังต้องการเลย!” จู่ๆ เฟิ่งเฉี่ยนก็รู้สึกห่อเหี่ยว “แต่ฉันกินเป็นอย่างเดียว ทำอาหารไม่เป็นสักหน่อย”

[ไม่เป็นไรหรอก ถ้ามีระบบคอยช่วยเหลือ ต่อให้โง่เง่ายังไงก็กลายเป็นกุ๊กทิพย์ได้!]

“......” เฟิ่งเฉี่ยนขมวดคิ้วเข้าหากัน ด่าว่านางโง่เง่าอยู่ใช่ไหมเนี่ย?

[ตอนนี้เจ้านายยังอยู่ในขั้นเริ่มต้น ตอนนี้ได้แต่เรียนทำอาหารง่ายๆ เช่นข้าวผัด!]

เมื่อสิ้นเสียงลง ก็ได้ยินระบบดัง “ติ๊ง” ข้างเตียงปรากฏหม้อสีม่วงขึ้นมา บนหม้อนั้นสลักลายเอาไว้ ลายนั้นเหมือนกับตัวอักษรบางอย่าง เมื่อนำมันมาประกอบกันจะกลายเป็นกวี หรือเป็นเหมือนภาพค่ายกล ทำให้พลังวิญญาณลอยรอบหม้อใบนี้ เต็มไปด้วยพลังอันลึกลับ!

“ของดีนี่นา!”

[เจ้านาย นี่คือหม้อลายมังกรที่ทำจากผลึกเหล็กแท้ ข้างในมีหินวิญญาณสีม่วงระดับสูงมากมาย ในปม้อยังผนึกค่ายกลโบราณไว้ สามารถทำลายล้างโลกาได้ ความสามารถมันไร้ขีดจำกัด!]

“เก่งขนาดนี้เชียว?” เฟิ่งเฉี่ยนแววตาเป็นประกาย

[แต่ว่า จากความสามารถของเจ้านายตอนนี้ ยังไม่อาจใช้มันได้!]

เฟิ่งเฉี่ยนหน่ายใจในทันใด แต่นางก็รู้ดีว่าอาวุธเทพเหล่านี้ต้องใช้ควบคู่ไปกับความสามารถด้วย หากต้องหารควบคุมอาวุธเทพ ก็ต้องแข็งแกร่งเพียงพอเสียก่อน

ขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น นางก็ได้ยินเสียง “เกร้ง!” ดังขึ้น ช้อนเหล็กหล่นลงมาจากฟ้า ทำเอาเสียเฟิ่งเฉี่ยนตกตะลึง

“นี่อะไรอีกเล่า?”

[นี่คือกระบวยพันชั่งร้อยแปลงที่คู่กับหม้อลายมังกร!]

“กระบวยพันชั่งร้อยแปลง?”

เฟิ่งเฉี่ยนจับไปยังด้ามของมันแล้วพิจารณาอย่างถี่ถ้วน วัสดุที่ใช้ในการทำกระบวยและหม้อเหมือนกัน เนื่องจากมีการใส่หินวิญญาณสีม่วงชั้นสูงเข้าไปจำนวนมาก ดังนั้นกระบวยจึงมีสีม่วง หางกระบวยเต็มไปด้วยลวดลายมังกรเช่นกัน ราวกับเป็นภาพของค่ายกลบางอย่าง วินาทีที่จับไปยังด้าม ก็สัมผัสได้ถึงพลังวิญญาณพลุ่งพล่าน สิ่งที่ทำให้นางรู้สึกประหลาดใจก็คือ นางรู้สึกว่ากระบวยนี้เสมือนเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันมานานหลายปีของตน มันดูคุ้นเคยสนิทสนมมาก!

“หางกระบวยนี้ดูแปลกจัง มีเส้นตรงมากมาย ดูเหมือนเป็นลายอะไรบางอย่าง

[เจ้านาย ลองหมุนด้ามจับดูสิ]

เฟิ่งเฉี่ยนหมุนเบาๆ จากนั้นก็ได้ยินเสียงดัง “แกร๊ก!” จากกระบวยกลายเป็นตะหลิว!

นางมองไปด้วยความตกตะลึง ที่แท้กระบวยเหล็กนี่สามารถแปลงกายได้หรือ เป็นอย่างนี้สามารถใช้เป็นกระบวยและตะหลิวได้ สารพัดประโยชน์!

นางลองหมุนดูอีกครั้งด้วยความอยากรู้ว่ามันจะเปลี่ยนไปเช่นไรอีก แต่กระบวนกลับไม่มีปฏิกิริยาใดๆ

[เจ้านาย กระบวยพันชั่งร้อยแปลงนี้เป็นเช่นเดียวกับหม้อมังกร จำเป็นต้องฝึกตนให้อยู่ในระดับสูงขึ้น จึงจะสามารถใช้ฟังก์ชั่นอื่นๆ ของมันได้ จากความสามารตอนนี้ของคุณ ทำได้เพียงใช้ในระดับ 1”

เฟิ่งเฉี่ยนถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วหมุนหางกระบวยกลับที่เดิม ให้มันกลายเป็นกระบวยเหมือนเก่า

ติ๊ง! หม้อมังกร พลังกาย +1000 พลังป้องกัน [ทักษะบู๊-กุมฟ้า]

ติ๊ง! หม้อมังกร พลังกาย +1000 พลังป้องกัน [ทักษะบู๊-ทำลายล้าง]

ตัวอักษรสีฟ้าสองแถวปรากฏขึ้นในตาของนาง!

“นี่มัน......”

[เป็นไปตามที่เจ้านายคิด หม้อมังกรและกระบวยพันชั่งร้อยแปลงนี้นอกจากทำอาหารได้แล้ว ยังเป็นอาวุธใช้โจมตีและป้องกันได้ด้วย]

ในสมองของเฟิ่งเฉี่ยน1ปรากฏภาพหนึ่งขึ้นมา เป็นภาพชายรูปงามคนหนึ่งถูกนักเลงล้อมไว้ ในสถานการณ์คับขัน นางได้ปรากฏกายกลางอากาศ มือซ้ายถือหม้อ มือขวาถือตะหลิว ตะโกนเสียงดังว่า “ข้าคือจอมยุทธ์หม้อกระบวย พวกเจ้าตายซะ!”

ร่างนางสั่นคลอนแล้วส่ายหน้าอย่างแรง ภาพนี้มันดู low มาก! เสียชื่อเสียงมือสังหารของนางหมด!

[เจ้านาย จะเริ่มเรียนวิธีทำข้าวผัดไข่เลยไหม?]

“ข้าวผัดไข่ต้องเรียนด้วย?”

ท่ามกลางความดูถูกของเฟิ่งเฉี่ยน จู่ๆ ตรงหน้าของนางก็เป็นประกายแวววาว มีหนังสือ “ตำราการทำข้าวผัดไข่” ปรากฏขึ้น

พลั่ก! หนังสือนั้นกระทบกับศีรษะนางแล้วหายไป

เฟิ่งเฉี่ยนมึนงง มีความรู้สึกแปลกๆ บางอย่าง ราวกับวิธีทำข้าวผัดไข่ได้เข้ามาในสมองนางแล้ว รวมเป็นหนึ่งเดียวกันกับนาง

“ที่แท้ วิธีทำข้าวผัดไข่มันมีเคล็ดลับเยอะแยะขนาดนี้เลยหรือ วัตถุดิบที่คัดเลือกมาทำต้องเป็นของที่มีพลังวิญญาณเท่านั้น เรียกอีกอย่างว่าวัตถุดิบทิพย์......นี่มันไม่ธรรมดา!”

ชั่วพริบตาเดียว รังสีอำมหิตก็แผ่ซ่านเข้ามาใกล้ นี่คือจิตสัมผัสที่นางสั่งสมจากประสบการณ์ความเป็นความตายมานับครั้งไม่ถ้วน ซึ่งมันไม่ผิดพลาดแน่นอน!