บทที่ 10 ครอบครัว(ไม่)สุขสันต์ (5)

มื้อเช้าวันหนึ่งสมาชิกของสกุลเจินนั่งทานด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตา ประกอบด้วย เจินหยางหรงประมุขของบ้านซึ่งปัจจุบันดำรงตำแหน่งรองเจ้ากรมคลัง ฝั่งขวาของเขาคือจี้ซิ่นเจี้ยนฮูหยินใหญ่สกุลเจิน และบุตรสาวทั้งสามนั่งที่ด้านตรงข้าม

พวกเขานั่งทานสำหรับของใครของมัน ในความรู้สึกของเจินซิ่วอิงช่วงเวลานี้มันช่างน่าอึดอัดเสียจริง

“ช่วงนี้ข้างานยุ่งมาก ต้องตรวจบัญชีของกรมคลัง พวกเจ้าก็ดูแลบ้านกันด้วยนะ”

เจินหยางหรง พูดขึ้นมาทำลายความเงียบ ในขณะเดียวกันฮูหยินใหญ่กับคุณหนูใหญ่ก็ลอบสบสายตากันขณะที่ทุกคนไม่ได้ให้ความสนใจ

“ท่านพี่ ข้ามีเรื่องจะขออนุญาต”

จี้ซิ่นเจี้ยนรินน้ำชาให้ผู้เป็นสามี ก่อนจะเกริ่นขึ้นมา

“ว่ามา”

“ช่วงนี้อากาศเริ่มอุ่นขึ้นแล้ว ข้าจะขออนุญาตพาลูก ๆ ไปไว้พระบนเขาเหลียงซาน แล้วแวะไปเยี่ยมน้องหญิงรองได้หรือไม่เจ้าคะ”

มือบางที่กำลังจะคีบอาหารเข้าปากของเจินซิ่วอิงชะงักไปทันทีเมื่อได้ยินอย่างนั้น คนพวกนี้คิดจะมาไม้ไหนอีก ก่อนจะทำเป็นไม่สนใจแล้วกินอาหารต่อไป

“เอาสิ ฤดูหนาวพวกเจ้าก็ไม่ได้ไปไหน ถือว่าไปเปิดหูเปิดตากันบ้าง”

“ขอบคุณเจ้าค่ะท่านพี่”

เจินซือจี๋แอบลอบยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจเมื่อได้ยินคำตอบของผู้เป็นบิดา หึ งานนี้แหละเจินซิ่วอิงถึงตาข้าบ้างแล้ว

วันต่อมาฮูหยินใหญ่ก็พาบุตรสาวแห่งจวนสกุลเจินทั้งสามมุ่งหน้าไปยังเขาเหลียงซานด้วยขบวนรถม้าสี่คัน โดยมีรถม้าของเจินซิ่วอิงรั้งอยู่ที่ท้ายขบวน