6

“คนชั่วช้า... ข้าไว้ใจคนผิดหรือ” น้ำเสียงที่กล่าวออกมา คือความรู้สึกอัดแน่น และเสียใจของเจ้าของร่างที่ผสมอยู่ในนั้น

อิ่นสิงอี้ร้าวไหวทั้งใจ นางถูกครอบครัวสกุลอิ่นรังแก จนต้องหลงกลคนชั่วปี้เหวินถง และขณะที่คิดหาทางช่วยเหลือซูซิน ไม่ให้ต้องรับผิดโทษฐานฆ่าคนตายนั้น จู่ๆ ก็เกิดเรื่องไม่คาดฝัน ร่างหนาของปี้เหวินถงสะดุ้งเฮือก เขาเพียงแค่สลบจากสุราฤทธิ์แรง ส่วนบาดแผลและเลือดที่ไหลออกมาจากร่างที่ถูกแทงเหนือหน้าอกซ้าย ไม่ได้ทำให้เขาถึงแก่ความตาย

ปี้เหวินถงพุ่งตัวขึ้นไปบีบคอซูซิน!

เขายังไม่ตาย...

นั่นคือสิ่งที่อิ่นสิงอี้รับรู้ มันคือโอกาสช่วยให้ซูซินพ้นผิดในเรื่องนี้ และให้ทางการจับเขาในข้อหาข่มเหงสตรีที่ไม่ใช่เมียของตนแทน

อิ่นสิ่งอี้ละล้าละลัง ก่อนคว้าได้ท่อนฟืนขนาดเขื่อง นางจับจำมันไว้มัน แล้วก้าวตรงไปหาปี้เหวินถงที่กำลังบีบคอซูซินผู้น่าสงสาร

“ปะ ปล่อย... ซูซิน”

“ฮึ นางต้องการฆ่าข้า เช่นนั้นสมควรตาย ส่วนคุณหนูรอง หลังจากที่ข้าเลียเนื้อตัวเจ้า กัดยอดถันจนขาดทั้งสองข้าง และใช้ท่อนเนื้อแทงก้นเจ้าจนพรุน ข้าถึงจะปล่อยให้ตายได้!”

ซูซินไอโขลกๆ สองสามที ใบหน้านางเริ่มเขียวทีละนิด ในตอนนั้นอิ่นสิงอี้จึงฟาดไม้ในมือใส่ร่างหนาของปี้เหวินถง แต่สถานการณ์พลิกพลัน เขาปล่อยมือจากซูซิน แล้วจับไม้ในมือ

อิ่นสิงอี้ทิ้ง ก่อนรั้งเอวนางไปกอดไว้

“ปล่อยข้า...”

“ฮ่าๆ ๆ ปล่อยแน่ แต่ให้ข้าเอาคุณหนูรองจนช้ำ เหมือนนังสาวใช้เสียก่อน ตกเป็นเมียข้าทั้งสองคนย่อมดี เอ่อ ถ้าประจำเดือนยังไม่หยุดไหล ข้าจะเอาปากเจ้า เอาก้นเจ้าให้หนำใจไปเลย”

อิ่นสิงอี้ ตัวแข็งทื่อ นางได้ตายไปแล้วหนหนึ่งไฉนจะยอมสิ้นชีวิตง่ายๆ อีก ขณะที่กำลังต่างตกอยู่ในความคิดที่สับสน มือหนาใหญ่ของปี้เหวินถง บีบปลายคางของอิ่นสิงอี้ ก่อนที่เขาจะแลบลิ้นเลียอย่างหื่นกระหาย เมื่อเห็นสีหน้าของหญิงสาวเจ็บปวด น้ำตาไหลออกจากหางตา เขายิ่งคลั่งไคล้

“ร้องสิ ร้องครางขอให้ข้าปล่อยคุณหนูรองสกุลอิ่น... อยากให้ข้ามาพาเจ้าหนีจากเรือนไม่ใช่หรือ ได้... ข้ามาช่วยเจ้าแล้วไง จากนี้ก็เตรียมตัวไปลงนรกเสียเถอะ”

เขาออกแรงบีบปลายคางของอิ่นสิงอี้หนักกว่าเดิม นางเลยหลุดเสียงร้องอย่างเจ็บปวด ส่วนซูซิน แรงที่จะลุกขึ้นนางยังไม่มี จึงได้แต่ร้องขู่ และพยายามส่งเสียงขอให้คนมาช่วย

“บางที หากคุณหนูรองตายและกลายเป็นศพแข็งทื่อ... ข้าอาจจะเย่อท่านสนุกกว่า ร่างที่มีลมหายใจก็เป็นได้”

ปี้เหวินถงคงบ้าไปแล้วแน่ๆ เขาถึงเอ่ยอย่างนั้น

หญิงสาวกลัวจับจิต นางอยากรอดพ้นจากสถานการณ์นี้ ต้องไม่ตาย และมีชีวิตต่อไป ที่สำคัญจะตกเป็นของเล่นปี้เหวินถงไม่ได้เป็นอันขาด

เมื่อคิดได้อย่างนั้น แรงที่พอจะมีอยู่จึงทั้งหยิก ข่วน และดิ้นขัดขืนเต็มที่ ทว่าปี้เหวินถงมีร่างกายกำยำ และอดีตเคยเป็นหน่วยองครักษ์เสื้อแพร

“เห็นหน้าตาคุณหนูรองเช่นนี้ ข้าอยากจูบแล้วกัดลิ้นให้ขาดเสียจริง”

นางขยะแขยงอีกฝ่ายเหลือเกิน อยากหนีไปให้พ้นๆ คนอย่างปี้เหวินถง และแน่นอนนางกับซูซินจะต้องไม่จบชีวิตที่นี่

ขณะเดียวกัน ประตูด้านข้าง มีเสียงตะกุกตะกัก ก่อนที่มันจะถูกถีบผลัวะเข้ามา แล้วร่างหนึ่งก็พุ่งมาถึงตัวปี้เหวินถง ถีบอีกฝ่ายกระเด็นห่างจากร่างของอิ่นสิ่งอี้!

คนผู้นั้นตัวสูง ใบหน้าคมคาย ทว่ายามนี้เขาดูเหมือนมัจจุราช ที่มีไอสังหารท่วมร่าง!

วาบนั้น อิ่นสิงอี้ดีใจอย่างบอกไม่ถูก ภาพที่นางเห็นในช่วงระหว่างความเป็นความตายปรากฏตรงหน้า

เอ หรือเขาจะเป็น บุรุษที่จะช่วยเหลือนาง ให้ได้มีชีวิตใหม่

“อย่า... อย่าฆ่ามัน ไม่เช่นนั้นข้ากับซูซิน จะต้องติดคุก”

อิ่นสิงอี้ร้องบอกเขา ร้องเสียงดังอย่างหวาดผวา เพราะเท้าใหญ่ของชายหนุ่มเตะไปที่ปลายคางปี้เหวินอี้ ก่อนที่เขาจะคว้ามีดสั้นที่ตกอยู่บนพื้น หมายเชือดคอชายชั่ว

“อย่า... มันจะตายที่นี่ไม่ได้”

หญิงสาวร้องเสียงดังลั่นกว่าเดิม หากเป็นตอนนั้นที่ซูซิน วิ่งไปยื้อแขนชายร่างสูง นางทำภาษามือสื่อสาร อีกฝ่ายแม้จะหยุด แต่ยังแสดงท่าทางฮึดฮัดอย่างไม่สบอารมณ์

เกิดอะไรขึ้น!?

อิ่นสิงอี้ ไม่เข้าใจสถานการณ์ตรงหน้า กระทั่งซูซินหันมาบอกนางว่า

“พี่หลุน... เอ่อ...เป็นคนหูหนวกเจ้าคะคุณหนู เขาไม่ได้ยินสิ่งใด!”