บทที่ 6 หมอกันต์ณธีร์ 1.1

เช้าวันต่อมา

บนโต๊ะอาหารของบ้านพัฒนกิจหิรัญวันนี้พิเศษกว่าทุกวัน เป็นเพราะนายแพทย์กันต์ณธีร์มาร่วมกินมื้อเช้าด้วย ซึ่งเหตุการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้นน้อยมาก ล่าสุดก็เมื่อสองเดือนก่อน

“วันนี้สงสัยพายุจะเข้า ลูกถึงได้มากินมื้อเช้ากับพวกเรา” คนพูดคือกันติพัฒน์ บิดาบังเกิดเกล้า

“นั่นสิ วันนี้หยุดหรือว่าเข้าเวรบ่ายล่ะ” พรรำไพ มารดาวัยห้าสิบปีเอ่ยถาม

“หยุดครับ ตอนแรกกะว่าจะนอนให้อิ่มซะหน่อย แต่ท้องร้องหิวก็เลยลงมากินมื้อเช้าก่อนค่อยขึ้นไปนอนต่อ” คุณหมอหนุ่มสุดหล่อตอบ กินมื้อเช้าที่วันนี้เป็นโจ๊ะหมูทรงเครื่อง มีปาท่องโก๋ไว้กินร่วมด้วย

“พูดถึงเรื่องเมื่อวานนี้ แม่ไม่คิดนะว่า แก้วจะเข้าข้างโก้ขนาดนั้น อยากรู้จริงว่าน้ำมีอะไรดี แก้วถึงได้เห็นดีเห็นงามด้วย ทำแบบนี้ไม่นึกถึงใจจี้บ้างเลย ลูกผู้หญิงด้วยกันแท้ๆ” มณฑาทิพย์เปิดประเด็น

“คุณแม่ก็รู้นี่ครับว่า แก้วรักและตามใจโก้มากแค่ไหน เห็นผิดเป็นถูกไปซะทุกเรื่อง นอกจากไม่ห้ามยังสนับสนุนอีก ถึงฐานะทางบ้านจี้ไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ แต่เท่าที่ผมรู้มา จี้ไม่เคยของเงินโก้ไปให้ทางบ้านแบบสูบเลือดสูบเนื้อเลย ขอแค่ไปตอนพ่อป่วยไม่กี่แสนแค่นั้น” กันติพัฒน์คุยกับมารดา “ส่วนเงินสินสอดที่ว่าให้เป็นล้าน แก้วก็เอากลับมาเกินครึ่ง ให้แค่เงินสดห้าแสน ทั้งที่สินสอดก็ไม่ได้ให้อะไรมากมาย งกเกินไป”

“แต่สุดท้ายก็ต้องเสียเงินยี่สิบล้าน” พรรำไพพูดยิ้มๆ สะใจหน่อยๆ ที่เห็นแก้วมณีจอมงกเนื้อเต้น และแอบชื่นชมกรรัมภา นางร้ายตัวดีที่ทำให้แก้วมณีจนมุม นานๆ ครั้งจะได้เห็นภาพนี้ “ถ้าดาราที่ชื่อยิ้มไม่มาด้วย รับรองว่าจี้จะไม่ได้อะไรเลยค่ะ งานนี้ต้องขอบคุณเธอนะคะ”

“ใช่ แม่ก็คิดเหมือนเธอนี่แหละ ยิ้มสวยนะ ทั้งสวยทั้งฉลาด พูดจาก็ฉะฉาน ปากจัดหน่อยๆ ห้าวนิดๆ แลดูสู้คนด้วย แม่ชอบ” มณฑาทิพย์ไม่ปิดบังความรู้สึก

“คุณย่าชอบไปได้ยังไงครับผู้หญิงแบบนั้น ปากจัด เถียงเก่ง แถมยังทำท่านักเลงอีก ยิ่งตอนที่เธอถลกกระโปรงเป็นโจงกระเบน ผมว่าไม่มีความเป็นผู้หญิงสักนิดเดียว” กันต์ณธีร์อดรนทนไม่ไหวเอ่ยออกมา

“พ่อไม่อยากให้แกตัดสินใจว่ายิ้มไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้เพียงแค่ได้เห็นการกระทำเมื่อคืน อย่าเพิ่งตัดสินใจใครว่าเป็นยังไงถ้าแกไม่รู้จักเขาดีพอ มันก็เหมือนกับที่แกรักษาคนไข้นั่นแหละ ดูด้วยตา ฟังอาการจากปากคนไข้มันก็ตัดสินใจไม่ได้ว่าเป็นโรคอะไร แกต้องลงมือตรวจก่อนถึงจะรู้ว่าคนไข้เป็นอะไรและลงมือรักษา” กันติพัฒน์สอนบุตรชาย “อีกอย่างเหรียญยังมีสองด้าน แกเห็นยิ้มด้านนี้ แต่ก็ยังมีอีกด้านที่ยังไม่เห็น บางทียิ้มอาจไม่ได้เป็นอย่างที่แกคิดก็ได้ และที่สำคัญที่สุด ที่ยิ้มฉีกอกโก้ขนาดนั้นเพราะโก้เองก็ผิด แล้วถ้ายิ้มไม่ด่าจี้คงไม่ได้รับความยุติธรรม พ่อว่านะควรจะยกย่องยิ้มด้วยซ้ำไป”

กันติพัฒน์พูดด้วยเหตุผล และเป็นเหตุผลที่กันต์ณธีร์ค้านไม่ได้ ได้แต่พูดว่า ‘ครับ’ ตอบกลับ

“แม่เห็นด้วยกับที่พ่อพูดนะ ถึงยิ้มจะเป็นนางร้าย แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะร้ายทั้งนอกจอและในจอ เท่าที่แม่รู้มา นางเอกใสๆ บางคนก็ร้ายยิ่งกว่านางร้ายซะอีก”

“เออ...แม่เห็นด้วยเหมือนกัน” มณฑาทิพย์ถูกใจคำพูดลูกชายและลูกสะใภ้มาก ก่อนหันมาทางหลานชาย “แล้วผู้หญิงแบบไหนที่แกชอบล่ะ ไหนว่ามาสิ”

“ก็ต้องมีความเป็นผู้หญิงสิครับ พูดจาอ่อนหวานลงท้ายคะขา คนฟังจะได้สบายหู กิริยามารยาทนุ่มนวลดูแล้วสบายตา แต่งตัวก็ต้องเรียบร้อย แต่งหน้าแต่งตาไม่ต้องจัดจ้าน ให้รู้สึกว่าเป็นธรรมชาติ”

แม้ว่าบิดาจะพูดให้เขาคิดได้ ทว่าภาพกรรัมภาเมื่อคืนนี้ยังติดตาอยู่ แล้วภาพนั้นสวนทางกับที่กันต์ณธีร์พูดมาอย่างสิ้นเชิง

“โห...โจทย์ยากนะเนี่ยที่จะหาสเปคได้ครบถ้วน” ระพีพรรณหรือพรรณ น้องสาวคุณหมอหนุ่มเอ่ยขึ้น “คงต้องไปขุดนางในวรรณคดีให้มาเกิดในยุคนี้ค่ะ เพราะพรรณไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนมีครบตามที่พี่กันต์ต้องการสักคน”

“เพราะแกเลือกมาไงล่ะ อายุสามสิบหกแล้วถึงไม่มีแฟน ไม่มีเมียสักที” กันติพัฒน์อยากให้ลูกชายมีคนรักและแต่งงาน ทว่าก็ยังไร้วี่แวว

“หาไม่เจอก็ไม่ต้องแต่งสิครับ ผมอยู่อย่างนี้ก็ไม่เดือดร้อน สบายใจด้วยซ้ำไป” กันต์ณธีร์เห็นชีวิตคู่ของญาติพี่น้องและเพื่อนหลายคนที่พากันบ่นให้ฟังกับเรื่องต่างๆ ที่เกิดขึ้นในครอบครัว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องพ่อผัวแม่ผัว พ่อตาแม่ยาย ปัญหายิบย่อยอื่นๆ และบางเรื่องก็เป็นเรื่องที่ไม่ควรมาทะเลาะกันด้วย หากมีครอบครัวแล้วไม่มีความสุข บั่นทอนจิตใจ อยู่เป็นโสดแบบนี้ดีที่สุด “อยากก็ซื้อกินเอา แค่นี้ก็ไม่ปวดหัว”

“แต่ฉันเดือดร้อน ฉันอยากเห็นแกแต่งงานมีครอบครัว และที่สำคัญอยากเลี้ยงเหลน” มณฑาทิพย์พูดโต้ทันควัน

“คุณย่ารอเลี้ยงลูกพรรณก็ได้ครับ คุณย่าไม่ได้มีผมเป็นหลานคนเดียวซะเมื่อไหร่” คนไม่อยากมีเมียสวนทันควัน

“แกก็รู้ว่าพรรณไม่ชอบผู้ชาย แล้วจะมีผัวมีลูกให้ฉันเลี้ยงได้ไง ฉันก็เลยต้องหวังพึ่งแกไงล่ะ หรือว่าแกไม่ชอบผู้หญิง ชอบไม้ป่าเดียวกันถึงได้ไม่อยากมีเมีย ใช่ไหม แกเป็นเกย์ใช่ไหม”

กันติพัฒน์ พรรำไพและระพีพรรณแทบจะหลุดหัวเราะออกมาเมื่อได้ยินคำพูดมณฑาทิพย์ เพราะทั้งสามรู้ดีว่า กันต์ณธีร์ไม่ได้เป็นเช่นนั้น แต่ก็ชอบเวลาย่าหลายโต้เถียงกัน ไม่มีใครยอมใครจริงๆ