12. เย็นชา

“เออ ได้อะไรมาอีกละเพลิน ขยันเอากับข้าวมาส่งกำนันเหลือเกินนะ เดี๋ยวพ่อเองก็มาบ่นเอาอีกหรอก”

“แหม! ลุง พ่อฉันไม่บ่นหรอกจ๊ะ แกเป็นคนให้ฉันทำมาส่งเอง ถือว่าเป็นน้ำใจที่ช่วยไอ้เจิมมันคราวนั้น”

เพลินพูดตอบลุงฉ่ำ แต่สายตาไม่ได้มองคนที่เธอคุยด้วยเลย เพราะยังคงจดจ้องที่ใบหน้าหล่อ ซึ่งยังคงก้มหน้ามองตารางการประชุมของเขาที่จะมีขึ้นในเดือนหน้าอยู่ แต่ก่อนที่จะมีใครได้พูดอะไรต่อ โรมก็เดินกลับมาพร้อมกับสาวสวยอีกคนที่ต้องการมาหากำนันโดยเฉพาะ

“กำนัน วันนี้ว่างไหมค่ะ ดาวอยากให้ไปดูฝายทดน้ำที่บ้านยางนกเป็นเพื่อนหน่อย พอดีชาวบ้านบอกว่าดินถล่มลงมาปิดทางน้ำไว้ ดาวไม่รู้ว่าจะต้องแก้ยังไง”

ผู้ใหญ่ดาวสาวสวยอีกหนึ่งที่หมายปองกำนันสุดหล่อของตำบล เธอลงทุนที่จะติดรถเพื่อนมาลงที่สามแยกทางเข้าบ้านกำนัน และหวังให้เขาไปส่งเช่นทุกวัน

ธามนั่งมองทุกอย่างเงียบๆ ในเปรที่ผูกอยู่ไม่ไกลจากเตียงที่พรายนั่ง ตอนนี้สองสาวนั่งประกบสองข้างโดยกำนันอยู่ตรงกลาง บรรยากาศดูอืมครึมยังไงชอบกล

“กำนันนี่เสน่ห์แรงมากเลยนะครับ ดูสิ นี่ขนาดมากันยังไม่ครบนะ ผมนี่เชื่อเลยที่เขาไม่ใจอ่อนกับใครสักที” โรมพูดขึ้นในขนะที่ถอยมายืนข้างลุงฉ่ำแล้ว

“อย่าว่าแต่คุณแปลกใจเลยครับ ผมเองก็สงสัย ทำไมกำนันถึงไม่เลือกเอาใครสักคน แต่ละวันนี้หัวกะไดไม่เคยแห้งเลย แต่แกก็ไม่เคยยุ่งกับผู้หญิงพวกนี้นะ บ้านยังไม่ให้ขึ้นเลย บอกว่าถ้าไม่ใช่คนรักแกไม่ให้ยุ่มย่ามเด็ดขาด โดยเฉพาะห้องนอนนี่ห้ามเลย กระทั่งไอ้แก้วต้องได้รับอนุญาตให้เข้าเท่านั้น”

“ขนาดนั้นเชียว แกคงถือเรื่องของที่มีล่ะมั้งครับ”

“โอ๊ย! กำนันแกไม่อะไรเรื่องนั้นหรอกครับ แกก็ใช้ชีวิตปกติเหมือนผู้ชายทั่วไปนั้นแหละ มีคุณนพจัดหาให้”

ธามดีดตัวขึ้นจากเปรทันทีเมื่อได้ยินแบบนี้ ก่อนจะมองไปทางคนที่ยังคงนั่งก้มหน้าดูตารางงานไม่สนใจสองสาวที่ยังคงนั่งเบียดตัวเข้าหาเขาอยู่ ก่อนจะหันมาฟังต่อ

“แต่กำนันเรียนเกี่ยวกับอาคมไม่ใช่เหรอครับ”

“ก็ใช่นะคุณ แต่ก็ถือเป็นอย่างๆ ไป คนที่มีวิชาส่วนมากเขาก็ใช้ชีวิตปกตินี่แหละ แค่จะมีบางอย่างที่ไม่ทำและไม่แตะ พวกคุณก็น่าจะพอรู้ใช่ไหม”

“ครับก็พอรู้บ้าง เช่น ไม่มุดลงต่ำ ไม่ใช้ผ้าถุงครอบหัว ไม่รอดราวผ้า ถือศีลห้า แต่บางคนก็ศีลแปดใช่ไหมครับ”

“ใช่ แต่กำนันแกถือแค่ศีลห้าเท่านั้น แต่บางทีก็มีผิดบ้าง โดยเฉพาะข้อสี่กับห้า อันนี้แกถือเฉพาะวันพระ”

“ฮ่าฮ่า มีเลือกวันด้วยเหรอครับ” โรมถามขึ้น ก่อนจะหัวเราะออกมา จนคนที่นั่งอยู่บนเตียงอีกตัวมองพร้อมกัน เขายิ้มแห้งส่งให้ก่อนจะหันมาหาลุงฉ่ำต่อ

“มีครับ อย่างน้อยก็ดีกว่าเราไม่ถือศีลเลย”

“มันก็จริง กำนันแกยังคงใช้ชีวิตปกติของผู้ชายทั่วไปนี่ครับ ก็คงอยากสนุกตามประสานั่นแหละ”

โรมพูดขึ้นอย่างเข้าใจ ตัวเขาเองก็คิดจะเอาแบบอย่างกำนันเหมือนกัน ถือศีลในวันพระน่าจะดีต่อชีวิต แต่คนที่นั่งนิ่งอยู่ในเปรกลับกำลังสับสนวุ่นวายในใจ โดยที่หาสาเหตุของที่มาในความรู้สึกนี้ไม่ได้ ธามหงุดหงิดทุกครั้งที่มีสาวๆ มาหากำนันถึงบ้าน แม้บางคนจะมาหาเขาด้วยก็เถอะ แต่มันอารมณ์เสียยังไงไม่รู้เวลาที่กำนันออกไปกับผู้หญิงสักคนซึ่งมาตามเขาที่นี่

เมื่อไม่อาจทนดูได้เขาก็ลุกเดินหนีไปที่บ่อปลาหลังบ้าน ซึ่งมีต้นมะม่วงและต้นมะพร้าวที่ปลูกเอาไว้เป็นร่มเงาและกินผล โดยที่ไม่รู้ว่ามีสายตาของใครบางคนมองตามอยู่ ก่อนจะหันมารวบเอาเอกสารใส่ซองใสแล้วเก็บเข้ากระเป๋าสะพายซึ่งเขามักใช้เวลาที่ไปประชุมเสมอ

“กำนันจะไปดูตอนนี้เลยใช่ไหมจ๊ะ” ผู้ใหญ่ดาวเอ่ยถามทันที เมื่อเห็นกำนันสุดหล่อตั้งท่าเก็บของตรงหน้า พรายเพียงแค่พยักหน้ารับเท่านั้น ก่อนจะหยิบเสื้อแขนยาวมาสวมทับอีกชั้น เพราะวันนี้อากาศร้อนพอดู การไปดูฝายทดน้ำคงต้องตากแดดนาน

“นายจะไปด้วยหรือเปล่า” พรายหันมาถามโรมที่นั่งคุยกับลุงฉ่ำที่เตียงอีกตัว

“ได้เหรอครับ อยากไปดูอยู่เหมือนกัน แล้วคุณธามล่ะ”

“ก็ไปตามมาสิ ถ้าเขาไม่ไปนายก็อยู่ดูแลแล้วกัน” พรายพูดขึ้นก่อนจะเดินเอาเอกสารขึ้นไปเก็บบนบ้าน ทำให้ตอนนี้สองสาวต้องเผชิญหน้ากันลำพัง เพราะลุงฉ่ำเองก็เดินเข้าไปหยิบเสื้อแขนยาวเหมือนกัน เพราะทุกครั้งพรายจะไม่ไปไหนมาไหนกับผู้หญิงเพียงลำพัง แม้ครั้งนี้จะชวนสองหนุ่มไปด้วยก็เถอะ

“ทำไมผู้ชายในหมู่บ้านไม่มีเหรอ ถึงต้องมาตามกำนันทุกครั้งเลย อยู่ตั้งไกลยังอุตส่าห์ถ่อมาถึงนี่อีก”

“แหม! น้องเพลิน กำนันเขาก็ทำหน้าที่ของตัวเองนะ พี่มีหน้าที่รายงานก็ต้องมาสิคะ”

ผู้ใหญ่ดาวซึ่งเป็นสาววัยยี่แปดเอ่ยกับรุ่นน้องที่หน้าตาสะสวยไม่แพ้กัน ก่อนที่เธอจะหันหนีเมื่อธามและโรมเดินมาพร้อมกับลุงฉ่ำ ไม่นานกำนันก็เดินลงมาจากเรือนเช่นกัน เขาหันไปหาธามที่ยืนนิ่งไม่พูดอะไร พร้อมกับโยนเสื้อลายสก๊อตตัวโปรดที่เขาชอบใส่ประจำคลุมหัวอีกฝ่าย

“ใส่ไว้มันร้อน เดี๋ยวจะหาว่าฉันเอาไปทรมานอีก” เขาพูดขึ้นก่อนจะหันมาหาเพลินที่ยืนมองด้วยความอิจฉา เพราะไม่เคยมีใครได้รับของส่วนตัวจากกำนันเลยสักครั้งแม้กระทั่งแก้วที่อยู่รับใช้ตลอดมา

“ส่วนกับข้าวนี่เพลินเอากลับไปเลยนะ วันนี้ไม่มีใครอยู่บ้าน คงเสียถ้าเอาไว้ที่นี่ แล้วก็วันหลังไม่ต้องเอาอะไรมาอีก เป็นผู้หญิงอย่าเที่ยวมาที่บ้านผู้ชายบ่อยๆ เอาล่ะไปกันได้แล้ว ส่วนนายมานั่งข้างหน้ากับฉัน”

เสียงทุ้มซึ่งวันนี้ดูจะพูดยาวกว่าปกติ กับเรื่องที่มันไม่เกี่ยวกับงาน ทำเอาสาวสวยที่ถือปิ่นโตอยู่ถึงกับหน้าถอดสีในทันที เพราะไม่คิดว่ากำนันจะพูดไม่ถนอมน้ำใจเธอเลย แต่ที่ทำให้ทั้งเพลินและผู้ใหญ่ดาวชะงักยิ่งกว่า ก็ท่าทางเอาใจใส่ผู้ชายหน้าหวานตรงหน้านี้แหละ มันดูราวกับคนรักกันที่เขาดูแลกันเลย

เพราะร่างสูงของกำนัลที่ใส่เสื้อลายสก๊อตเช่นเดียวกับเด็กหนุ่ม กำลังเปิดประตูรถให้อีกฝ่ายแบบที่ไม่เคยทำให้ใคร ตัวธามเองก็ทำอะไรไม่ถูกได้แต่คล้อยตามไปทั้งอย่างนั้น จนกระทั่งทุกคนขึ้นมานั่งกันจนครบ ตอนแรกโรมบอกจะนั่งด้านหลังเอง ผู้ใหญ่ดาวและลุงฉ่ำจะได้นั่งให้สบายหน่อย แต่ก็ถูลุงฉ่ำดึงขึ้นมานั่งด้วย เพราะแดดมันร้อน