4 แอบรักเธออยู่ในใจ

“ขอบคุณจริง ๆ ที่อุดหนุน ลืมไป เจ้าพงเพื่อนผมครับ ตอนนี้ทำธุรกิจเกี่ยวกับรถยนต์ นาน ๆ จะแวะมาที่นี่ที”

“สวัสดีครับ คุณกุล เพื่อนผมบอกว่าคุณเป็นลูกค้าดีมาก”

“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ดีใจด้วยนะคุณพงที่มีเพื่อนขยัน ทำงานเก่ง ฝีมือดีอย่างนี้ ถ้าทำอาหารก็คงอร่อย”

หญิงสาวชมพีเมียร์ด้วยความจริงใจ ทำให้เขายิ้มแก้มปริอีกครั้ง มองเธอด้วยความปลื้ม พงพันธ์สบตากับกุลดารู้ว่าเป็นคนสวย ดูเหมือนว่าจะหน้าตาดีกว่าผู้หญิงที่เขาชนเมื่อครู่นี้ด้วยซ้ำ น่าแปลกกลับไม่สนใจเธอเลย

ในเมื่อเขามีความประทับใจในผู้หญิงคนนั้นไปแล้ว ยากที่จะลบเลือนออกไปจากความรู้สึก

“ใช่ เจ้านี่ ทำกับข้าวอร่อยมาก โดยเฉพาะหลนปูม้า ผมชอบยุให้เจ้าพีเมียร์ทำกินบ่อย ๆ”

“แหม ดีใจจังเลยค่ะ ถ้าทำแล้วอย่าลืมแบ่งให้ฉันช่วยชิมบ้างนะคะ”

หญิงสาวหันไปกล่าวเสียงหวานกับพีเมียร์ ทำเอาใจเต้นแรง แต่พยายามบอกตัวเองว่าเธอคงไม่คิดอะไร พูดไปตามมารยาทเท่านั้น สาวสวยแบบนี้คงไม่มีเวลามาสนใจพ่อค้าที่ทำงานเพียงอย่างเดียว จะต้องคู่กับพงพันธ์มากว่า นักธุรกิจมีเงินถุงเงินถัง

“ยินดีครับ คุณเลือกขนมได้แล้วใช่ไหม”

“ค่ะ ฉันเลือกขนมได้แล้ว ช่วยให้เด็กเพ็กใส่ถุงให้ด้วย บอกตรง ๆ นะคะคุณพีเมียร์ ฉันไม่เคยกินอะไรที่มันอร่อยอย่างนี้มาก่อนเลย”

“ผมการันตีได้เลยครับเพื่อนคนนี้ทั้งเก่งทั้งวิเศษ หล่ออีกต่างหาก ใครได้เป็นแฟนรับรองว่าสบายไปทั้งชาติ”

“น้อย ๆ หน่อยพง ถ้าเราดีขนาดนั้น ป่านนี้คงได้แฟนไปแล้วสิ ไม่ยู่เปล่าเปลี่ยวอย่างทุกวันนี้หรอก”

ชายหนุ่มทำเสียงขื่น ๆ ขึ้นลำคอ ก่อนที่จะยิ้ม ๆ และนั่งลงข้างสาวสวยซึ่งมีพงพันธ์อยู่ตรงข้าม เวลานี้พยายามที่จะเชื่อมสองหนุ่มสาวให้คลิกกัน

“ยังไม่มีแฟน ตลกดีนะคะ”

“ครับ เจ้าพงก็ยัง เราสองคนยังแปลกใจอยู่เลยว่าทำอะไรเอาไว้ ทำไมถึงยังหาแฟนไม่ได้เสียทีคงจะเป็นกรรมแต่ชาติก่อนกระมั้ง ถ้าคุณเมตตาก็มอง ๆ เจ้าพงเอาไว้บ้าง นิสัยดี เจ้าของบริษัทประดับยนต์และอู่ชื่อดัง”

“น่าสนใจดีนะคะ แต่กุลเป็นคนที่ละเอียดค่ะ ชอบหรือไม่ชอบก็ต้องพิจารณาให้ดีอีกที หากว่านิสัยไปด้วยกันไม่ได้หรือว่ารับต่อความบ้างานของเราได้ไหม”

“ผู้หญิงที่ทำงานเซ็กซี่มากครับ”

“จริงหรือคะคุณพง เท่ากับว่ากำลังจีบฉันอยู่หรือเปล่า”

สาวสวยหยอดเข้าให้แกล้งทำตาเยิ้มนิด ๆ พงพันธ์ยิ้มเจื่อน ๆ แทนที่จะดีใจที่มีผู้หญิงหวานใส่อย่างนี้ เขากลับอ้ำอึ้ง ทำท่าเหมือนจะทนไม่ได้ พีเมียร์เห็นดังนั้นใจหายวาบ ถ้าคนทั้งสองจะรักกันจริง ๆ เขาทำอย่างไรในเมื่อรู้ใจตัวเองแล้วว่ารักเธอตั้งแต่แรกเห็น

“ไม่รู้สิครับ เรื่องแบบนี้แล้วแต่จะคิด เอาเป็นว่าผมขอตัวก่อนนะครับจะไปดูร้าน”

“ไหนนายบอกว่าจะกินข้าวด้วยกันไง”

“เรานึกได้ว่ามีลูกค้ารออยู่ นายกินกับลูกน้องไปเถอะ หรือไม่ก็แบ่งให้คุณกุลด้วยก็ได้ อาหารเหนือเจ้าอร่อย ไม่เผ็ดหรอกครับ”

ไป ๆ มา ๆ พงพันธ์โยนเธอให้อยู่ในความดูแลของพีเมียร์เสียนี่ ทำเอาเขายิ้มเจื่อน ๆ หันมามองเธออีกครั้ง เห็นถึงความน่ารักของใบหน้า

“กินข้าวกับผมนะครับ”

“ขอบคุณค่ะ ตั้งใจว่าจะไปกินมื้อเย็นกับเพื่อน ป่านนี้คงใกล้ถึงแล้ว เอาไว้วันหน้าดีกว่าค่ะ”

“สงสัยเพื่อนผู้ชายแน่ ๆ”

“ทำไมคิดอย่างนั้นล่ะคะ ขอตัวก่อนก็แล้วกัน”

หญิงสาวพูดจบเดินออกไปข้างนอกทันที ด้วยความรู้สึกที่บอกกับตัวเองว่าชอบผู้ชายคนนี้มาก แต่ไม่กล้าแสดงอะไรออกมา ในเมื่อเขามีท่าทีเมินเฉยแถมยังยุเธอให้ชอบกับเพื่อนเขาเสียอีก คนแบบนี้ก็มีด้วย

แล้วอย่างนี้จะกล้าชอบเขาหรือ ตบมือข้างเดียวไม่ดัง เรื่องนี้บอกกับตัวเองว่าไม่สมควรเป็นอย่างยิ่ง สงวนท่าทีเอาไว้เป็นดีที่สุด

“อะไรนะ มีร้านกาแฟอร่อยอยู่ในโรงแรมนี้หรือ อืม เคยได้ยินมาเหมือนกันแต่ไม่เคยมาดื่มสักที”

“เจ้าของร้านเป็นลูกครึ่ง หลานเจ้าของโรงแรมด้วย ทำขนมประเภทเบเกอรี่อร่อยมากด้วย”

“จริงหรือ แหม อย่างนั้นก็แสดงว่าเป็นเกย์หรือว่าตุ๊ด”

“โนเลย ผู้ชายแท้ ๆ รูปหล่อมาก ใครเห็นก็ต้องบอกว่าสุดยอด ฉันเห็นแล้วก็ชอบ แต่เค้าก็ไม่ได้สนใจผู้หญิงนะ ดันแนะนำให้เพื่อนชายที่เป็นเจ้าของอู่ร้านประดับยนต์”

“ก็ดีนี่ คนที่ทำอาชีพนี้รวยจะตายไป ฉันเองก็ยังอยากเป็นเถ้าแก่เนี้ยเลย แต่ไม่มีใครเขามาชอบสักคน กำลังรอ”