32 ผีตายทั้งกลมจอมแส่

หมอผีเรืองอาคมลืมตาขึ้น ริมฝีปากแสยะอ้า ไม่พอใจเมื่อเห็นสายตาของนังผีร้าย ถ้าเผลอมันจ้องเล่นงานแกอย่างแน่นอน รู้ดีว่ามันเป็นผีที่ไม่เชื่อง มีความแค้นเคืองเป็นทุนเดิมที่ถูกปลุกขึ้นมาจากหลุมแล้วลนเอาน้ำมันพรายออกมาใช้ ทำให้มันได้รับความทุกข์ทรมาน มันยินยอมอาจารย์ขนอมเพราะมีอาคมกำกับเอาไว้เท่านั้น ถ้ามนตร์เสื่อมเมื่อไหร่มันจะเล่นงานทันที

“ข้าจักถามเจ้า นังเหลงเป็นเช่นไร”

เป็นห่วงเมียของลูกศิษย์เกรงว่าจะทุกข์ยากต่อการพลัดพรากจากถิ่นฐานบ้านเกิด ไปเป็นบ่าวในเรือนเบี้ยของผู้มีอันจะกิน

“นังเหลงรึ มันมักใหญ่ใฝ่สูง ยั่วยวนจนคุณหลวงเจ้าเรือน และเอามันทำเมียไปแล้วล่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

สิ้นคำนังผีร้าย อาจารย์ขนอมผงะหงาย ไม่คิดว่าเมียของลูกศิษย์จะทำตัวเป็นนังโมราหญิงสองใจ ปล่อยกายให้ชายชมเชยเล่น น่าสงสารผวนที่ยังมั่นคงในรักของเหลงแต่เพียงผู้เดียว หากรู้ว่าเมียที่รักทำตัวเหลวไหล คงเสียใจไม่น้อย ทำให้ไม่มีสมาธิในการร่ำเรียนเวทมนตร์คาถาที่จะประสาทให้

“นังเหลง มันสำคัญมาก เอาล่ะข้าจักตรวจดูดวงชะตามันซิว่าจักเป็นเช่นไร เจ้าไปได้”

“เจ้าค่า”

ผีร้ายเลือนกายหายไปแล้ว อาจารย์ขนอมหลับตาลงเพียงชั่วครู่หนึ่งแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ เมื่อรู้ถึงความเป็นไปของเหลงในระยะสั้น ๆ ไม่เกินสิบห้าวันเหลงจะต้องเดินทางมาหาแกที่นี่เพื่อให้ทำอะไรบางอย่าง ซึ่งอาจารย์ขนอมเองก็สุดความสามารถที่จะทำให้ได้ จึงหาวิธีเลี่ยง

ใครล่ะจะกล้าหมิ่นน้ำใจศิษย์รักเพราะกรรมวิธีนั้นเหลงต้องเสียเนื้อเสียตัวให้กับแก มันผิดศีลระหว่างอาจารย์กับศิษย์ ถ้าผวนรู้เข้าคงมองหน้ากันไม่ติด ซ้ำร้ายกว่านั้น อาจผิดใจขนาดหนักจนถึงขั้นแตกหัก ไม่เหลือสภาพอาจารย์กับศิษย์

เสียงหมาหอนจางหายไปแล้ว ผวนคลานเข้ามาในห้องพิธี เห็นอาจารย์ขนอมยังคงนิ่งเงียบ สายตามองนั้นเต็มไปด้วยความเวทนาต่อโชคชะตาของศิษย์และหญิงผู้เป็นที่รัก เมื่อร้างห่างไกล ใจนารีเป็นอื่น ความยากจนทำให้เหลงมักใหญ่ใฝ่สูง สิ่งใดที่สามารถช่วยให้ฐานะดีขึ้นได้เป็นต้องทำ ถ้าไปไม่ถึงที่หมาย ตกลงมาจุกจนเจ็บเพราะความทะเยอทะยานของตัวเอง

“เอ็งยังไม่นอนอีกรึ อ้ายผวน”

สุ้มเสียงเต็มไปด้วยความปรานี หากใครไม่ได้ใกล้ชิดกับชายผู้มากด้วยอาคมจะไม่รู้เลยว่าเป็นคนเช่นไร นิสัยอ่อนโยนต่างจากรูปลักษณ์ภาพนอกดูเถื่อนน่ากลัวไม่ควรเข้าใกล้ จนต้องมาปลูกสำนักพักอยู่นอกหมู่บ้านเพราะรู้ดีว่าชาวบ้านต่างพากันรังเกียจไม่ยอมคบหา กล่าวว่าเป็นพวกนอกรีต สร้างความอัปยศก่อความฉิบหายให้แก่ผู้ที่ถูกกระทำ

น่าหวั่นยิ่งกว่านั้น ชาวบ้านเชื่อว่าแกเลี้ยงภูตผีเอาไว้เป็นทาสรับใช้มากมาย ใครล่ะจะกล้าคบหากับคนที่เลี้ยงผีสาง

ผวนเงยหน้าขึ้นมองอาจารย์ด้วยความจงรักภักดี สองมือยกขึ้นพนมไหว้ระหว่างอก นัยน์ตาเศร้า ๆ อย่างนี้ บอกได้เลยว่ากำลังคิดถึงยอดดวงใจซึ่งจากบ้านไปเป็นข้ารับใช้ผู้ดีมีเงินในเมืองหลวง จวบจนป่านนี้ไม่ยอมส่งข่าวคราวมาให้รับรู้

“ยังดอกขอรับ เมื่อครู่ หมามันเห่าหอนเหลือเกิน ฉันก็หวาดเหมือนกันขอรับ เสียงมันเย็นเยือกบาดลึกเข้าไปในใจซะขนาดนั้น ผีตนไหนมาเยือนล่ะ อาจารย์”

“ฮึ ฮึ นังตายทั้งกลมน่ะซี มันมาส่งข่าว”

อาจารย์ขนอมพลั้งเผลอหลุดออกไปโดยลืมไปว่าผวนก็ล่วงรู้เรื่องผีร้ายถูกส่งไปดูเหลง เมียรักของมัน เมื่อได้ยินอาจารย์ขนอมกล่าวเช่นนั้น ผวนรีบเข้ามากอดขยำเนื้อตัวเป็นเชิงประจบ เพราะอยากรู้ความเป็นมาของเหลงว่าอยู่สุขหรือทุกข์

“ข่าว นังเหลงใช่ไหม อาจารย์”

“อืม เออ ใช่ ๆ นังเหลงเมียนอกรีตของเอ็งนั่นแหละ มักจักมาที่นี่เร็ว ๆ นี้ล่ะ เอ็งเตรียมรับขวัญมันให้ดีเถอะ ข้าเชื่อว่าต่อไปมันจักร่ำรวยเป็นเศรษฐีเชียวนะ”

จอมอาคมกล่าวจบรีบหลับตาลง เหมือนไม่ต้องการให้ผวนซักถามเรื่องราวต่าง ๆ อีกต่อไป เพียงแค่นี้ก็พอเพียงแล้วสำหรับคนเฝ้ารอ ถ้าเจอตัวเขาจะต้องกักเอาไว้ให้นานที่สุด สาสมกับความคิดถึง เชื่อว่าเหลงคงยินยอมให้อยู่ในอ้อมกอดของเขาอีกครั้ง ผู้หญิงอย่างเหลงใครชิดใกล้เป็นต้องบอกว่ามีเสน่ห์ยากจะผละออกจากไปได้ง่าย ๆ เขาเองก็พิสูจน์มาแล้ว ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา

โอ้ละหนอเดือนจันทรา เลื่อนลอยเหนือเมฆาเลิศล้ำ

ข้าเจ้าได้แต่รอให้เดือนต่ำ จักดื่มด่ำรสหวานจากแก้มนาง

กลิ่นจรุงหอมหวนทั้งสองปราง ไม่เหินห่างสาวงามที่เฝ้ารอ

โอ้ละหนอนวลชิตของพี่เอย อยู่ไหนเอ่ยจงมาซบอกอุ่นจากชู้ชาย