บทที่ 1 เจอกันครั้งที่3…เธอก็บอกว่าเธอเป็นเมียผม !! 3

ระหว่างที่ทอดสายตามองผู้คนที่เดินสวนกันไปมานอกร้านอยู่นั้น พลันเขาก็เห็นใครคนหนึ่งซึ่งคุ้นตาอย่างบอกไม่ถูก

ผู้หญิงตัวเล็กๆบางๆ ผมยาวเป็นพวง เธอเดินปะปนกับผู้คนเหล่านั้น เครื่องแต่งกายทะมัดทะแมงทำให้เธอโดดเด่นเหมือนนกกาในฝูงหงส์ เพราะผู้คนรอบกายเธอนั้นล้วนสวมใส่เสื้อผ้าหรูหรามีราคาด้วยกันทั้งสิ้น

มือเรียวยกขึ้นจับพวงผมที่มัดรวบไว้ด้านหลังของตัวเองเบาๆ ก่อนจะหยุดเดินเมื่อหันมาเห็นชยากรนั่งอยู่ในร้านอาหารพอดี

เธอยิ้ม…ยิ่งเห็นว่าเขามองเธออยู่ เธอก็ยิ่งยิ้มกว้างจนเห็นฟันครบทุกซี่ นับว่าเป็นคนแรกเลยจริงๆที่กล้าประสานสายตากับเขาโดยไม่รีบหลบ

ชายหนุ่มหรี่ตาลง เมื่อจดจำได้ว่า…ผู้หญิงคนนี้คือคนที่เคยเดินชนเขาเมื่อช่วงสายๆ แล้วตอนนี้เขาก็ได้พบกับเธออีกครั้งที่นี่ ดูจากท่าทางของเธอแล้ว ไม่น่าจะมารับประทานอาหารที่นี่ได้ อะไรบางอย่างซึ่งอาจจะเรียกว่าลางสังหรณ์ก็ได้ เตือนชายหนุ่มว่า…เธออาจจะมาแถวนี้เพื่อเจอเขาโดยเฉพาะก็ได้

จะบอกว่าเธอสะดุดตาจนเขาจดจำได้ แม้ว่าจะเพิ่งเคยเจอกันเพียงครั้งเดียว…มันก็ไม่ถูก

แต่เป็นเพราะว่า…สมองของนักธุรกิจระดับพันล้านเช่นเขา จำเป็นที่จะต้องจดจำทุกสิ่งทุกอย่างให้ได้ ไม่ว่าเรื่องนั้นจะเป็นเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ รายละเอียดเล็กหรือไม่เล็ก เขาก็จะจำมันได้อย่างรวดเร็ว เพราะคติประจำใจของเขามีอยู่ว่า‘ใส่ใจ สังเกต จดจำ’

และขณะนี้สมองของเขาก็กำลังประมวลความคิดอะไรบางอย่าง…ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน ทำไมถึงต้องทำท่าเหมือนรู้จักคุ้นเคยกับเขาเป็นอย่างดี

ตากลมโตแต่แฝงแววเจ้าเล่ห์ที่เขาพบเห็นจนติดตาตั้งแต่ครั้งแรก มันทำให้เขาใคร่รู้อยู่ไม่น้อยว่าในดวงตาของเธอ…มันสื่อถึงอะไรอยู่

เธอยังคงยืนอยู่ที่เดิมเป็นเวลานาน จนเขาตัดสินใจที่จะลุกขึ้นแล้วเดินออกมานอกร้านอาหาร หวังจะถามให้หายคาใจว่าเธอและเขาเคยรู้จักกันมาก่อนหรือเปล่า แต่ทว่า…มีชายคนหนึ่งเดินสวนเข้ามาในร้านเสียก่อน เสียงทักทายทำให้เขาต้องหยุดเดิน

“คุณชยากรครับ ผมต้องขอโทษที่ให้คุณรอนาน พอดีรถติด นิดหน่อย ใจหายเหมือนกัน นึกว่าคุณจะไม่รอผมเสียแล้ว” ทุตติพงษ์พูดพลางยิ้มกว้างอย่างโล่งอก ซึ่งชยากรก็ส่ายหน้าปฏิเสธ

“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมก็เพิ่งมาได้ไม่นานเหมือนกัน” พูดพลางเหลือบสายตาไปทางผู้หญิงคนนั้น แต่กลับไม่พบเธอแม้เงา…เธอหายไปแล้ว ไม่รู้ว่าเดินไปทางไหน มือใหญ่ยกขึ้นตบท้ายทอยตัวเองเบาๆ พร้อมถอนหายใจเฮือก

แล้วเขาจะไปเก็บเรื่องผู้หญิงแปลกๆมาคิดทำไม ในเมื่อตอนนี้เขาควรจะคิดเรื่องงานมากกว่าสิ ถึงจะถูก คิดได้ดังนั้นแล้ว ชายหนุ่มก็เดินนำทุตติพงษ์ไปนั่งที่โต๊ะอาหาร พยายามคิดเรื่องงานก่อนเรื่องอื่น…อีกไม่ถึง1ชั่วโมงต่อมา ชยากรก็ลืมผู้หญิงที่เพิ่งเจอเมื่อครู่นี้จนหมดสิ้น

หลังจากคุยเรื่องงานเสร็จ ซึ่งก็ใช้เวลาเกือบสองชั่วโมง ชายหนุ่มก็รีบตรงดิ่งกลับบ้านทันที วันนี้เขารู้สึกเพลียอย่างบอกไม่ถูก คิดอยากจะให้ถึงบ้านไวๆจะได้ล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่มๆให้คลายจากความเหนื่อยล้าที่เกิดขึ้น

บ้านของเขาแม้จะใหญ่โตโออ่าเพราะราคานับร้อยล้าน แต่ก็ถูกสร้างห่างไกลชุมชนอยู่ไม่น้อย ทั้งนี้ทั้งนั้นเป็นเพราะพ่อของเขารักความสงบ และเบื่อชีวิตที่วุ่นวายนั่นเอง

ถึงจะเป็นเมืองหลวง แต่สองฟากทางที่จะไปบ้านเขากลับมีต้นหญ้ารกครึ้ม ทว่าเขาก็ไม่ได้นึกกลัวอะไร อาจจะเป็นเพราะ…ชยากรคุ้นเคยเส้นทางนี้มาตั้งแต่เด็กแล้วก็ได้กระมัง

ประตูรั้วอัลลอยด์สีทองสว่างถูกเลื่อนออกโดยอัตโนมัติก่อนที่รถเฟอร์รารี่คันหรูจะค่อยๆขับเคลื่อนเข้าไปอย่างช้าๆสู่ความโออ่าของตัวบ้านและบริเวณโดยรอบที่ถูกจัดแต่งไว้ด้วยน้ำพุใสแจ๋ว ต้นไม้ประดับราคาแพง และดอกไม้ที่ส่งกลิ่นหอมเย้ายวน

ชยากรเลี้ยวรถเข้าไปในโรงจอดรถขนาดใหญ่ที่มีรถยนต์ราคาแพงจอดสงบนิ่งอยู่อีกนับสิบคัน ก่อนที่เขาจะก้าวลงมาด้วยสีหน้าโรยรา

ร่างสูงเดินเข้าไปภายในบ้าน คนรับใช้ชื่อ‘แหวว’ก็รีบนำน้ำมาเสิร์ฟอย่างรู้หน้าที่

“ขอบใจ” เขารับแก้วน้ำเย็นเฉียบมาจิบ ก่อนจะส่งแก้วคืนให้สาวใช้แล้วถามออกไปว่า “วันนี้พ่อฉันเป็นยังไงบ้าง”

แหววก้มหน้าลงต่ำพลางตอบเสียงนอบน้อมว่า “อาการยังทรงเหมือนเดิมค่ะ แต่ดูเหมือนวันนี้คุณท่านจะอารมณ์ดีมากเป็นพิเศษ”

“อารมณ์ดี?” คิ้วเข้มเลิกขึ้นสูงอย่างแปลกใจพลางรูดเนคไทออก

“ค่ะ คุณชาไปดูเองเถอะค่ะ”

“อ้อ ตกลง” ชายหนุ่มพยักหน้ารับก่อนจะโยนเนคไทไปทางโซฟาตัวใหญ่ แล้วเดินไปทางห้องของคุณวิศาลผู้เป็นบิดาทันที

พ่อของเขาอายุ65ปีแล้ว เจ็บป่วยออดๆแอดๆตามประสาโรคชราที่เริ่มมาเยือน ด้วยความที่ไร้เรี่ยวแรง เดินเหินไม่ค่อยสะดวกชยากรจึงจัดห้องให้คุณวิศาลที่ชั้นล่างเพื่อจะได้ไม่ต้องขึ้นลงบันไดบ่อยๆให้ลำบาก

แต่ยิ่งนานวันอาการของคุณวิศาลก็ไม่ได้มีทีท่าว่าจะดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย เขาเคยคิดจะหาพยาบาลพิเศษมาดูแลพ่อ แต่คุณวิศาลไม่ยอม อ้างว่าตัวเองไม่ได้เจ็บป่วยหนักขนาดนั้น

แต่ก็ยังดีที่จิราผู้เป็นแม่บ้านคอยดูแลพ่อของเขาเป็นอย่างดี ทำให้ชายหนุ่มพลอยคลายความกังวลใจลงไปบ้าง