Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
นักเขียน
นิยาย
ฮูหยินได้โปรดอภัยให้สามี
3.0K·เหมียวเฟยฉีเขาเป็นคนบีบให้นางหย่า ส่งนางไปให้ศัตรูเพื่อแก้แค้น ทว่าดันโผล่หัวไปที่ค่ายศัตรูเพื่อช่วยนาง น่าขันตรงที่ ส่งนางให้บุรุษอื่น แต่เจ็บปวดเกินทนไหว เมื่อได้ยินเสียงหวานครวญครางปานจะขาดใจ หลอกตัวเองว่าไม่เคยรักมานานสามปี จนกระทั่งยอมรับความจริงเพราะเสียงคราง ทว่าในวันที่ยอมรับใจตนเอง นางกลับลืมเขาจากความทรงจำไปสิ้น สปอยล์เนื้อเรื่อง ว่านจิ่วซิ่นกวาดตามองเห็นตู้ยาก็เดินไปเปิดตู้ เพื่อหยิบกล่องยามาทำแผลให้ชายแปลกหน้า นางออกจะประหลาดใจ ที่พบกับชายคนนี้ครั้งแรกเขาก็กล้าใช้นางทำแผลให้ อาจเป็นอย่างที่เขาพูดที่นี่ไม่มีสตรี เพียงแต่เขาเป็นถึงแม่ทัพ ย่อมต้องทำแผลเองได้มิใช่หรือ หญิงสาวล้างแผลที่ฝ่ามือให้เขา พลางคิดในใจ คนผู้นี้โง่รึไม่ ที่บีบจอกชาแตกจนมือเป็นแผล ท่าจะเป็นเช่นนั้น เพราะบีบถึงสองครั้งสองครา โง่เสียจริง! “ว่านจิ่วซิ่น ไม่คิดจะทักทายข้าหน่อยหรือ” อธิบายมา อย่าให้เขาต้องถามให้มากความ เพราะตอนนี้เขาหงุดหงิดมาก ว่านจิ่วซิ่นเลิกคิ้วสูง นางต้องทักทายคนแปลกหน้าด้วยหรือ ชายผู้นี้ประหลาดเสียจริง นางเป็นหญิงมีสามีแล้ว จะทักทายชายอื่นไปทั่วได้อย่างไร “ข้ามีสามีแล้วมิควรพูดคุยกับบุรุษอื่นเจ้าค่ะ” “ก็รู้นี่ แล้วที่เจ้าทำอยู่ตอนนี้ล่ะ สมควรแล้วหรือ” นั่งตัวติดกับชายอื่นให้สามีดู มันไม่สมควรรู้ไว้ด้วย “ไม่สมควรเจ้าค่ะ” ว่านจิ่วซิ่นตอบเสียงอ่อย ก็เขาให้นางมาทำแผลให้เองนี่น่า รู้ว่าไม่สมควรยังให้นางมา เช่นนี้สามีของนางต้องทุกข์ใจแน่ หญิงสาวใส่ยาให้ชายแปลกหน้าแล้วรีบพันแผล “เสร็จแล้วเจ้าค่ะ ออกมานานแล้วสามีข้าคงกังวลน่าดู ขอตัวนะเจ้าคะ” หวู่ไฉตงคว้าข้อแขนของคนที่กำลังเดินจากไปไว้จากทางด้านหลัง ดึงตัวนางมาแนบติดกับแผงอก มืออีกข้างจับลาดไหล่ที่มีผ้าผืนบางคลุมไว้ ไม่ให้นางขยับหนี โมโหจนหัวคิ้วย่นเข้าหากัน คำก็สามีสองคำก็สามี เขารู้ในตอนนี้เองว่าสามีที่นางพูดถึงไม่ใช่เขา
เงารักตำหนักเย็น
10.0K·เหมียวเฟยฉีอู่เข่อซิง : นางถูกตราหน้าว่าคบชู้ ถูกกักขังไว้ในตำหนักเย็นจนสิ้นใจไปพร้อมบุตรในครรภ์ สวามีไม่เคยเหลือบตามอง แม้จะรู้ว่านางป่วยหมอสักคนก็ไม่ส่งมา รู้แล้ว นางรู้แล้วว่าเขาไม่รักนางอีกแล้ว “เจียวจ้านเจ้าจะรู้หรือไม่ว่าร่างกายข้าจะทนไม่ไหวแล้ว หากข้าตายไปเจ้าจะเสียใจหรือไม่ หรือเจ้าเกลียดข้ามากจนไม่อยากพบหน้าอีกต่อไปแล้ว” มู่เจียวจ้าน : อู่หยางเจี๋ยบอกว่านางกำลังจะตาย แต่เขาไม่คิดว่าจะเร็วเพียงนี้ เขามองร่างซูบผอมบนเตียงในใจไหวสะท้าน นางจะไม่ลืมตามายิ้มให้เขาอีกแล้ว “เข่อซิงข้าขอโทษ” มือสั่นเทาลูบแผ่วเบาที่ใบหน้าซูบผอมของนาง เขาไม่กล้าแตะนางแรงกลัวว่านางจะเจ็บแต่เขาก็อดใจไม่ได้ที่จะช้อนร่างนางขึ้นมากอด “ชีวิตนี้ข้าผิดต่อเจ้า ขอโทษนะที่ข้าไม่อาจปกป้องเจ้าได้ ขอโทษที่ข้าไม่เชื่อใจเจ้าจนทำให้เราเดินมาถึงขั้นนี้ ข้าขอโทษ ขอโทษเข่อซิง ข้าขอโทษ” มู่เจียวจ้านร้องไห้คร่ำครวญพร่ำขอโทษนางซ้ำแล้วซ้ำเล่า ‘หากชาติหน้ามีจริงขอให้ข้าได้แก้ไขข้อผิดพลาดและได้ครองคู่กับคนที่ข้ารักด้วยเถิด’ อู่หยางเจี๋ย : “นางไม่ได้ยินเจ้าแล้ว” อู่หยางเจี๋ยตาแดงทว่าเขายังควบคุมสติได้เป็นอย่างดี “ฝ่าบาทตั้งสติได้แล้ว นางตายแล้วไม่มีวันได้ยินท่านอีก ปล่อยนางเถิด” อู่หยางเจี๋ยเห็นสภาพโอรสสวรรค์ที่สติหลุดราวกับคนบ้าก็โมโหขึ้นมา วันเวลาที่นางอยู่เพียงเอื้อมกลับไม่เห็นค่า มายามนี้นางจากไปแล้วกลับร้องไห้คร่ำครวญร้องขอ น่าสมเพช อู่หยางเจี๋ยมองฮ่องเต้ด้วยสายตาเรียบนิ่ง เกิดความรู้สึก สาแก่ใจที่เห็นมู่เจียวจ้านในสภาพนี้ ‘แค่นี้ยังน้อยไปเข่อซิงทรมานกว่านี้หลายเท่า เจ้าควรได้รับรู้มันทีละน้อยเจียวจ้าน’ มาลุ้นกันว่าเรื่องราวความรักของทั้งสามจะจบลงอย่างไร เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สี่ที่ฝึกแต่ง ยังรู้สึกว่าทำได้ไม่ดีพอหากมีข้อผิดพลาดประการใดสามารถ คอมเมนต์ ติชมได้เลยค่ะ ยินดีน้อมรับทุกความคิดเห็น เพื่อนำไปพัฒนา ปรับปรุงผลงานในเรื่องต่อไปให้ดียิ่งขึ้น
ข้าว่าจะไม่รักท่านแล้ว
20.0K·เหมียวเฟยฉีเสียงอวิ๋นถูกสามีตั้งใจมาหลอกให้รัก หลังจากเขาได้ทุกอย่างของนางไว้ในกำมือ เขาก็พ่นคำขอหย่ากับนางแทบทุกวัน ความหวานชื่นในอดีตทำให้ยากที่จะเชื่อ เสียงอวิ๋นไม่ยอมหย่าและยังคงเรียกร้องความรักจากสามี จนกระทั่งนางถูกกรอกยาพิษจึงรู้ว่าควรกลับมารักตัวเองได้แล้ว นางจะทวงเอาทุกอย่างที่เป็นของนางคืนมา พร้อมกับเอาคืนคนที่ทำร้ายนางอย่างสาสม “ท่านพี่...หากท่านกล้าก้าวออกไปจากจวนข้าจะกระโดดลงไปจริง ๆ นะ” “หากเจ้าโง่เพียงนั้นก็เชิญ ไม่ต้องเข้าไปช่วยหากนางอยากตายก็ปล่อยนาง” .................................................... “ไม่ว่าเจ้าจะให้ข้าทำสิ่งใดข้าล้วนยอมทุกอย่าง...แต่ไม่หย่าได้รึไม่ เสี่ยวเสียงข้ารักเจ้า” “ข้าตัดสินใจแล้ว ข้าไม่อยากทรมานท่านทรมานตัวเอง ข้าไม่เหลือความไว้ใจให้ท่านอีกแล้ว หากอยู่ด้วยกันแล้วไม่เหลือความไว้วางใจอยู่ไปก็ไม่มีความสุข ต่างคนต่างไปเริ่มชีวิตใหม่เถิด” “แต่ข้ารักเจ้า ไม่ไปได้รึไม่ ข้าพร้อมชดใช้ให้เจ้าทุกอย่าง อยู่ข้างกายข้าได้รึไม่” “ประทับลายนิ้วมือเถิด” “ให้โอกาสข้าสักครั้งได้รึไม่ แค่ครั้งเดียวเท่านั้น ฮูหยินให้โอกาสข้า” “ข้าตัดสินใจแล้ว และไม่มีวันเปลี่ยนใจ”
พระชายาจำยอม
61.0K·เหมียวเฟยฉีพี่ชายถูกสังหาร มารดาถูกใส่ร้ายและถูกพิษ ตัวนางเองถูกบังคับให้แต่งงานกับคนเสเพล หลังจากคืนนั้นที่นางเมาแล้ว....เขาทั้งคืน สามีเสเพลก็เปลี่ยนไป