Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
นักเขียน
นิยาย
ไม่มีอีกแล้วสตรีที่รักท่าน
323·ม่านซูเพื่อเขาแล้วนางยอมละทิ้งทุกอย่างไม่เว้นแม้กระทั่งชีวิตตัวเอง เขาแต่งอนุเข้าจวนเรื่องนี้นางไม่เคยขัดข้อง มิหนำซ้ำยังยินดีที่เขามีสตรีเคียงข้างเพิ่มขึ้นอีกหนึ่ง ทว่าผู้ใดเล่าจะรู้ว่าวันที่นางตายร่างอันไร้วิญญาณของนางยังไม่ทันถูกดินกลบเสียด้วยซ้ำ เขากลับยกอนุผู้นั้นขึ้นเป็นฮูหยินเอกแทนนาง ครั้นนางได้มีโอกาสได้ย้อนเวลากลับมาอีกครั้งถึงได้เข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าความรักที่มอบให้สามีไร้ใจเช่นเขาช่างโง่งมนัก เพราะเขาไม่มีวันรักนางตอบ พอกันทีกับการทุ่มเททั้งกายใจเพื่อบุรุษเช่นนั้น ต่อแต่นี้ไม่มีอีกแล้วสตรีที่รักท่าน
มิลืมเลือนรัก
487·ม่านซูครั้งก่อนเพราะมิอาจปล่อยวางจากรักทำให้นางพลั้งเผลอทำร้ายคู่หมั้นของเขา จนทำให้บุรุษที่ตนรักเกลียดชังน้ำหน้าราวกับว่ามิเคยรักใคร่กันมาก่อน หวนคืนครานี้นางจะลืมเลือนทุกสิ่ง...ไม่เว้นกระทั่งเขา “เหม่ยเหริน เจ้าจำได้รึไม่เรือนหลังนี้ข้าสร้างไว้ให้เจ้า” น้ำเสียงที่เขาเอื้อนเอ่ยออกมาฟุ้งเจือด้วยความภูมิใจเสียเต็มประดา พลันทำให้นางหวนคิดถึงอดีตเมื่อชาติก่อนขึ้นมาเสียดื้อ ๆ “ไม่ ข้าจำไม่ได้” แม้ปากจะเอ่ยเช่นนั้นทว่าในใจกลับจดจำทุกสิ่งอย่างชัดแจ้ง เหตุใดนางจะจำไม่ได้เล่าในเมื่อบุรุษคนที่เผาเรือนหลังนี้ด้วยน้ำมือตัวเองก็คือตัวเขาเอง “รอให้ตำแหน่งของข้ามั่นคงเสียก่อน เมื่อถึงตอนนั้นข้าจะมาสู่ขอเจ้าเป็นฮูหยิน” “ข้าว่าพวกเราจบความสัมพันธ์ลงแค่นี้เถิด” “ข้าทำอันใดผิดไปงั้นหรือ” “ท่านไม่ผิด คนที่ผิดคือข้าเอง” นางเอ่ยทิ้งท้าย ในใจยึดมั่นกับตัวเองว่าจะไม่กลับไปเป็นสตรีโง่งมที่มัวเมาหลงอยู่ในห้วงแห่งความรักอีกแล้ว เพราะผลสุดท้ายสิ่งตอบแทนที่ได้กลับคืนมาคือการหักหลังจากคนที่ตนรักและเชื่อใจ
มิหวนคืนรัก
647·ม่านซูนางเคยคิดว่าถ้าหากเพียรพยายามทุ่มเททั้งกายใจให้เขามากพอ คงมีสักวันหนึ่งที่บุรุษที่ตนรักจะหันกลับมารักนางตอบ แต่ยิ่งเวลาผ่านไปนานวันเข้าถึงได้เข้าใจว่าสิ่งที่ตนทำลงไปหาได้มีความสำคัญต่อเขาแม้สักนิด กี่ปีแล้วกับการคอยไล่ตามไขว่คว้าความรักจากบุรุษที่มิได้มีใจให้ เขาเพียงเห็นความรักที่นางมอบให้เป็นเพียงสิ่งไร้ค่ายิ่งกว่าเศษดิน เช่นนั้นคงถึงเวลาแล้วที่นางควรพอเสียที...
ย้อนชะตามาทวงคืนทุกสิ่ง
2.0K·ม่านซูชีวิตครั้งก่อน ‘ฟู่ฟางซิน’ สูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างจนไม่มีอันใดหลงเหลือแม้สักนิด จากคุณหนูผู้สูงศักดิ์กลับกลายเป็นเพียงสาวใช้ในชั่วพริบตาเดียวด้วยน้ำมือของคนใกล้ตัวที่นางไว้ใจที่สุด เมื่อนางมีโอกาสได้ย้อนเวลากลับมาอีกครั้ง นางจะทวงคืนทุกสิ่งที่เป็นของนางกลับคืนมาให้หมด
สตรีที่ข้าชิงชัง
1.0K·ม่านซูนางรักเขามากเสียจนยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เขามาครอบครอง แม้ต้องทำร้ายสตรีทุกคนที่เข้าใกล้เขาก็ตามที เพราะความร้ายกาจของนางทำให้บุรุษที่นางรักรังเกียจนางเสียยิ่งกว่าสิ่งใด ยิ่งเห็นชายหนุ่มมีใจให้แม่นางดอกบัวขาวใจของนางร้อนรนราวกับถูกไฟแผดเผาจนพลั้งมือทำให้หญิงสาวเกือบตาย สุดท้ายถึงได้รู้ว่าแม้ไม่มีสตรีนางนั้นเขาก็ไม่รักนางอยู่ดี ทว่าวันที่นางเลือกปล่อยเขาไป เขากลับไม่ยอมปล่อยนาง...
หวนคืนครานี้ ข้าไม่ใช่สตรีแสนดีอีกต่อไป
1.0K·ม่านซูด้วยแสนดีจนโง่งมจึงต้องสูญเสียทุกอย่าง ทั้งบุตรชายอันเป็นที่รักและลูกน้อยในครรภ์ นางสิ้นชีพไปอย่างไร้การเหลียวแลจากผู้เป็นสามี หวนคืนครานี้ขอเพียงได้ใช้ชีวิตอยู่กับลูก ๆ ต่อให้ต้องกลายเป็นคนชั่วช้าอำมหิตนางก็หาได้ใส่ใจ เป้าหมายในชีวิตนี้มีเพียงปกป้องบุตรทั้งสองให้รอดพ้นเงื้อมมือคนชั่วเป็นพอ สตรีที่แสนดีผู้นั้นได้ตายจากทุกคนไปแล้ว...รวมทั้งสตรีที่เคยรักเทิดทูนผู้เป็นสามีเสียยิ่งกว่าสิ่งใดนั่นด้วย
เมื่อข้าหมดรักสามีไร้ใจ
1.0K·ม่านซูเขาชังน้ำหน้านางหนักหนากระทั่งนางใกล้ตายยังไร้การเหลียวแล บุรุษเช่นเขาน่ะหรือที่นางยอมถวายหัวใจมอบให้ได้แม้แต่ชีวิตตัวเอง ครั้นรอดตายมาได้เว่ยซูเหม่ยยอมจำนนต่อเขาเพราะรู้ดีว่ายิ่งพยายามเท่าใดยิ่งไร้ประโยชน์เท่านั้น แต่ก่อนคอยไล่ตามร้องขอความรักจากเขา ต่อแต่นี้มีเพียงความเฉยชามอบกลับคืน...
เมื่อมิอาจรั้งรัก
4.0K·ม่านซูสองมือเล็กโอบกอดร่างของชายหนุ่มผู้เป็นสามีจากทางด้านหลังด้วยความรักใคร่ ทว่านางกลับได้รับเพียงแผ่นหลังแสนเย็นเฉียบจากเขาเท่านั้น อ้อมกอดแสนอบอุ่นที่นางเฝ้าคะนึงหานับตั้งแต่ได้เป็นฮูหยินของเขา ช่างน่าเศร้าที่นางไม่เคยได้รับจากเขาแม้สักคราเดียว จนกระทั่งวันหนึ่งได้รู้ความจริงบางเรื่องเข้า ถึงได้เข้าใจว่าเหตุใดสามีของตนถึงได้มีท่าทีเย็นชาเช่นนี้ เมื่อความรักของนางไม่อาจฉุดรั้งเขาไว้ได้อีก คงถึงเวลาที่นางต้องปล่อยมือและจากเขาไปพร้อมกับลูกน้อยในครรภ์
ใบหย่านี้มอบแด่ท่าน
5.0K·ม่านซูทันทีที่เข้าสวมกอดแนบอกแกร่งของผู้เป็นสามี นางรู้ได้ทันทีว่าอ้อมกอดนี้ไม่ใช่ของนางอีกต่อไปแล้ว อ้อมกอดแสนอบอุ่นที่คะนึงหามาเนิ่นนาน ทว่าตอนนี้กลับเย็นเฉียบประหนึ่งแผ่นน้ำแข็งก็มิปาน อีกทั้งสายตาของเขาที่มองมายังเรียบเฉยเสียจนหัวใจของนางเริ่มสั่นคลอน ครั้นมองเห็นสตรีอีกผู้ถึงได้เข้าใจว่าคนที่เขารักไม่ใช่นางเหมือนดั่งเคย นี่น่ะหรือคือผลตอบแทนของนางที่รักมั่นต่อเขาผู้เดียว สุดท้ายถึงได้เข้าใจว่าความรักระหว่างชายหญิงหาได้ยั่งยืนเหมือนดั่งคำพูดแสนหวานที่เขาเคยพร่ำบอก เมื่อเขาไร้ใจมิได้รักใคร่นางเหมือนวันวานคงไม่มีเหตุผลใดที่ต้องฉุดรั้งเขาไว้อีก ไม่มีอีกแล้วหยดน้ำตาและความเสียใจ ต่อแต่นี้นางขอหย่าขาดจากเขา