Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
รักร้อยชาติ อาฆาตพันภพ
76.0K·เซ่าปิ่งไส้เผือก-นีรลินท์เขาหย่าขาดจากนางก่อนที่จะได้เป็นรัชทายาท แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้นางแค้นเขาเท่ากับการที่กลับบ้านเดิมมาแล้วพบว่าคนในตระกูลตายหมดสิ้น ซ้ำร้ายเขายังส่งคนใจทรามมารังแกนาง จนนางต้องตายไปพร้อมกับลูกในท้อง!
ลิขิตรักราชินีปีศาจ (ป่วนหัวใจยัยปีศาจ)
88.0K·ซีไซต์เป่ยฟางหรงเป็นดาวมารมาจุติ หลี่จิ้งเทพอัคคีได้รับบัญชาจากสวรรค์ให้มาเป็นอาจารย์ของนางเพื่อนำทางนางสู่หนทางแห่งธรรมะ หากทำไม่สำเร็จก็ให้สังหารนางเสีย แต่ว่าจอมมารน้อยผู้นี้งดงามยั่วยวนเป็นอย่างยิ่ง หลี่จิ้งจะทำเช่นไรเมื่อเป่ยฟางหรงกลายเป็นมาร และเขาจำเป็นต้องสังหารนาง ตัวอย่างบางตอน "คิดกักขังอาจารย์อีกหนึ่งข้อหาควรลงโทษเช่นไรดี" เป่ยฟางหรงดูดปลายติ่งหูของหลี่จิ้งแล้วเอ่ยว่า "เช่นนั้นก็แทงข้าดีหรือไม่เจ้าคะ แทงจนกว่าอาจารย์จะพึงใจ" หลี่จิ้งยกยิ้มเสียงของเขาเริ่มสั่นเล็กน้อย "เห็นจะไม่ดี ดูเหมือนว่าเจ้าจะเริ่มเป็นปีศาจอีกแล้วเหตุใดชอบความรุนแรงแบบนี้นักเล่า" เป่ยฟางหรงย่อมไม่รู้ตัวว่าในยามนี้จิตใจของตนเองเป็นเช่นไร นางก็คือนางหาใช่ปีศาจเสียหน่อย ่ข้อหานี้นางไม่ยอมรับ แต่หากไม่ยอมรับหลี่จิ้งก็ไม่ทำโทษ เป่ยฟางหรงคิดทบทวนอย่างรวดเร็ว "ข้าอยากรับโทษ เช่นนั้นข้ายินยอมเป็นปีศาจเมื่ออยู่กับอาจารย์" เป่ยฟางหรงหัวเราะอ้อยอิ่ง น้ำเสียงของนางก็ดูโอ้โลมประดุจสตรีในนางโลมที่จิ้งหูเคยพามาให้เขาเสพสังวาสเป็นอย่างยิ่ง
ลำนำน้ำค้าง ดอกไม้ผลิบานในฤดูกาลที่ผันเปลี่ยน
29.0K·เพลงมีนาร่างเล็กของเด็กหญิงวัยแปดขวบถูกฉุดกระชากอย่างแรงจนแขนเสื้อขาด แขนขาที่ถูกเกาะกุมด้วยชายร่างใหญ่หลายคนที่ล้อมตัวนางอยู่ ร่างของนางถูกยกขึ้นเหนือพื้นแขนสองข้าง ขาสองข้างถูกมือสกปรกจับยกขึ้น แม้น้ำตาไหลอาบแก้มแต่นางยังมองเห็นเปลวเพลิง ผู้คนที่ถูกฆ่าอย่างเหี้ยมโหด บนพื้นนองไปด้วยเลือดสีแดงสด ท้องฟ้าถูกย้อมด้วยสีแดงของเปลวเพลิง แสงวาบหนึ่งผ่านมา ศีรษะของชายคนนั้นหลุดออกจากร่างอย่างรวดเร็ว เลือดสีสดพุ่งออกมา เลือดของคนชั่วกระเด็นใส่ใบหน้าของเด็กน้อย เพียงแวบเดียวนางรู้สึกได้ว่าแขนขาเป็นอิสระ เด็กหญิงลืมตาขึ้น สิ่งที่เห็นคือร่างไร้ศีรษะของคนเหล่านั้น และบุรุษผู้อยู่หลังอาชาสีดำทมิฬ ดวงตาคู่นั้นมีสีแดงราวกับโลหิต แววตาเยือกเย็น ไม่แสดงถึงอารมณ์ความรู้สึกใด อาภรณ์สีดำกลืนกินไปกับรัตติกาล มีเพียงกระบี่ในมือที่สีเงินที่หยาดโลหิตไหลย้อยลงพื้นดิน “ท่านจอมมาร” ..... นับจากเหตุการณ์ในคืนนั้น ‘ซินหราน’ กลายเป็นสาวใช้ข้างกาย ‘จอมมารเหิงหยางเซิง’ นางเพียงหวังใช้ชีวิตแต่ละวันอย่างสงบในสถานที่ที่อันตรายที่สุด จากเด็กหญิงวัยแปดขวบสู่หญิงสาววัยสิบหก นางไม่รู้ตัวเลยว่าตนเองได้ยืนอยู่กลางใจบุรุษที่ได้ขึ้นชื่อว่าเหี้ยมโหดที่สุดในยุทธภพ ..... “อย่าขยับตัวส่งเดช” คำสั่งเฉียบขาดดุจเดียวกับสั่งกองทัพมารของตน ทำให้นางหวาดกลัวจนแทบไม่กล้าหายใจ ปล่อยให้มือใหญ่ขยับสาบเสื้อของนางออก เผยผิวกายขาวเนียนที่มีเอี้ยมสีชมพูหวานบังดอกบัวคู่งามที่สะท้อนขึ้นลงเพราะหัวใจที่เต้นรัว เมื่ออยู่ภายใต้แสงสว่างกลางวันเช่นนี้ รอยช้ำจ้ำเลือดจึงเห็นเด่นชัด กับสตรีคนก่อน เขาไม่รู้และไม่สนใจว่าตนทิ้งร่องรอยใดไว้บาง แม้แลดูน่าสงสารแต่เขาหมายมั่นว่านี่คือรอยตีตราประทับที่นางจะไม่มีวันเป็นของชายใดได้อีก มิอาจมีใครแตะต้องนางได้อีก #นิยายรักจีนโบราณ
พ่อหมอขอลงของ
40.0K·กาสะลอง“อ๊ะ… อ๊ายยย… ” ซาร่าสะดุ้ง รู้สึกจั๊กจี้และเสียววาบ เมื่อไปมะยมลากผ่านกลีบสวาท “งือออออ… ” ซาร่าบิดตัวด้วยความสยิว กลีบหอบค่อยๆ เปิดอ้าเมื่อโดนรุกเร้าจากช่อมะยมจนลื่น พ่อหมอไกรหยุดไปชั่วขณะ ค่อยๆ จับแท่งปลัดขิกมาวนคลึงใกล้ง่ามขา ลากขึ้นมาถึงกลีบสาว ค่อยๆ กดส่วนปลายชำแรกแหวกร่อง “อ๊ะ… ซี้ดดดดด… ” ซาร่าสะดุ้ง… เมื่อส่วนปลายกลมเกลี้ยงของปลัดขิกครูดถูกับร่องกลีบสีชมพู กรีดขึ้นลงเป็นจังหวะแล้วกอดเข้ามาครึ่งดุ้นจนต้องร้องครางออกมาด้วยความลืมตัว “อูย… ซี้ดดดดด… ”
ฉันต้องอยู่ต่อให้ได้
22.0K·อิงกั๋วครืน ครืน!!เปี้ยง! เปี้ยง!วิ้ววววววววว แอ๊ดด อี๊ดด เสียงท้องฟ้าร้องดังระงม พร้อมสายฟ้าที่ฟาดลงมาไม่หยุด ภายในกระท่อมที่เก่าทรุดโทรม แค่ลมพัดก็เกิดเสียงดังเอี๊ยดอ๊าด ไม่ว่าจะพยามปิดเท่าไรมันก็ยังคงเปิดอยู่อย่างนั้นแปะ แปะ แปะ น้ำฝนที่ร่วงจากฟ้าค่อยๆ หยดลงบนเตียงเก่าๆ ที่บัดนี้มี 3 แม่ลูกนอนขดกกกอดเพื่อให้ความอบอุ่นแก่กันที่บนเตียง เด็กชายผมเพ้ายุ้งเยิงหน้าตามอมแมมตัวผอมแห้งแทบจะหนังติดกระดูกนอนที่กลางเตียง ส่วนทางซ้ายมือเป็นเด็กหญิงที่หน้าเหมือนกันยังกะแกะกันมา ต่างแค่เป็นหญิงเท่านั้น ส่วนริมขวาสุดเป็นหญิงกลางคนนอนกอดเด็กๆ ทั้งสองคนไว้ด้วยผ้านวมที่มีรอยปะชุนเย็บแล้วเย็บอีก ที่หาความอุ่นแทบไม่มี“ท่า...นแม่ ท่านแม่ ข้ากลัวจังเลยขอรับ”เด็กชายมอมแมมกล่าวเสียงสั่น สะอื้นไห้นอนกอดผู้เป็นมารดาแน่น“อาซิ่น อย่ากลัวนะลูก แม่จะปกป้องลูกๆ เอง”
พระรองไม่ต้องกังวล ข้าจะช่วยท่านเอง
17.0K·IRR Bookฮวาหลิน สาวแก่นเซี้ยวที่ดันดวงซวยประสบอุบัติเหตุจนเสียชีวิต แต่ชะตาดันเล่นตลก มารร้ายดันกลั่นแกล้งด้วยการดึงเธอเข้ามาในนิยาย ได้ร่างใหม่ที่งดงามตั้งแต่หัวจรดเท้าทั้งทีดันเป็น 'นางร้าย' ที่ต้องตายตอนจบแถมโดนสาปแช่งไม่มีหลุมให้ฝังเสียด้วยซ้ำ เหรินฟางเซียน นะ เฟรินฟางเซียน! ชะตาช่างอาภัพนัก! ไม่ต้องห่วงฮวาหลินในร่างเหรินฟางเซียนผู้นี้จะช่วยเจ้าเอง แต่นิยายเรื่องนี้ดันไม่ได้มีแค่เหรินฟางเซียนที่อาภัพเนี่ยสิ พ่อพระรองคนดีและหล่อมาก! ชิวฮุ่ยหมิน ก็ชะตามกรรมมิต่างกัน เป็นพระรองที่รักนางเอกหัวปักหัวปำ แล้วไงคะ... ก็ตายตอนจบสิ! ไม่ได้! เธอผู้เห็นทุกอย่างและเห็นอกเห็นใจยิ่งนักจะต้องช่วย ด้วยการ ฆ่าพระเอก ให้พระรองเสีย แบบวิถีนางร้าย! แต่สวรรค์ก็ไม่ได้มอบเส้นทางนางร้ายให้นางราบรื่นนัก คิดแผนอะไรก็ล้มเหลวไม่เป็นท่าแถมเนื้อเรื่องยังกลับตาลปัตร ชีวิตต้องพลิกผันจำใจต้องฉีกคาแร็คเตอร์และพล็อตน้ำเน่าทิ้งเสีย ในเมื่อภารกิจของนางคือการทำให้พระรอง สมหวังในรักแท้ งั้นสู้นางเป็น 'รักแท้' ให้ชิวฮุ่ยหมินเองไม่ดีกว่าหรือ? ในเมื่อภารกิจก็มิได้กำหนดนิ่ว่าต้องเป็นนางเอกเท่านั้น งั้นรบกวนเชิญพระรองมากราบไหว้ฟ้าดินกับนางร้ายแบบข้าเถอะ!
ท่านประมุขได้โปรดอย่ามาเกี้ยวข้า
6.0K·กะปอมพ่นไฟเพราะเหตุการณ์ในงานล่าสัตว์ ที่หลี่หนิงอ้ายได้เสียจูบแรกให้กับบุรุษแปลกหน้า จึงทำให้ชีวิตของนางไม่สงบสุขอีกต่อไป!!
ประมุขหลังม่าน
18.0K·Lalyblue，Woohoo，พิมพ์พรรษไป๋อวิ๋นลี่ ทายาทเพียงคนเดียวของสำนักภูผาโลหิต นางมีวิชาผีเสื้อหลับใหลของตระกูล ทว่าคนในสำนักกลับไม่ยอมรับในความสามารถของอิสตรี เป็นเหตุให้นางต้องคัดสรรบุรุษรูปงามมาแต่งงานด้วย เพื่อให้เขาเข้ามารับตำแหน่งประมุขของสำนักภูผาโลหิต แต่แล้วโชคชะตากลับไม่ได้อำนวยให้การคัดเลือกราบรื่น จนนางต้องไปคว้าเอาบุรุษที่นอนหายใจรวยรินใกล้ตายอยู่ข้างถนนมาเป็นสามีในนามที่มาที่ไปของเขาช่างลึกลับ แต่เพื่อความมั่นคงของสำนักภูผาโลหิต นางไม่อาจปล่อยบุรุษสมควรตายผู้นั้นกลับไปได้ และดูท่าว่าเขาเองก็ไม่อยากจะปล่อยนางไปเช่นกัน...
ลิขิตรัก จอมใจพยัคฆ์
16.0K·เพลงมีนา“เมื่อชะตากำหนดมาให้ทั้งสองครองคู่ ไม่ว่าจะพลัดหลงกันไปทางใดก็ย่อมได้กลับมาพบกันอีกครา” เรื่องราวความรักของหลัวเสี้ยวเวยและหยางเหลาหู่ คู่หมั้นคู่หมายที่มิเคยได้พบหน้า แม้เดิมทีหยางเหลาหู่คิดว่านางตายไปแล้ว แต่ไม่รู้เลยว่า ‘สาวใช้’ ที่เขารับเข้ามาทำงานนั้นจะเป็นคู่หมั้นของเขาเอง เมื่อชะตากำหนดให้ทั้งสองได้เป็นคู่ชีวิต แต่กว่าจะถึงจุดนั้นได้ต้องมาคอยลุ้นกันว่า สาวใช้ตัวจิ๋วกับคุณชายใหญ่แห่งป้อมพยัคฆ์ทมิฬจะลงเอยอย่างไร ....... “นั้นของข้ามิใช่รึ” เขาปลดสายจูงม้า เห็นนางกินพุทราเชื่อมท่าทางเอร็ดอร่อยจึงอดหยอกล้อนางไม่ได้ “แค่พุทราเชื่อม ท่านจะแย่งข้ารึ” นางทำท่าหวงขึ้นมา มันก็แค่พุทราเชื่อม แต่นางไม่ได้กินนานแล้วนี่ “แต่นั้นมันของๆ ข้า เจ้าควรให้ข้ากินก่อน” เขาไม่ชอบกินขนมของหวาน แต่เห็นนางหวงแบบนี้แล้วนึกอย่างแย่งชิง หลัวเสี้ยวเวยส่ายหน้าไปมา กลัวถูกแย่งของกินจึงอ้าปากงับพุทราเชื่อมลูกสุดท้ายไว้ในปาก เหลือเพียงไม้เสียบเปล่าๆ ในมือ คิดว่าอย่างไรของอยู่ในปากนางแล้วเขาไม่มีทางแย่งชิงเอาไปแน่ ทว่านางกลับคาดไม่ถึงว่าเขาจะยื่นมือมารั้งท้ายทอยของนางไว้ โน้มหน้าลงมาประกบปากที่เผยอขึ้นอย่าตกใจของนาง เรียวลิ้นหนาตวัดเอาพุทราเชื่อมในปากของนางมาสู่ปากของเขา 'หวานล้ำเกินคาดคิดจริงๆ'
เล่นของ(ใหญ่)
16.0K·Mrs.Lily‘ชมจันทร์’ สาวสวยไฮโซ ประสบปัญหาผัวหลงเมียน้อย จนยอมตาย หากหล่อนสั่งให้เลิก ญาติพี่น้องจึงฟันธงว่าผัวหล่อน ‘โดนของ’ แน่นอน แต่เส้นทาง ‘ถอนของ’ ที่ ‘อาจารย์เดช’ แนะนำก็คือ ชมจันทร์ต้องเล่นของที่แรงกว่า ชมจันทร์ต้องเรียนรู้การ ‘เล่นของ’ ทุกวิธี เพื่อ ‘เอาผัว’ ให้อยู่หมัด ทว่า ‘ของ’ ก็น่าเล่น และก็ใหญ่เสียจนชมจันทร์ติดใจ หล่อนควรใช้ของที่เรียนมา เรียกผัวกลับ หรือควรเล่นของใหญ่ต่อไปดี ช่วยชมจันทร์ตัดสินใจหน่อยค่ะ
พี่สาวเจ้าหาใช่คนร้ายกาจเสียหน่อย
9.0K·IRR Book'อู๋เซียนลี่' หญิงสาวจากยุคปัจจุบันที่ต้องเสียชีวิตตั้งแต่ยังสาว แต่สวรรค์กลับให้โอกาสเป็นครั้งที่สอง วิญญาณของเธอถูกดูดกลับมายังอดีตอันไกลโพ้น สู่ร่างใหม่ที่มีชื่อแซ่เดียวกันอย่างน่าอัศจรรย์ใจ แต่ร่างนี้กลับเป็น 'ท่านหญิงใหญ่ผู้เหี้ยมโหด' เสียได้ ชื่อเสียงเรียงนามไม่เคยมีเรื่องดี ใช้อำนาจในทางไม่ชอบจนอู๋เซียนลี่อยากจะยกเท้าขึ้นพาดกลางหน้าผาก คนดีแบบเธอที่เข้าวัดทำบุญเป็นนิจ ไยถึงย้อนกลับมาอยู่ในร่างคนเหี้ยมโหดปานนี้ มิหนำซ้ำเธอยังชอบกลั่นแกล้งและทำร้ายร่างกาย 'เจียงซิงเยี่ยน' น้องชายบุญธรรมที่บิดาเก็บมาเลี้ยงจากข้างถนนอีก เธอใช้แรงงานเขาเยี่ยงทาสไพร่ ทุบตีทำร้ายร่างกายราวกับสัตว์ในคอกขัง ทั้งที่ความจริงก็มีศักดิ์เป็นคุณชายคนหนึ่งของบ้าน ให้ตายสิ! แล้วแบบนี้เจ้าน้องชายตัวโตที่ตัวสูงกว่าเธอไปอีกคนนี้จะไม่อาฆาตแค้นหรอกหรือถ้าเกิดเขาคิดจะเอาคืนขึ้นมามีหรือหญิงสาวตัวเล็ก ๆ บอบบางทั้งกายและใจเช่นนางจะสู้ได้ น้องชายโปรดระงับโทสะก่อน พี่สาวของเจ้าคนนี้หาใช่คนร้ายกาจเสียหน่อย
พรานพิทักษ์หัวใจ
6.0K·เพลงมีนามู่ลี่หยางใช้ชีวิตเป็นพรานป่าหาของป่าไปขายอยู่หลายปี แต่เข้าป่าครั้งนี้เขาได้พบหญิงสาวผู้หนึ่งหมดสติอยู่จึงช่วยนางไว้ ทว่าทันทีที่นางลืมตา นางกลับจำอะไรไม่ได้แม้แต่ชื่อของตัวเอง เขาจึงจำเป็นต้องดูแลนาง แต่ที่ทำให้เขาหนักใจ ก็คือนิสัยนอนละเมอของนาง เหตุใดทุกครั้งที่นางละเมอต้องมาอยู่บนเตียงเขาด้วยเล่า! “พี่ลี่หยาง!” “นอนดีๆ อย่าฟุ้งซ่าน คืนนี้เจ้าต้องพักผ่อน” “ข้ารู้ แต่ไม่ต้องมัดข้าขนาดนี้ก็ได้”" “ไม่ได้” เขาสะบัดมือเพียงคราวเดียว เปลวเทียนในห้องก็ดับลง “หากจะนอนเตียงเดียวกับข้าก็อย่าดื้อ อย่าซุกซน” “พี่ลี่หยาง” เสียงหวานเอ่ยขึ้น “นอนเสีย!” เขาตวาดทีเดียวหญิงสาวก็เงียบเสียงไป แม้ได้เห็นเพียงแผ่นหลังของเขา นางก็มีความสุข ขอเพียงได้ใช้ชีวิตร่วมกัน ไม่ว่าอย่างไร นางก็ยอมทำทุกอย่าง แม้จะถูกมัดเป็นบะจ่างก็ยอม.
นางร้ายพ่ายรัก(ดวงใจแม่ทัพ) ภาคต่อจอมใจจอมมาร
14.0K·หลี่หงกาลก่อน เขามักจะได้ลิ้มลองหญิงงามจนอิ่มหนำทุกค่ำคืน แต่ยามนี้เขามิใคร่อยากจะทำเช่นนั้น แค่คิดว่ายามร่วมรักกับสตรีอื่นแล้วมีใบหน้าของนางมารตนหนึ่งลอยมา ตามด้วยกรงเล็บเข้าจิกหน้าเขา แหวกอกเขา จังหวะที่กำลังเสพสมก็พลันหยุดลงจนอารมณ์หดหาย มิใช่ว่ากลัวตาย แต่ไม่รู้ว่าทำไม นางมารตนนั้นช่างน่ากลัวนัก! หากนางโกรธเขาขึ้นมาจริงๆ เขาต้องบ้าตายเป็นแน่!
ราคะร้ายซ่อนรัก
8.0K·วรัมพร หงสรถ“ถ้าฉันรับข้อเสนอของคุณ แล้วคุณจะให้ฉันอยู่กับคุณไปถึงเมื่อไหร่คะ” “จนกว่าจะเบื่อ” พิรุณนภาฟังแล้วคำตอบแล้วก็สะอึกเบาๆ ในใจ ก่อนจะถามเขากลับไป “คุณ...จะไม่กำหนดหน่อยเหรอคะ” “ทำไมล่ะ” “ฉัน...ฉันไม่อยากทำงานแบบนี้นานๆ ค่ะ” “ทำไม? กลัวแฟนรู้หรือไง” “เปล่าค่ะ แต่ก็อย่างที่ฉันบอกไปก่อนหน้าว่าฉันไม่อยากทำงานแบบนี้นาน ฉันก็เลยอยากให้คุณกำหนดมาเลยว่าฉันต้องอยู่ทำหน้าที่นานแค่ไหน” “หนึ่งปี แล้วระหว่างหนึ่งปีคุณอย่าปล่อยท้องเด็ดขาด ผมยังไม่อยากมีครอบครัว” ธีรินทร์ย้ำเสียงหนักแน่น
มิติรักอสูรกาม
4.0K·ช่อพิกุล/cararose/พลอยกาล/ขิงไพร/ร้อยฝันรัตติกาล/โฉมงามหญิงสาวทั้งนครเมื่ออายุได้สิบเก้าปี จะต้องตกเป็นของเขา แล้วเธอที่ใกล้จะสิบเก้าปี แต่ไม่ใช่คนบนดาวของเขาจะรอดไหม “อีกกี่วันเจ้าจะอายุสิบเก้าปีเต็ม” “อีกเก้าวันนับจากวันนี้ไปเจ้าค่ะ”
มิอาจห้ามใจให้ไร้รัก
6.0K·Fishy สีชมพูพันธะสัญญาที่คนรักกล่าวไว้ เขาจะอยู่เป็นสามีภรรยากับนางเพียงสามปี หากถึงเวลานางจะต้องคืนอิสรภาพให้เขา ทว่าหัวใจของนางเป็นของเขาตั้งแต่ต้น นางจะหักห้ามใจไม่ให้รักได้อย่างไร แนะนำเรื่อง ด้วยฐานะอันร่ำรวยของตระกูลเสิ่น ส่งผลให้ดรุณีน้อยวัยแรกแย้มอย่าง เสิ่นชิงเยียน มีขบวนแม่สื่อส่งเทียบมาสู่ขอไม่เว้นแต่ละวัน ทว่าหัวใจของนางกับมอบให้บุรุษหนึ่งเดียวในใจอย่าง หานสวี่ บัณฑิตหนุ่มอนาคตไกล หากถ้าเขาจะมีใจให้นางเรื่องราวคงไม่ยุ่งยากเช่นนี้ พันธสัญญาบางอย่างที่ทำให้หานสวี่และเสิ่นชิงเยียนต้องเข้าพิธีวิวาห์กัน เขามอบคำประกาศิตให้นาง แค่เพียงสามปีเท่านั้น ที่นางและเขาจะอยู่ด้วยกันฉันผัวเมีย หากถึงเวลานางจะต้องยินยอมมอบใบหย่าให้กับเขาอย่างไม่มีข้อแม้ หากหัวใจของนางที่รักเขาไปแล้วเล่าจะต้องเจ็บช้ำสักเพียงใครก็มิิอาจรู้ หานสวี "หยุดสักที!! ไม่ว่าเจ้าจะพยายามสักเพียงใด ข้าก็มิอาจรักเจ้าได้ " "ข้าไม่หย่า สัญญาอันใดข้าลืมไปหมดแล้ว" เสิ่นชิงเยียน "เป็นข้าไม่ได้หรือ ท่านจะรักข้าบ้างไม่ได้เลยหรือ ข้ารักท่านหานสวี่" .. "ชายชาตรีคำพูดมีค่าดั่งทองพันชั่ง หวังว่าท่านหานจะมิลืม" " วันที่ข้ามอบใจให้ท่าน แต่ท่านไม่เห็นค่า แล้ววันนี้ท่านจะมารั้งข้าไว้เพื่อเหตุใด มอบใบหย่าให้ข้าเถิด"
ไฟรักร้ายไซฟาน
5.0K·ณัชชาพัชร์‘เขา’ คือหัวหน้าเผ่าบารายันต์ แห่งเมืองลับแล‘เธอ’ คือเหยื่อสวาท แสนหวานในยามค่ำคืน เขาก็ตักตวงความสุขบนเรือนร่างของเธอในตอนกลางวันเขาก็ใช้งานเธอเยี่ยงทาสเขาช่างใจร้ายเหลือเกิน ร้ายที่สุดเท่าที่เคยพบเจอคนมาผ้าห่มที่เพิ่งกระชับเข้าหาตัวเมื่อครู่ ถูกดึงแล้วเหวี่ยงออกจากร่างเล็กที่กำลังนอนหนาวสั่นอยู่อย่างไม่ใยดี“ไซฟาน เอาผ้าห่มคืนมานะ ฉันหนาว”“คืนนี้ ผ้าห่มคงไม่จำเป็นสำหรับคุณ” บอกพลางคุกคามเข้าหาอย่างรวดเร็วฟูกนุ่มยุบลง หญิงสาวเตรียมลุกถอยหนี แต่ก็ถูกมือแข็งแรงดุจคีมเหล็กจับข้อเท้าเอาไว้แล้วลากลงมาที่เดิม“โอ๊ย เจ็บนะ”“หึ เจ็บกว่านี้คุณยังทนมาแล้วนี่”“อย่ามาหยาบคายกับฉันนะ ไอ้คนใจดำ ฉันเกลียดคุณ”“ก็ไม่ได้ขอให้รักนี่ หนาวอยู่ไม่ใช่เหรอ มาให้กอดดีกว่านะ จะได้อุ่นๆ”“กรี๊ด... ปล่อยฉันนะ! ปล่อย! ไม่นะ... อย่าทำอะไรฉันนะไซฟาน ยะ!...”“ฉันจะเกลียดคุณไปจนตาย”“พอถอนจูบก็ปากเก่งเลยนะ”“มันไม่เรียกว่าจูบหรอก”“แล้วมันเรียกว่าอะไรล่ะ”“มันคือการลงทัณฑ์จากคนไม่มีหัวใจต่างหาก”“รู้ก็ดีแล้วนี่ งั้นก็เตรียมใจรับโทษทัณฑ์ซะ” จบคำชายหนุ่มก็ก้มลงประกบปากนุ่มอีกครั้งอย่างร้อนแรง
ขอรักนี้นิรันดร์กาล
1.0K·ช่อพิกุล/cararose/พลอยกาล/ขิงไพร/ร้อยฝันรัตติกาล/โฉมงาม“ผมเป็นปีศาจ”จู่ๆ คำบอกเล่านั้นก็แวบเข้ามาในหัวสมองของแพรวา เธอกำลังสงสัยเจ้าของดวงตาสีน้ำเงินอมเทาคู่นั้น สีของมันเหมือนกันไม่มีผิด‘สีของท้องฟ้าในยามที่พระจันทร์กำลังทอแสง’‘คืนนี้เป็นคืนวันพระนี่นา คืนพระจันทร์เต็มดวง’...จำได้ว่า เธอเจอ ‘วิลตัน’ ครั้งแรก ในคืนพระจันทร์เต็มดวง......แล้วเธอก็เจอ ‘บลู’ ในคืนพระจันทร์เต็มดวง! เช่นกัน...***********************กายเล็กโยกไหว สองเต้าก็ดีดเด้งไปมาตามแรงปรารถนามันช่างเป็นภาพที่สวยงามที่ปลุกกำหนัดของวิลตันให้พุ่งทะยานแรงกล้ามากขึ้น“หยุดยั่วผมสักทีเถอะเด็กน้อย ผมจะทนไม่ไหวแล้วนะ” เขาบอกเสียงกระเส่าทว่ายิ่งพิศมอง กำหนัดในตัวเขาก็ยิ่งพวยพุ่งสูงขึ้น
12สามีเป็นของข้าผู้เดียว
8.0K·เขมปัณณ์ ‘12 สามีเป็นของข้าผู้เดียว’ ผู้เขียนเล่าถึงช่วงเวลาที่ ลั่วฟางเซียน ปลอมตัวเป็น เหยียนเข่อซิน สตรีโชคร้ายกำลังจะถูกส่งตัวเข้าไปเป็นเจ้าสาวให้แก่ถานป๋อ เทพสงครามไร้พ่าย การที่ลั่วฟางเซียนต้องเอาชีวิตเข้าไปพัวพันคนสกุลถาน เพราะนางต้องการปลิดชีวิตถานป๋อบุรุษที่ครอบครองคฤหาสน์สัตตบงกช ตามคำสั่งของกลุ่มบุคคลซึ่ง ไร้หน้า ไร้นาม แต่นางหารู้ไม่ว่านอกจากอันตรายที่อยู่รอบด้านเมื่อเหยียบเท้าเข้าไปในพื้นที่แห่งนั้น ยังมีสิ่งทำให้อาจทำให้นางอยู่ก็มิสู้ตาย เพราะบุรุษสกุลถานที่ต้องตัดหัว หาได้มีเพียงแค่แม่ทัพถานป๋อ หากยังมีชายกลัดมันอีก 12 คนซึ่งรอเวลาการมาถึงของนางด้วยใจที่จดจ่อ นิยายเรื่องนี้ จัดอยู่ในหมวดที่มีเนื้อหา 21 มีฉากค่อนข้างวาบหวิว เสพรักหลากหลายรูปแบบ
ผัวชาวดง
6.0K·ช่อพิกุล/cararose/พลอยกาล/ขิงไพร/ร้อยฝันรัตติกาล/โฉมงามหลายครั้งที่เธอกำลังซาบซ่านสุดฤทธิ์ ปรารถนาให้เขาสอดใส่เข้ามาอย่างที่สุด ทว่าชายหนุ่มก็ไม่ยอมมอบสิ่งนั้นให้เธอง่ายๆ เขายังคงทรมานเธอต่อไปด้วยการละเลงปลายลิ้นเลียไปทั่วผิวกายเนียนผ่องนั้นอย่างหลงใหล แล้วก็เลียเน้นๆที่บุบผาช่องามที่กำลังหลั่งรินธารน้ำหวานออกมา “โอว....” บัวรินซ่านเสียวจนแทบจะอดกลั้นเอาไว้ไม่ไหวแล้ว จู่ๆชายหนุ่มก็ช้อนอุ้มเธอไปยังใต้หลังคาที่ใสกระจ่างมองขึ้นไปเห็นดวงจันทร์ลอยเด่นอยู่บนฟ้า ‘เขาจับเธอมาบูชายันต์หรืออย่างไร’ บัวรินใจเต้นแรง เมื่อเห็นชายหนุ่มผูกข้อมือของเธอเอาไว้กับลำไม้ไผ่ที่เป็นพื้นบ้าน ไม่มีฟูกรองรับ ไม่มีหมอน มีเพียงแค่เสื่อผืนเดียวรองรับร่างกายของเธอกับเขาเท่านั้น สักพักเขาก็จับเรียวขาของเธอแยกออกจากกัน แล้วก็มีหญิงสาวคนหนึ่งมีผ้าสีดำคาดปิดตาเอาไว้ เธอนุ่งน้อยห่มน้อย เดินออกมาจากเงามืด
