05 พิสูจน์

Killing me [EP 5]

เมื่อถึงห้องร่างบางก็รีบเปิดกุญแจแล้วเดินเข้าห้องทันที โดยมาร่างสูงเดินตามเข้ามาติดๆ สายตาคมกวาดมองไปรอบๆ ห้อง ห้องของเธอเล็กเท่าห้องน้ำของเขา

“สมกับเป็นห้องรูหนู” ร่างสูงเดินไปหย่อนสะโพกลงบนที่นอนเก่าๆ โดยไม่ได้ขออนุญาต

“ก็บอกแล้วว่าห้องเล็ก แล้วคุณจะบ่นทำไมคะ” มะนาวกรอกตาไปมา เมื่อร่างสูงเดินไปนั่งลงบนที่นอนของเธอโดยที่ไม่ได้ขออนุญาตซักคำ เป็นอาจารย์เปล่าๆ แต่ไม่มีมารยาท

“อ่าวเร็วๆ สิฉันรีบ” ร่างสูงเอาตัวพิงกับหัวเตียง ก่อนจะค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อทีละเม็ดๆ “อย่ามาตุกติกนะ”

“ไม่ได้ตุ๊กติกค่ะ หนูขอเวลาอาบน้ำแปปหนึ่ง”

“ฉันให้เวลา 10 นาที” เขาถอดเนคไทค์ออกมาก่อนจะวางมันไว้ที่หัวเตียง

“ได้ค่ะ รอแปปหนึ่งนะคะ” มะนาวแอบหยิบผ้าอนามัยและขวดน้ำแดงเข้าไปในห้องน้ำ อย่างน้อยๆ ถ้ามันได้ผล เธอก็คงไม่ได้เสียตัวให้เขาในวันนี้

ร่างสูงนอนไถโซเชียลระหว่างรอคนตัวเล็กอาบน้ำ อันที่จริงเขาไม่ได้อยากจะทำอะไรเธอเลย แต่ในเมื่อเธอเป็นคนสร้างเรื่อง เธอก็ต้องเป็นคนแก้ เธอคงคิดว่าเขาจะเป็นผู้ชายใจดีสินะ ผันไปเถอะอย่าให้เขาต้องร้าย!

เขารู้สึกไม่ชอบท่าทางไร้เดียงสาแอ๊บแบ๊วของเธอเลย เวลาเรียนชอบนั่งมองหน้าเขาแล้วก็ยิ้มเหมือนคนเป็นโรคจิต แถมยังชอบไปอ่อยเขาบ่อยๆ น่าตาก็งั้นๆ ตัวก็เล็กเหมือนหมากระเป๋า

“เสร็จยัง!” เมื่อรอนานเกิน 10 นาที ร่างสูงที่นอนทำหน้าหงุดหงิดอยู่บนเตียงตะโกนเรียกคนที่อยู้ในห้องน้ำ

“ปะ แปปหนึ่งค่ะ ให้ตาย...หนูเป็นประจำเดือนค่ะ” เสียงหวานเล็ดลอดออกจากห้องน้ำ

“เฮ้อ มาไม้ไหนอีกเนี่ย” ร่างสูงพรำพรัมกับตัวเองก่อนที่สายตาคมจะไปปะทะเข้ากับสลิปใบเสร็จที่เธอซื้อ จึงลุกไปหยิบมันขึ้นมาดู “น้ำแดง..”

ถ้าจะเล่นลิ้นกับฉัน ฉันก็จะเล่นลิ้นกับเธอเหมือนกัน

“เสร็จแล้วค่ะ” ร่างบางก้าวขาออกจากห้องน้ำด้วยความเขินอาย กลิ่นสบู่และกลิ่นแชมพูหอมตลบอบอวลไปทั่วห้อง “ว๊าาา แย่จังหนูเป็นประจำเดือน~”

“ว๊าาาแย่จัง” ร่างสูงตามน้ำ “งั้นวันนี้ฉันคงอดสินะ”

“นาวพึ่งรู้ตัวว่าตัวเองเป็นก็ตอนที่เข้าห้องน้ำนี่แหละค่ะ มิน่าล่ะทำไมวันนี้รู้สึกหน่วงๆ ท้อง” มือเล็กกุมท้องน้อยเสมือนว่าปวดห้องเป็นประจำเดือนจริงๆ

ถ้าเขาไม่รู้ก่อนว่าเธอโกหก เขาคงจะเชื่อเธอเพราะตีบทแตกซะขนาดนั้น รางวัลตุ๊กตาทองคงอยู่ไม่ไกล แต่เสียทีเขาไม่ได้โง่

“หึ” ร่างสูงหัวเราะในลำคอ เมื่อคนตัวเล็กไม่กล้าเดินมานั่งที่เตียง “อาบน้ำเสร็จแล้วก็มานอนสิ”

“...” มือหนาตบลงบนที่นอนข้างๆ เขา “ละ แล้วคุณไม่กลับบ้านหรอคะ”

“กลับทำไม ฉันจะนอนนี่”

“แต่ห้องหนูมันแคบ เตียงก็เล็กด้วย กลัวคุณนอนไม่หลับ”

“งั้นให้ฉันนอนบนตัวเธอมั้ยล่ะ จะได้นอนหลับฝันดีทั้งคืน”

“บะ...บ้า” ร่างบางยืนบิดตัวไปมาด้วยความเขินอาย จนคนตัวสูงพ่นลมหายใจด้วยความหงุดหงิด

“มานอน!”

“แต่หนูเป็นประจำเดือนนะคะ” ร่างบางแกล้งตีหน้าเศร้า “คุณกล้ามีอะไรกับคนเป็นประจำเดือนหรอคะ”

“ฉันชอบผ่าไฟแดง”

“ไม่ค่ะ หนูไม่ให้ผ่า”

“งั้นก็มานอน ฉันไม่ทำอะหรอก...” มั้ง...เข้าพูดในใจ อย่าคิดว่าเล่นละครได้ฝ่ายเดียว

“...” ร่างบางค่อยๆ คลานขึ้นไปนอนบนเตียง ก่อนจะล้มตัวลงข้างๆ เขา เสียงหัวใจของเธอเต้นแรงราวกับว่ามันกำลังดีใจ ที่ได้นอนใกล้ผู้ชายที่เธอชอบ “ละ...แล้ว คุณไม่นอนหรอคะ”

“นอนสิ” ร่างสูงยิ้ม แต่เป็นรอยยิ้มที่แสนเจ้าเล่ห์ คนนอนหันหลังให้จึงไม่สังเกตุเห็น “นอนบนตัวเธอ”

“มะ ไม่ค่ะ หนูปวดท้อง หนูเป็นประจำเดือน” ร่างบางพลิกตัวหันหน้ามาอ้อนวอนคนตัวสูง แต่ปลายจมูกโด่งของเธอกลับชนเข้ากับหน้าอกแกร่ง “คุณถอดเสื้อทำไมคะ”

“ฉันร้อน”

“ใส่เดี๋ยวนี้ค่ะ ไม่งั้นหนูนอนไม่หลับ”

“ใส่ทำไมยังไงก็ได้ถอดอยู่ดี” ร่างสูงค่อยๆ รอดซิบกางเกงลง จนคนตัวเล็กหลับตาปี๋ “หึ แอ๊บ”

“หนูไม่ได้แอ๊บค่ะ หนูแค่ไม่เคยเห็นผู้ชายถอดเสื้อผ้า”

“ถ้าไม่เคยเห็นก็ดูสิ นี่ฉันถอดหมดแล้ว” ร่างสููงยกกางเกงกับเสื้อเชิ้ตขึ้น เพื่อเป็นการยืนยันว่าถอดออกหมดแล้ว

“...” ร่างบางยกมือปิดหน้า ก่อนจะพลิกตัวแล้วนอนหันหลังให้เขา

“ใส่เดี๋ยวนี้นะคะ”

“อย่ามาทำเป็นเล่นตัวหน่อยเลย”

“หนูไม่ได้เล่นตัว หนูเป็นประจำเดือน”

“...งั้น” ร่างสูงเลิกคิ้วก่อนจะก้มไปกระซิบเบาๆ ที่ข้างหูของคนที่นอนหลับตาปี๋ “ฉันขอพิสูจน์”

“พะ พิสูจน์ยังไงคะ”

“ถอดกางเกงออก”

“...” เขาบ้าไปแล้วจู่ๆ จะมาให้เธอถอดกางเกงต่อหน้าเขา “เดี๋ยวหนูไปถอดในห้องน้ำค่ะ”

“ไม่ได้!” ร่างสูงจับตัวเธอพลิกตัวมาหาเขา “หรือจะให้ฉันถอดเอง”

“มะ ไม่ค่ะ ตะ...แต่หนูอาย หนูไม่เคยถอดเสื้อผ้าต่อหน้าผู้ชาย” ร่างบางมุ่ยหน้าทำท่าเหมือนคนจะร้องไห้ แต่เขาจับได้ตั้งนานแล้วว่าเธอกำลังเล่นละคร

ผู้หญิงคนนี้หน้าไหว้หลังหลอก ไว้ใจไม่ได้เลย!

“ถ้าเธอไม่ถอด งั้น...ฉันจะเป็นคนถอดเอง”

“อย่าค่ะ!” ไม่นาวยกมือดันหน้าอกแกร่งไว้ “เดี๋ยวหนูถอดเองค่ะ แต่คุณช่วยหันหลังได้ไหมคะ”

“เรื่องมาก” ถึงจะบ่นแต่ก็ยอมหันหลังแต่โดยดี

ร่างบางค่อยๆ สอดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่ม ก่อนจะถอดกางเกงนอนออกแล้วตามด้วยแพนตี้ตัวน้อย

เอาวะเป็นไงเป็นกัน แลกกับการไม่เสียตัวอะไรก็ยอม

“เสร็จแล้วค่ะ” เธอสะกิดหลังคนตัวสูง ก่อนจะยื่นกางเกงในที่มีผ้าอนามัยเปื้อนเลือดให้เขาดู “นี่ค่ะ หลักฐาน”

“...” เขาเอื้อมมือไปหยิบกางเกงในจากเธอมา ก่อนจะทำในสิ่งที่เธอคาดไม่ถึง

“คะ...คุณจะทำอะไรน่ะ”

“ก็พิสูจน์ไง ว่ามันเป็นเลือดจริงๆ รึเปล่า” ปลายจมูกโด่งก้มลงไปสูดกลิ่นจากผ้าอนามัย “ชัดเจนเลย...น้ำแดง!”