04 นอนกับฉัน

Killing me [EP 4]

“ละ...แล้วหนูต้องทำยังไงคะ”

“นอนกับฉัน!!”

“ฮ๊ะ นอนกับอาจารย์!!” บ้าไปแล้วหรือไง เธอไม่ใช่คนใจง่ายขนาดนั้นนะ ที่จะมาขอนอนกับเธอง่ายๆ แบบนี้

“ใช่ ก็ในเมื่อเธอเป็นคนสร้างข่าว เธอก็ต้องเปลี่ยยข่าวด้วยตัวของเธอเอง” ร่างสูงโน้มตัวลงมาจนปลายจมูกเกือบสัมผัสกับหัวเล็กทุย “ถ้าอยู่นอกโรงเรียนอย่าเรียกฉันว่าอาจารย์ เพราะคำว่าอาจารย์ของฉัน เรียกได้แค่เฉพาะในมหาลัยเท่านั้น”

“หนูชดใช้ให้คุณได้ แต่ต้องไม่ใช่แบบนั้น” เธอยอมรับว่าชอบเขา แต่ก็ใช่ว่าเธอจะไปมีอะไรกับเขาเลย

แค่แอบชอบไม่ได้อยากครอบครอง

“งั้นฉันให้เวลาเธอห้าวัน หาเงินมาซ่อมรถของฉันให้ได้ แต่อาจจะหนักหน่อยนะเพราะรถของฉันค่อนข้างแพง” ร่างสูงยิ้มมุมปาก

“คุณแกล้งหนู!”

“ฉันไม่ได้แกล้ง เธอต่างหากที่เป็นคนสร้างเรื่อง ถ้าเธอไม่มาเสือกกับชีวิตของฉัน เธอก็คงไม่เป็นแบบนี้”

“ละ...แล้วทำไมคุณไม่ไปนอนกับคนอื่นล่ะ ผู้หญิงมีเยอะแยะ”

“ก็ฉันจะนอนกับเธอ ในเมื่อเธอเป็นคนปล่อยข่าว ฉันก็จะทำให้เธอรู้ว่าจริงๆ แล้วฉันไม่ได้เป็นเกย์”

“...” ร่างบางเหงื่อตก เงินหลักล้านกับเวลาแค่ห้าวันจะไปหาที่ไหนทัน ดูก็รู้ว่าเขากำลังไล่ต้อนเธอให้จนมุม

แล้วทำไมเธอต้องมารับกรรมที่เธอไม่ได้ก่อด้วย คอยดูนะถ้าเจอคนปล่อยข่าวตัวจริงจะหลังแหวนให้เลยคอยดู

“ว่าไง จะเงียบทำไม”

“เงินเยอะขนาดนั้น หนูหาไม่ทันหรอกค่ะ ถ้าคุณจะนอนกับหนู เออ...ก็ได้ แค่ครั้งเดียวพอนะ”

“ฮ่าๆๆ แล้วถ้าเกิดเธอติดใจฉันขึ้นมาล่ะสาวน้อย”

“หนูขอยืนยันว่าไม่ติดใจแน่นอนค่ะ ถึงหนูจะชอบคุณก็ตาม”

เอาวะแค่ครั้งเดียวก็พอ อย่างน้อยก็ให้ผู้ชายที่เธอชอบ แถมยังหล่อขนาดนี้ถือว่าเป็นกำไรชีวิตก็แล้วกัน

“ดูมั่นอกมั่นใจดี”

“แล้วคุณจะนอนกับหนูวันไหนคะ”

“เธออยากนอนวันไหนล่ะ”

“วันนี้ค่ะ รีบนอนรีบจบ หนูอยากจบเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด” เอาวะแค่วันนี้วันเดียว แล้วทุกอย่างจะกลับมาเหมือนเดิม

“ใจร้อนดีนี่ สงสัยหิว”

“เปล่าค่ะ หนูแค่อยากจบเรื่องบ้าๆ นี้ให้เร็วที่สุด” ไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายที่เธอแอบชอบจริงๆ แล้วคือเสือดีๆ นี่เอง

ตอนเป็นอาจารย์นิ่งเงียบจนคนอื่นมองว่าเป็นเจ้าชายน้ำแข็ง แต่พอเป็นคุณมาร์คทำไมเขาถึงได้เจ้าเล่ห์แบบนี้

“ถ้างั้น...ห้องเธออยู่ไหน”

“ตรงไปห้าร้อยเมตรแล้วเลี้ยวซ้ายหอสีเขียวค่ะ แต่ห้องหนูเล็กนะคะ อาจะ...เฮ้ย คุณอยู่ได้หรอคะ” เธอกลัวเขาจะรังเกียจห้องรูหนูของเธอ

“แล้วเธอจะให้ฉันเอาเธอที่ไหน ข้างถนนดีมั้ย หรือว่าบนรถของฉัน”

อยากจะบ้าตายกับความกวนประสาทของเขา แต่คนอย่างมะนาวมีเหรอจะยอมเสียซิงไปง่ายๆ เธอคิดแผนออกแล้ว

หวังว่ามันจะสำเร็จ

“ที่ห้องดีกว่าค่ะ ถ้าไม่รังเกียจ”

“โอเคร ตกลงตามนั้น” ร่างสูงโน้มตัวลงมากระซิบที่ข้างหูเล็ก “แต่ฉันชอบคนเป็นงานนะบอกไว้ก่อน”

“รับรองคุณจะติดใจหนู” ร่างบางยิ้ม “เออว่าแต่...คุณมาร์คใส่ถุงยางไซส์ไหนคะ”

ร่างบางกลั้นใจถาม เธอรู้ว่ามันเป็นเรื่องที่น่าอาย แต่เธอก็ต้องป้องกันไว้ก่อน

“ทำไมที่ห้องเธอมีหรอ”

“ปะ เปล่าค่ะ หนูจะไปซื้อที่เซเว่น”

“ที่เซเว่นไม่มีไซส์ฉันหรอก” ร่างสูงยิ้มกรุ้มกริ่ม

“ทำไมคะ เล็กมากเลยหรอคะ” แววตาใสซื่อนั้นทำให้เขาถึงกับอดขำไม่ได้ นี่เธอโง่หรือแค่แกล้งโง่กันแน่

“เดี๋ยวก็รู้ อย่ามาร้องขอชีวิตละกัน”

“ไปเถอะค่ะ หนูอยากรีบทำรีบจบแล้ว หนูกับคุณจะได้ไม่ต้องมีปัญหากันอีก”

“...” เธอได้ยินเสียงหัวเราะที่ลำคอ ก่อนจะเดินไปหาจักรยานที่นอนล้มอยู่ใต้ต้นไม้ “นั่นจะไปไหนน่ะ”

“ไปเอาจักรยานไงคะ”

“เอาไปขายเป็นเศษเหล็กเถอะ”

“ได้ไง หนูขี่ไปทำงานทุกวันนะคะ มันคือจักรยานคันเก่งของหนู” ร่างบางมุ่ยหน้า จนคนตัวสูงหงุดหงิดกับท่าทางปัญญาอ่อนของเธอ

“วางมันลงแล้วมาขึ้นรถฉัน”

“ไม่ค่ะ หนูจะเอามันไปด้วย” ร่างบางจูงจักรยานคันเก่าออกมาจากใต้ต้นไม้ในสภาพคอรถหัก จนคนตัวสูงจิ๊ปากด้วยความหงุดหงิด แล้วแย่งจักรยานคันเก่าจากมือของเธอ “นั่นคุณจะทำอะไรน่ะ อย่านะนั่นมันของหนู!”

โคร่ม!

เขาจัดการทุ่มรถจักรยานคันเก่าใส่กับต้นไม้ใหญ่ จนมันพังยับเยินไปทั้งคัน

“ทีนี้จะขึ้นรถฉันได้หรือยัง ฉันไม่ได้มีเวลามาเล่นหูเล่นตากับเธอนะ”

“คุณทำลายสมบัติของหนู” ร่างบางยืนมองรถจักรยานคันเก่าด้วยสายตาละห้อย เธอผูกพันธ์กับมันมากเพราะพ่อเธอซื้อให้ก่อนจะเสีย

“แค่เศษเหล็กจะไปเสียใจอะไรนักหนา”

“...” เขาสังเกตุเห็นแววตาเศร้าสร้อยของเธอ “แต่มันคือของขวัญชิ้นสุดท้ายที่พ่อทิ้งให้ก่อนตาย”

“เธอนี่มันเรื่องมากจริงๆ” เขาเดินไปหยิบซากรถจักรยานขึ้นมา ก่อนจะนำไปใส่ท้ายรถ “ฉันจะเอาไปซ่อมให้ พอใจยัง”

“ค่ะ” ร่างบางก้มหน้างุด

“ถ้าพอใจแล้วก็ขึ้นรถ”

มะนาวเดินไปขึ้นรถอย่างว่าง่าย เป็นครั้งแรกที่เธอพาผู้ชายเข้าห้อง และผู้ชายคนนั้นก็กำลังจะกินเธอในไม่ช้า

แต่มีหรือเธอจะยอม

“ช่วยจอดเซเว่นข้างหน้าให้หน่อยได้มั้ยคะ”

“จะซื้ออะไร”

“เออ...คือ หนูจะซื้อมาม่าค่ะ เผื่อหิวตอนดึก”

รถยนต์คันหรูวิ่งไปจอดหน้าเซเว่น ก่อนที่ร่างบางจะเดินลงไปซื้อของ เธอหยิบน้ำแดงมาหนึ่งขวดกับมาม่า ก่อนจะจ่ายเงินแล้วแอบซ่อนน้ำแดงไว้ในกระเป๋า

“เร็วดีนิ”

“หนูรีบค่ะ แล้วคุณก็จะได้รีบกลับด้วย”

“เหอะ”

ร่างสูงหัวเราะในลำคอก่อนจะบึ้งรถไปที่หอเธอทันที เธอคาดไม่ถึงว่าอาจารย์มาร์คของเธอจะเป็นคนแบบนี้ เธอหลงไหลใบหน้าอันแสนเย็นชาของเขา เขาเป็นคนเข้าถึงยาก แต่วันหนึ่งเธอกลับมีเรื่องต้องได้มานอนกับเขา

...ไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดี