บทที่ 3 ก่อนรุ่งสาง

     เวลาผ่านไป  อุณหภูมิห้องที่ร้อนระอุ  บนเตียงมีแต่ร้างเปลือยเปล่าของคนทั้งคู่ที่ขยับไปมา  มือของราเฟลลูบไล้ไปทั่วอกเนียนอย่างเบามือ  ก่อนจะเลื่อนลงไปเกาะกุมตรงส่วนกลางของหนุ่มน้อยตรงหน้า

     “…….อ๊ะ……” เด็กหนุ่มส่งเสียงพร้อมสะดุ้งไปทั้งร่าง

     อุณหภูมิร่างกายความร้อนที่เกิดขึ้นในตัวของราเฟลจนตอนนี้ไม่รู้แล้วว่ามันเกิดจากยาที่กินเข้าไปหรือเพราะความต้องการส่วนลึกภายในกันแน่  ทั้งที่ก่อนหน้านี้เขาพยายามอดทนอดกลั้นมาตลอด  แต่กลับควบคุมตัวเองไม่ได้เมื่ออยู่ตรงหน้าเด็กน้อยหน้าหวานคนนี้  มือของราเฟลขยับไปเป็นจังหวะอีกข้างหนึ่งก็ลูบไล้จสวยได้รูปของเด็กหนุ่มก่อนใช้นิ้วสอดใส่เข้าไปเพื่อน้ำร่องความกระหาย  ใบหน้าซุกซนก้มลงครอบครองหว่างกลางอย่างหลงไหล  ปลายลิ้นโลมเลียงอย่างหิวโหย  เคย์เคลิบเคลิ้มไปตามจังหวะด้วยความเสียวซ่าน

     “ยะ….อย่า……อื้อ…..อื้ม…..” เสียงครางหวานๆ เล็ดลอดออกมาจากไรฟันและลำคอน้อยๆ ของเคย์

     สะโพกแอ่นบิดไปมารับกับการขยับมือและปากของราเฟล  เขายกใบหน้าหล่อเหล่าขึ้นมาจากการกระทำนั้นแล้วหรี่ตามองร่างของเด็กหนุ่มอย่างพอใจที่ตอนนี้เขาเตรียมพร้อมแล้วสำหรับขั้นตอนถัดไป  ลำตัวแข็งแกร่งกดลงตรงหว่างกลางร่างเล็ก  เด็กหนุ่มสะดุ้งโหยงด้วยความตื่นตัวมือกำที่นอนไว้แน่น  ก่อนที่จะขยับตัวหนีการรุกล้ำความบริสุทธิ์เข้ามาอย่างกระหายและหนักหน่วง

      “เจ็บเหรอ…”  ราเฟลเอ่ยถามขึ้นพร้อมทั้งดึงร่างของเคย์เข้ามาอย่างเบามือและเชื่องช้า

     “อื้อ……” หนุ่มน้อยพยักหน้ารับเล็กน้อยเป็นเชิงบอก

     “งั้นนอนนิ่งๆ นะเด็กดี  จะทำเบาๆ “ ราเฟลก้มลงกระซิบบอกข้างหูแผ่วเบา

     ‘……….’ เด็กหนุ่มได้แต่ยักหน้ารับด้วยใบหน้าที่บิดเบี้ยว

     ราเฟลขบกรามแน่นและหยุดการขยับตัวไปชั่วครู่อย่างข่มใจ  ก่อนความอดทนที่มีจะขาดสะบั้นลง  ราเฟลขยับตัวเคลื่นไหวไปมาอย่างเร็วแรงและรั่ว  ช่องท้องร้อนผ่าวเอ็นกระตุกจากการบีบรัดทางช่องที่สอดใส่ความบริสุทธิ์ไหลหลั่งออกมาทำให้ยิ่งตื่นตัว

     “มะ…ไม่….ยะ…..หยุด….” ริมฝีปากเด็กน้อยขบเข้าหากันจนห้อเลือด  ครั้งแรกมันเจ็บมากจริงๆ

     ราเฟลขบกราแน่นด้วยความเดือนดาล  ไฟสวาทลุกโชนขึ้นอย่างโชติช่วง  อุณหภูมิห้องความร้อนของร่างกายยากจะถอดถอน  ร่างหน้าระแทกแรงๆ ขยับไปมาเหมือนติดสัตว์ยากจะควบคุม  เสียงคำรามของวัยหนุ่มดังลั้น

     “อื้ม!!!........อา!!!!!.......” ราเฟลครางออกมาอย่างสุขสม

ก่อนก้มลงจูบและบีบเม้มยอดอกสีชมพูสวยอย่างหลวงไหลเคลิบเคลิ้ม  กิจกรรมเหล่านี้ดำเนินไปเนิ่นนานราวกับค่ำคืนที่ไม่จบสิ้น  ถูกปลุกเร้าหลายครั้งหลายคราวนเวียนไปมาท่ามกลางราตรีที่ไม่สิ้นสุด  ความร้อนถูกปลดปล่อยอุณหภูมิของร่างกายลดลง  มีเพียงความเหนื่อยน้าเข้ามาแทนที่  สองร่างต่างหลับไหลอย่างหมดแรง

     จนก่อนรุ่งสางราเฟลตื่นขึ้นมารู้สึกตัวเบาหลังจากที่ได้ปลดปล่อยออกมา  ทั้งที่เมื่อคืนนี้ร่างกายของเขานั้นหนักอึ้งไปหมดยากที่จะควบคุมความต้องการของตัวเอง   ราเฟลก้มลงมองร่างเล็กที่หมดสตินอนหลับไปข้างกาย  บนตัวของเด็กน้อยมีร่องร้อยเป็นจั้มๆ รอยช้ำจากการกระทำของเขาเมื่อคืน  ในตาสีสนิมหรี่มองก่อนถบดออกมา

     “ชิบเอ๊ย!....บ้าจริง!!!!......นี่เราทำอะไรลงไป” ราเฟลถบดออกมา

     ‘……………’ มีเพียงความเงียบทามกลาวแสงสลัวๆ เท่านั้นที่เป็นคำตอบใหกับราเฟล

     “ทั้งที่เด็กนี่……...ให้ตายสิ…..” ราเฟลถบดออกมาอีกครั้งพรางเอามือไปเกรี่ยปอยผมขางหูของเด็กหนุ่ม  สีหน้าของเขาเรียบนิ่งไม่สามารถอธิบายความรู้สึกได้ เขาปลดอะไรบางอย่างออกจากคอตัวเองและวางมันไว้ใกล้กับมือที่ซุกอยู่ใต้หมอนของเด็กหนุ่มตรงหน้า พลางก้มลงไปกระซิบพูดที่ข้างหูเด็กน้อยที่หลับสนิทอยู่

"สวมมันติดตัวไว้นะเก็บไว้ให้ดี"เสียงพูดที่ดังขึ้นราวกับเสียงของลมนั้นดังใกล้ๆ หูแล้วแว่วผ่านไป

"___________" ไม่มีเสียงใดๆ ตอบกลับมาหรือแม้แต่เสียงขยับตัว เด็กน้อยหลับสนิทมากจริงๆ

     ราเฟลสวมเสื้อผ้าแล้วรีบออกไป  เขาเดินมาสักพักแล้วกดเครื่องส่งสันญาณติดตามตัวอีกครั้ง  เพื่อบอกตำแหน่งให้กับผู้ติดตามและพวกบอดี้การ์ดรู้  ไม่นานนักก็มีรถหรูสีดำทมึนขับเข้ามาจอดอยู่ตรงหน้าเขา พร้อมด้วยพวกบอดี้การ์ด 2-3 คน ที่ก้าวเท้าลงมาจากรถ  หนึ่งในนั้นคือ ไฟซาล อัลซาริม หัวหน้าราชองครักษ์ประจำตัวและเป็นเพื่อนเล่นสมัยเด็กที่โตมาด้วยกันของเจ้าชายราเฟลเอง

     “ท่านชาย/ท่านชาย” เสียงที่พร้อมเพรียงกันกล่าวทักทาย พร้อมกับก้มศรีษะลงอย่างนอบน้อม

     “เชิญขึ้นรถครับท่านชาย” ไฟซาลพูดขึ้น

     หนึ่งในบอดี้การ์ดเดินไปเปิดประตูรถเพื่อที่จะให้เจ้านายของพวกเขาเข้าไปในรถ  พอราเฟลก้าวเข้าไปในรถประตูรถก็ปิดลง แล้วพวกบอดี้การ์ก็ก้าวเท้าตามเข้าไปในรถ  ก่อนจะมี เสียงแหบพร่าพูดขึ้นมาเบาๆ แต่ฟังแล้วทรงอำนาจและเด็ดขาดสั่งขึ้น

     “ไปได้” ราเฟลพูดขึ้น

     “ครับท่านชาย” หนึ่งในบอดี้การ์ดที่เป็นคนขับรถขานรับและขับรถเคลื่อนที่ออกไปอย่างรวดเร็ว

     หลังจากที่รถเคลื่อนตัวออกมาสักพักใหญ่ๆ กลางถนนใหญ่มีรถเริ่มวิ่งสวนกันไปมา  ก็มีเสียงหนึ่งท่ามกลางความเงียบภายในรถหรูสีดำสนิดฟังแล้วทรงอำนาจ  แข็งกร้าวและหนักแน่นในทีพูดขึ้น อย่างไม่ใส่ใจ

     “ไฟซาล!!... นายไปจัดการเก็บกวาดพวกเมื่อคืนให้เรียบร้อยซะ!!  อย่าให้เป็นปัญหาตามมาทีหลัง” ราเฟลพูดสั่งขึ้นอีกครั้งหลังจากที่เงียบอยู่นาน

     “ครับ” ไฟซาลตอบรับแต่เพียงสั้นๆ ก่อนจะพูดต่อ

     “ให้ผมลากตัวพวกมันมาด้วยมั้ยครั้บ”

     “ไม่ต้อง  แค่เก็บกวาดก็พอให้เรียบร้อยก็พอ” ราเฟลตอบกลับ

     “แล้ว………………………..” ไฟซาลพูดขึ้นมานิดหนึ่งแต่แล้วก็เงียบไป

     ‘จะให้พูดยังไงดีล่ะ เกี่ยวกับเด็กที่ช่วยเจ้าชายของเขาไว้เมื่อคืน’  ไฟซาลได้แต่ลอบถอนหายใจ  เมื่อคนที่เป็นทั้งเจ้านายและเพื่อนสนิทตัวดีของเขาที่มีแต่จะขยันหาเเต่เรื่อง ปวดหัวมาให้เขาแก้ไขอยู่เป็นประจำไม่เว้นแต่ละวัน

     “นายจะแอบถอนหายใจทำไมไฟซาล” ราเฟลพูดขึ้นเสียงดุเมื่อมองเห็นเจ้าองครักษ์ตัวดีของเขาลอบถอนหายใจอยู่

     “เปล่าครับเจ้าชาย  แต่ท่านรู้มั้ยครับว่าพวกที่มีเรืองด้วยนั้นเป็นถึงลูกมาเฟียใหญ่ของที่นี่  เราคงจะจัดการยากสักหน่อย” ไฟซาลตอบและบอกให้เจ้าชายทราบ

     “ไปจัดการซะ!!  จะด้วยวิธีไหนก็แล้วแต่นาย”ราเฟลขบกรามแน่นเมื่อนึกถึงตอนที่ตนถูกเอายาปลุกเซ็กส์ให้ดื่ม

     “ครับเจ้าชาย” ไฟซาลตอบรับ

     ‘…………………………….’

     “หลังจากนี้อีก 2 วัน เราจะเดินทางกลับประเทศ  หลังจากกลับแล้ว หลังจากประเทศถึงแล้วเราฝากนายจัดการเรื่องเกี่ยวกับเด็กคนเมื่อคืนให้เราด้วยนะไฟซาล” หลังจากที่เงียบไปครู่หนึ่งราเฟลได้พูดกับไฟซาลอีกครั้ง

     “จะให้ผมทำยังไงกับเขาดีครั้บ” ไฟซาลถาม

     “จะให้เงินหรือว่าเขาจะต้องการอะไรก็ให้เขาไปจนกว่าจะพอใจ  แค่ไปให้เราเรื่องที่เจอเราไปพูดต่อก็พอ” ราเฟลพูดออกมาอย่างหงุดหงิด

ก็แน่ละสิเรื่องเมื่อคืนเป็นความอัปยศและขายขี้หน้ากับเขาที่สุดตั้งแต่เกิดมา  เขาซึ่งมีแต่ผู้หญิงมากมายมารุมล้อมกลับต้องไปมีอะไรกับเด็กผู้ชายที่ไม่รู้จักแม้แต่หน้าเพื่อระบายความใคร่ที่เกิดขึ้นเพราะถูกวางยาเฮงซวยนั้น  รู้ถึงไหนอายถึงนั้น

     “ครับ” ไฟซาลมองกรามที่กัดกันเส้นเลือดที่ปูดขึ้นปนใบหน้ามือที่กำกันแน่นของราเฟลอย่างเข้าใจ  ไฟซาลทำได้แค่ตอบรับกลับไปแต่เพียงสั้นๆ ‘ขืนพูดมากมีหวังได้โดนหมัดลุ้นๆ เป็นแน่  แถมนี่ก็บนรถจะให้ต่อยกันไปมาเหมือนตอนเด็กๆ ก็คงจะไม่ได้’ ไฟซาลคิดอยู่ภายในใจ

     ความเงียบเกิดขึ้นอีกครั้งก่อนรถจะแล่นไปถึงที่หมายในเวลาต่อมา