ตอนที่ 15 ข้อตกลงของคนเป็นแฟน (ลับๆ)

โชคดีที่โรงพยาบาลอยู่ไม่ไกลจากสถานีรถไฟฟ้ามากนัก ปลายฝันจึงมาถึงทันอย่างเฉียดฉิว

ที่รักที่ยืนรอเพื่อนอยู่ด้านหน้า รีบยื่นกระเป๋าผ้าใบหนึ่งมาให้ ด้านในเป็นเสื้อผ้าชุดใหม่ที่ปลายฝันวานให้ไปเอามาให้จากหอพักของเธอ

“แหม วันนี้เพื่อนเลิฟดูมีน้ำมีนวลแก้มแดงปลั่งเชียว ไปกินอะไรมาน้า”

ที่รักอดไม่ได้ที่จะแซวเพื่อนรักที่วางท่ามาตั้งสองปี แต่จู่ ๆ อยากจะมีผัวขึ้นมา ก็เอาตัวไปประเคนให้เขาถึงที่ซะงั้น

“เงียบไปเลยนะ เพราะใครล่ะ”

“ไม่ต้องมาโยนให้เลิฟเลยนะ เลิฟแค่บอกให้ไปเคลียร์ ไม่ได้บอกว่าให้ไปเป็นเมียเขาเสียหน่อย”

“เลิฟ!”

ปลายฝันเขินไม่ไหว จนต้องตีแขนเพื่อน แต่ไม่มีเวลาจะมาต่อปากต่อคำกันมากนัก ปลายฝันจึงบอกลาที่รักเพื่อจะเข้าไปที่วอร์ดของตัวเอง

“เดี๋ยวปลาย”

แต่ที่รักก็เรียกไว้แล้วยื่นบางอย่างไปให้ ปลายฝันหันมามองก็พบว่ามันเป็นของที่เธอฝากให้ช่วยซื้อ

“ขอบใจนะเพื่อนเลิฟ”

ปลายฝันหย่อนยาคุมฉุกเฉินลงไปในกระเป๋าสะพาย แล้วโบกมือลาที่รักอีกครั้ง ก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปทำงาน

ที่รักมองตามเพื่อนรักยิ้ม ๆ ดีใจที่ปลายฝันกับเหนือเทพลงเอยกันได้เสียที เขาจะได้ไปแอ๊วหมอหนุ่มรุ่นพี่อย่างอติเทพได้อย่างสบายใจ

ที่รักคิดพลางก็หัวเราะตัวเอง มาถึงขั้นนี้คงไม่ต้องแล้วมั้ง ถ้าไม่ติดเรื่องที่ฝ่ายนั้นยังทำใจเรื่องแฟนเก่าไม่ได้ อติเทพก็นับได้ว่าเด็ดไม่น้อย ต่างจากภาพลักษณ์ที่คนอื่นเห็นราวกับเป็นคนละคน

คิดถึงจัง อยากไปหา แต่เวลาก็ไม่เอื้ออำนวย ที่รักจึงได้แค่มองไปทางอาคารผู้ป่วยนอก ส่งใจไปให้หวังว่าหมอรุ่นพี่จะดีขึ้นในเร็ววัน แล้วเขาก็วิ่งเข้าไปทางหอผู้ป่วยที่ตัวเองฝึกงานอยู่บ้าง

“สายแล้วเลิฟ วิ่ง!”

ตอนกลางวันเหนือเทพก็มาหาปลายฝันตามที่นัดกันไว้ แต่หญิงสาวกลับติดเคสด่วนไม่สามารถออกไปทานกลางวันด้วยได้ ชายหนุ่มพยักหน้าอย่างเข้าใจ นั่งมองเธอกินแฮมเบอร์เกอร์ที่ซื้อจากร้านชื่อดังหน้าโรงพยาบาลได้ไม่กี่นาที ปลายฝันก็ขอตัวกลับไปทำงาน

“ตอนเย็นเฮียมารับนะ”

“ค่า”

ปลายฝันตอบรับมาจากไกล ๆ เพราะเธอวิ่งหายเข้าไปตรงมุมทางเดินเสียแล้ว

เหนือเทพได้แต่มองตามแล้วถอนหายใจ “มีแฟนเป็นหมอ มึงจะท้อไม่ได้นะสาม เขาไม่มีเวลาไปนั่งเฝ้ามึงเหมือนสาวคนอื่นหรอก มึงอะต้องมาเฝ้าเขา”

ปลายฝันทิ้งแผ่นหลังลงบนเบาะรถยนต์คันหรูที่มาจอดรออยู่หน้าโรงพยาบาลในตอนเย็นหลังเธอเลิกงาน โชคดีที่วันนี้ไม่ต้องอยู่เวรต่อ เธอจึงมีเวลาไปทานอาหารค่ำกับเหนือเทพ

“เฮ่อ! วันนี้เหนื่อยมากเลยอ่า”

หญิงสาวหันไปอ้อนคนเป็นแฟนหมาด ๆ ทำคนที่นั่งมองอยู่ถึงกับต้องยิ้มกว้าง หากรู้ว่าจะน่ารักขนาดนี้ เขาคงรวบหัวรวบหางไปนานแล้วล่ะ

เหนือเทพยกมือขึ้นไปวางไว้บนศีรษะของปลายฝัน ขยี้เบา ๆ แล้วก็ดึงร่างบางเข้ามากอด

“หิวยัง?”

“หิวมากกก” หญิงสาวลากเสียงยาว ก่อนจะถามว่าอีกฝ่ายอยากกินอะไร และยังดักคออีกว่าขอเป็นอาหารธรรมดา ไม่เอาร้านหรูหราไร้สาระ

“เฮียบอกคุณน้าว่าเราจะไปถึงในอีกสักชั่วโมงครึ่ง ปลายทนไหวไหม หรือจะกินอะไรรองท้องก่อน”

เหนือเทพบอกออกมาอย่างเอาใจ หากอีกฝ่ายหิวมากเขาจะให้ปราบสั่งอาหารมาให้ แต่ว่านั่นไม่ใช่ประเด็นในสิ่งที่ปลายฝันจับใจความได้

“คุณน้า? น้าไหนคะ?”

“ก็…” เหนือเทพยิ้มพรายราวกับมีเรื่องเซอร์ไพรส์แฟนสาว “น้าธนากับน้าปา คุณพ่อคุณแม่ของปลายไง”

เซอร์ไพรส์จริง ๆ ด้วย ปลายฝันถึงกับต้องเบิกตากว้าง “อะไรนะคะ?”

“เราจะไปทานมื้อเย็นที่บ้านปลายไง เฮียจะไปคุยกับคุณพ่อคุณแม่ของปลาย เรื่องของเรา”

“เดี๋ยว ๆ ๆ ๆ ๆ”

ปลายฝันเบรคหัวทิ่ม จนปราบกับคนขับรถถึงกับต้องชำเลืองมองพร้อมกับเงี่ยหูฟัง เพราะบัดนี้พวกเขามีเจ้านายเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคน และดูท่าว่าจะใหญ่กว่าเหนือเทพเสียด้วย สังเกตได้จากน้ำเสียงที่ปลายฝันถามกลับ หากปลายฝันสั่งให้เลี้ยวซ้าย พวกเขาก็คงไม่กล้าเลี้ยวขวาเป็นแน่

“ใครอนุญาตให้เฮียไปนัดพ่อกับแม่แบบนั้น บอกอะไรพวกท่านไปบ้างเนี่ย? หา!?”

ปลายฝันแทบจะกระโจนเข้าไปบีบคออีกฝ่าย หากเหนือเทพบอกเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนให้บิดามารดาฟัง พวกท่านต้องเล่นงานเธอแน่

“ยังไม่ได้บอกอะไร แค่บอกว่าจะไปทานข้าวเย็นด้วยเฉย ๆ”

ช่วงสองปีมานี้ตระกูลลีสนิทสนมกับครอบครัวของอคินและปลายฝันมาก ดังนั้นการที่จะไปหาที่บ้านสวนคลองจินดาหรือว่าจะไปทานข้าวที่บ้านธนากับปาริชาติย่านดอนเมืองจึงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร โดยเฉพาะเหนือเทพที่มักคะยั้นคะยอให้อคินพาไปหาพวกท่านบ่อย ๆ เพื่อหวังเข้าทางผู้ใหญ่ ได้ฟังดังนั้นปลายฝันจึงพ่นลมออกมาอย่างโล่งใจ

ปลายฝันสั่งให้คนขับรถเลี้ยวเข้าไปจอดในปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่ง เธอให้ปราบกับคนขับลงไปหาอะไรดื่มในร้านอเมซอน ก่อนจะหันมาพูดกับเหนือเทพด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“เรามีเรื่องต้องตกลงกันค่ะ”

ผ่านไปสักพัก ดูเหมือนทั้งสองจะคุยกันไม่รู้เรื่องเพราะคนหนึ่งต้องการประกาศให้โลกรู้และทำทุกอย่างให้ถูกต้อง แต่อีกคนกลับต้องการให้เก็บเป็นความลับ

“ว่าไงนะ ปลายจะให้เราแอบคบกันเหรอ?”

“ก็ไม่ขนาดนั้น ปลายแค่ยังไม่อยากให้ผู้ใหญ่รับรู้”

ปลายฝันพยายามอธิบายเหตุผลของเธอ เพราะเธอกลัวว่าถ้าหากทั้งสองไปกันไม่รอด แล้ววันหนึ่งต้องเลิกกัน เธอไม่อยากให้ผู้ใหญ่มองหน้ากันไม่ติด อคินกับอินทัชที่เป็นคนกลางก็อาจจะลำบากใจไปด้วย

ในขณะที่เหนือเทพยืนยันว่าเขาไม่มีทางเปลี่ยนใจ ยกเว้นเสียแต่ปลายฝันไม่จริงจังกับเขาเท่านั้น

“ปลายไม่ได้หมายความว่าจะต้องแอบคบกันขนาดนั้น พี่คิน พี่อิน หรือพวกเฮีย ๆ กับเจ้สี่ ก็ไม่ต้องปิดก็ได้”

“เพื่ออะไรเนี่ยปลาย”

“ปลายอธิบายไปแล้ว เฮียไม่เข้าใจเหรอ?”

กลายเป็นว่าคู่รักคู่ใหม่ปั้นปึ่งใส่กัน เพราะความเห็นไม่ตรงกัน ปลายฝันจึงโทรไปบอกบิดามารดาว่าเหนือเทพไม่ไปทานอาหารที่บ้านแล้ว ทั้งสองรับทราบและดูท่าทางไม่ได้สงสัยอะไร

สุดท้ายปลายฝันก็เลือกร้านอาหารเล็ก ๆ ร้านหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลจากหอพักของเธอ บรรยากาศดี และมีลูกค้าไม่มากนัก

และรู้ตัวว่าตนเป็นคนทำให้เสียบรรยากาศ เมื่ออารมณ์เย็นลงปลายฝันจึงเป็นฝ่ายเอาอกเอาใจ

“เฮียสามลองชิมอันนี้สิคะ อร่อยมาก” เธอตักอาหารยื่นไปจ่อให้ถึงปาก ฉีกยิ้มบาดใจ แล้วคะยั้นคะยอให้กิน

เหนือเทพที่อารมณ์เย็นลงแล้วเช่นกัน จึงยอมอ้าปากรับเข้าไป

ในร้านเปิดเพลงอะคูสติกสากลฟังสบาย จึงช่วยทำให้บรรยากาศเริ่มกลับมาดีขึ้นไม่ยาก อีกอย่างทั้งสองก็ยังอยู่ในช่วงข้าวใหม่ปลามัน เหนือเทพคิดว่ามีเรื่องกระทบกระทั่งคิดเห็นไม่ตรงกันบ้างมันเป็นเรื่องปกติ เขาคงต้องเรียนรู้และปรับตัว

แต่เชื่อสิว่าคนที่มีความเจ้าชู้เป็นพื้นฐานอย่างเขา ก็สามารถถือเอาสถานการณ์นั้นเป็นโอกาสได้

“เฮียยอมทำตามที่ปลายขอก็ได้”

พอเหนือเทพยอมแบบนั้น ปลายฝันก็ยิ้มดีใจ เธอรีบยื่นมือมาบีบข้างแก้มเขาเบา ๆ “เฮียสามน่ารักจังเลย”

“แต่เฮียมีข้อแม้”

“ข้อแม้ว่า?” หญิงสาวถามกลับ พลางก็ตักอาหารป้อนคนถามอย่างเป็นธรรมชาติ เหนือเทพรับเข้าปาก เคี้ยวอย่างเชื่องช้า

ปลายฝันรอฟังไปพลางก็ตักอาหารเข้าปากตัวเองบ้าง แต่ก็ต้องสำลักเพราะคำตอบของเหนือเทพ

“ปลายต้องย้ายออกจากหอพักเดิม แล้วไปอยู่กับเฮียที่คอนโด”

ปลายฝันเบิกตากว้าง พร้อมกับไอแค่ก ๆ เธอรีบหยิบแก้วน้ำมาดื่ม จึงยังคัดค้านอะไรไม่ได้ เหนือเทพก็ใช้จังหวะนั้นอธิบายเหตุผล

“หอพักเดิมของปลายมันไกลจากโรงพยาบาล ทำงานก็เหนื่อยแล้วยังต้องเดินทางลำบากอีก ย้ายไปอยู่กับเฮียจะได้สบาย วันไหนเฮียมาส่งไม่ได้ก็มีรถไฟฟ้า อีกอย่างที่นั่นก็มีแต่คนกันเอง รับรองว่าไม่มีใครหลุดปากแน่นอน แล้วเฮียก็จะได้ไม่ต้องคอยเป็นห่วงด้วย ไปอยู่ใกล้ ๆ พี่ชายอย่างคินจะได้ช่วยดูแลอีกคน”

แล้วพอปลายฝันจะปฏิเสธ เหนือเทพก็รีบต่อรอง

“ถ้าปลายไม่ยอมเฮียจะบอกเรื่องของเรากับน้าธนากับน้าปา พาผู้ใหญ่ไปขอแล้วแต่งงานกันให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย ไม่ต้องเรียนแล้วหมอน่ะ เฮียเลี้ยงได้”

“เฮียสาม!”

แถวบ้านเรียกขู่ไม่ใช่ต่อรอง