ตอนที่ 14.2 จะคบหรือไม่คบ?

แสงสว่างที่เล็ดลอดเข้ามาตรงช่องว่างระหว่างม่านหน้าต่าง ไม่ได้ทำให้เจ้าของห้องรู้สึกตัวตื่นหรอกนะ แต่เป็นเสียงดังกุกกักที่เกิดขึ้นภายในห้อง เพราะความเร่งรีบของปลายฝัน

หญิงสาวรีบอาบน้ำแต่งตัวและรวบเสื้อผ้าชุดเดิมมาสวมใส่ วิ่งไปวิ่งมาอยู่ในห้องชุดสุดหรูอย่างเร่งรีบ แล้วเธอก็วิ่งมาจูบปลายคางของเหนือเทพ

“ปลายต้องไปแล้วนะ”

“เดี๋ยวสิปลาย”

แต่เหนือเทพก็รีบคว้าแขนของหญิงสาวไว้ เขาลุกขึ้นมานั่งอย่างงง ๆ ใช้เวลาเพียงเสี้ยววินาทีทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้น

“เราจะไม่คุยอะไรกันหน่อยเหรอ?”

“ไม่ทันแล้วค่ะ สายมากแล้ว เดี๋ยวปลายไปราวน์ไม่ทัน โดนอาจารย์หมอดุ”

เหนือเทพยิ่งงหนักกับท่าทีของหญิงสาวที่ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้ง ๆ ที่เมื่อก้มมองดูสภาพของเขากับที่นอนที่มันยับขนาดนั้น มันก็เป็นเครื่องยืนยันสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน

“นี่ปลายได้เฮียแล้วคิดจะชิ่งเหรอ?” เหนือเทพจึงทำหน้าทะเล้น กระตุกแขนปลายฝันให้เข้ามาใกล้

แต่หญิงสาวรู้ทัน รีบยกฝ่ามือขึ้นมาทาบบนหน้าของเขาแล้วครูดลงเหมือนทุกครั้ง

“นี่แน่ะ”

“โอ๊ย! ปลาย” เหนือเทพร้องประท้วง รอยเก่าเพิ่งจะหาย ก็ได้รอยข่วนมาใหม่อีกแล้ว

แม้จะเขินที่กล้าทำเรื่องแบบนั้น แต่ปลายฝันก็ไม่มีเวลามาต่อล้อต่อเถียงกับเหนือเทพ และไม่เห็นความจำเป็นที่จะต้องมาเคลียร์อะไรในสิ่งที่เกิดขึ้น ก็ไม่เมื่อทั้งสองตกลงคบกันแล้ว นอนด้วยกันก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร

หญิงสาวพยายามจะผลักเหนือเทพออก แต่อีกฝ่ายก็แรงเยอะ แถมมือยังไวอย่างกับปลาหมึก ร่างของเธอจึงถูกรวบลงไปนั่งบนตักของเขาพอดิบพอดี

เหนือเทพจูบลงบนไหล่ของปลายฝัน พลางก็เอียงคอถามจริงจัง

“ยังไงเนี่ยเรา”

“ยังไงอะไรคะ?”

“ตกลงว่า?...”

“ก็ตามนั้นแหละ”

“แน่นะ?” เหนือเทพย้ำยิ้ม ๆ

“อืม”

“ไม่ได้เมาแน่นะ”

“โอย… เฮีย ปลายสายแล้ว เอาไว้ค่อยคุยได้ไหมอะ”

ปลายฝันเบี่ยงตัวหลบทั้งปากทั้งจมูกของอีกฝ่ายที่ไม่แน่ใจว่าจะไล่ต้อนเอาคำตอบ หรืออยากจะทำอย่างอื่นกันแน่

“โอเค ๆ งั้นให้เฮียไปส่งนะ”

“ไม่ต้องอะ ปลายไปรถไฟฟ้าเร็วกว่า”

เหนือเทพถอนหายใจ แต่ก็ต้องยอมรับว่าเห็นด้วยกับเธอ แม้จะเป็นห่วงและอยากเอาใจใส่ดูแลแฟนหมาด ๆ แต่ถ้าอีกฝ่ายไปทำงานไม่ทันแล้วโดนอาจารย์หมอดุ เขานี่แหละที่จะโดนกินหัว

“อย่างนั้นเฮียลงไปส่ง”

ปลายฝันปรายตามองสภาพของเหนือเทพที่ตอนนี้ไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้น แม้ใบหน้าจะหล่อเหลาแต่ผมเผ้าก็ยุ่งเหยิงจนดูไม่ได้ เธอจึงหัวเราะออกมาเบา ๆ แล้วขยี้ผมเขาอย่างมันเขี้ยว

“สภาพ”

เหนือเทพเหลือบมองสภาพตัวเองผ่านเงาในกระจก ก็กระตุกยิ้ม ทั้งขำตัวเองทั้งเอ็นดูคนที่นั่งอยู่บนตัก

“อะ ๆ ๆ ไปส่งที่หน้าลิฟท์ก็ได้”

เพราะชั้นนี้ทั้งชั้นมีห้องชุดอยู่แค่สี่ห้องเท่านั้นซึ่งมันเป็นของครอบครัวเขาทั้งหมด เหนือเทพจึงไม่จำเป็นต้องสนใจสภาพของตัวเอง เขาขยับลงจากเตียง คว้าเสื้อคลุมผ้าซาตินมาสวมไว้หลวม ๆ แล้วกอดคอปลายฝันพาเดินออกไปส่งถึงหน้าลิฟท์

“ตอนเที่ยงเฮียไปรับทานข้าวนะ”

“ค่ะ”

ปลายฝันพยักหน้ารับ พร้อมกับรอยยิ้มพิมพ์ใจจนคนมองแทบจะละลาย อดไม่ได้ที่จะดึงเธอเข้ามาจุมพิตที่หน้าผาก แล้วตัดใจปล่อยให้เธอไปทำงาน

เหนือเทพยืนยิ้มอยู่ตรงนั้นอย่างมีความสุข มองจนตัวเลขลงไปถึงชั้นล่าง แล้วชายหนุ่มก็ผิวปากเดินกลับมาที่ห้องของตัวเอง

แต่แล้วเขาก็ต้องชะงักเท้าลงอยู่ตรงหน้าห้อง เมื่อมองเลยไปที่หน้าห้องชุดที่อยู่ติดกัน แล้วเห็นพี่ชายของปลายฝันยืนกอดอกพิงกรอบประตูอยู่ตรงนั้น

“ไงคิน วันนี้ตื่นเช้าจังเลยนะ”

เหนือเทพยิ้มแห้ง หัวเราะแหะ ๆ พลางก็ยกมือขึ้นลูบท้ายทอยของตัวเองแก้เขิน

แล้วหลังจากนั้นอินทัชก็ก้าวออกมาจากห้อง มายืนซ้อนอยู่ด้านหลังของคู่หมั้น แล้วกระดิกนิ้วเรียกญาติผู้น้อง

“มึงมานี่เลย ไอ้สาม”