4 อยู่ใกล้เธอแล้วรู้สึกดี

แอลลี่รู้สึกประหม่าเล็กน้อยตอนที่เขาพาเดินมาถึงห้องนอน เนื่องจากว่าเธอมากะทันหันทำให้เขาไม่ได้จัดการจัดเก็บห้องให้เรียบร้อย ผ้าปูที่นอนซาตินสีเขียวไม่ได้เรียบตึง มีหมอนกับหมอนข้างวางซ้อนกันลวก ๆ ผ้าห่มที่ไม่ได้พับ แต่ให้ความรู้สึกอบอุ่นและน่าสบายบ่งบอกความเป็นตัวตนของเขา

“โทษทีที่ไม่ได้เก็บกวาด แต่ว่าผ้าปูที่นอนยังใหม่ ฉันเพิ่งจะเปลี่ยนเมื่อวาน” ร่างสูงยืนกอดอกพิงขอบประตู ให้หญิงสาวเดินเข้าไปด้านในคนเดียวเพื่อให้เกียรติเธอ

“เตียงคุณใหญ่มาก” แอลลี่ทักเพราะมันสะดุดตามาก มันเป็นเตียงขนาดคิงส์ไซซ์ ซึ่งที่บ้านเธอเป็นเตียงคู่ธรรมดาเท่านั้น เพราะไอเดนบอกว่าไม่อยากเปลืองเงินกับเตียงใหญ่ ๆ ตอนที่ทั้งคู่ตกลงย้ายมาอยู่ด้วยกัน

“อืม ฉันตัวใหญ่แล้วก็ชอบที่กว้าง ๆ ตอนนอน มันรู้สึกสบายดี”

“เตียงกว้างขนาดนี้คุณนอนด้วยกันที่นี่ก็ได้ค่ะ ฉันตัวเล็กนิดเดียวไม่กินที่หรอก”

แอลลี่กลืนก้อนน้ำลายหนืด ๆ ลงคอหลังจากเพิ่งหลุดโพล่งประโยคที่คิดในใจเล่น ๆ ออกไป เธอหัวเราะแห้ง มองหน้าชายหนุ่มที่มีรอยแดงที่แก้มเล็กน้อย แน่นอนว่าคำพูดของเธอไม่เหมาะสมเป็นอย่างยิ่ง สาบานได้ว่าตอนพูดไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่าเกรงใจกลัวเขานอนหลับไม่สบาย

“ฉันจะให้ความเป็นส่วนตัวกับเธอแอล ฉันทำแบบนั้นไม่ได้หรอก แล้วฉันก็นอนดิ้น ไม่อยากทำให้เธอบาดเจ็บจากศอกฉัน”

ขอบคุณเจ้าบ้านหนุ่มที่แก้สถานการณ์ได้ดี ทำให้สถานการณ์อันน่าอิหลักอีเหลื่อคลายลง

“เอ่อ…ฉันขอยืมอะไรใส่นอนได้มั้ยคะ พอดีฉันออกมากะทันหันไม่ได้มีอะไรติดตัวมาเลย”

“ได้สิ” ว่าจบก็เดินเข้าในห้อง เปิดตู้เสื้อผ้า หยิบเอาเสื้อเชิ้ตตัวหนึ่งมายื่นส่งให้

“ขอบคุณมากค่ะ ฉันไม่รู้ว่าจะขอบคุณคุณไปมากกว่านี้ได้ยังไง” เธอกัดริมฝีปาก ประทับใจความมีน้ำใจและความเป็นสุภาพบุรุษของเขาของชายหนุ่ม

“แอล ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องคิดมาก เอาละ ฉันหวังว่าคืนนี้เธอจะนอนหลับให้เต็มอิ่ม ฉันจะออกไปทำงานตอนเจ็ดโมง เธอสามารถอยู่ที่นี่ได้เท่าที่เธอต้องการ เข้าใจมั้ย แล้วพรุ่งนี้ฉันจะส่งข้อความหาเธอถ้ามีเวลา”

นัยน์ตาชายหนุ่มที่จ้องมามีร่องรอยของอะไรบางอย่างที่แอลลี่ไม่เคยเห็นมาก่อน ทันใดนั้น ไม่รู้ว่าอะไรดลใจ เธอโผเข้ากอดร่างหนา กระซิบคำขอบคุณกับอกแกร่ง ตอนที่เธอตัดสินใจจะผละออกก็ถูกเขากระชับอ้อมกอด เกยคางที่ศีรษะ มือใหญ่ก็ลูบหลังเธอเบา ๆ ไปด้วย เขาทำให้เธอรู้สึกเหมือนกำลังหลอมละลายภายใต้วงแขนแสนอบอุ่นนี้

“ไม่เป็นไรนะแอล ทุกอย่างจะดีขึ้นเอง”

“ขอบคุณมากนะคะ ขอบคุณจริง ๆ”

เธอพร่ำซ้ำ ๆ กับอกกว้าง น้ำตาไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่จนชายหนุ่มสัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นที่ซึมผ่านเนื้อผ้าเขามา เขากระชับวงแขน ลูบแผ่นหลังบางเบา ๆ สักพักร่างเล็กก็ผละออกทยกมือขึ้นปาดน้ำตา

“ฉันขอโทษค่ะ แล้วก็ขอบคุณคุณ…”

พูดยังไม่ทันจบประโยคก็ถูกตาคมดุใส่

“เอาละ ไปนอนได้แล้วแอล กู้ดไนต์”

“กู้ดไนต์ค่ะ”