ตอนที่ 13 : หลักประกัน

          ตี๊ด!!!

          เสียงแสบแก้วหูดังจากโน๊ตบุ๊ค หน้าจอเต็มไปด้วยตัวเลขหนึ่งกับศูนย์วิ่งขึ้นเป็นทางยาว ระบบไฟฟ้าเริ่มขัดข้อง ก่อนเสียงระเบิดจะเกิดขึ้น

          "เสียงอะไร"

          ฮิโรชิค่อยๆ ปล่อยผม จังหวะเดียวกันกับลูกน้องของเขาวิ่งเข้ามา"

          "นายน้อย! หม้อแปลงใหญ่ระเบิดครับ!"

          นายนะนาย!

          "ฮิโรชิ ผมต้องกลับบ้านเดี๋ยวนี้"

          ผมพยายามปรับน้ำเสียงให้เป็นปกติ ฮิโรชิขมวดคิ้วแน่น เขาเดินมาหน้าโน๊ตบุ๊คตัวนั้น จัดการถอดปลั๊ก พับตัวเครื่องยัดใส่กระเป๋าพร้อมกับดึงมือผมออกมาหน้าคฤหาสน์ 

          "ผมไม่ได้โง่ ทำได้ขนาดนี้ต้องเป็นฝีมือแฮ็กเกอร์"

          เหมือนมีบางอย่างจุกลำคอ หรือฮิโรชิจะรู้ว่าเป็นนาย ไม่หรอก ไม่น่าใช่ แต่คงคิดว่าเป็นฝีมือของมืออาชีพด้านคอมพิวเตอร์มากกว่า ถ้าอย่างงั้นที่เขาลากผมออกมาคงเป็นเพราะ...

          "คุณจะไปหาผู้นำสาขาตะวันออกเฉียงเหนือใช่มั้ย"

          "ไม่ใช่ผม แต่เป็นเรา"

          ซวยบรรลัย ถ้าผมไปกับเขา ผู้นำสาขาตะวันออกเฉียงเหนือต้องรู้แน่ว่านายทำ แต่ถ้าผมไม่รีบผละตัวออกมา นายต้องก่อเรื่องจนยากจะแก้ไข ทำไมนายต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่ หรือนายจะไม่ถูกกับผู้นำฝั่งนั้นจริงๆ

          ตืด ตืด...

          มือถือปรากฏหน้าจอโค้ดเนม 'Vr' เป็นระบบบังคับฟังได้แค่เสียงแต่อีกฝ่ายไม่สามารถตอบกลับได้ ความวัวไม่ทันหาย น้องชายก็มาป่วน ผมคงไม่มีข้อแก้ตัวกับฮิโรชิ ถ้าให้เลือกลำดับความวุ่นวาย คงต้องเลือกน้องชายเอาแต่ใจคนนี้ก่อน

          ติ๊ด!

          [พี่พาย ผมจะตัดระบบไฟฟ้าเขตแดนสาขาตะวันออก ถ้าผมไม่เห็นพี่ออกมาจากที่นั่นภายในสามชั่วโมงนับจากวินาทีนี้ เตรียมบอกลาหายนะของเขาได้เลย]

          ตืด ตืด ตืด ตืด...

          ย่นเวลาเร็วขึ้นซะงั้น แถมโทร.กลับไม่ได้อีก ตัดคลื่นสัญญาณกันง่ายๆ เลย 

          ไม่มีทางอื่นแล้วสินะ...

          "ใครโทร.มา"

          น้ำเสียงกดดันจากฮิโรชิพอเดาได้ เขาไม่พอใจ...

          "น้องชาย"

          "ไหนว่าไม่มีน้องชาย"

          "ไม่ได้บอกไม่มี แค่บอกไม่เชิง เอาเป็นว่าผมต้องไป ไม่ต้องห่วง ผมรับค่าจ้างแล้ว ไม่กลับคำหรอก ยังไงก็จะกลับมาสอนเหมือนเดิม แต่ขอเวลาสะสางชีวิตส่วนตัวก่อน"

          "แค่เอาโน๊ตบุ๊คเครื่องนี้ไปตรวจสอบ เราจะรู้ว่าใครทำ"

          ขืนปล่อยไป ก็งานเข้าสิ!

          ฮิโรชิชูโน๊ตบุ๊คขึ้น แววตาไร้ความปรานีผมเพิ่งเคยเห็น แต่ถ้าการไร้ความปรานีของเขาเกิดขึ้นกับนาย ผมจะขัดขวางให้มากที่สุด

          "นายทำเอง"

          "นาย...คือใคร?"

          "น้องชายผม เขาเป็นคนทำให้โน๊ตบุ๊คเครื่องนั้นขัดข้อง และที่หม้อแปลงไฟฟ้าระเบิดก็เป็นฝีมือเขา หากผมไม่กลับบ้าน จะเกิดเรื่องใหญ่กว่านี้"

          "..."

          "เพื่อเป็นหลักประกันยืนยันความปลอดภัย ผมควรไปจากที่นี่ แต่อย่างที่บอก ผมจะกลับมา"

          "เมื่อไหร่"

          "จนกว่านายจะสบายใจ"

          "ถ้าน้องคุณไม่ยอม ผมต้องทำยังไง"

          ผมเดินเข้าประชิดตัวเขา ใช้แขนทั้งสองข้างโอบรอบคอซบหน้าลงกับไหล่

          "ฝากบอกถึงผู้นำสาขาตะวันออกเฉียงเหนือ ช่วยทำให้..."

          ฮิโรชิพยักหน้าเล็กน้อย แขนทั้งสองข้างของผมค่อยๆ ปล่อยอีกฝ่ายเป็นอิสระ แต่กลับมีวงแขนอีกคู่กอดเอวไว้แทน แรงรัดแม้เล็กน้อย แต่คล้ายไม่อยากปล่อยให้หลุดไป

          "ฝากบอกถึงแฮ็กเกอร์คนนั้นด้วย อย่าหวงพี่ชายนัก"

          เขาจะทำให้ผมเบี่ยงเบนใจไปชอบเขาให้ได้ใช่มั้ย แค่สายตากับน้ำเสียงก็แทรกซึมทุกพื้นที่ในหัวใจ จะเคลิ้มกว่านี้ก็ไม่ได้ด้วยสิ

          "ได้ เดี๋ยวผมจะบอกให้..."

______________________________________

          รถเก๋งสีดำขับบนท้องถนนด้วยความเร็วเกินขีดจำกัด มุ่งตรงไปยังบ้านหลังเดิมที่เคยอาศัย เมื่อรถเบรคบดถนน ผมรีบพุ่งตัวออกจากรถ เข้าบ้านทั้งที่ไม่ต้องไขกุญแจ เพราะรู้อยู่แล้วว่าแขกข้างในรอด้วยความใจร้อน

          "มาจนได้"

          "ป่วนจริงๆ นะเรา"

          มือยกขึ้นขยี้ผมน้องชายด้วยความหมั่นเขี้ยว ไม่เข้าใจจริงๆ อายุก็น้อย ตัวก็เล็ก แต่มันสมองทำไมร้ายกาจขนาดนี้ บังคับพี่ชายตัวเองให้มาหาได้ภายในสามชั่วโมง แต่ที่ขับรถเร็วแบบไม่ห่วงชีวิตได้เพราะเขาตัดสัญญาณไฟให้เขียวตลอดเส้นทาง

          "กลับไทยกันนะ"

          มือชะงักค้างกลางอากาศ ร่างกายชาวาบชั่วขณะ สายตาของนายมองผมเพื่อต้องการคำตอบโดยเร็ว เกิดบางอย่างขึ้นใช่มั้ย นายที่ใช้ชีวิตอยู่ไม่เป็นหลักแหล่งแถมไม่เปิดเผยสถานะ จู่ๆ อยากกลับไทย

          "ทำไมล่ะ ไม่ชอบที่นี่เหรอ"

          "เปล่า"

          "แล้วทำไม"

          "ผมอยากกลับไปเยี่ยมพ่อกับแม่ เรากลับบ้านกันเถอะนะ"

          แม้จะเก่งและร้ายกาจแค่ไหน แต่นายก็ยังเด็ก ยังมีความต้องการบางอย่างที่ผู้ใหญ่หลายคนอาจไม่เข้าใจ

          "ได้ เราจะกลับไทยกัน"

_____________________________________

พะนาย จากเรื่อง...(YAOI) Virus infection.ฝ่าวิกฤตร้ายนายใหญ่มาเฟีย

ปล.เป็นคู่ของชูเซย์กับพะนาย กำลังเขียนอยู่นะจ๊ะ ;)