ตอนที่ 11 : ไม่กินเส้น

          หลังจากปล่อยให้เวลาล่วงเลยผ่านไปแต่ละวัน ในที่สุดก็ได้ฤกษ์งามยามดี ผมจัดแจงเตรียมเอกสารและตารางเรียนสำหรับหัวหน้าแก๊งมาเฟียสาขาตะวันออก ฮิโรชิยังต้องเรียนเสริมทักษะอีกหลายด้าน ทั้งเรื่องบริหารจัดการ การดูแลธุรกิจ แถมยังต้องปกครองลูกน้องอีกนับพันชีวิต

          เพื่อไม่ให้กระทบกับงานของเขา คงต้องเริ่มจากการจัดสรรเวลาซะก่อน...

          ตึ๊ง...

          เสียงแชทเด้งขึ้นบนหน้าจอโน๊ตบุ๊ค ผมเลิกคิ้วขึ้นก่อนคลายมันลง ที่แท้ก็ตัวร้ายแห่งยุคไอที...โค้ดเนม 'Vr' 

          เราสองคนเคยทำงานร่วมกันตอนผมยังไม่ลาออกจากการเป็นครูฝึก เขาเป็นแฮ็กเกอร์ตัวฉกาจ เคยทำระบบฐานข้อมูลลับของแฮ็กเกอร์ระดับอาชญากรข้ามชาติล่มไม่เป็นท่า จนไปสู่การจับกุม ผลงานชิ้นโบว์แดงตอนนั้นทำให้เขามีชื่อเสียงเป็นอย่างมาก แต่เขาก็ไม่ยอมเปิดเผยหน้าตาหรือชื่อที่แท้จริงให้กับสื่อ เขาเป็นตัวนำโชคสำหรับบริษัทยักษ์ใหญ่ด้านไอที และเป็นหายนะชั้นดีของศัตรูคู่แค้น มีคนเคยตั้งค่าหัวตามล่า สุดท้ายก็ต้องล้มเลิก เพราะถูกอีกฝ่ายเจาะระบบเป็นรูพรุนเสียหายไปกว่าสิบล้าน

          [ไฮ~พี่พาย...สบายดีมั้ย]

          ดูท่าอารมณ์ดีนะวันนี้ 

          "สบายดี แล้วนายล่ะ วันนี้ว่างรึไง ถึงมีเวลาทักมา ไม่กลัวพี่เอาข้อมูลไปขายให้พวกนั้นเหรอ ค่าหัวนายไม่เบาเลยนะ ได้ดีกว่าเงินเดือนครูฝึกเยอะ"

          [ฮ่าๆๆ พี่ไม่ทำหรอก เพราะเราเป็นพี่น้องกันนี่]

          ใช่...เราเป็นพี่น้องกัน แต่ไม่ใช่พี่น้องคลานตามกันมา

          "รู้ดี..."

          [โคตรรู้เลยต่างหาก แต่ถ้าพี่ขัดสนจริงๆ จะเอาข้อมูลผมไปขายก็ได้นะ ผมอนุญาต]

          ข้อความแชทที่เห็นไม่รู้ว่าเจ้าตัวมีสีหน้าและอารมณ์ตามที่พิมพ์รึเปล่า แต่เห็นเขาไม่เคร่งเครียดเหมือนแต่ก่อนผมก็รู้สึกโล่งใจ

          "ไว้พี่ขัดสนเมื่อไหร่ เดี๋ยวจะขายให้หมดเลย"

          [ฮ่าๆๆ ว่าแต่ตอนนี้พี่อยู่ไหน]

          "ทายดูสิ"

          [ทดสอบความสามารถผมเหรอ จิ้มแป้นพิมพ์ไม่กี่ที ผมก็รู้ตำแหน่งที่อยู่ของพี่แล้ว...จะลองดูมั้ย]

          ไม่ต้องทดสอบผมก็รู้ เขาเก่งกาจแค่ไหน อายุแค่สิบเจ็ดแต่กลับเป็นแฮ็กเกอร์ทำลายล้างสูง มีศัตรูมากมายต้องการสังหารเขา ถ้าไม่ใช่เพราะเก็บตัวหลบซ่อนเก่ง เขาอาจตายไปพร้อมพ่อแม่บุญธรรมแล้วก็ได้

          "พี่อยู่ญี่ปุ่น"

          [ผมก็เหมือนกัน]

           จริงดิ...แล้วเขามาทำอะไรที่นี่ หรือหลบหนีการตามล่าของศัตรูเหมือนกับผม ไม่สิ...เขาเป็นคนรอบคอบ ไม่มีทางที่จะมีคนเจอตัวเขาง่ายๆ นอกจากเขาจะปรากฏตัวออกมาเอง

          "นายมาทำงานเหรอ"

          [ไม่บอก...]

          "อืม"

          ผมไม่อยากถามต่อ...เพราะมันเป็นเรื่องละเอียดอ่อน ถามว่าทำไมถึงละเอียดอ่อน เพราะเขามักโทษตัวเองเสมอว่าเป็นสาเหตุการตายของพ่อแม่บุญธรรม เขามักตอกย้ำกับตัวเอง หากเขาไม่ประมาทในตอนนั้น ก็คงไม่เกิดการสูญเสียในครั้งนี้ แม้นั่นจะไม่ใช่ความผิดเขา แม้ผมจะบอกไปหลายครั้งหลายคราว แต่เขาก็ไม่ฟังอยู่ดี

          [พี่มีความสุขมั้ยที่อยู่ญี่ปุ่น]

          "ญี่ปุ่นก็ไม่เลว บรรยากาศก็ดี อาหารการกินก็ดี ที่พักก็ดี"

          เสียอย่างเดียว แค่ต้องเจอเรื่องปวดหัวเพิ่มเท่านั้น

          [ดีแล้วล่ะ ผมจะได้ไม่ห่วง...จริงสิ แล้วพี่พักที่ไหน]

          "เอ่อ..."

          [ผมหาเองเร็วกว่า...]

          จริงอย่างที่ว่า...ถ้ารอให้ผมตอบก็ช้าหน่อย 

          "เงียบเลย หาไม่เจอเหรอ ฮ่าๆๆ แฮ็กเกอร์อย่างนายจนมุมกับเขาเป็นด้วย"

          [พี่ออกมาจากที่นั่นเดี๋ยวนี้!]

          เกิดอะไรขึ้น...

          [ให้ตายเถอะ...ทำไมอยู่นั่นได้]

          [เข้าปากเสือชัดๆ ]

          [บรรลัยเหอะ!]

          ...............

          ..................

          .....................

          เสียงข้อความดังรัวๆ คำสบถมากมายเด้งขึ้นหน้าจอจนผมแทบอ่านไม่ทัน จนคิดว่าระบบคอมพิวเตอร์คงใกล้เจ๊ง หรือไม่ก็ถูกไวรัสคุกคาม ถ้านั่นไม่ใช่ฝีมือแฮ็กเกอร์ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นน้องชายต่างสายเลือด

          ตืด ตืด ตืด ตืด...

          เสียงมือถือข้างแป้นพิมพ์สั่นเป็นระยะหลังจากแชทหยุดเด้งไม่ถึงสามวิ ผมรีบกดรับสายทันทีพลางคิดว่ามันมีบางอย่างไม่ปกติ

          [ทำไมไม่ตอบแชทผม!]

          ใครจะตอบทัน เล่นพิมพ์รัวๆ ขนาดนั้น นิ้วไม่พันกันก็คงมีแต่นายเท่านั้นล่ะที่ทำได้

          "ใจเย็นก่อนสิ นายทำพี่ตกใจรู้มั้ย"

          [พี่เป็นอดีตครูฝึกหน่วยรบจริงๆ รึเปล่า พี่อยู่ในถิ่นมาเฟียได้ยังไง ออกมาจากที่นั่นซะ!]

          เขารู้แม้กระทั่งที่นี่เป็นเขตการปกครองของมาเฟีย เข้าใจว่าเป็นแฮ็กเกอร์  แล้วต้องเก่งแค่ไหนถึงรู้ขนาดนั้นล่ะเนี่ย!

          "ไม่เป็นไร ถึงจะเป็นถิ่นมาเฟีย แต่พี่เป็นครูสอนพิเศษให้กับหัวหน้าแก๊ง เขาไม่ทำอะไรหรอก"

          [ไม่!]

          "..."

          [สึซึมิยะ ฮิโรชิ เป็นหัวหน้าแก๊งมาเฟียสาขาตะวันออก เพราะฉะนั้น...เขาต้องรู้จักสนิทสนมกับโออิมิยะ ชูเซย์]

          หรือก็คือ...หัวหน้าแก๊งมาเฟียสาขาตะวันออกเฉียงเหนือ ฟังจากน้ำเสียงร้อนรนของเขา ให้เดา...ต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นมาก่อน

          "..."

          [ที่แย่ไปกว่านั้น ผมไม่กินเส้นกับเขา]

          ไม่ถูกกับหัวหน้าแก๊งมาเฟียสาขาตะวันออกเฉียงเหนือเนี่ยนะ คิดอะไรอยู่นะนาย

          "..."

          [คงไม่ดีเท่าไหร่ ถ้ารู้ว่าผมเป็นน้องชายของพี่]

          "นาย..."

          [...เพราะผมเป็นตัวอันตรายสำหรับพวกเขา]