EP 1 |จุดเกิดเหตุ

“ไฟไหม้! ช่วยด้วยค่าาา ไฟไหม้ค่า!”

เด็กสาววัยสิบหกปีสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะเสียงตะโกนที่ดังอยู่หน้าบ้าน ตอนนี้อากาศในบ้านร้อนระอุ ควันสีดำเริ่มเล็ดลอดเข้ามาทางประตูห้องนอนทำให้คาร่ารีบลุกขึ้นจากเตียงแล้ววิ่งไปเปิดประตูทันที

ภาพตรงหน้าทำให้เธอแทบช็อก บ้านทั้งหลังกำลังถูกไฟไหม้พ่อของเธอกำลังหอบตู้เซฟออกจากห้องนอนแล้ววิ่งลงบันไดไปข้างล่าง

“พ่อ! เกิดอะไรขึ้น”

เมื่อตั้งสติได้เธอก็รีบวิ่งตามพ่อออกไปทันที ฌอนที่เห็นลูกสาวกำลังตามมามีสีหน้าตกใจก่อนจะรีบวิ่งลงบันไดเร็วกว่าเดิม

‘นะ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน! พ่อไม่ได้กลับบ้านมาตั้งนานแล้วนะ’

เมื่อลงมาถึงที่หน้าบ้านคนงานเก่าๆ ของไร่ที่เพิ่งโดนไล่ออกกำลังช่วยกันหาน้ำมาดับไฟ ความวุ่นวายโกลาหลเกิดขึ้นท่ามกลางกองเพลิงขนาดใหญ่ก่อนจะตามมาด้วยเสียงรถดับเพลิง เสียงรถพยาบาลที่น่าจะมีคนงานสักคนโทรเรียก

ฌอนหอบตู้เซฟวิ่งหนีหายไปแล้ว คาร่าไม่ได้สนใจที่จะวิ่งตามไปเพราะตอนนี้เธอกำลังมองหาใครอีกคนที่สำคัญกว่า คนที่เธอคิดว่าน่าจะวิ่งลงมาก่อนแล้วแต่กลับหาไม่เจอ

“แม่ล่ะคะ พี่เห็นแม่บ้างมั้ย”

คาร่ารีบวิ่งเข้าไปจับแขนคนงานที่ยืนอยู่แถวนั้นเพื่อถามหาผู้เป็นแม่แต่ได้รับคำตอบกลับมาเหมือนกันว่าไม่มีใครเห็น นั่นแปลว่าแม่ของเธออาจจะยังอยู่ในห้องนอน

“เข้าไม่ได้ครับ!”

ไวเท่าความคิดเธอรีบวิ่งกลับเข้าไปในบ้านทันทีแต่เจ้าหน้าที่ดับเพลิงที่ยืนอยู่ตรงนั้นกลับขวางทางเธอเอาไว้

“ปล่อยหนู! หนูจะเข้าไปหาแม่”

“เข้าไม่ได้นะครับ! เดี๋ยวเจ้าหน้าที่เข้าไปช่วยเองครับ”

“ปล่อยหนู! ปล่อยหนูเดี๋ยวนี้! แม่!”

คาร่าร้องไห้พลางพยายามดิ้นไปมาเพื่อจะเข้าไปช่วยแม่ของเธอ แต่สุดท้ายก็สู้แรงของเจ้าหน้าที่ดับเพลิงไม่ไหวทรุดตัวลงนั่งร้องไห้อยู่หน้าบ้าน

“ฮือออๆ ช่วยแม่หนูด้วยนะคะ ฮือออ”

ดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตามองเข้าไปในบ้านอย่างมีความหวังว่าแม่ของเธอจะรอดและเจ้าหน้าที่ช่วยออกมาได้ ฝ่ามือบางยกขึ้นปาดน้ำตาออกลวกๆ ทำให้คราบเขม่าควันสีดำเปรอะเปื้อนไปทั้งใบหน้า

“หนูคาร่า! หนูคาร่าลูก”

คาร่าหันไปมองตามเสียงเรียกเจอเข้ากลับนาเดียเพื่อนสาวคนสนิทของแม่เธอ ภรรยาเจ้าของไร่และรีสอร์ตเซนที่อยู่ใกล้ๆ กับบ้านของเธอ

“คุณป้า ฮือออ แม่ แม่ยังออกมาไม่ได้เลยค่ะTT”

นาเดียดึงเด็กสาวมากอดด้วยความสงสารจับใจ ตอนนี้เธอเองก็เป็นห่วงเพื่อนสนิทไม่ต่างกัน เมื่อได้ยินเสียงรถดับเพลิงและคนงานวิ่งไปบอกว่าจุดเกิดเหตุคือบ้านของอมันด้าเธอก็รีบออกมาทันที

สองสาวทรุดตัวลงนั่งร้องไห้มองบ้านที่ถูกไฟเผาไหม้ไปทั้งหลัง โรมยืนมองอยู่ไม่ไกลนักเขารีบตามออกมาจากบ้านเพราะเป็นห่วงนาเดียผู้เป็นแม่อีกอย่างเขาเองก็สนิทกับน้าอมันด้ามาตั้งแต่เด็กๆ ภาพตรงหน้าจึงทำให้เขาสะเทือนใจไม่น้อย

••××××ו•

“ผลชันสูตรบอกว่าน้าอมันด้าเสียชีวิตเพราะถูกตีด้วยของแข็งเข้าที่ศีรษะอย่างแรง ไม่ใช่เพราะการสำลักควันไฟจากเหตุเพลิงไหม้ครับ”

โรมอ่านผลชันสูตรในเอกสารของทางโรงพยาบาลให้พ่อและแม่ของเขาฟัง หลังจากเหตุการณ์วันนั้นนาเดียก็รับคาร่าเข้ามาอยู่ที่บ้านด้วยเนื่องจากบ้านของเธอโดนไฟเผาไหม้จนแทบไม่เหลือซากและผู้เป็นพ่อก็หายตัวไปอย่างลึกลับ

“เฮ้ออ~ สงสารคาร่าจังเลยค่ะคุณ ถ้ารู้ว่าพ่อเป็นคนฆ่าแม่แล้วหอบสมบัติหนีไปไม่รู้ว่าจะเสียใจมากแค่ไหน”

นาเดียถอนหายใจพลางเดินเข้าไปนั่งลงข้างๆ เวสตันผู้เป็นสามี นาเดียรู้เรื่องของครอบครัวนี้ดีที่สุดเพราะอมันด้ามานั่งร้องไห้ระบายทุกข์ให้เธอฟังบ่อยๆ

ฌอนผู้เป็นพ่อและสามีที่ดีมาตลอด จู่ๆ ก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือเพราะผีพนันเข้าสิงทยอยขายทุกอย่างในบ้านจนแทบไม่เหลืออะไร อมันด้าคิดจะเลิกแล้วพาลูกหนีไปให้ไกล วางแผนเอาไว้เป็นอย่างดีแต่ไม่ทันจะได้หนีก็มาเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นเสียก่อน

“พะ พ่อเป็นคนฆ่าแม่เหรอคะ”

เสียงของคาร่าเรียกความสนใจของทั้งสามคนให้หันไปมอง ตอนนี้เธอไม่มีน้ำตาไหลลงมาแล้วสักหยดเธอคิดว่าตัวเองคงจะร้องไห้จนน้ำหมดตัวไปแล้ว

“หนูคาร่า”

นาเดียรีบลุกขึ้นเดินไปหาคาร่าด้วยความสงสารจับใจ เด็กตัวแค่นี้ต้องเผชิญปัญหาตั้งมากมายที่ตัวเองไม่ได้ก่อ

มีเจ้าหนี้มาทวงหนี้ที่บ้านของเธอทุกวัน พ่อติดการพนันจนขนทุกอย่างในบ้านไปขายเมื่อแม่ไม่ยอมก็โดนตบตีทำร้ายร่างกายเหตุการณ์ทุกอย่างที่เธอเจอทำให้เธอหมดศรัทธาในตัวพ่อไปนานแล้วแต่ก็ไม่คิดว่าพ่อจะถึงขั้นฆ่าแม่

“เป็นแค่ข้อสันนิษฐานเท่านั้น จนกว่าเราจะหาตัวฌอนเจอ”

เวสตันเป็นคนตอบคำถามนี้ให้คาร่า ความจริงเรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับกลุ่มเซนเลยแต่ที่เขาต้องยื่นมือเข้าไปยุ่งก็เพื่อความสบายใจของภรรยาสุดที่รักล้วนๆ ไม่งั้นเมียเขาได้บ่นเช้าบ่นเย็นแน่ๆ

“นายครับ! เจอตัวมันแล้วครับ”

ไคโรมือขวาของโรมเดินเข้ามารายงานทำให้ทั้งสี่คนรีบลุกขึ้นเดินออกไปที่หน้าบ้านทันที

สภาพของชายวัยกลางคนที่แทบจะดูไม่เหมือนคน เสื้อผ้าขาดหลุดลุ่ยเนื้อตัวมอมแมมจนคาร่าเบือนหน้าหนีไปทางอื่น

“ผมไม่ได้เป็นคนฆ่านาเดียนะครับ ผมเข้าไปในบ้านก็เจอเธอนอนอยู่ที่พื้นและผมก็ไม่ได้เผาบ้านด้วย อย่าฆ่าผมเลยนะครับ”

โรมก้มลงมองคนที่กำลังกอดเข่าอ้อนวอนเขาด้วยสายตาราบเรียบยากที่จะเดาว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่และเมื่อเห็นว่าโรมเงียบ ฌอนจึงพุ่งเป้าไปหาคนที่คิดว่าน่าจะใจอ่อนกับเขาได้มากที่สุด

“คาร่า เชื่อพ่อนะลูก พ่อ...อั๊ก!”

คาร่ารีบหลบหลังนาเดียทันทีเมื่อเห็นว่าพ่อกำลังจะพุ่งเข้ามาหาเธอ แม้จะโดนโรมเตะเสยคางจนลงไปนอนกองอยู่ที่พื้นเสียก่อนก็ตาม

“จะเอายังไง”

โรมหันไปมองหน้าเด็กสาวที่แอบชะเง้ออยู่ข้างหลังแม่ของเขา อย่างน้อยคาร่าก็เป็นลูกและเป็นคนในครอบครัวเขาจึงอยากให้เธอตัดสินใจเอง

“หะ ให้ ให้ตำรวจจับไปลงโทษตามกฎหมายได้มั้ยคะ”

คาร่าตอบออกไปตามความคิดเธอโกรธที่พ่อทำแบบนี้และเธอก็รู้ว่ากลุ่มเซนฆ่าคนได้ง่ายกว่ากระดิกนิ้วเสียอีกแต่เธอก็ไม่อยากให้พ่อตาย อยากให้เขาได้รับโทษที่ตัวเองทำไว้ดีกว่า

เวสตัน นาเดียและโรมหันมองหน้ากัน ก่อนที่โรมจะหันไปพยักหน้าให้ไคโรทำตามที่คาร่าขอ เอาเป็นว่าเรื่องนี้ปล่อยให้เป็นไปตามความต้องการของคาร่าก็แล้วกัน

ไคโรรับเอกสารผลชันสูตรมาจากโรมและส่งตัวฌอนให้ตำรวจ ฌอนโดนตัดสินจำคุกตลอดชีวิตด้วยข้อหาฆ่าผู้อื่นโดยเจตนา มีการวางแผนไตร่ตรองเอาไว้ก่อนและวางเพลิงอำพรางคดี

หนึ่งเดือนต่อมา

เมื่อสถานการณ์ทุกอย่างคลี่คลายวันนี้คุณหญิงนาเดียจึงมีเรื่องอยากจะปรึกษาคนในครอบครัวก่อนจะดำเนินการด้านเอกสารสำหรับเรื่องที่เธอวางแผนเอาไว้

“ฉันจะรับคาร่าเป็นบุตรบุญธรรม คุณว่ายังไงคะ”

นาเดียเอ่ยถามสามีพลางนึกถึงหน้าเด็กสาววัยสิบหกปีด้วยความเอ็นดู เธอเห็นคาร่ามาตั้งแต่เด็ก รักเหมือนลูกสาวคนหนึ่งในเมื่อตอนนี้คาร่าไม่มีที่พึ่งพิงเธอก็อยากจะทำหน้าที่นั้นแทนเพื่อนสนิทของเธอ

“ไม่ได้ครับ คุณแม่ห้ามรับเด็กคนนั้นเป็นลูกบุญธรรมเด็ดขาด”

แต่คนที่ตอบกลับเป็นลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเธอและคำตอบที่ได้รับก็ทำให้สองสามีภรรยาถึงกับขมวดคิ้ว

“ทำไมล่ะโรม”

นาเดียเอ่ยถามด้วยความสงสัย ลูกชายคนนี้ของเขาเป็นคนที่ทำอะไรมีเหตุผลเสมอและเธอเชื่อว่าเรื่องนี้โรมก็ต้องมีเหตุผลดีๆ เหมือนกัน

คาร่าที่กำลังจะเดินเข้าไปในห้องโถงถึงกับชะงักเท้าเมื่อได้ยินเรื่องที่ครอบครัวเซนกำลังคุยกัน

‘ไม่ได้ครับ คุณแม่ห้ามรับเด็กคนนั้นเป็นลูกบุญธรรมเด็ดขาด’

ไม่มีใครอยากนับญาติกับคนที่พ่อเป็นผีพนันจนเป็นฆาตกรฆ่าแม่หรอกแถมสายตาเขาเวลามองเธอมันก็แปลกขึ้นทุกวัน เธอคงต้องอยู่ที่นี่อย่างเจียมตัวแล้วล่ะคาร่า