ฝันสลาย 5/2

“แนทตี้กูคิดถึงเขา กูก็ไม่คิดว่ากูจะเป็นหนักขนาดนี้ ทำไงดีวะ เขาต้องทำเสน่ห์ใส่กูแน่ๆ แนทตี้มึงรู้ไหมว่าวันที่เราไปอบรมกูวิ่งชนเขาที่หน้าห้องน้ำหญิงสบตาเขาทีแรกนะมึง กูนี่แบบเหมือนเจอคนที่กูรอมานาน”

บุรฉัตรพร่ำเพ้อถึงวันที่ได้เจอติณห์ ดูท่าทางอาการหนักจนแนทตี้ต้องยกมือมาแตะหน้าผาก

“อีบลู! โอ๊ยเพื่อน มึงเป็นขนาดนี้เลยเหรอ ไม่ใช่ยาเสน่ห์อะไรทั้งนั้นแหละ เป็นที่มึงเองล้วนๆ โอ๊ยถ้าจะหนักขนาดนี้ ก็ต้องลองดูสักตั้งแล้วล่ะ เกิดมายี่สิบปีไม่เคยชอบผู้ชายคนไหน พอจะชอบขึ้นมาก็ล่อของสูงเลยนะมึง”

แนทตี้สงสารเพื่อนรักมาก คนธรรมดาทั่วไปไม่รัก มารักเศรษฐีหมื่นล้าน ทั้งที่ชีวิตจริงเงินหมื่นเดียวยังหาไม่ได้

“เอาแบบนี้มึง เดือนหน้าเขาจะมีไปเที่ยวพัทยากัน เป็นงานประชุมสรุปผลงานประจำปีแล้วก็มอบรางวัลให้ตัวแทนที่ทำผลงานดีเด่น มึงไปเลยจัดการปิดเคสของเฮียมิกซ์มาให้ได้ ทำยอดขายมาหนึ่งแสนบาทภายในสิ้นเดือนนี้ได้ไปทันที แล้วมึงจะได้เจอคุณติณห์ตัวเป็นๆตลอดสองวันเลย”

แนทตี้ชี้ทางให้เพื่อน งานนี้ยากแค่ไหนถ้าเพื่อนอยากได้ก็ต้องช่วยสนับสนุนเพื่อนเต็มที่

“มึง นี่เป็นโอกาสที่กูจะได้ใกล้ชิดกับเขาใช่ไหม อีแนทตี้กูคิดถึงเขา หลับตาก็ฝันถึงลืมตาตื่นก็คิดถึงกูไม่รู้จะทำยังไงกับใจตัวเองดี”

แนทตี้จับมือบุรฉัตรแล้วบีบเบาๆ

“บลูเอ้ย ทำใจดีดีไว้นะมึงอย่าเพิ่งบ้าไปสะก่อน เดือนหน้าแล้วมึง เดือนหน้าก็จะได้เจอเขาแล้ว ช่วงนี้มึงก็สงบจิตสงบใจตั้งใจเรียนให้จบไปก่อน ลุยงานตัวแทนให้รุ่งๆเวลาเขามีควอลิฟายรางวัลอะไรก็ทำให้มันได้ จะได้มีโอกาสเจอเขาบ่อยๆ”

“แล้วเรื่องข่าวนี้ล่ะแนทตี้คุณศศินาอะไรนี่ แฟนเขาหรือเปล่าวะ กูจะอกหักตั้งแต่ยังไม่ทันได้ทำอะไรเลยเหรอ”

บุรฉัตรมองภาพข่าวแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ ไม่คิดว่าความรักครั้งแรกจะยากลำบากขนาดนี้

ถึงเขาจะยังไม่มีแฟนก็ยังนึกไม่ออกเลยว่าเส้นทางความรักของเธอกับเขาจะมาบรรจบกันได้ยังไง

แต่ถ้าเขาเกิดมีแฟนแล้ว นี่ดับฝันเธอชัดๆเลย

"เดี๋ยวกูไปแอบถามเจ๊พราวให้ เผื่อเจ๊พราวจะรู้อะไรดีดี มึงอย่าเพิ่งคิดมาก”

แม้อยากจะบอกเพื่อนว่าสงบจิตสงบใจอยู่กับความเป็นจริงบ้าง แต่ก็ทำไม่ลง คนเราควรจะมีโอกาสได้ฝัน เท่าที่ใจอยากฝัน

เอาเถอะ อีบลูกูจะช่วยมึงเอง

คืนนี้เป็นค่ำคืนที่บุรฉัตรนอนไม่หลับพลิกซ้ายพลิกขวาไปหลายรอบ ก็ยังนอนไม่ได้ เธอนอนกับบอสน้องชายคนเล็กที่หลับสนิทไปนานแล้ว

เมื่อนอนไม่หลับบุรฉัตรเลยเอาโทรศัพท์ที่เซฟรูปของติณห์เก็บไว้ออกมาดู ทำไมถึงได้น่ารักขนาดนี้นะ

ดูสายตาของเขาสิอ่อนโยนมีความละมุนแบบบอกไม่ถูก ผิวก็ขาวปากก็แดง ปากน่าจุ๊บมาก

โอ๊ยถ้าชาตินี้ได้จูบสักทีจะไม่ลืมเลย

บุรฉัตรเอาปากไปสัมผัสที่หน้าจอโทรศัพท์ ไม่ได้จูบของจริงได้จูบแต่รูปแบบนี้ก็เอาวะ

นี่อาการเหมือนเพ้อถึงศิลปินคนโปรดยังไงยังงั้น แต่นี่ไม่ใช่ศิลปิน เขาคือคนเป็นๆเป็นคนที่จับต้องได้มากกว่า

แต่จะว่าไป ถ้าหลงรักแจ๊คสันหวังคงไม่มีทางเป็นไปได้เพราะพูดกันคนละภาษา

แต่หลงรักคุณติณห์มีทางเป็นไปได้กว่าเยอะเลย อย่างน้อยก็พูดภาษาเดียวกัน

เห็นไหมเส้นทางความรักของเขาและแกมีทางเป็นไปได้อยู่บ้างนะบลู อย่าเพิ่งท้อไป

บุรฉัตรปลอบใจตัวเองแล้วข่มตานอน

***