บทที่9 อยากลองจูบกูไหม?

ยิ้มเอาไว้...สดใสเหมือนเดิม ทำเหมือนว่าฉันไม่ได้เจ็บปวด อย่าแสดงความเสียใจให้เขาเห็น นั่นคือสิ่งที่สายฟ้าบอกกับฉัน เมื่อตั้งสติได้...ฉันก็คิดว่ามันไม่จำเป็นเลยที่ฉันจะต้องหนีไปไหน สิ่งที่ควรทำคือการเผชิญหน้า คุณลุงจะไปมีแฟนแล้วยังไง...เพราะถึงเขาจะไม่มีแฟน เขาก็ไม่รักฉันอยู่ดี ยังไงเขาก็ปฏิเสธฉันเหมือนเดิม

ฉันกลับมาที่สวน เดินเข้าไปร่วมโต๊ะกับเพื่อนๆ ฉันเริ่มดื่มหนักขึ้น...หนักขึ้นเรื่อยๆ แก้วแล้วแก้วเล่า จนตอนนี้ ฉันเริ่มจะเมาขึ้นมา และพอเมา...ฉันก็มักจะทำอะไรตามใจอยู่เรื่อย ฉันหยุดการกระทำของตัวเองไม่ได้ รู้แค่ว่า...ตอนนี้ฉันอยากเผชิญหน้ากับเขา อยากจะยิ้มให้เขา อยากจะบอกให้เขาไปมีแฟนซะ ไปมีแฟนเลย! ถ้าเขาต้องการแบบนั้นก็ทำเลย!

“ไอ้วี!” เสียงของเมโกะดังขึ้น เมื่อฉันคว้าแก้วเบียร์แล้วลุกจากโต๊ะ ฉันไม่สนใจคำเรียกของเพื่อน ตรงไปหยุดที่โต๊ะของผู้ใหญ่ ก่อนที่ฉีกยิ้มแล้วชูแก้วขึ้นสูง

“แก้วนี้...หนูขอดื่มให้คุณลุงอินค่ะ ขอแสดงความยินดีอย่างสุดซึ้งที่ในที่สุด คุณลุงก็มีแฟนสักที! ฮ่ะๆ ตลกดีนะคะ! อยู่เป็นโสดมาได้ตั้งนาน! อยู่ๆก็ดันมีแฟนซะได้! ไม่รู้มีเพราะอยากมีจริงๆ หรือแค่เพราะต้องการจะตัดปัญหา...?! แต่ช่างมันเถอะค่ะ! หนูไม่สนหรอก! ไม่สนเลยจริงๆว่าเหตุผลมันจะคืออะไร! หึ...อยากเห็นหน้าเขาจึงเลยนะคะ ผู้หญิงที่โชคดีคนนั้น...ผู้หญิงที่ได้เป็นแฟนของคุณลุงอิน” ทุกคนในที่นี้มองหน้าฉัน...มองอย่างไม่วางตา คงกำลังอึ้งว่าฉันเป็นบ้าอะไร อยู่ๆทำไมถึงทำตัวแปลกๆ ฉันกระดกเบียร์รวดเดียวจนหมดแก้ว ในตอนนั้นแม่ก็เข้ามาประคองตัวฉันไว้

“หนูเมาแล้วนะวีนัส ฟ้า...มาพาพี่วีขึ้นไปนอนไป”

“หนูไม่ได้เมาค่ะ ไม่ได้เมาเลยจริงๆ”

“ฟ้า! ไปไหนล่ะ?! มาพาพี่สาวลูกขึ้นไปนอนไป!”

“ฟ้าออกไปข้างนอกครับ เดี๋ยวผมพาขึ้นไปเอง” เสียงของพัตเตอร์ดังขึ้นมา ก่อนที่หมอนั่นจะเข้ามารับตัวฉันจากแม่

“ก็บอกแล้วไงว่าไม่ได้เมา!” ฉันตะโกนลั่น

“พัตเตอร์ไม่ต้อง...เดี๋ยวลุงจัดการเอง” ในตอนนั้นคุณลุงก็ลุกจากเก้าอี้ แล้วเขามาหาฉัน

“อย่า! อย่ามาโดนตัว!” ฉันตะคอกใส่หน้าเขา

“วีนัส! ลูกเป็นอะไรของลูกเนี่ย?!” แล้วแม่ฉันก็เริ่มไม่พอใจขึ้นมา

“มีเรื่องอะไรกัน?” ไม่รู้พ่อโผล่มาจากไหนอีก

“พัตเตอร์...กูอยากออกไปดูดาวจัง...พากูออกไปดูดาวหน่อยได้ไหม? ไปกันสองคน...นะ?” ฉันส่งสายตาขอร้องพัตเตอร์

“...” ซึ่งได้หมอนี่ก็คงจะงง

“ไม่ต้องออกไปไหนทั้งนั้น! วีนัสขึ้นไปนอนเดี๋ยวนี้เลย! นี่เป็นคำสั่งของแม่!”

“ก็หนูยังไม่ง่วงนี่!” ฉันเถียง

“อย่าขัดคำสั่ง! ขึ้นไปอยู่ที่ห้องตัวเองซะ! อยู่ในนั้น...จนกว่าจะสำนึกได้ว่าลูกเป็นอะไร อยู่ๆทำไมถึงลุกขึ้นมาโวยวายแล้วทำตัวงี่เง่าแบบนี้!”

“ไปเถอะวี อย่ามีเรื่องเลย...วันนี้วันครบรอบของพ่อแม่มึงนะ” พัตเตอร์กระซิบบอกฉัน จริงสิ...วันนี้เป็นวันดีนี่...ฉันไม่ควรสร้างเรื่องจริงๆด้วย

ฉันยอมให้พัตเตอร์พาฉันมาที่ห้องนอน หมอนั่นคงกำลังงงว่าฉันเป็นบ้าอะไร ไม่ต่างจากพวกผู้ใหญ่

“มึงไปเถอะ กูอยากอยู่คนเดียว” ฉันเอ่ยบอก ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงแล้วหันหลังใส่

“อยากให้กูโทรตามไอ้ฟ้าไหม?”

“ไม่ต้อง”

“งั้นกูไปนะ...”

“เดี๋ยว...พัตเตอร์” ในตอนนั้นฉันก็หันไปคว้าข้อมือพัตเตอร์ ในตอนนั้น...สายตาของฉันก็เหลือบไปเห็นว่าประตูห้องนอนของฉันเปิดแง้มเอาไว้ แล้วก็มีใครบางคนยืนอยู่ข้างหลังประตูนั่น

“อะไร?”

“มึงเคยจูบใครหรือเปล่า?” ยอมรับว่าตอนแรกฉันไม่ได้คิดจะพูดแบบนั้น แต่อยู่ๆฉันก็เปลี่ยนใจขึ้นมา

“ถามบ้าอะไรของมึงเนี่ยวี?”

“ตอบมาสิ!”

“ไม่เคย”

“งั้นอยากลองจูบกูไหม?”

“ไม่อยาก จูบมึง...กูไปจูบหมาดีกว่า”

“พัตเตอร์...จูบกูเถอะนะ จูบกูหน่อย...ทำให้กูชอบมึงได้ไหม? กูอยากเปลี่ยนใจมาชอบมึงแล้ว...นะ ชอบมึงมันคงไม่แย่เท่ากับการรักเขาคนนั้นแน่ๆ”

“วี?! ประสาทมึงกลับแล้วเหรอ?!” จังหวะนั้น...ฉันก็กระชากพัตเตอร์ให้ทิ้งตัวลงมานั่งบนเตียง แล้วฉันก็คว้าใบหน้าของมันเข้ามาใกล้

“สัด! กูเพื่อนมึงไง!” พัตเตอร์ทำหน้าบอกบุญไม่รับใส่ฉัน

“ขอครั้งเดียว...จูบกูแค่ครั้งเดียว”

“ไม่เอาเว้ย!”

“นะ แล้วกูจะไม่บอก...ไอ้เมโกะว่ามึงแอบชอบมันอยู่”

“!!!” พัตเตอร์นิ่งไป เมื่อฉันเผยไพ่ใบสำคัญออกมา

“วี มึงโรคจิต รู้ตัวป่ะ?”

“คิดซะว่ามึงกำลังจูบเมโกะก็แล้วกัน” ในจังหวะนั้น...พัตเตอร์ก็หลับตาลง ฉันเองก็กำลังจะหลับตา เราเคลื่อนใบหน้าเข้าหากัน...หัวใจของฉันเต้นแรงขึ้นมา ในตอนที่ฉันคิดว่า...เรากำลังจะจูบกันแล้ว อยู่ๆเสียงของพัตเตอร์ก็ดังขึ้นมา ก่อนที่ใบหน้าของมันจะหลุดออกจากมือฉัน

“ลุงอิน?!”

“พัตเตอร์ออกไปก่อนไป...แล้วลุงขอ อย่าบอกเรื่องนี้กับใคร” ฉันลืมตาขึ้นมา ก็เห็นพัตเตอร์ส่ายหน้าอย่างไม่สบอารมณ์แล้วเดินออกไปจากห้องนอนของฉัน ตอนนี้ที่ของพัตเตอร์ถูกแทนที่ด้วยคุณลุง

“ทำแบบนี้ทำไม?” คุณลุงเอ่ยถามฉัน น้ำเสียงและใบหน้าของเขานั้นตึงเครียด

“ทำอะไรคะ?” ฉันเลิกคิ้วถามเขากลับ

“จูบพัตเตอร์ หนูทำไปทำไมวีนัส?!”

“ยังไม่ทันได้จูบเลยค่ะ คุณลุงเข้ามาขัดจังหวะก่อนไงคะ ทำไมคะ? ไม่พอใจเหรอที่หนูจะจูบกับคนอื่น”

“ที่ทำไปเพราะอยากประชดลุงหรือไง? ลุงไม่โกรธค่ะ ถ้าหนูจูบเพราะอยากจูบจริงๆ แต่นี่...หนูทำไปเพราะแค่อยากจะประชดลุง”

“หึ! เปล่าเลยค่ะ ไม่ใช่เลย หนูก็แค่...อยากจะลองจูบพัตเตอร์เฉยๆ มันไม่ได้สำคัญอะไรสักหน่อย ก็แค่จูบ อีกอย่าง...ถ้าหนูจะจูบกับพัตเตอร์แล้วทำไมคะ? คุณลุงจะเดือดร้อนอะไร?! เลิกมาทำเหมือนรู้จักหนูดีสักทีเถอะ! เลิกทำเหมือนว่า...คุณลุงรู้ว่าหนูคิดอะไรสักที!”

“วีนัส ลุงขอร้องล่ะ หนูอย่าทำให้ลุงลำบากใจได้ไหมคะ? อย่าประชดลุงด้วยวิธีแบบนี้...ลุงไม่ชอบเลย เวลาที่หนูทำตัวเหลวไหล”

“เหลวไหล? หนูเหลวไหลยังไงคะ?”

“ก็ที่ทำอยู่ไงคะ! ไปขอจูบผู้ชาย...ทำแบบนั้นมันเป็นการลดคุณค่าตัวเอง”

“เหอะ! ด่าได้เจ็บจังเลยนะคะ ลดค่าตัวเองงั้นเหรอ? การไปรักคนที่ไม่คิดจะรักเรากลับต่างหากที่ลดค่าตัวเอง หนูเลยอยากจะเพิ่มคุณค่าในตัวเอง โดยการไปรักคนอื่นไงคะ แล้วพัตเตอร์...ก็เป็นตัวเลือกที่ดี หรือถ้าคุณลุงมองว่าพัตเตอร์ยังไม่ดีพอ งั้นไว้...หนูจะลองหาผู้ชายคนอื่นดูก็แล้วกัน” ฉันจ้องหน้าเขานิ่ง

“...” คุณลุงอินทรีย์ถอนหายใจออกมาอย่างช้าๆ หลุบตามองต่ำ ก่อนที่จะเหลือบขึ้นมามองฉันอีกครั้ง

“ไม่ต้องกลัวหรอกค่ะ หนูจะไม่สร้างปัญหา จะไม่พูดกับใครทั้งนั้นว่าหนูรักคุณลุง เพราะต่อไป...ทุกอย่างมันจะกลายเป็นอดีต หนูจะทำตามที่คุณลุงต้องการ จะตัดใจแล้วค่ะ...หนูจะไปรักคนอื่น เพราะงั้น...เลิกลำบากใจเพราะหนูซะนะคะ ไปมีความสุขกับแฟนของคุณลุงเถอะค่ะ เรื่องระหว่างเรา...เหลือแค่ลุงกับหลาน”

“วีนัส”

“ช่วยออกไปจากห้องนอนของหนูด้วยค่ะ หนูง่วงแล้ว” ว่าแล้วฉันก็นอนลงบนเตียง หันหลังให้กับคุณลุง

“ดีแล้วล่ะที่หนูคิดจะตัดใจจากลุง ดีแล้วจริงๆ มันสมควรที่สุดแล้ว” สิ้นเสียงของคุณลุง เสียงปิดประตูห้องก็ดังตามมา ห้องนอนกลับมาเงียบงัน...แล้วน้ำตาของฉันมันก็ไหลลงมาในทันที ฉันมันโง่จริงๆ ทำอะไรโง่ๆ ไปขอจูบพัตเตอร์เพราะอยากจะเห็นเขาโกรธ แต่ไม่เลย...นอกจากเขาจะไม่โกรธแล้ว เขายังยินดีที่อีกต่างหากที่ฉันคิดจะตัดใจจากเขา...