Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
บทที่10 จริงหรือหลอก?
รถสปอร์ตคันหรูของสายฟ้าวิ่งเข้ามาจอดที่หน้าอู่ซ่อมรถแห่งหนึ่ง ที่นี่คือการ์ลาจ ชั้นล่างคืออู่ซ่อมรถ ชั้นบนในตอนกลางวันเปิดเป็นร้านกาแฟ ส่วนกลางคืนนั้นจะเปลี่ยนคาเฟ่ สถานที่ที่หนุ่มสามมาดื่มกันเบาๆ ฟังเพลงเพลินๆ ออกไปทางร้านชิลๆมากกว่าคลับหรือบาร์
“เฮีย” สายฟ้าตรงเข้าไปยังรถยนต์ที่ยกสูง ที่ข้างใต้นั้นมีใครบางคนกำลังซ่อมรถอยู่
“เอ้า! ไอ้ฟ้า...มีอะไรวะ?” เขาคือจีน เจ้าของการ์ลาจแห่งนี้
“ผมมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย ออกมาคุยกันหน่อย” ว่าแล้วสายฟ้าเดินหยิบบุหรี่ออกมาจุดสูบแล้วเดินออกไปรอจีนที่หน้าการ์ลาจ
“ว่าไง มึงมีอะไรจะคุยกับกู?”
“เฮียมีร้อนเงินอยู่ใช่ป่ะ? ที่บอกว่าต้องหาเงินเพื่อรักษาการ์ลาจเอาไว้ เฮียขาดอยู่เท่าไหร่?” สายฟ้าไม่รีรอ เขาตรงเข้าประเด็นที่นำพาเขามาที่นี่ทันที
“อะไรของมึงวะ? พูดเหมือนจะให้กูยืมเงินอ่ะ” จีน ชายหนุ่มวัยยี่สิบสี่ยกยิ้มอย่างมีหวัง เขาเป็นรุ่นพี่ในวงการของสายฟ้า เป็นที่ปรึกษาเรื่องรถ สายฟ้ารู้จักจีนดี และพอจะมองออกว่าจีนเป็นคนยังไง
“ไม่ได้จะให้ยืม...แต่จะให้เลย”
“ห้าแสนเนี่ยนะ?!”
“อืม หมดตัวเลย...เงินเก็บผมทั้งหมด จะยกให้เฮีย ถ้าเฮียตกลงที่จะช่วยอะไรบางอย่าง”
“ช่วยอะไร?”
“เฮียมีเมียไหม?”
“สัด! กูจะเอาเวลาที่ไหนไปหาเมีย?”
“แฟนอ่ะ?”
“ไอ้ห่า! ไม่มี!”
“คนคุยอ่ะ?”
“ไอ้เชี่ยนี่! กูโสด! โสดสนิท! มึงดูสภาพกูก่อน...หนี้กองท่วมหัว ทำงานหามรุ่งหามค่ำ กูจะเอาเวลาที่ไหนไปสนใจเรื่องผู้หญิงวะ?” จีนส่ายหน้าไปมา เขาในวัยยี่สิบสี่...อดีตเคยมั่งมีด้วยฐานะของครอบครัว แต่อยู่ๆ ธุรกิจที่บ้านก็โดนโกง พ่อล้มป่วย...เขาเลยต้องปากกัดตีนถีบมาตั้งแต่นั้น ทุกวันนี้...เขาทำทุกอย่างเพื่อหาเงินมาอุดรู รั้งการ์ลาจกิจการที่เขารักเอาไว้
“เฮียไม่ได้เป็นเกย์ใช่ไหม?”
“ไอ้ฟ้า! มึงจะให้กูช่วยอะไร รีบๆพูดมาเลย”
“จีบพี่สาวผมที...ทำให้พี่สาวผมชอบเฮียได้ป่ะ? ผมจ้างเฮียเลยห้าแสน ถ้าเฮียทำให้พี่สาวผมเลิกรักบางคนได้ ผมจะให้เพิ่มอีกห้าแสน”
“เชี่ยอะไรของมึงวะไอ้ฟ้า?! พี่สาวมึงหน้าตายังไงกูยังไม่รู้เลย แล้วอีกอย่าง...กูไม่ชอบเล่นกับความรู้สึกคนว่ะ งานนี้...ขอบาย”
“เห้ยพี่! ทำให้พี่สาวผมรักพี่อ่ะไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ไม่ต้องทำให้รักก็ได้ แค่พาไปเที่ยว พาไปทำเชี่ยอะไรก็ได้ ที่ทำให้เขาเลิกจมปลักกับลุงอิน”
“ลุงอิน?”
“ช่างแม่งเหอะ เอาเป็นว่า...ผมจ้างเฮียให้ไปเอนเตอร์เทนพี่สามผมแล้วกัน”
“ไอ้สัด! กูไม่รับงานเอน!”
“ไม่อยากได้เหรอเงินอ่ะ? การ์ลาจจะโดนยึดอยู่แล้วยังจะเล่นตัวอีก”
“ทำไมต้องเป็นกูวะ? มึงไม่ไปจ้างไอ้พัตเตอร์อ่ะ”
“ไอ้พัตมันไม่เอาหรอก ไอ้ห่านั่น...มันมีเงินด้วย ตอนนี้ผมเหลือแต่เฮียนี่แหละ ผมไม่ไว้ใจคนอื่นอ่ะ ถ้าไม่ใช่เฮีย...แผนนี้ก็ต้องล้มเลิก”
“แล้วถ้าพี่มึงจับได้อ่ะ?”
“เฮียก็ทำให้จับได้สิวะ! เรื่องนี้มีแค่เราสองคนที่รู้ โอเคป่ะ? แต่ผมมีกฎนะ! ห้ามลวนลาม ห้ามกอด ห้ามหอม ห้ามจูบ ห้ามทำอะไรก็ตามที่พี่สาวผมไม่ต้องการ แล้วก็...ถ้าพี่สาวผมเริ่มรู้สึกดีกับเฮีย เฮียต้องมาบอกผมทันที โอเคป่ะ?”
“ไอ้ฟ้า งานนี้แม่งจะมีคนเจ็บ มึงรู้ใช่ป่ะ? ถ้าเกิดพี่มึงชอบกูขึ้นมา มันจะเป็นยังไง? ในเมื่อ...กูคงไม่มีทางชอบพี่สาวมึง อีกอย่าง...กูเข้าหาพี่สาวมึงเพราะเงินที่มึงจ้าง มึง...คิดว่ามันจะส่งผลดีหรือผลเสียมากกว่ากันอ่ะ?”
“เอาให้พี่สาวผมเลิกรักลุงอินได้ก่อนเหอะ เรื่องอื่นค่อยว่ากัน”
“งานนี้ มึงเลือกเองนะ บอกไว้ก่อน...กูทำเพราะเงิน แล้วก็...ความรู้สึกของพี่สาวมึงอ่ะ กูไม่รับผิดชอบ พี่สาวมึงเลิกรักลุงอินอะไรนั่นได้ เท่ากับงานกูจบ แล้วงานจบ...กูก็จบ โอเคนะ”
“ดีล อย่าเผลอรักพี่สาวผมก็แล้วกัน”
“ไม่ต้องพูดมาก โอนเงินมาเลยไอ้สัด!”
“รู้ป่ะ ตั้งแต่รู้จักกันมา...เฮียแม่งเสียอย่างเดียวเลย”
“อะไร?”
“จน”
“ไอ้ห่า กูก็เคยเป็นลูกคนรวยเหมือนมึงนั่นแหละ แต่เบื่อว่ะ เลยลองมาเป็นลูกคนที่ถูกโกงจนล้มละลายแทน” จีนยกยิ้ม เมื่อผ่านเวลามาแล้ว สิ่งร้ายๆในอดีตกลายเป็นเรื่องตลกที่สามารถเอามาพูดเป็นเรื่องล้อเล่นได้
“แต่ผมชอบว่ะ เฮียมีทุกอย่างได้ด้วยตัวเอง นับถือ...การ์ลาจดังขนาดนี้เพราะเฮียเก่งจริงๆ”
“แหงล่ะ กูทุ่มทุกวินาทีให้การ์ลาจนี่”
“ผมโอนเงินไปแล้วนะ เริ่มงานได้เลย เดี๋ยวจะส่งรูปพี่สาวผมให้ทางไลน์”
“แล้วพี่มึงชื่ออะไร?”
“วีนัส”
“โว...เทพีแห่งความรัก แต่กำลังเป็นทุกข์เพราะความรักเหรอเนี่ย?”
“ไม่ใช่ทุกข์เพราะความรัก แต่ทุกข์เพราะไปรักคนที่ไม่ควรรักต่างหาก”
?????
“ไอ้พัต!” ฉันตะโกนเรียกพัตเตอร์เมื่อเราเดินออกมาจากห้องเรียนคลาสสุดท้ายของวัน ฉันปล่อยให้นุ่มนิ่มกับเมโกะเดินไปก่อน ส่วนสายฟ้าน่ะเหรอ? หายหัวไปตั้งแต่เช้าแล้ว แถมยังไม่เข้าเรียนด้วย
“มีอะไร?” พัตเตอร์หันมาหาฉัน มองหน้าฉันด้วยสายตากวนประสาท คงยังโกรธเรื่องเมื่อคืนนั้น
“เรื่องเมื่อคืนก่อนอ่ะ กูขอโทษ กูเมา”
“หึ! ขอโทษเรื่องอะไร? เรื่องที่อยากให้กูจูบ หรือเรื่องที่มึงขู่กู?”
“ก็ ทั้งสองเรื่องนั่นแหละ”
“มึงชอบเล่นกับความรู้สึกคนอื่นเหรอวี? โดนเล่นกลับแล้วจะรู้สึก” พัตเตอร์แสยะยิ้ม
“จะโกรธอะไรนักหนา? ก็ขอโทษแล้วไง สัญญาว่าจะไม่ยกเรื่องที่มึงแอบชอบเมโกะขึ้นมาพูดอีก โอเคป่ะ?” ฉันเลิกคิ้วถามคนตรงหน้าพร้อมรอยยิ้ม แต่ถึงอย่างนั้นไอ้พัตเตอร์ก็ยังคงทำหน้านิ่งอยู่
“มึงแม่งนังจิ้งจอก!”
“หายโกรธกูนะ โอเคป่ะ?” ว่าแล้วฉันก็เข้าไปเขย่งเข้าส่งแขนไปโอบคอพัตเตอร์ที่ตัวโคตรสูง
“หายเศร้าแล้วหรือไง? เรื่องลุงอิน?”
“หน้าชื่นอกตรมไง เคยได้ยินไหม?”
“หรือบางทีมึงก็ไม่เคยเศร้าได้นาน”
“ต้องร้องไห้ตลอดเวลาหรือไง กูถึงจะดูเหมือนกำลังเศร้า?”
“หาแฟนสักคนสิ ลุงอินยังมีแฟนได้ ทำไมมึงถึงมีบ้างไม่ได้ ไม่แน่นะ...มึงอาจจะได้คำตอบอะไรบางอย่างก็ได้” พอพัตเตอร์พูดออกมาแบบนั้น ฉันก็...กลับมาเศร้าจริงๆอีกครั้ง
“ได้คำตอบอะไร?”
“อาจจะได้รู้ว่าจริงๆแล้วลุงอินรู้สึกยังไงกับมึงกันแน่...แค่ลุงกับหลานจริงๆ หรือมากกว่านั้นแต่แค่กลัวกฎของสังคม”
“กูไม่อยากประชดเขาด้วยวิธีโง่ๆอีกแล้ว อีกอย่าง...เขาก็มีแฟนไปแล้วนี่ แค่นั้นก็ตอบได้ทุกอย่างแล้ว”
“ไม่ได้ให้ประชด แต่ให้พิสูจน์ แล้วแฟนลุงอินอ่ะ...มึงเคยเห็นเหรอ? อยู่มาเกือบยี่สิบปี ไม่เคยเห็นเขามีแฟน อยู่ๆก็มีขึ้นมาซะงั้น คนเรา...จะมีแฟน มันก็มีกันง่ายๆเลยเหรอวะ?” ฉันว่าที่พัตเตอร์พูดมันก็น่าคิดอยู่นะ
“งั้น...มึงมาแกล้งๆเป็นแฟนกูไหมล่ะ?” แล้วฉันก็ทำหน้าตาตื่นเต้นใส่พัตเตอร์
“พอเลย! อย่าลากกูเข้าไปในเขาวงกตที่มึงสร้าง เว้นกูไว้สักคนเหอะ ผู้ชายแม่งมีเยอะแยะ มึงก็จิ้มๆเอาสักคนเหอะ ใครก็ได้...ที่มึงเห็นสมควรอ่ะ”
“มันจะเป็นใครก็ได้จริงๆเหรอวะ? คนที่จะมาเป็นแฟนกูอ่ะ?”
“ขึ้นอยู่กับว่าเป้าหมายในการหาแฟนของมึงในครั้งนี้คืออะไร แฟนหลอกๆเพื่อแค่พิสูจน์ลุงอิน...หรือแฟนที่จะทำให้มึงเลิกรักลุงอินได้ แฟนที่มึงจะรักเขาจริงๆน่ะ” นั่นสิ...จะมีแฟนทั้งที ฉันควรมีแฟนแบบไหนกันนะ?
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
