[12] สโลแกนปากดี

"รอนานไหมเสี่ย? ขอโทษทีเมื่อกี้คุยโทรศัพท์นานไปหน่อย"

เสียงใสเอ่ย มือเล็กของไอด้าปาดเหงื่อเม็ดเล็กที่ผุดขึ้นมาตามไรผมประสาคนขี้ร้อน แต่ก็ไม่วายไล่สายตาอ่านเมนูออเดิร์ฟ

"เอาลาบหมูทอดไร้น้ำมันกับเอ็นข้อไก่ทอด เครื่องดื่มเป็น.."

"Pink lady"

เสียงทุ้มของเสือชิงเอ่ยสั่งเครื่องดื่มให้ ค็อกเทลนี้ สำหรับไอด้าแต่ไหนแต่ไร

มีส่วนผสมของจิน ทริเปิล เซค น้ำมะนาว น้ำเชื่อมทับทิม หากความรู้เรื่องแอลกอฮอล์เสือที่เป็นเจ้าของผับรู้หมดทุกเมนูเครื่องดื่มเลยจริงๆ

มีช่วงที่เสือยืนดูบาร์เทนเดอร์อย่างจริงจัง จนซึมซับและอินเรื่องนี้เข้าเส้นเลือดใหญ่

ไฮโซสาวสวมชุดเดรสเกาะอกสีขาวอวดเต้า กระโปรงสั้นจุ๊ดจู๋ยังอวดต้นขาขาว เสือปรายตามองแล้วกลืนน้ำลายลงคอดังเอือก ใบหน้ารูปไข่ส่งยิ้มให้กับเสือ

ทั้งที่มีเพื่อนสวย แต่งตัวก็หวาบหวิวควรต้องชินทว่าเสือก็เป็นผู้ชายแถมยังติดเซ็กส์จึงไม่อาจละสายตา ยังคงแอบลอบมองเรือนร่างอรชรของเพื่อนรัก

เขามันใจบาปที่มองจาบจ้วงเพื่อนแต่ก็ไม่ได้คิดเกินเลย หรือชอบพอกับไอด้า แค่ชื่นชมของสวยๆงามๆอยู่ภายในใจ ตามประสาคนหื่นกามก็เท่านั้น

"ให้รอทั้งชีวิตยังได้เลยครับคนสวย!"

"อย่าพูดแบบนั้น ใจด้าเต้นเเรงเดี๋ยวจับปล้ำนะ!"

ไอด้าเอ่ยคำพูดที่ตรงกับใจมากที่สุดออกไป ทว่ากับเสือรายนั้นก็แค่เอ่ยแซวไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวกันเลยสักครั้ง

"พูดเหี้ยไรกันรำคาญ กูขอไปนั่งเงียบๆคนเดียวตรงโน้นได้ไหม?"

ชายหนุ่มนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มมีใบหน้าบอกบุญไม่รับ เอนหลังจิบไวน์แดงขวดเดียวกับเจ้าของผับ รินเองรินแล้วรินอีกราวกับหมีกินผึ้ง

ไคโรมักรำคาญทั้งสองที่ชอบหยอกล้อกันแทบทุกครั้ง บางครั้งก็แอบคิดว่าเสือกับไอด้ากินกันเอง แต่ไคโรก็ไม่อยากยุ่งและคงแค่หยอกล้อกันเล่นๆเท่านั้น

"ไม่ได้!!/ไม่ได้!!!"

เสียงชายหญิงลั่นประสานกัน ไอด้าหลบสายตาเสือแล้วฉีกยิ้มสดใสดังเดิม ตื่นตากับเครื่องดื่มและเมนูออเดิร์ฟที่สั่งมาทานเล่น

เสือถอนหายใจแล้วเบือนหน้าไปทางอื่น ไม่เข้าใจตนเองว่าทำไมต้องหื่นไม่เลือก เกลียดการเป็นคนบ้ากามเต็มทน พลานจะให้เสียความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนไปโดยง่าย หากไม่ฉุกคิดยับยั้งชั่งใจเสียก่อน

"ไอ่แสนไม่มาเหรอ?"

"เฮ้ยๆเรียกพี่ชายกูดีๆหน่อย นั่นมาเฟียอิตาลี่นะเว้ย!"

"กูไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้นอะ แค่นัดออกมาเจอกันแค่นี้ทำเป็นหยิ่ง ไอ่มาเฟียสเปนไซรัสอีกคน กูแม่งหมดใจกับพวกมันแล้วจริงๆ"

"อย่าว่าไซรัสของด้า"

ไอด้าเป็นคนไทยที่เราทั้งสี่คบหาเมื่อตอนเรียนที่อิตาลี่ ทั้งกลุ่มไปๆมาๆ ยกเว้นไอด้ากับเสือที่ลงหลักปักฐานอยู่ที่ไทยถาวร

สรรพนามที่ไอด้าใช้แทนตนเองนั้นยังคงเหินห่าง เพราะเข้ามาในกลุ่มทีหลัง เรียกได้ว่าแทรกเข้ามาเพราะตอนอยู่ที่อิตาลี่ไม่มีใครเป็นชาวไทยเลยสักคน

อีกทั้งไอด้ายังเกรงใจในความหล่อรวยของพ้องเพื่อนที่ทั้งแก๊งค์เป็นมาเฟียและนักธุรกิจแสนล้านกันหมด

"มาไทยก็ไม่ยอมมาแดกเหล้ากับกูไอ่เพื่อนเวร มันติดหญิงที่ไหนป่าววะ ทำตัวแปลกๆ?" ไคโรมีคำถามในหัวมากมาย แม้จะลุกซ์คุณชายทว่าเวลาอยู่กับพ้องเพื่อนก็คุยเก่งตามประสาความสนิทสนม

"กูก็ไม่ค่อยได้โทรคุยกับมัน"

เสือเป็นคนเดียวที่รับรู้ว่าไซรัสติดหญิงอยู่ที่ไหน แต่ต้องเก็บเป็นความลับเอาไว้ตามประสงค์ของผู้หญิงคนนั้น ใบหน้าหล่อร้ายไม่ได้หลบสายตาของทั้งสองแต่อย่างใด

"ด้าก็ไม่ได้คุย ไซรัสเป็นคนเดียวที่ด้าไม่กล้าแหย๋มเอาดีๆ"

ไอด้าคุยอย่างออกรส เพื่อนทั้งสี่คนหล่อรวยราวกับมัดเทพบุตร รวมเป็นมัดเดียว ทว่าคนที่มีผลต่อหัวใจเธอมากที่สุดกลับเป็นชายเจ้าสำราญ ไอด้าชอบผู้ชายทรงแบดบอย

"คิดถึงแสนจัง อยากเจออะ"

แน่นอนว่าไม่ใช่แสนแพททริคที่วันๆทำแต่งาน ไอด้าทำหน้าตาน่ารัก แล้วจิบเครื่องดื่มไปด้วย ส่งยิ้มให้กับสองหนุ่มหล่อ

ไม่ใช่กับไซรัสที่เป็นเจ้าชายน้ำแข็ง

ไม่ใช่คุณชายเจ้าของห้างสรรพสินค้า อย่างไคโร บางครั้งไคโรก็ไม่ค่อยจะลงรอยกันกับหล่อนมากที่สุด แต่วันนี้ไอด้าขอติดรถมาด้วยก็ไม่ได้ตีกันแต่อย่างใด

มือเล็กหยิบมือถือขึ้นมาเขี่ยแก้เขิน ด้วยความหล่อรวยเพอร์เฟคของหนุ่มๆที่ไอด้าไม่เคยจะชินอะไรทั้งนั้น คนตรงหน้ายิ่งทำให้ใจสั่นรัว

"มันไม่ยอมเอาเวลามาไร้สาระกับพวกเราหรอก"

เสือควานหาบุหรี่ราคาแพงขึ้นมาจุดสูบอย่างสบายอารมณ์ ริมฝีปากหยักได้รูปพ่นควันขาวออกมา แล้วเอื้อมไปหยิบกับแกล้มเข้าปาก

"แดกเหล้าก็ผ่อนคลายมีความสุขจะตาย กูก็ไม่เข้าใจพวกมันหว่ะ"

ไคโรเอ่ยเสริมทัพ แล้วกวักมือเรียกบอดิการ์ดของเจ้าของผับให้หาเด็กดริ้งค์มาให้

"ด้าว่าจะกลับไปอิตาลี่สิ้นเดือนนี้ ก็ไม่รู้จะได้เจอไซรัสไหม ขนาดที่ไทยยังไม่เจอเลย"

"อย่าหวัง!!!"

"ว่างั้น!!"

ไอด้าตีหน้าเศร้าผิดหวังที่ไม่ได้เจอกับไซรัส เธอชอบในความหล่อ แต่นิสัยดุอย่างกับร็อคไวเลอร์ แสนแพททริคยังไม่ดุเท่า

มีเพียงไซรัสกับแสนที่เป็นมาเฟีย เมื่อหลายปีก่อนหน้านี้ไอด้าตื่นเต้นมากๆที่มารู้ทีหลังว่าเพื่อนๆที่เธอเป็นฝ่ายเข้าหาเป็นมาเฟีย ทั้งกลัว ทั้งชื่นชมในความหล่อเหลา สาวๆหมายปองกันตรึมทุกช่วงเวลาของชีวิตที่ได้รู้จักกับแก๊งค์เทพบุตรนี้

เวลาผ่านไปราวชั่วโมงกว่า ทั้งสามเริ่มกรึ้มกรึ่ม เทพบุตรทั้งสองมีใบหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อ ด้วยความที่เป็นลูกครึ่งผิวขาวมากๆจึงเห็นได้อย่างชัดเจน

ส่วนไอด้านั้นก็จิบเครื่องดื่มของตนเอง ที่ยุงแทบจะวางไข่ในแก้ว ไม่ได้บ้าระห่ำเหมือนกับทั้งสองที่ดื่มราวกับน้ำเปล่า

เสือหายเข้าไปในห้องทำงานเพราะผู้จัดการร้านเข้ามาพบ ราวสิบนาทีก็ออกมาพร้อมกับไวน์ราคาแพงหูฉี่หนักกว่าเดิม

ปึก!!!

"ขวดนี้บุญปากมึงนะไอ่ไค"

"ขอบใจเพื่อน ถ้าจะให้ดีกว่านี้กูก็ขอเติมอีกหลายๆขวดเลย ขนหน้าแข้งมึงคงไม่ร่วงเพราะไวน์หรอกใช่ไหม?"

"ก็ไม่นะ คนมันรวยหว่ะช่วยไม่ได้!!"

"หึ!!" ไคโรสบถอยู่ในลำคออย่างเอือมระอาให้กับคนปากดีไม่เสื่อมคลายของเสือ ที่ความปากดีของมันเป็นมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วจริงๆ