[13] เธอเ×ี่ยนเหรอด้า?

"กูต้องกลับแล้ว พรุ่งนี้มีประชุมแต่เช้า"

ไคโรหน้าแดงลามไปถึงใบหู ทว่าก็ยังคงเก็บทรงได้ เดี๋ยวไม่เท่

หน้าหล่อก้มมองข้อมือดูเวลาบนนาฬิการาคาแพง เงยหน้าขึ้นมาก็เห็นเพื่อนสาวข้างกายส่งสายตาหวานเยิ้มให้กับเจ้าของผับราวกับจะเอากันตรงนี้

"ด้ายังไม่อยากกลับ"

ไอด้างับเชอร์รี่ที่สั่งมาทานต่างหากเข้าปากไปอย่างสบายอารมณ์ นัยน์ตาสวยเฉี่ยวเป็นประกายจ้องมองไปที่เจ้าพ่อไนท์คลับ ด้วยความเมาจึงกล้าทำอะไรต่อมิอะไร

ไม่อาจปล่อยเวลาให้ผ่านไปแบบเปล่าประโยชน์อีกต่อไปแล้ว ในเมื่อเสียงของหัวใจมันดังเรียกร้องเสียขนาดนี้

"เดี๋ยวกูไปส่งด้าเอง"

เจ้าพ่อไนท์คลับเอ่ยขึ้นมาอย่างไม่ยี่หระ เขาสามารถไปส่งเพื่อนได้อยู่แล้วหากไอด้ายังไม่ต้องการที่จะกลับ

"อืม!!"

รู้ทั้งรู้ว่าคนตรงหน้าเป็นเพื่อน ไอด้าไม่ต้องการเสียเพื่อนจึงซุ่มแอบรักเสือมาเนิ่นนาน พยายามตัดใจก็ไม่เป็นผล

หลังจากที่ไคโรพ้นสายตาไป ร่างอรชรลุกขึ้นยืนแล้วก้าวไปนั่งโซฟานุ่มฝั่งตรงข้ามกันกับหล่อน ที่มีเจ้าพ่อไนท์คลับนั่งเอนหลังกระดกไวน์ลงคออย่างไม่คิดที่จะหยุด

"มองแบบนั้นกำลังคิดอะไรอยู่เหรอ?"

เสือเองก็อยากจะรู้ว่าทำไมไอด้าถึงมองมา ราวกับแม่เสือสาวจะลากเสือตัวผู้อย่างเขาไปกินแบบนั้น

"เสือรู้ไหม ว่าด้าพยายามมากแค่ไหน?"

"หื้ม?"

"พยายามที่จะไม่แอบมองเสือ พยายามไม่แอบรัก เรารู้จักกันมาเกือบสิบปี ด้าพยายามตัดใจมานานมากๆเพราะกลัวจะเสียเพื่อนไป"

เสือไม่ได้หันมาสนใจคู่สนทนา กลับหยิบขวดไวน์รินเอง เเล้วกระดกน้ำสีอำพันลงคอ

โดยที่มีแววตากระหายของเพื่อนสาวข้างๆจ้องมองลูกกระเดือกที่แล่นขึ้นลง เร้าใจเธอ

"ด้าคิดหนักมากๆ เห็นแบบนี้แคร์ความรู้สึกของทุกคนในกลุ่มเหมือนกันนะ แต่ด้าก็ตัดใจจากเสือไม่ได้สักที!!"

พยายามอธิบายสิ่งที่อัดอั้นตันใจออกมาให้เขารับรู้มันเสียที เรื่องตัดใจมันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ

ไหนจะอารมณ์คนึงหาคนที่รัก ต้องการใกล้ชิดเห็นหน้าอยู่ตลอดเวลา อยู่ตรงหน้าก็บอกความรู้สึกให้เขารับรู้ไม่ได้ อดทนได้เพียงครั้งคราว เธอพยายามตัดใจแล้วจริงๆ

"เธอเงี่ยนเหรอด้า?"

เจ้าพ่อไนท์คลับหรี่ตามองก่อนควานหาซองบุหรี่ราคาแพงขึ้นมาเคาะ หยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบอีกมวนอย่างพยายามหักห้ามใจและชวนเปลี่ยนเรื่อง

กวนประสาทกลับ ทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้เกินเลยไปมากกว่านี้

"เสือไม่ได้ชอบด้า ด้ารู้นะแต่..."

"ชอบสิ!"

ไอด้าส่ายหน้าไม่ฟังคนกวนประสาท ส่งมือไปกอบกุมอุ้งมือใหญ่แทน แนบหลังมือของเขาเข้ากับแก้มนวลปลั่งของตนไปอย่างน้ำตาซึม

"ชอบร่างกายของด้า แต่เรื่องของหัวใจยังไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้น"

ควันขาวลอยกระแทกหน้าสวยๆเพราะคนสูบตั้งใจใช้มันดึงสติที่กระเจิดกระเจิงของหล่อน

แค้กๆ!!!

"ให้โอกาสด้าได้ทำให้เสือรักไม่ได้เหรอ แล้วเสือจะได้ร่างกายที่เสือชอบ?"

สำลักเท่าไหร่คนเมาก็ยังคงแกล้งกัน ดีที่บุหรี่ของเสือไม่ได้ฉุนมาก ทว่าก็ยังคงเป็นบุหรี่ก็ย่อมมีควัน ซึ่งผู้หญิงหรือคนที่ไม่เคยคิดจะแตะก็ต้องมีเบือนหน้าหนีเป็นธรรมดา

"ถึงเสือจะสันดานเสียยังไง พอนึกถึงความเป็นเพื่อน เสือไม่กล้าทำหรอก"

หยุดแกล้งพ่นควันขาวแล้วหลบสายตา เพราะไอด้ามองเขาตาไม่กระพริบ ยอมให้กลั่นแกล้งแต่โดยดี

"ไม่เอา ด้าจะให้เสือทำ~"

พรึ่บบบ!!

จ๊วบๆ!!

ร่างอรชรขึ้นคร่อมตัวจู่โจมในทันที ริมฝีปากหยักได้รูปถูกครอบงำเข้าจนได้ รสชาติหวานเหมือนกับเครื่องดื่มสีหวานที่ดื่มไป ไหนจะเชอร์รี่ที่กิน ปลุกระดมให้เสือน้อยใต้กางเกงตื่นตัว พร้อมมุดถ้ำ

"อย่ามาทำตัวน่ารักใส่ฉัน ฉันไม่เอาเธอทำเมียหรอก"

'ถ้าเอาเล่นๆก็ยังไม่แน่ใจ แล้วเราจะมองหน้ากันติดไหม'

เสือคิดอยู่ภายในใจ ผลักเธอออก ซึ่งก็ยอมหยุดแต่โดยดี

"ถ้าเธอเงี่ยน อย่างมากฉันก็แค่เอาเธอ แต่ความสัมพันธ์ระหว่างเราก็อย่าหวัง!!!"

ขอเตือนเอาไว้ตรงนี้เลยจริงๆ ไม่คิดว่าไอด้าจะมาสารภาพรัก ที่แอบรักเขามาอย่างเนิ่นนานขนาดนี้ เสือรู้สึกไม่โอเค เพราะเพื่อนก็คือเพื่อน หากไอด้าต้องการมีเซ็กส์ย่อมได้ แต่นี่เธอจะถลำลึกความรู้สึกเกินไป

"..."

"เธอก็รู้สันดานฉันดี ถ้าไม่อยากเสียใจไปมากกว่านี้ก็ลืมเรื่องที่พูดเมื่อกี้นี้ไปซะ เพราะฉันก็จะลืมว่าเธอไม่เคยพูดมันออกมาเหมือนกัน"

"แล้ววันนี้เสือมองด้าเหมือนอยากเอาทำไม?"

"ก็เธอสวยดี ฉันมันสันดานหมามาตั้งนานแล้ว เธอยังไม่ชินอีกหรือไง?"

ริมฝีปากหยักได้รูปเอามวนสีขาวมาดูดให้มันหมดๆมวน แล้วจิ้มทิ้งไปยังโถแก้วบุหรี่อันเล็กตรงหน้า ทั้งคิดหนักทั้งเมาและมีอารมณ์ หากคนปกติคงยับยั้งชั่งใจได้มากกว่านี้

ซึ่งเสือมีใบรับรองแพทย์เกี่ยวกับโรคประจำตัวของเขา นั้นก็ไม่ได้ปกติเหมือนชาวบ้านชาวช่อง

"สวยก็เอาเลยสิ นะๆเสือ~"

อ้อนวอนอย่างเสียสติเลยจริงๆ มือเล็กยังไม่ยอมปล่อยมือของเสือ

"ฉันขอเตือนเธอเป็นครั้งสุดท้ายไอด้า กลับไปซะ"

หมับบ!!!

ไอด้าส่งมือไปคว้าต้นคอคนตรงหน้าเข้ามาประกบจูบ

"อื้อ!!!"

คนจู่โจมพยายามสอดเรียวลิ้นร้อนเข้าไปก็ไม่เป็นผล เสือผละออกทั้งที่เข้าขั้นควบคุมอารมณ์กามเอาไว้แทบไม่ไหว

"อื้อ ปล่อย!!!"

พรึ่บบบ!

"หยุด!!" แม้ผลักร่างอรชรออกครั้งแล้วครั้งเล่าก็ตาม ไอด้าก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะยอมเลยจริงๆ

"ไม่!!"

"ได้ แล้วเธออย่ามาเรียกร้องอะไรจากฉันทีหลังนะ ฉันจะถือว่าเตือนไปแล้ว!!"

พรึ่บบ!

มือหนาคว้าข้อแขนเล็ก ฉุดกระชากมุ่งตรงไปที่ห้องเชือดส่วนตัว ห้องถูกออกแบบมาให้เก็บเสียงได้ดี อีกห้องที่อยู่ข้างกันเป็นห้องของแสนแพททริค

เวลาต้องการปลดปล่อยอารมณ์ไม่ก็เมามากๆจนกลับคอนโดราคาถูกของมันไม่ได้ แสนก็จะใช้ห้องเป็นครั้งคราว

ปั้งงง!!!!

"อื้อ!!!"

จ๊วบบ!!

เมื่อประตูถูกปิดลง เสือผู้หิวโหยไม่สนฟ้าดินและเพื่อนฝูงที่ไหนแล้ว ไอด้าจะไม่มีสิทธิ์มาเรียกร้องอะไร หากไม่ฟังก็เท่ากับคุยกันไม่รู้เรื่อง ก็แปลว่าไม่ต้องมาคุยกันอีก

จ๊วบบๆ!!

เสียงดูดปากดังระงม ไอด้าถอดรองเท้าไปในเวลาเดียวกันแล้วก้าวถอยหลังเพราะถูกเสือดันตรงไปที่เตียงสีแดงเพลิง คงคอนเซ็ปต์ของผับที่เร่าร้อนเหมือนกันกับเจ้าของผับ