[11] มึงไม่ได้ชอบแม่นั่นจริงๆใช่ไหมไอ่เมฆ?

"หนูเข้าใจที่เสี่ยบอกทุกอย่างค่ะ ขอบคุณเสี่ยมากๆนะคะที่ให้เงินเดือนหนูเยอะถึงขนาดนั้น!"

"อืม แต่ตอนนี้ฉันต้องไปทำงาน ให้เธอได้ทำใจแค่วันนี้เท่านั้นแหล่ะ แล้วก็ถ้าหลอกฉันว่าซิงเธอได้ตายคาลูกชายฉันแน่"

เสือปรายตามองดวงหน้าจิ้มลิ้ม เด็กสาวว่านอนสอนง่าย ถึงแม้จะหน้าเงินแต่เธอก็ดูไม่ได้ละโมบโลภมากเท่าไหร่นัก

"ใครจะเอาเรื่องแบบนี้มาหลอกกันได้คะ แต่คืนนี้หนูไม่มีเสื้อผ้าใส่นะคะ"

"อีกสักพักคนของฉันจะเอามาให้ ฉันต้องไปทำงานแล้ว"

"..." เตยหอมพยักหน้าหงึกๆเข้าใจ

"จำที่ฉันพูดให้ได้แล้วกัน เพราะฉันจะพูดแค่ครั้งเดียว"

"เงินกองนั้นเป็นของเธอ เซ็นเอกสารแล้ววางไว้ตรงนั้นแหล่ะ ห้ามเข้าไปในห้องนอนของฉันโดยไม่ได้รับอนุญาต"

เตยหอมนั่งกวาดสายตาอ่านแผ่นสัญญาว่าจ้างที่โซฟาบุนุ่มภายในห้องรับแขกตามลำพัง เพราะเจ้าของที่นี่กลับเข้าไปทำงานที่ผับเมื่อครู่นี้

เซ็นแล้ววางไว้ที่เดิม พร้อมกับเก็บเงินปึกใหญ่ชูขึ้นประเมินด้วยสายตาว่านี่ราวๆแสนหรือมากกว่า ไม่ได้ระบุในสัญญาว่านี่เป็นเงินอะไร

'สงสัยคงอยากให้แหล่ะมั้ง'

ใบหน้าจิ้มลิ้มคลี่ยิ้มเพราะไม่เคยได้เห็นเงินจำนวนมากขนาดนี้ เตยหอมเป็นปุถุชนคนธรรมดา

มีความรัก โลภ โกรธ หลง แล้วตอนนี้ก็โลภมากมีความสุขกับเงินคนอื่น เพราะต้องเอาเงินพวกนี้ไปเยียวยาท้องไส้ของคนในครอบครัว เตยหอมขอยอมเป็นคนเห็นแก่ตัว

ก่อนเข้าห้องนอนบอดิการ์ดหน้าหล่อก็ขนถุงเสื้อผ้าสำหรับเธอมาให้ เตยหอมเอามานั่งตรวจดูไซส์ว่าเธอสามารถใส่ได้หรือเปล่า ทว่ากลับพอดีราวกับไปทดลองสวมใส่แล้วคัดเลือกมาด้วยตนเองที่ร้าน

"รู้ไซส์ได้ยังไงวะ!!"

ใบหน้าจิ้มลิ้มขมวดคิ้วเป็นปมเกิดสงสัย ผิดแปลกรสนิยมของตนโดยสิ้นเชิง เพราะนี่ล้วนเป็นเสื้อผ้าแนวเซ็กซี่ทั้งหมด แต่มีอะไรก็ใส่ไปก่อน(เฉพาะคืนนี้เท่านั้นแหล่ะ) แต่กับไซส์นี่สงสัยจริงๆ

"สงสัยนอนกับสาวมานับไม่ถ้วน เลยชำนาญหล่ะมั้ง!"

ชุดนอนไม่ได้นอนเอย เดรสสั้นจุ๊ดจู๋แทบเห็นแก้มก้น เดรสเกาะอกใดๆ ทำเอาเตยหอมส่ายหน้าเพราะไม่เคยมีรสนิยมพวกนี้อยู่ภายในหัว ทว่าก็ไม่กล้าขัดคนซื้อให้ เดี๋ยวโดนเฉดหัว

"มีชุดแม่เสือสาวด้วย บันเทิงเลยตรู!!"

นี่มันความต้องการของนายจ้างแล้วแหล่ะ คงไม่สามารถขัดขืนได้แม้แต่คืนเดียว มือเล็กทาบอกอย่างทำใจ ตกใจในเวลาเดียวกัน

"ห้องน้ำจำเป็นต้องหรูขนาดนี้เลยเหรอเนี้ย!!"

เมื่อครู่ที่ก้าวเข้ามาในห้องนอนก็แทบลูกตาหลุดเพราะมันอลังการงานสร้าง เฟอร์นิเจอร์หลายหลักถูกจัดเรียงให้สวยงามและเหมาะสม ห้องนี้เป็นห้องรับแขกแต่ใหญ่แทบชั้นบนของบ้านเตยหอมเลยจริงๆ

ห้องน้ำก็มีอ่างจากุซซี่หรูหรา ฝักบัวเป็นเรนชาวเว่อร์ มีม่านเปิดออกไปชมวิวทิวทัศน์บนตึกสูง

"แค่อาบน้ำก็ต้องชมวิวไปด้วยเหรอเนี้ย!" สุดคำจะบรรยายจริงๆ เตยหอมยังคงตื่นเต้นให้กับทุกซอกดีเทลการตกแต่งห้อง ขอยกให้ที่นี่เป็นบ้านในฝันเลยจริงๆ

เตยหอมชอบสีเบจสีครีมแล้วห้องนี้ชั่งโดนใจราวกับรู้ใจเลยจริงๆ

ฟรึ่บบบบ!!!!

ร่างเล็กกระโดดลงนอนบนเตียงนุ่มๆสีครีมนวลตา หลับตาพริ้ม เรียวปากฉีกยิ้มเพราะชีวิตนี้เพิ่งจะได้นอนเตียงนุ่มๆแบบนี้เป็นครั้งแรก

"หื้มมม!ฟิน นี่มันเตียงกระชากวิญญาณ"

ยังคงพรึมพรำกับตนเอง ด้วยความอิจฉาอยู่ลึกๆหากชีวิตเตยหอมพลิกผันขึ้นมา ไม่แน่หากถูกรางวัลใหญ่ไม่ก็เรียนจบมีงานดีๆทำ เตยหอมจะสร้างบ้านหลังใหญ่แล้วซื้อเตียงนุ่มๆแบบนี้ไปไว้ที่บ้านบ้าง

ขายศักดิ์ศรีแลกเงินมันไม่ยั่งยืน เตยหอมจึงต้องการกอบโกยเงินเข้ากระเป๋าเท่านั้นเอง

อีกด้านของมหาเศรษฐีหนุ่มที่ขับรถหรูกลับเข้ามายังผับของตนเอง เมื่อรถจอดสนิทเสือเลือกที่จะเข้าทางด้านหลังของผับ

จนมาโผล่ที่ห้องทำงาน ดูบัญชีรายรับรายจ่ายของร้านเสร็จก็มานั่งดื่มรอเพื่อนฝูงยังโซนวีวีไอพีที่เจ้าของผับสามารถใช้บริการห้องนี้ได้เพียงคนเดียว

ยกเว้นคนในครอบครัวเช่นแสนแพททริคและอันอันก็สามารถใช้บริการได้

เสือ พยัคฆา หลงใหลให้กับแสงสีเสียง ไวน์ชั้นดี และเหล้าราคาแพง จึงเปิด The Tiger'Club ขึ้นมาโดยเป็นเจ้าของเพียงคนเดียว ส่วนอันอันน้องสาวคนเดียวของตนก็เปิดบาร์โฮส

แสน แพททริคหัวหน้าแก๊งค์พยัคฆา พี่ชายฝาแฝดของเขาจึงต้องทำงานหนัก ก็ชั่งหัวมันประไรเพราะเขาไม่ได้อยากเป็นมาเฟีย

เสือ พยัคฆาไม่ชอบการตีรันฟันแทง ฆ่ากันแต่ฉลาดในการเจรจาต่อรอง ถนัดใช้สมองทว่าก็ไม่เก่งเท่าแสน แพททริคที่เพอร์เฟคควบคู่ไปทั้งสองด้าน

ความน้อยเนื้อต่ำใจย่อมไม่มีในสมองของเสือ พยัคฆา เพราะขึ้นอยู่กับความถนัดของส่วนบุคคล

"มึงไม่ได้ชอบแม่นั่นจริงๆใช่ไหมไอ่เมฆ"

เสือไม่เคยใจเย็นให้กับผู้หญิงคนไหน ทว่าเห็นสายตาอาวรณ์ของคนสนิทอย่างเมฆ หากชอบพอกับเตยหอม ก็แค่จะเย้ยหน้ามัน

"ชอบครับ แต่ชอบที่น้องเขาน่ารักดี ผมไม่ได้อยากได้"

เมฆคิดอยู่ภายในใจว่าหากอยากได้นั้นก็คงจะไม่ทัน เพราะเสือคาบไปแดกก่อนทุกที แต่ต้องยอมรับเพราะตนนั้นมาทำงานไม่ใช่มาแย่งผู้หญิงกันกับเสี่ย

แล้วไหนจะความหล่อรวย คารมดีของเสี่ยก็แซงหน้าไปถึงไหนต่อไหนแล้ว ร้อยทั้งร้อยผู้หญิงก็เลือกเสี่ยอยู่ดี

"ก็ดี แต่กูให้มึงกลับไปคิดก่อนแล้วกัน พรุ่งนี้เช้ากูจะถามใหม่ เพราะแม่นั่นกูจะเลี้ยงเอาไว้คอยช่วยกูไม่ให้เป็นเอดส์ตายไปซะก่อน!"

แม้ยัยเด็กหน้าจืดยังไม่ได้ตกเป็นของเขา หากเมฆมีทีท่าเสียดายยังไงเสือก็ไม่ยอมยกให้อยู่ดี เพราะสาวบริสุทธิ์ยากกว่างมเข็มในมหาสมุทร เสือไม่เคยเจอมาก่อนเลยจริงๆ

"แต่ผมกลัวน้องเขาติดเอดส์เสี่ยจังเลยครับ!!"

เมฆเป็นมือขวาที่สนิทสนม แต่ไม่ได้หน้าเหมือนเควิน เรเนสัน แด๊ดของเขา สนิทสนมกันกับมันเช่นไร เขาก็ไม่ได้ใจดียกของดีๆให้อย่างง่ายดายขนาดนั้น มีแต่จะแกล้งให้มันอกแตกตายหนักกว่าเก่า

"ไอ่สัด!! ทะลึ่งนะมึง"

สายตาคาดโทษตวัดมองลูกน้องคนสนิทไม่จริงจังนัก หากไม่ติดว่าขี้เกียจลุกไปเตะปากมัน มันได้ปากแตกไปแล้ว

มือหนายกแก้วขึ้นจิบไวน์แดงลงคอไปอึกใหญ่ๆ

"คุณไคโรมาแล้วครับนาย"

"อืม ให้มันเข้ามา!!"

"คุณไอด้าก็มาครับนาย"

"เออ ให้พวกมันเข้ามาไอ่สัด รายงานพร่ำเพื่อ!!!"

เพราะรู้อยู่แล้วว่าไคโรมากับไอด้า ไอ่เมฆมันจงใจกวนบาทาเขาเหลือเกิน เสือเป็นกันเองกับลูกน้องจนพวกมันแทบไม่เห็นหัว ทว่าก็มีในบางมุมที่เด็ดขาดเสียจนลูกน้องกลัวหัวหด

ไคโรนักธุรกิจลูกครึ่งไทย-อิตาลี่ เจ้าของห้างสรรพสินค้าชื่อดังทั่วไทยและต่างประเทศ เดินจกกระเป๋าเข้ามา

โดยยืนบังร่างเล็กของไอด้า เพื่อนผู้หญิงคนเดียวของกลุ่ม ไฮโซสาวก้าวขาขาวๆเข้ามานั่งตรงข้ามกันแล้วกวักมือเรียกบริกร

"รอนานไหมเสี่ย? ขอโทษทีเมื่อกี้คุยโทรศัพท์นานไปหน่อย"