บทที่ 9

ก่อนแยกย้ายกันไป ลูเซียนบอกกับโรซาเลียว่าเขาจะพาเธอกับไนเจลลัสเดินทางในวันต่อไป แต่ตอนนี้เขาต้องไปพักผ่อนเพื่อฟื้นพลังก่อน ซึ่งสาวผมแดงก็ไม่ว่าอะไรจึงปล่อยอีกฝ่ายไว้กับพี่สาวคนรอง ส่วนเธอก็พาไนเจลลัสออกมาเดินเที่ยวนอกบ้าน และตอนนี้ทั้งสองก็กำลังเดินข้ามสะพานที่มีลำธารสายเล็กไหลผ่าน เมื่อมองลงไปจะเห็นปลาหลากสีสันหน้าตาประหลาด ๆ เนื่องจากเป็นปลาสายพันธุ์ที่มีแค่เฉพาะซาตาน่าเท่านั้น

“ปลาน่ารักจัง ข้าอยากเอาไปเลี้ยงสักตัว”

“งั้นข้าจะลงไปเอามาให้”

“เดี๋ยว ๆ ข้าพูดเล่น ไม่ต้องทำอย่างนั้นก็ได้” โรซาเลียรีบห้ามคนข้าง ๆ ก่อนที่เจ้าตัวจะกระโดดลงจากสะพานแล้วไปไล่จับปลามาให้เธอตามที่พูดไว้จริง ๆ “เจ้านี่ยังไงนะ จะตามใจข้าไปถึงไหน อยากได้อะไรก็หอบมาให้ตลอด”

“ในโลกเก่า เจ้าเป็นผู้กล้าก็เลยไม่ค่อยได้ใส่ชุดสวย ๆ จะออกไปเที่ยวเล่นอย่างอิสระก็ทำไม่ได้เหมือนผู้หญิงคนอื่น แม้แต่อยากแต่งงานมีครอบครัวก็ยังเป็นปัญหา หลุดพ้นจากพวกนั้นได้ไม่นานเจ้าก็ตาย ข้าก็เลยคิดว่าถ้ามีโอกาส อะไรที่เจ้าอยากได้ ข้าจะหาให้หมด”

“ถ้าข้าอยากมีแฟนล่ะ”

“เขายืนอยู่ตรงหน้าเจ้าแล้ว”

“คราวนี้ล่ะรีบเสนอตัวเองเชียวนะ” โรซาเลียหัวเราะสดใสพลางตบบ่าคนข้าง ๆ พลันสายตาก็หันไปเห็นร้านขายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่มีนักดื่มเข้าไปใช้บริการมากมาย “ไนจี้”

“...” เจ้าของชื่อรู้สึกถึงลางไม่ดีเมื่อสาวผมแดงหันมาสบตาด้วยสีหน้าไม่น่าไว้ใจ ผู้กล้าสาวหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะกอดคอเขาแล้วชี้ไปทางร้านนั้น

“ไปกินเบียร์กันเถอะ!”

กลางดึกคืนนั้นสองคนที่หายออกไปเที่ยวข้างนอกก็กลับมาที่คฤหาสน์เบอร์นาเด็ท เรเนสซ่าถึงกับขมวดคิ้วเมื่อเห็นน้องสาวฉุดกระชากลากถูกนายน้อยแห่งซาตาน่าเข้ามาในบ้าน กลิ่นเหล้าที่โชยออกมาทำให้หญิงสาวต้องรีบยกมือปิดจมูก

“ไปกินเหล้ามาเหรอ”

“ไนจี้แค่แก้วเดียวค่ะ ส่วนข้ากินไปแปดขวด”

“...” พี่สาวคนรองถึงกับพูดไม่ออก

“ข้าขอพาไนจี้ขึ้นห้องก่อนนะคะ” โรซาเลียโบกมือให้เรเนสซ่าจากนั้นก็พาคนเมารีบไปที่ห้องตัวเอง เพราะตอนนี้ไนเจลลัสแทบจะยืนต่อไปไม่ไหวแล้ว

'ในโลกเก่าก็คออ่อน โลกนี้ก็ยังคออ่อนอีก พ่อคุณไม่หัดดื่มเหล้าบ้างหรือไง เวลามีงานสังสรรค์ เขารอดมาได้ยังไงเนี่ย' ร่างบางบ่นในใจพลางโยนอีกฝ่ายลงไปนอนแผ่บนเตียงหลังพากลับมาที่ห้องพัก แน่นอนว่าฝ่ายชายสลบเป็นตาย ในขณะที่เธอยังตาสว่างและเดินไปเดินมาเหมือนคนไม่ได้ดื่มเหล้าทั้งที่กระดกไปมากกว่าไนเจลลัสตั้งเยอะ

“นายน้อยแห่งซาตาน่าคออ่อนยังไม่หนักเท่าจอมมารคออ่อน ข้าเป็นผู้กล้าแท้ ๆ ยังคอแข็งกว่าเขาอีก รู้ถึงไหนอายถึงนั่นเชียวนะ” โรซาเลียยืนกอดอกมองคนสลบคาเตียงพลางส่ายหน้าเล็กน้อย จากนั้นก็เข้าไปจัดท่านอนตามด้วยห่มผ้าให้อย่างดี

'ถ้าไม่นับเรื่องระดับพลัง เจ้าก็แทบไม่ต่างจากเมื่อก่อนเลย ตอนนั้นเป็นแบบไหน ตอนนี้ก็ยังเป็นแบบนั้นอยู่วันยังค่ำ' สาวผมแดงส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินไปคว้าผ้าขนหนูเพื่อเข้าไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำ ในใจก็นึกถึงเรื่องในโลกเก่า เรื่องพิลึกระหว่างจอมมารกับผู้กล้าก็คงไม่พ้นเรื่องนี้

ผู้กล้าดื่มเหล้าไปหลายขวด ส่วนจอมมารหัวทิ่มตั้งแต่แก้วแรก!

ย้อนกลับไปในโลกเก่า ช่วงที่แมนไคน์ยังไม่ล่มสลาย โรซาเลียก็มักจะแอบหลบเข้าชายแดนซาตาน่าและบุกมาเล่นกับไนเจลลัสที่ปราสาทจอมมารบ่อย ๆ เมื่อสนิทกันแล้ว ฝ่ายชายก็ยอมออกไปเที่ยวข้างนอกกับฝ่ายหญิงหลังจากที่เธอพยายามชวนตลอด แต่จะดีกว่านี้ถ้าเธอไม่พาเขาไปร้านเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์!

“มาที่นี่ทำไม” จอมมารลำดับที่สิบหกถามเสียงเรียบพลางขมวดคิ้วเล็กน้อย

“กินเหล้ากันเถอะ” ผู้กล้าสาวฉีกยิ้มสดใสพลางลากอีกฝ่ายเข้าไปในร้าน “ถึงข้าจะเป็นผู้กล้า แต่ก็หัดดื่มเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์นะ เวลาไปงานสังสรรค์จะได้ไม่เดือดร้อน ในฐานะแขกเยี่ยมบ้าน เจ้าก็เลี้ยงข้าหน่อยนะ”

“แต่...” ไนเจลลัสเหมือนจะพูดอะไรสักอย่างทว่าโรซาเลียกลับไม่ทันฟังแถมยังลากเขาเข้าไปในร้านเหล้าอีกต่างหาก เนื่องจากทั้งสองสวมชุดทะมัดทะแมงและใส่เสื้อคลุมอีกทั้งมีฮู้ดคลุมศีรษะจึงไม่มีใครดูออกว่าทั้งคู่เป็นใคร

สาวผมแดงอาจจะเหมือนนักเดินทางทั่วไป แต่ชายผมสีขาวนี่สิที่เหมือนนักบวชเพราะเจ้าตัวคลุมเขาบนศีรษะรวมทั้งผมที่รวบเป็นเปียยาว เนื่องจากปีศาจน้อยใหญ่ในตอนนี้รู้กันดีว่าจอมมารมีผมสีขาวและมีตาสีแดงโกเมน ถ้าเห็นเจ้าตัวชัด ๆ เดี๋ยวก็แตกตื่นกันพอดี

“น้อง ๆ ขอเบียร์สิบขวด!”

“...” ไนเจลลัสหันมามองโรซาเลียที่ตะโกนบอกเด็กเสิร์ฟหลังหาที่นั่งในร้านได้

“ขอถั่วลิสงคั่วด้วยนะ”

“ไม่เมาเหรอ” ดื่มเยอะขนาดนั้น เขาจึงรู้สึกว่ามันเหลือเชื่อมากที่ผู้หญิงจะดื่มไปได้ขนาดนั้น

“ข้าคอแข็งอยู่แล้ว รับรองว่าหายห่วง” ผู้กล้าซะอย่าง ของแค่นี้ไม่สะเทือนเธอเลยสักนิด ซึ่งใช้เวลาไม่นาน เหล้ากับถั่วลิสงคั่วก็มาเสิร์ฟถึงโต๊ะพอดี

“...” ไนเจลลัสขมวดคิ้วขณะมองแก้วที่เลื่อนมาตรงหน้า

“นี่ของเจ้า ชนแก้วกับข้าหน่อย” สาวผมแดงรินเหล้าใส่แก้วเสร็จสรรพแถมยังยัดใส่มือเขาและชวนชนแก้ว คนที่นั่งเอ๋อก็ยกแก้วมาชนอย่างเก้ ๆ กัง ๆ

'หมอนี่ทำอย่างกับไม่เคยกิน เอ็งเป็นจอมมารไม่ใช่เหรอ เรื่องพวกนี้น่าจะคุ้นเคยดีนี่' โรซาเลียกล่าวในใจพลางขมวดคิ้ว แต่เพราะรสชาติเหล้าของซาตาน่าอร่อยกว่าที่คิด เธอจึงซัดไปหลายแก้ว ในขณะที่ไนเจลลัสยังนั่งนิ่ง สายตาเอาแต่มองเงียบ ๆ

หลังจากสาวผมแดงกระดกจนครบสิบขวดบวกกับถั่วลิสงคั่ว ปีศาจหนุ่มจึงตัดสินใจยกเหล้าแก้วนั้นเข้าปากรวดเดียว ท่าทางเหมือนคนกลั้นใจกินทำให้โรซาเลียรู้สึกแปลก ๆ ทันทีที่เขาวางแก้ว ไนเจลลัสก็หน้าทิ่มโต๊ะและสลบไปทันที

“...”

เธอเข้าใจแล้ว ที่แท้เขาก็คออ่อนนี่เอง!