บทที่ 3

ช่วงสาย ๆ สองพี่น้องก็นั่งรถม้าไปที่สนามแข่งซึ่งอยู่บนภูเขาทางทิศใต้ของเมือง เมื่อมองจากตรงนี้จะเห็นเมืองใหญ่ซึ่งมีปราสาทของจอมมารตั้งอยู่ตรงกลาง เรเนสซ่าลงจากรถม้าโดยมีคนคุ้มกันคอยจับมือ แต่โรซาเลียเลือกที่จะไม่จับเพราะเธอไม่ชิน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตอนนั่งรถม้า เมื่อก่อนเธอขี่ม้าตลอดพอเปลี่ยนที่โดยสารจึงรู้สึกแปลก ๆ

“ข้าจะนำทางคุณหนูไปจุดรายงานตัว ส่วนคุณจีเซลจะพาคุณหนูเรเนสซ่าไปนั่งรอบนอัฒจันทร์” ชายคนที่เปิดประตูรถม้าแบ่งหน้าที่แล้วเดินนำหน้าเธอไป

“แล้วเจอกันนะคะ” อดีตผู้กล้าโบกมือลาพี่สาวคนรองก่อนจะวิ่งตามไป ทางด้านคนเป็นพี่ก็โบกมือตอบทั้งที่ฝืนยิ้มเพราะไม่เต็มใจให้น้องมาประลอง

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณหนู ข้าแอบไปดูการฝึกของคุณหนูโรซาเลียมาแล้ว ฝีมือพัฒนาเร็วนะคะ อย่างกับคนมีพื้นฐานมาก่อน คุณหนูไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ”

“ก็หวังว่าจะเป็นอย่างนั้นนะคะ” เรเนสซ่าถอนหายใจยาวก่อนจะเดินเข้าไปในสนามและเลี้ยวไปตามทางที่มีคนบอกซึ่งจะขึ้นไปยังที่นั่งสำหรับผู้ชม

ตอนนี้จอมมารเอราเคียเดินทางมาถึงแล้ว ตระกูลเบอร์นาเด็ทได้รับสิทธิพิเศษให้นั่งอยู่ใกล้ ๆ เธอซึ่งสามารถมองเห็นเหตุการณ์ในสนามได้อย่างชัดเจน ดังนั้นพี่สาวคนรองของบ้านจึงมานั่งอยู่กับราชินีแห่งซาตาน่า ผู้ปกครองดินแดนชำเลืองมองแล้วพยักหน้ารับเมื่ออีกฝ่ายทำความเคารพ

“มาแล้วเหรอ”

“ค่ะ”

“หวังว่าโรซาเลียจะไม่เป็นไรนะ” เอราเคียไม่ได้ไปดูว่าหลานสาวฝึกฝนไปถึงไหนบ้างตลอดสองสัปดาห์ อย่างมากเธอก็แค่ส่งคนไปช่วยสอน เพราะงานยุ่งจึงไม่มีเวลาปลีกตัวไปเลย

“โรซาเลียต้องทำได้ค่ะ นางอยากติดตามท่านจอมมาร” เรเนสซ่าคิดว่าอาจเป็นความใฝ่ฝันที่น้องสาวไม่เคยพูดออกมาก็ได้ เธออยากเป็นเหมือนที่แม่ของเธอเคยเป็นและตอนนี้ก็ถึงเวลาพิสูจน์แล้ว

ภาพสามมิติปรากฏขึ้นเหนือสนามประลองเพื่อสุ่มผู้แข่งขันขึ้นเวทีเป็นคู่แรก โรซาเลียที่นั่งรออยู่ในจุดปล่อยตัวก็กวาดสายตาไปรอบ ๆ อย่างตื่นเต้น ปีศาจทุกตนในนี้ล้วนแต่เป็นพวกมีกล้าม หุ่นล่ำบึ้ก ถ้าไม่นับพวกนักสู้ก็จะมีอัศวินหรือทหารจากหน่วยอื่น ๆ บางส่วนที่คิดว่าตัวเองมีฝีมือและอยากประลองเพื่อไปเป็นองครักษ์พิเศษของจอมมาร

“ท่านจอมมารงามขนาดนี้ ข้าล่ะอยากใกล้ชิดท่านจัง”

“ที่ผ่านมาได้แต่มองอยู่ไกล ๆ ถ้าวันนี้มีโชค ข้าอาจได้เป็นองครักษ์พิเศษ”

'จอมมารสวยอย่างกับนางฟ้า พวกปีศาจจะไม่ชื่นชมได้ยังไง' โรซาเลียกล่าวในใจพลางใช้ผ้าสะอาดเช็ดตัวดาบ พลันเสียงเฮลั่นสนามก็ดังแว่วมาก่อนที่ชายคนหนึ่งจะวิ่งเข้ามา

“พวกเรา มิโนทอร์จะลงสนาม!”

“อะไรนะ!”

“เจ้านั่นก็มาแข่งด้วยเหรอ!”

“ถอนตัวตอนนี้ทันไหม นั่นแชมป์ห้าปีซ้อนเลยนะ”

“ใครจะโชคร้ายแข่งกับเจ้านั่นวะ”

'เจ้ามิโนทอร์อะไรนั่นคงจะเป็นตัวเก็งสินะ' หญิงสาวพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ ท่าทางอีกฝ่ายจะอยู่ที่จุดปล่อยตัวซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้าม เธอกับคนอื่น ๆ ที่นี่ก็เลยไม่เจอตัว

“ใครชื่อโรซาเลีย เบอร์นาเด็ท”

“ข้าเองค่ะ” เจ้าของชื่อเก็บดาบเข้าฝักแล้วลุกขึ้นยืน คนมาเรียกทำหน้าแปลก ๆ ซึ่งเธอก็ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไรจนกระทั่งเขาพูดออกมา

“ลงสนามได้แล้ว”

“โชคดีนะ คุณหนู” พอได้ยินสกุลของเธอ ทุกคนที่อยู่แถวนี้ก็พอจะเดาออกว่าเธอเป็นใคร ทุกคนพากันหยิบผ้าเช็ดหน้ามาโบกไล่หลังราวกับไว้อาลัยล่วงหน้าอย่างไรอย่างนั้น

อดีตผู้กล้าก้าวออกจากห้องเก็บตัวแล้วเดินไปตามเส้นทางสู่สนามประลอง ทันทีที่ออกมาข้างนอก เธอก็เห็นผู้ชมมากมายทำท่าเหมือนจะสวดส่งวิญญาณล่วงหน้า จอมมารเอราเคียและพี่สาวคนรองทำหน้าเครียดราวกับคนไม่ได้กินข้าว ปฏิกิริยาแบบนี้ ฝ่ายตรงข้ามต้องน่ากลัวมากแน่ ๆ พลันเสียงก้าวเดินสะเทือนพื้นก็ดังแว่วมาก่อนที่ปีศาจตัวสูงห้าเมตรจะปรากฏตัว ร่างกายสีแดงบึกบึนเหมือนคนเพาะกาย ศีรษะก็เป็นวัว มันพ่นลมหายใจฟืดฟาด มือข้างหนึ่งถือขวานยักษ์เอาไว้ใช้สังหารคู่ต่อสู้ ใครเห็นก็ต้องตกใจกลัวด้วยกันทั้งนั้น

“นี่มันตัวที่เราฆ่าตายตอนบุกข้ามชายแดนนี่ ชื่อมิโนทอร์เหรอ เพิ่งรู้แฮะ” เจ้าของเสียงหวานพยักหน้าเข้าใจ นัยน์ตาสีเขียวมองตัวเลขที่นับถอยหลัง หมดเวลาตอนไหน สัญญาณเริ่มการต่อสู้ก็จะเริ่มขึ้น

"...สาม สอง หนึ่ง เริ่มการประลอง!"

หลังสิ้นเสียงประกาศ มิโนทอร์ก็เหวี่ยงขวานยักษ์ส่งคลื่นลมคมกริบไปหาคู่ต่อสู้ โรซาเลียกระโดดหลบก่อนจะวิ่งไปหาเป้าหมายด้วยความเร็วที่มองไม่ทันแล้วตวัดดาบใส่ ปีศาจร้ายเหวี่ยงขวานปัดทิ้งทันควันส่งผลให้หญิงสาวปลิวไปไกลลิบ ร่างบางกลิ้งหลุน ๆ ไปหลายตลบจากนั้นก็สปริงตัวขึ้นยืนขณะสไลด์ถอยหลัง

“เจ้านี่น่ากลัวกว่าตัวที่เราเคยเจอแฮะ สู้ระยะประชิดท่าจะเสียเปรียบ” โรซาเลียวาดดาบเป็นวงกลมตามเข็มนาฬิกา วงเวทสีดำปรากฏขึ้นจำนวนนับสิบจากนั้นเธอก็ชี้ปลายดาบไปทางมิโนทอร์ สายพลังมากมายจึงพุ่งออกมา

คู่ต่อสู้วิ่งเข้าท้าชนอย่างไม่กลัวตาย มันเหวี่ยงขวานยักษ์ปัดป้องพลังโจมตีแล้วดีดตัวขึ้นฟ้า ถ้ามันทิ้งตัวลงมาตามแรงโน้มถ่วง ตำแหน่งที่ลงมาก็จะเป็นจุดที่เธอยืนอยู่พอดี ทว่าหญิงสาวกลับคลี่ยิ้มพลางชูฝ่ามือขึ้น วงเวทปรากฏขึ้นเหนือศีรษะมิโนทอร์แล้วกระสุนเวทก็พุ่งออกมาโจมตีตามด้วยเกิดระเบิดกลางอากาศส่งผลให้ปีศาจตกลงไปกระแทกพื้นจนเกิดหลุมลึก

แชมป์ประจำสนามลุกขึ้นพร้อมคำรามเสียงดังก้องเป็นการข่มขวัญ ทันใดนั้นโรซาเลียก็พุ่งมาด้วยความเร็วที่มองไม่ทันก่อนที่เธอจะใช้ปลายดาบซึ่งอัดแน่นด้วยพลังเวทกระหน่ำแทงคู่ต่อสู้ชนิดที่ไม่เปิดโอกาสให้ฝ่ายนั้นตอบโต้กลับเลย นานพอสมควรกว่าจะตั้งหลักได้ มิโนทอร์จึงเหวี่ยงขวานปัดคมดาบของหญิงสาวตามด้วยฟาดลงพื้นจนเกิดระเบิดตูมใหญ่

“โทษทีนะ เจ้าพลาด” โรซาเลียหมุนตัวหลบทันควันจากนั้นก็ตวัดดาบใส่ สร้างบาดแผลฉกรรจ์อย่างรุนแรงบนร่างของคู่ประลอง

ผู้กล้าจากโลกเก่าดีดตัวถอยออกมาก่อนจะปักดาบลงพื้น วงเวทสีดำปรากฏใต้เท้าฝ่ายตรงข้ามแล้วเกิดระเบิดตูมใหญ่ส่งผลให้มิโนทอร์เหินฟ้าชมก้อนเมฆอยู่ครู่หนึ่ง หลานสาวของจอมมารจึงสะบัดมือ ลูกบอลพลังเวทปรากฏขึ้นกลางอากาศไม่ต่ำกว่าสิบลูก พริบตานั้นก็พุ่งใส่ปีศาจหน้าวัวจนเกิดระเบิดรุนแรงยิ่งกว่าที่ผ่านมา คลื่นพลังที่ซัดออกไปทำให้บาเรียที่กางครอบสนามประลองถึงกับพังถล่มลง ไม่ต้องพูดถึงพื้นสนาม ตอนนี้กลายสภาพเป็นหลุมอุกกาบาตไปแล้ว

“พลังปีศาจควบคุมยากชะมัด ถ้าไม่ติดว่าอยู่ในซาตาน่านะ ป่านนี้เอาพลังศักดิ์สิทธิ์มาใช้แล้ว” โรซาเลียพึมพำขณะมองอาวุธในมือที่แผ่ไอพลังสีดำออกมา ขาสองข้างเดินไปข้างหน้าสิบก้าวก่อนที่มิโนทอร์จะตกลงมากระแทกพื้นตรงจุดที่เธอเคยยืนอยู่

เมื่อทุกอย่างกลับมาอยู่ในความสงบและคนทั้งสนามเห็นว่าเกิดอะไรขึ้นจากตอนแรกที่เงียบกริบก็พากันเฮลั่นจนอัฒจันทร์แทบแตกแล้วตะโกนเรียกชื่ออดีตผู้กล้า

“โรซาเลีย! โรซาเลีย! โรซาเลีย!”

“ไหนมีใครจะสู้อีกไหม ข้าพร้อมลุยยกสอง!” หญิงสาวตะโกนพลางยกดาบพาดบ่า เนื่องจากบริเวณนี้มีเวทขยายเสียงอยู่แล้ว แน่นอนว่าผู้เข้าแข่งขันที่รออยู่ย่อมได้ยินหมด

"เมื่อสักครู่เราได้รับรายงานว่าผู้เข้าแข่งขันทุกคนขอถอนตัวหมดด้วยเหตุผลที่ว่าไม่อยากโดนเวทระเบิดของคุณหนูโรซาเลีย..."

“ชิ่งหนีอย่างนี้ก็ได้เหรอ!” เธอไม่เข้าใจว่าพวกนั้นกลัวอะไร แค่เธอยังคุมพลังปีศาจไม่คล่องเลยเผลอใช้เวทระเบิดถล่มทลายไปหน่อย แล้วทำไมจะต้องหนีกันด้วย

"ถึงอย่างนั้นคุณหนูโรซาเลียก็เป็นผู้ชนะนะครับ"

“ก็ได้ ๆ ข้ายอมรับผลการตัดสิน” เธอโบกมือเป็นเชิงว่าขี้เกียจคุยกับคนประกาศ เจ้าของเสียงหวานเก็บดาบเข้าฝักตามด้วยสะบัดผมสวย ๆ และเดินกลับเข้าไปในอุโมงค์ทางเดินใต้อัฒจันทร์

“กรี๊ด!!!”

“ท่านโรซาเลีย!”

“สวยค่ะ คุณพี่!”

'เดี๋ยว ๆ ข้าแค่สะบัดผมแล้วเดินหยิ่ง ๆ ออกจากสนามเองนะ พวกนางวี้ดว้ายอะไรกัน' โรซาเลียถึงกับเหงื่อตกหลังจากได้ยินเสียงร้องของสาว ๆ ราวกับเจอผู้ชายหล่อ ๆ ในดวงใจ

ผู้หญิงชาวปีศาจนี่ก็แปลกจริง!