เสือซุ่ม

ผ่านไป 20 นาทีทั้งสามก็ได้ลงมาจากเขาระหว่างทางลงมาเก่งก็ขอเดินเก็บพวกสมุนไพรต่างๆเพื่อไปเเลกในร้านเวทมนตร์ในเมือง

''เฮ้ย...ล่าสุดมันอยู่แถวนี้ไม่ใช่เหรอวะ!!''

''ครับ...มันหายไปไหนกันผมไม่ทราบจริงๆครับ!'' ชายร่างกำยำที่ถูกเทพจัดการในกิลด์นักผจญภัยกำลังหาตัวเทพอยู่

''เห้อ...ท่านจอมพลผมกับเก่งขอเเยกตรงนี้นะครับ'' เทพดูเหมือนว่าตนจะเริ่มมีปัญหากับผู้เล่นทั่วไปซะแล้วจึงขอเเยกตัวไปก่อน

''จริงๆให้ข้าจัดการให้ก็ได้'' จอมพลไกอัสกล่าวจบก็เอามือจับฝักดาบที่หลังตนทันที

''เดี๋ยวเรื่องมันจะยิ่งวุ่นวายครับ...พวกผมขอตัวก่อนดีกว่า'' เทพกอดคอเพื่อนสนิทของตนเเล้วใช้ความเร็วพาตนและเพื่อนตนอ้อมไปทางอื่นเพื่อเข้าเมือง

''เข้าเมืองล่ะ...ออฟไลน์ได้'' เทพกล่าวจบก็เปิดกระเป๋ามิติของตนทันที

''แล้วมึงไม่ออกเกม?'' เก่งกล่าวถามเพื่อนสนิทของตนก่อนจะเปิดเมนูเพื่อกดออกเกม

''กูว่าจะเอาไอเท็มที่ดร็อปจากพวกมอนส์เตอร์ไปขายซะหน่อย...มันรกคลัง'' เทพเลื่อนไอเท็มที่ดร็อปมาให้เก่งดู

''เออ...กูก็มีเหมือนกัน'' เก่งปิดเมนูออกเกมแล้วเปิดกระเป๋ามิติเเทน

''ถ้าอย่างนั้นไปขายกันเถอะจะได้ออกเกมไปเตรียมตัวเรียน'' เทพกล่าวจบก็ปิดหน้าต่างกระเป๋ามิติของตนเเล้วเดินนำไปที่ร้านรับซื้อของดร็อปมอนส์เตอร์

ร้านที่รับซื้อของดร็อปจากมอนส์เตอร์จะอยู่ในซอกตึกซึ่งเป็นร้านของนักเวทย์คนหนึ่งในอดีตที่เทพรู้จักเพราะตนได้มาทำการขายไอเท็มดร็อปอยู่หลายครั้งเเละตนก็เป็นคนเเรกที่รู้จักที่นี่ในเมืองนี้ด้วยความบังเอิญ

''ทำไมมาขายที่นี่ว่ะ'' เก่งถามเพื่อนของตนเมื่อถึงหน้าร้าน

''ที่กิลด์มันขายได้ราคาน้อย...ที่นี่เขาให้ราคามากกว่า'' เทพกล่าวจบก็เปิดประตูเดินเข้าไปในร้าน

''สวัสดี...มีอะไรให้ช่วยหรือไม่'' เทพเปิดประตูเดินเข้ามาในร้านก็พบกับชายเเก่คนหนึ่งที่ยืนอยู่ตรงเคาน์เตอร์

''เรามาขายของที่ดร็อปจากมอนส์เตอร์รวมทั้งส่วนต่างๆของร่างกายพวกมัน'' เทพกล่าวจบก็เรียกของตัวอย่างออกมาจากกระเป๋ามิติทันที

''อืม...ตาเสือป่า...เขี้ยวหมาป่า...อุ้งตีนหมี...เยอะจริงๆ'' ชายเเก่กล่าวสิ่งที่เทพเรียกออกมาไม่หมด

''ผมมีเยอะมากๆ...ไม่ทราบว่าจะให้ใส่ที่ไหน'' เทพกล่าวเเล้วหันไปมองลังไม้จำนวนมากที่อยู่ส่วนมืดของร้าน

''ใส่ในนั้นได้...'' ชายแก่กล่าวจบก็เดินไปหยิบลังเพื่อมาให้นักผจญภัยสองคนใส่ไอเท็มดร็อปมอนส์ลงไปในลังนี้

''ผมช่วยครับ'' เทพกล่าวจบเก่งก็ไปช่วยยกลังด้วย

''ดี...ดี...พวกเจ้าเป็นนักผจญภัยที่ดี'' ชายแก่กล่าวจบก็บอกให้ใส่ไอเท็มที่จะขายลงไป

''ยี่สิบลังใหญ่...น่าจะพอนะ'' เทพกล่าวจบก็เริ่มเรียกพวกไอเท็มที่จะขายออกมาใส่ลังทันที

ผ่านไป 10 นาที ทั้งคู่ก็ใส่ไอเท็มดร็อปไปจนหมด

''พวกเจ้าไปทำอะไรมากันเเน่...ทำไมมีเยอะขนาดนี้'' ชายแก่ตะลึงกับจำนวนที่เด็กพวกนี้จะขายของให้กับตน

''ก็ล่าพวกมันด้วยทุกสิ่งที่มีเเหละครับ'' เทพยักไหล่เล็กน้อย

''อืม...นี่เงิน'' ชายเเก่หยิบถุงเหรียญ T ห้าถุงยื่นให้กับเทพส่วนเก่งได้ไปเเค่ 3 ถุง

[ท่านได้รับถุงเหรียญ T ห้าถุงท่านต้องการเเปลงเป็นตัวเลขหรือไม่]

''เปลี่ยนแปลง'' เทพกล่าวกับเสียงในหัว

[ท่านได้รับเงิน T จำนวน 2,500 T]

''ถ้าอย่างนั้นพวกผมขอตัวก่อน...ไว้ถ้ามีไอเท็มดีๆจะมาขายใหม่'' เทพกล่าวจบก็เปิดประตูเดินออกจากร้านไป

''กูว่าจำนวนมันเยอะมากเลยนะ...เเต่'' เก่งถอนหายใจยาว

''ธรรมดา...ถึงเวลาล่ะเจอกันที่โรงเรียน'' เทพมายืนที่หน้าซอกตึกเเล้วเปิดเมนูเพื่อกดออกเกม

''เออๆ...เจอกันๆ'' เก่งก็เปิดเมนูเพื่อกดออกเกมเช่นกัน

''อ่า'' เทพตื่นขึ้นมาในเครื่องเล่นเกมก็ทำการเปิดฝาเครื่องออกเเล้วนั่งบิดขี้เกียจก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นยืน

''ตีเท่าไหร่เเล้ววะ'' เทพกล่าวด้วยสำเนียงใต้เเล้วเงยหน้าไปมองนาฬิกาบนผนังห้อง

''ตีห้าครึ่ง...อืม'' เทพบิดขี้เกียจเเล้วมือถือขึ้นมาโทรกลุ่มกับพวกถงเวยและเหวิน

''Hi'' ทั้งสองเพื่อชาวจีนกล่าวทักเทพ

[คุยกันเป็นภาษาจีนนะครับ]

''ฉันคิดว่าจะสร้างกิลด์ตอนเลเวลยี่สิบ...เพราะมีเหตุจำเป็น'' เทพกล่าวจบเหวินก็กล่าวต่อทันที

''ถ้าอย่างนั้น...ฉันกับถงเวยจะไปอยู่กิลด์ของบริษัทเกมกันก่อนนะ...รอพวกเราเลเวลสี่สิบห้ารวมเซิฟทั่วโลกเราค่อยย้ายไปกิลด์นาย'' เหวินกล่าวอย่างละเอียดเพื่อไม่ให้เพื่อนเข้าใจผิด

''ตามนั้น...เเล้วพวกนายเลเวลเท่าไรกันล่ะ'' เทพต้องการรู้สภาพทั้งสอง

''เพิ่งจะเลเวลเจ็ดเมื่อกี้'' ถงเวยเป็นคนตอบ

''พวกนายเล่นอยู่ใช่ไหม?'' เทพกล่าวถามตรงๆ

''ใช่...เเล้วนายล่ะเลเวลอะไร?'' เหวินถามเทพกลับ

''เลเวล...สิบสี่'' เทพกล่าวจบทั้งสองก็ ''ห้ะ'' ทันที

''บ้าน่า...ฉันได้ข่าวว่าผู้เล่นที่เลเวลสูงสุดในเกมตอนนี้เพิ่งจะขึ้นเลเวลเก้าเอง'' เหวินกล่าวด้วยความตกใจ

''ฉันมีทริค...ว่าเเต่พวกนายอยู่เมืองไหน?'' เทพกล่าวถามเพราะตนต้องการบอกทริคทั้งสอง

''ก็...เมืองเอเด็นหน่ะ'' ถงเวยตอบจบเหวินก็ถามทันทีว่าทริคอะไร?

''เมืองเดียวกัน...คุยกันง่ายหน่อย'' เทพอธิบายทริคที่ใช้ธรรมชาติจัดการมอนส์เตอร์ของตนและยังกล่าวว่าทำไมถึงต้องใช้ทริคนี้อีกด้วย

''อย่างนี้นี่เอง...เดี๋ยวเราจะไปลองทำดูเพราะพวกเราก็ต้องเรียนเหมือนกัน'' เหวินที่เป็นทนายของบริษัทเกมที่ตนเล่นอยู่กล่าวประโยคนี้ออกมาทำเอาเทพยิ้มเเห้ง

''สู้ๆเข้าล่ะ'' เทพกล่าวจบถงเวยกับเหวินก็บบอกลาเทพและตัดสายไปเพื่อลองทริคที่เทพบอก

''พวกเขาเวลไวกันดีนะ...ฉันคิดว่าหลังจากกลับจากฟิตเนสพอเข้าเกมไปจะมีคนเลเวลสิบกันหลายคนเเล้วล่ะ'' เทพกำลังคิดถึงแผนเก็บเลเวลแผนต่อไป

''เเต่ตอนนี้ฉันควรจะไปอาบน้ำและหาอะไรกิน'' เทพลูบท้องของตนด้วยความหิว

เวลาผ่านไปปจนถึงเวลา 7 โมงเช้า

''เฮีย...ตื่นเร็วจัง'' ฟ้าใส่ชุดนักเรียนเดินลงบันไดมาจากชั้นสอง

''เล่นเกมเป็นไงบ้าง'' เทพเงยหน้าจากไอเเพทมามองน้องสาวของตน

''ฟ้าเพิ่งจะเลเวล 5 เอง'' ฟ้าบิดขี้เกียจเเล้วเดินมานั่งที่ของตน ''เฮียไม่มากินหรอ?''

''เฮียกินไปเเล้ว'' เทพกล่าวจบก็นั่งอ่านข่าวเกี่ยวกับเกมในไอเเพทต่อเพื่อดูว่ามีอะไรเปลี่ยนเเปลงไปบ้าง

''ว่าเเต่ฟ้าไปลงเมืองไหนอะ?'' เทพปิดไอเเพทเเล้วนั่งเอนหลังถามน้องสาวของตน

''เมือง...โซระ'' ฟ้าตอบพี่ชายของตนอย่างอายๆ

''เมืองระดับหนึ่ง'' เทพกล่าวจบก็หัวเราะคิกคิกไปทำให้น้องสาวของตนหมั่นใส้

''เเล้วเฮียล่ะเวลอะไรเเล้วหืม...อยากทำเก่งไปเมืองยากสุดไม่ใช่หรอ?'' ฟ้าทำท่ามองบน

''ถ้าเฮียบอกไป...เธอต้องไม่เชื่อแน่'' เทพยักไหล่เเล้วเดินไปหยิบแก้วน้ำเพื่อดื่มเเก้คอเเห้งเพราะเมื่อวานเทพแทบไม่ได้กินอะไรเลยได้กินเพียงเเค่มื้อเช้า

''เลเวลไม่ถึงห้าละสิท่า'' ฟ้าหัวเราะดังกว่าที่เทพหัวเราะตอน

''เอ้อ...เดี๋ยวเฮียจะสร้างกิลด์ตอนเลเวลยี่สิบนะ'' เทพกล่าวไปเรื่องอื่น

''พอดีมีเหตุจำเป็นบางอย่าง...เเต่ฟ้าเลเวลยี่สิบห้าค่อยมาเข้ากิลด์เฮียนะ'' เทพยังคงต้องทดสอบเพื่อนๆของฟ้า

''ก็ได้'' ฟ้ากล่าวจบก็เริ่มตั้งใจกินมื้อเช้าต่อเพื่อจะได้ไปโรงเรียนเร็วๆ

ณ โรงเรียนภูเก็ต(ระดับชั้นมัธยม)

''อ่า...นี่ครับ'' เทพยื่นเหรียญสิบให้ป้าที่เก็บตังค์ลานจอดรถ

''ไม่เจอนานเลยลูก'' ป้าที่เก็บตังค์ทักเทพ

''ครับ...ฮ่าๆ'' เทพหัวเราะเล็กน้อยก่อนจะเดินไปเข้าประตูโรงเรียน

เมื่อเทพกับฟ้าเดินเข้าไปในโรงเรียนเรื่อยๆไปถึงหน้าตึกม.ปลายก็พบกับเพื่อนๆฟ้าที่นั่งอยู่ตรงมาหินใต้ต้นไม้ ''ฟ้ามาเเล้วเหรอ''

''พี่เทพสวัสดีค่ะ'' เพื่อนๆของฟ้าทักทายเทพ

''หวัดดีๆ'' เทพยิ้มหลังทักทายกลับ

'มึงว่าพี่เทพหล่อขึ้นปะ'

'เออ...ดูเเน่นขึ้นด้วย'

'งื้อ...ผิวพี่เขาใสขึ้นเยอะเลย' เพื่อนๆของฟ้าหลังทักทายเทพเสร็จก็นั่งซุบซิบกันเกี่ยวกับร่างกายของเทพ

''พี่นั่งด้วยนะ...'' เทพกล่าวจบก็นั่งเก้าอี้ม้าหินอ่อนข้างน้องสาวของตน

''เฮีย...ไม่ไปนั่งกับเพื่อนเหรอ?'' ฟ้าถามหันไปถามพี่ชายของตน

''หรือว่าแอบชอบเพื่อนฟ้า?'' ฟ้าทำสายตาเจ้าเล่ห์

''ป่าว'' เทพตอบกลับเเล้วมองดูเพื่อนของฟ้าที่กำลังหน้าเเดงและเอามือปิดหน้าปิดปากตนเองกันอยู่

''ว่าเเต่เฮียรับรางวัลวันไหนอ่ะ?'' ฟ้าถามถึงเรื่องถ้วยรางวัลเเข่งขันระดับภาคของเทพ

''เฮียก็ไม่รู้เหมือนกัน...เขาจะมอบวันไหนก็เเล้วเเต่เขาเถอะ'' เทพยักไหล่จริงๆตนต้องการเเค่รูปตอนรับรางวัลที่งานเเข่งก็พอเเล้วที่มารับกับผู้อำนวยการโรงเรียนอีกทีเพราะโรงเรียนต้องการสร้างชื่อให้เฉยๆ

''ว่าเเต่เหลือเชื่อเลยนะเฮียเนี่ย...'' ฟ้าทำหน้าเหลือเชื่อ

''ฟ้าจะได้รู้ไงว่าเฮียของฟ้าไม่ได้ไร้ความสามารถ'' เทพยักคิ้วข้างเดียวโชว์

''ชิ'' ฟ้าหันหน้าหนี

''ติ้ง...ต๋อง...นักเรียนทุกคนเข้าเเถวในสนามหญ้าครับ'' เสียงประกาศจากครูฝ่ายประชาสัมพันธ์

''ป่ะ...'' ฟ้าลุกขึ้นชวนเพื่อนๆของตนไปเข้าเเถว

เมื่อเพื่อนๆตนลุกขึ้นเเต่พี่ชายของตนไม่ลุกก็ทำหน้าสงสัย ''ไปกันก่อนเลย...แดดร้อน'' เทพกล่าวจบก็นั่งฟุบโต๊ะรอตอนเคารพธงชาติเสร็จค่อยเข้า

''............... .....................หืม...เอ้าเชี่ยเขาร้องเพลงกันเสร็จเเล้ว!!'' เทพลุกขึ้นจากเก้าอี้หินอ่อนเเล้วค่อยๆเดินไปเข้าแถว

''เมื่อวานก็นอนไปทั้งวันทั้งคืนเเล้วนะทำไมยังหลับลงได้อีกวะเนี่ย!!'' เทพหลบอยู่หลังต้นไม้

''ตายเเน่กูตายเเน่ๆ'' เทพมองดูคุณครูฝ่ายกิจการที่เฝ้าประตูทางเข้าสนามหญ้าเเล้วถอนหายใจยาว

''มอบเถอะ...'' เทพยืดตัวเดินไปมอบอย่างลูกผู้ชาย

''เธอ!!...นักเรียนทำไมไม่ไปเข้าแถวมาสายใช่ไหมมานี่เลย!!'' ครูฝ่ายกิจการเมื่อเห็นเทพเดินออกมาจากหลังต้นไม้ก็เรียกตัวทันทีทำให้นักเรียนหลายคนหันมองตาม

''ไอ้เทพมาวันเเรกก็เล่นซะล่ะ''

''ฮ่าๆเเทนที่มันจะค่อยมาหลังเข้าแถวเสร็จ'' เพื่อนเทพหลายคนมองดูเทพเเล้วหัวเราะ

'เออวะ...ทำไมไม่มาหลังเข้าเเถวเสร็จวะ'

''เเม่งตื่นเต้นทีไรลืมทุกที'' เทพกูมขมับตนเองระหว่างเดินไปมอบเพราะหนีตอนนี้ก็ไม่ทันเเล้ว

''ครูจะไม่ถามเหตุผลทำไมถึงมาสาย...วิดพื้นห้าสิบครั้ง!!'' ครูฝ่ายกิจการกล่าวจบเทพก็เริ่มทำทันที

''...47...48...49...50'' เทพวิดพื้นจบก็ลุกขึ้นยืนตรงทันที

'ทำไมมันทำคล่องจังฟะ' ครูฝ่ายกิจการเริ่มสังเกตกล้ามเนื้อแขนของเทพ

'โห...กล้ามเนื้อนั่น...บ่งบอกว่าฝึกมาอย่างดี' ครูฝ่ายกิจการสังเกตกล้ามเนื้อหน้าแขนของเทพที่ขึ้นมาเป็นปล้องอยู่

''วิดพื้นเสร็จเเล้วไปเก็บขยะมาสิบชิ้นเเล้วเอามาให้ครูดู'' ครูฝ่ายกิจการสั่งเทพต่อเนื่อง

เทพก็วิ่งตามเก็บขยะที่อยู่บริเวณนั่นด้วยความว่องไวเสร็จก็เอาไปให้ครูดูเเล้วก็ทิ้งลงถังขยะ

''เธอนี่นะ...ม.6เเล้วยังมาสายอีกเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีซะจริงๆ'' ครูฝ่ายกิจการบ่นเสียงดังให้เพื่อนๆและรุ่นน้องได้ยิน

''หาที่เรียนได้ยังก็ไม่รู้...ไม่มีความรับผิดชอบเอาซะเลย''

''โน่นเห็นไหม...เขารับรางวัลกันเขาไปเเข่งที่ไหนกันมา''

''เธอทำให้ครูผิดหวัง'' ครูฝ่ายกิจการปั้นหน้าโหด

''...และคนสุดท้ายครับคนนี้ได้ทำชื่อเสียงเรื่องเทคโนโลยีให้กับโรงเรียนเรามากในการเเข่งเมื่ออาทิตย์ที่เเล้ว''

''นักเรียนคนนี้... เขาเเข่งเดี่ยวคอมพิวเตอร์ชนะระดับจังหวัดไปถึงระดับภาคได้ถ้วยแชมป์มาด้วย...เเถมยังเเข่งทุกรายการที่เกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ซะอีก'' คุณครูท็อปกล่าวออกไมค์ด้วยความาภาคภูมิใจ

''เห็นไหม...ถ้าเธอทำอย่างนี้ได้เป็นครูคนไหนก็ภูมิใจแถมยังทำชื่อเสียงให้โรงเรียนอีกด้วย''

''เฮ้อ...ไม่ไหวจริงๆนักเรียนเดี๋ยวนี้'' ครูฝ่ายกิจการยังคงบ่นต่อ

''เขาอยู่ในระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ห้องศิลภาษา นายเทพบุตร ธาดาพัฒนโภคิน'' ครูท็อปประกาศชื่อเทพออกมา

''ขึ้นมารับเกียรติบัตรและทุนการศึกษาบนหน้าเสาธงด้วยครับ'' ครูท็อปมองมาที่เเถวของม.6เพื่อมองหาเทพ

''ม.6 เพื่อนมาไหมลูก'' ครูท็อปกล่าวถามออกไมค์

''มาครับ!!'' เทพตะโกนไปหน้าเสาธง

''ห้ะ!?'' ครูฝ่ายกิจการหันมามองเทพทันที

''ครูครับผมไปรับรางวัลได้ไหม?'' เทพหันมาถามครูฝ่ายกิจการที่ยืนตรงหน้าตน

''อะ...เอ่อ...ไปสิ'' ครูฝ่ายกิจการกำลังตกใจอยู่

''เทพ...มึงเอาจริงดิ''

''เฮ้ย...มึงเนี่ยนะ'' ระหว่างเทพเดินผ่านเพื่อนๆไปก็เพื่อนๆก็ถามเทพกันหลายคนเเต่เทพไม่ได้ตอบเเค่พยักหน้าเเล้วเดินต่อไป

''นะครับ...นายเทพได้ลงเเข่งทั้งการตอบคำถาม เเข่งประกอบคอม เเข่งตัดต่อ เเข่งเขียนโปรเเกรมเเละลงประกวดโมเดลด้วยครับ'' ครูท็อปกอดคอศิษย์ของตนด้วยความภูมิใจ

ระหว่างนั้นทั้งโรงเรียนก็เงียบสงบจ้องมองมาที่เทพที่อยู่หน้าเสาธง ผู้ชายคนนี้เนี่ยนะ? เเข่งเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ชนะทุกรายการแถมยังเป็นระดับภาคอีกด้วย

''และทุนการศึกษาหนึ่งหมื่นห้าพันบาทครับ'' มีป้ายใหญ่โตที่เขียนชื่อโรงเรียนไว้ข้างบนและตัวเลขทุนการศึกษาไว้ข้างล่างเพื่อให้เห็นว่าโรงเรียนเป็นคนมอบให้ เทพได้รับทั้งทุนและเกียรติบัตรจากผู้อำนวยการบนหน้าเสาธงและถ่ายรูปตอนมอบไว้ด้วย

''สิบเอ็ดรายการเลยหรอ''

''เเข่งไปได้ยังไงปวดหัวตายกันพอดี''

''นายเทพมีอะไรจะพูดไหม...'' ครูท็อปกล่าวเเล้วพยักหน้าให้เทพครั้งนึงเนื่องจากครูท็อปต้องการให้เทพกล่าวอะไรดีๆให้เพื่อนๆและรุ่นน้องฟัง

''ครับ...จริงๆเมื่อกี้ผมไม่ได้มาสายนะครับพอดีเผลอหลับไปที่ม้าหินหน้าอาคารม...ปลายหน่ะครับ'' เทพกล่าวเเล้วหันไปมองครูฝ่ายกิจการ

''เเล้วก็เกียรติบัตรเเค่นี้พอจะทำให้ครูพอใจได้ไหมครับ'' เทพชูเกียรติบัตรสิบเอ็ดใบขึ้นเเล้วยังคงมองครูฝ่ายกิจการที่บ่นตนจนเเกเดินหนีเข้าตึกไป

'ทำเป็นไม่ฟังเหตุผล... เป็นเข้มเหรอ?' เทพมองดูครูที่บ่นตนเดินหายไปในตึก

''อ่าครับ...ที่ผมไปเเข่งเเล้วชนะมา...อยากจะบอกทุกคนว่ามันไม่ยากครับเเค่ต้องเรียนรู้และฝึกฝนบ่อยๆเท่านั้นเองครับ''

''ที่สำคัญ...อย่ายอมแพ้ครับ'' เทพยิ้มอย่างภูมิใจเเล้วกล่าวต่อ

''ทุกคนสามารถทำได้ครับ...ขอเเค่มีสามสิ่งที่ผมกล่าวไป'' เทพกล่าวจบก็ยื่นไมค์ให้ครูท็อปทันทีเพราะตนไม่ชอบพูดเยอะ

''ก็ตามที่นายเทพบอกไปนั่นเเหละครับ...สามสิ่งที่เขากล่าวไปไม่ใช่กับคอมพิวเตอร์อย่างเดียวเเต่สามารถใช้ได้กับทุกอย่าง'' ครูท็อปพยายามกล่าวเสริม

''พี่คนนี้พอร์ตเเน่นแน่ๆ''

''ใช่...เขาไปเเข่งมาขนาดนั้นรับรองว่าติดรอบพอร์ตชัวร์''

''มหาลัยไหนก็รับเเล้วเเหละแบบนี้'' ทั้งรุ่นเพื่อนเเละน้องๆเริ่มอยากจะรู้ว่าเทพจะไปเข้ามหาลัยไหนคงจะเป็นมหาลัยที่มีชื่อเสียงเเน่ๆ

ผ่านไปสักพักการเข้าแถวในสนามก็จบลงส่วนเทพก็เดินไปรอบริเวณที่เพื่อนๆในห้องที่จะมาอยู่กันหลังเลิกแถว

''เทพเธอเก่งจังเลย''

''อย่างนี้วิชาคอมเธอได้เกรดสี่เเน่''

''ว่าเเต่ทำไมเมื่อก่อนไม่เเสดงความสามารถออกมาล่ะ?'' สาวๆในห้องของเทพเดินมารุมถามเทพ

''ไอเทพมึงเเม่งเสือซุ่มเหรอวะ''

''เออซุ่มเงียบมาตั้งนานมาเปิดเผยเอาม.6'' เพื่อนผู้ชายในห้องเดินเข้ามาคุยกับเทพ