นับดาว

''ว่าเเต่มึงดูแมนขึ้นนะ'' เพื่อนผู้ชายหลายคนถอยออกมาสังเกตร่างกายเทพ

''เเล้วเมื่อก่อนกูไม่เเมนอ้อ?'' เทพตอบกลับเเล้วหยิบใบตารางเรียนที่หัวหน้าห้องเดินมาแจกหนึ่งใบ

''โอ้...เซ็งฉิบอังกฤษคาบเเรก''

''ก็ห้องศิลภาษานี่'' หัวหน้าห้องตอบกลับเพื่อนของเทพ

''พูดไปนั่น...สุดท้ายเราก็ได้กันเเค่ภาษาไทยกับอังกฤษครึ่งๆกลางๆ'' เก่งเดินมาหยิบตารางเรียนจากหัวหน้าห้องหลังจากไปซื้อนมกล่องมากิน

''มึงได้ญี่ปุนด้วยไอ้เก่ง'' เพื่อนผู้ชายคนนึงเดินมากอดคอเก่ง

''ก็คนมันขยัน'' เก่งตอบกลับแบบกวนๆ

''ว่าเเต่พวกมึงเล่น Tale Of New World ด้วยปะ?'' เทพถามเพื่อนๆในห้องให้เเน่ใจ

''เล่นดิเลเวลหกละ''

''มึงเวลหกคนเดียวรึป่าวไอบอส'' เพื่อนอีกคนแกล้งผลักไหล่บอส

''ว่าเเต่ทำไมมึงไม่ชวนกูกับไอเก่งเล่นอะ'' เทพถามบอสไปตรงๆ

''พวกมึงสายเกม...ไม่พลาดอยู่เเล้ว'' บอสตอบกลับแบบปกติ

''หมายถึง...ทำไมไม่ชวนไปเล่นด้วยกัน?'' เทพกล่าวให้ชัดขึ้นกว่าเดิม

''ก็ดูชื่อพวกมึงดิ...ไปเกมไหนมีเรื่องทุกเกม'' บอสส่ายหัวเเล้วเริ่มไล่ชื่อที่เก่งและเทพใช้

''เนี่ย...เก่งสุดในเกม...เก่งกว่าทุกคน...เทพจุติ...เทพไร้พ่าย'' บอสยกตัวอย่างชื่อที่ทั้งสองใช้

''เเล้วเกมนี้มันให้เห็นหน้าตาจริงๆด้วยไง...กู...ไม่อยากโดนไล่กระทืบนะ'' บอสทำหน้าเซ็งๆ

''อืม...กูจะสร้างกิลด์'' เทพกล่าวจบก็เดินตามพวกผู้หญิงใรห้องไปเพื่อเรียนคาบเเรก

''ส่วนกูก็จะอยู่กิลด์เดียวกับมัน...อย่างแน่นอน'' เก่งกล่าวจบก็หยิบกระเป๋าเดินตามเทพไป ทำให้พวกบอสเเละเพื่อนผู้ชายคนอื่นๆยืนติดสตั้นกันไปหลายวิ...พวกมันต้องการอะไร?

''เทพเมื่อวานเจ๋งมาก...วันเเรกคนอื่นเขาเวลหกเวลเจ็ดกัน...ส่วนเราไปเวลสิบสี่ล่ะ'' เก่งเดินมากล่าวกับเทพ

''อย่าเพิ่งดีใจไป...เราต้องเรียนเเต่พวกเขาบางคนไม่ต้อง...ฉันคิดว่าพอเข้าเกมไปก็คงมีคนไล่ตามเราทันอย่างแน่นอน'' เทพคิดถึงสิ่งที่เหวินกล่าวว่ามีคนเลเวลเก้าเเล้ว

''ว่าเเต่มึงจะให้ไกอัสมาคุ้มครองเราใช่ปะ'' เก่งกล่าวเมื่อคิดถึงสิ่งที่เทพบอกว่าจะให้งานกับจอมพลไกอัส

''เกือบถูก...รอดูละกัน'' เทพกล่าวให้เก่งหยุดคิด

หลังโรงเรียนเลิกเทพก็ได้เดินไปหลังโรงเรียนเพื่อเอารถขับกลับบ้านซึ่งในโรงเรียนช่วงเช้าถึงช่วงบ่ายระหว่างเปลี่ยนห้องเรียนก็มีทั้งรุ่นน้องเเละเพื่อนมาเเสดงความยินดีให้กับเทพที่เเข่งชนะส่วนเทพก็ยิ้มเเล้วก็ขอบคุณกันไป

''จริงๆกูมีวิธีที่ไม่ต้องเรียนนะ'' ระหว่างเดินไปที่จอดรถหลังโรงเรียนเทพก็กล่าวกับเพื่อนสนิทของตน

เก่งหันดังขวับทันที ''ยังไงวะ''

''หามหาลัยให้ได้ก็พอ...ส่วนเรื่องอื่น... '' เทพยิ้มมุมปากถึงแผนที่ตนเพิ่งจะคิดได้

'เเต่เเผนนี้ไม่แน่อาจจะไม่สำเร็จ' เทพคิดถึงเปอเซนต์ที่จะทำแผนนี้สำเร็จคือห้าสิบต่อห้าสิบ

''ไว้จะลองดู'' เก่งกล่าวด้วยความจริงจัง

''ถ้าอย่างนั้นเจอกันในเกมเว้ย'' เทพกล่าวจบก็เดินเข้าไปที่จอดรถส่วนเก่งต้องเดินไปต่อเพราะว่าไม่มีเงินจ่ายค่าจอดรถมันฟุ่มเฟือยเกินไปและเก่งก็มีเเต่จักรยานด้วย

''เฮียอย่าช้าจิ...เพื่อนรอฟ้าอยู่ในเกมล่ะ!!'' ฟ้าที่เห็นพี่ชายของตนเดินเข้ามาในลานจอดรถก็ตะโกนเรียกทันทีทำให้หลายคนมองมาที่สองพี่น้องคู่นี้เเล้วยิ้มให้ด้วยความน่ารักของทั้งคู่

'เขาเรียกกันน่ารักอะ'

'ใช่ๆพี่น้องคู่นี้น่ารักมากๆ'

'ฉันอยากจิ้นทั้งคู่เลยอ่ะ'

'บ้าบอ...ฉันจิ้นไปเเล้ว' สาวๆที่อยู่ที่ลานจอดรถคุยกันเรื่องเทพและฟ้า

''จ้าๆ'' เทพรีบเดินให้เร็วกว่าเดิม

เทพได้ไปส่งน้องสาวที่บ้านส่วนตนเปลี่ยนเเค่รองเท้าเเล้วไปฟิตเนสต่อทันทีหลังจากฟิตเนสกลับมาก็หกโมงพอดีซึ่งเทพได้นัดกับเก่งไว้ตอนหนึ่งทุ่มเพราะตนต้องมีเวลาให้ครอบครัวบ้าง

''เอ้อ...ยัยฟ้านี่ติดเกมงอมเเงมเลยนะ...ไม่ยอมมากินข้าวพร้อมหน้ากัน'' เเม่ของเทพกล่าวระหว่างที่กินข้าว

''ครับพอดีช่วงเกมเปิดใหม่ก็อย่างนี้เเหละ...ต้องขยันกันหน่อย'' เทพกล่าวไปด้วยกินข้าวไปด้วย

''ถ้ายังไงก็ช่วยดูน้องด้วยนะลูก...อย่าให้น้องเสียการเรียน'' เเม่ของเทพเตือนเทพให้ดูน้อง

''ครับ'' เทพรับปากเเล้วยิ้มให้กับเเม่

''เเล้วลูกได้ที่เรียนละยังละนั่น'' พ่อของเทพเงยหน้าจากจานข้าวมามองเทพ

''ผมรอเวลามหาลัยเปิดรอบยื่นพอร์ตอยู่ครับ'' เทพมองพ่อของตนที่ห่วงใยตน

''จังหวัดไหนล่ะลูก'' พ่อของเทพถามต่อ

''กรุงเทพครับ'' จริงๆเเล้วเทพก็อยากอยู่ที่ภูเก็ตเพื่อช่วยพ่อดูบริษัทเเต่ว่าเทพมีแผนในเรื่องนี้อยู่เเล้ว

''เอาเถอะ...ลูกเรียนจบค่อยมารับช่วงต่อก็ได้'' พ่อของเทพกล่าวจบก็นั่งกินข่าวต่อไป

หลังจากกินข้าวเสร็จเทพก็ขึ้นมาบนห้องของตนเพื่อเข้าไปเก็บเลเวลต่อ

''เหลืออีก 22 ชั่วโมงในเกม'' ผ่านไปเเล้วหนึ่งวันกับอีกสองชั่วโมงในเกมซึ่งตอนนี้เทพเหลือเวลาเก็บเลเวลเพียงเเค่ยี่สิบสองชั่วโมงเท่านั้น

''มาช้าจังวะไอเทพ'' เก่งทักเพื่อนสนิทของตน

''มึงอ่ะ...มารอกูตั้งเเต่ตอนไหน?'' เทพมองดูนาฬิกาอีกทีเพราะตนมั่นใจว่าเขามาก่อนเวลาตั้งหนึ่งนาที

''วันนี้ทำไรดี'' เก่งเดินนำออกไปจากซอกตึก

''วันนี้ต้องถึงเลเวลยี่สิบ'' เทพยิ้มมุมปากทันที

''ว่าเเต่...อืม...จริงด้วยมีคนเลเวลเท่าพวกเราเเล้ว'' เทพมองดูบอร์ดจัดอันดับเลเวลของประเทศไทยซึ่งตอนนี้อันดับหนึ่งและสองเลเวลสิบสี่เท่ากับทั้งคู่ส่วนท็อปสามเลเวลสิบสาม

''เเล้วก็ต้องรีบหาเงินให้ไวด้วย'' เทพลองนึกในอดีตตอนมีคนเลเวลยี่สิบสองทางเกมจัดกิจกรรมประมูลของขึ้นเป็นของระดับ S เลเวลยี่สิบถึงสามสิบห้านั่นคือเเหวนของนักเวทย์ที่มีออฟชั่นดูดเลือดคือถ้านักเวทย์คนไหนได้ไปนักเวทย์คนนั้นจะเป็นที่ต้องการกับปาร์ตี้มากๆเพราะส่วนใหญ่นักเวทย์จะตายง่ายเลยต้องมีคนมาดูเเลเเต่ถ้ามีเเหวนดูดเลือดชิ้นนี้เเทบจะอยู่โดยลำพังได้เลยก็เป็นได้

ซึ่งในอดีตพวกกิลด์ใหญ่ทั้งหลายทุ่มเงินให้กับเเหวนวงนี้เยอะมากกระทั่งจบที่เงิน T จำนวน 430,000 ราคานี้คือสุดๆของกิลด์นั้นเเล้ว หลังจากที่ได้ไปกิลด์นั้นก็แทบจะไม่มีเงินทุนเหลือกันเลยเเต่เวลาผ่านไปสักพักกิลด์ก็ฟื้นฟูตนเองได้เพราะมี เเหวนวงนั้นทำให้หลายกิลด์ยอมรับเเละทำธุรกิจด้วยกัน

'ฉันจะเลเวลยี่สิบสองให้เกมจัดงานประมูลจนพวกเเกหาเงินกันไม่ทันเลยคอยดู' เทพที่คิดแผนร้ายได้ก็ยิ้มมุมปากทันที

''ส่วนตอนนี้เราควรไปเพิ่มเลเวลถึงสิบห้าเเล้วลงดันเจี้ยนกันเถอะ'' เมื่อเลเวลสิบห้าจะสามารถลงดันเจี้ยนได้

''จะเพิ่มยังไงล่ะ?'' เก่งเดินตามเทพไปที่ที่หนึ่ง

''ที่นี่เเหละ'' เทพมองดูป้ายที่ติดอยู่ข้างบนบ้าน

''อีกเเล้วเหรอ'' เก่งอ่านชื่อป้ายนั่นเเล้วส่ายหัวทันที

''สวัสดี'' เทพเดินเข้าไปในสำนักดาบเเล้วกล่าวทักศิษทั้งหลายที่กำลังฝึกดาบไม้กันอยู่

''มันมาอีกเเล้ว!!'' ศิษที่ฝึกอยู่วิ่งไปหลบในห้องเก็บอาวุธทันทีเพราะรอบนี้เทพต้องเเข็งเเกร่งกว่ารอบที่เเล้วเป็นเเน่ด้วยชุดที่เทพใส่และเเรงกดดันรวมถึงเลเวลนั่น

''ไอ้เด็กปีศาจนั่นมาอีกเเล้วงั้นเรอะ!?'' ผู้อาวุโสของสำนักดาบเดินออกมาจากห้องทำงานของตนทันที

''คือ...ผมจะมาทดสอบระดับนรกแบบคู่'' เทพกล่าวจบผู้อาวุโสคนนั้นอ้าปากค้างทันที

''ไอ้เด็กเวรถึงเเกจะเก่งก็เถอะ-''

''ผมรีบ'' เทพปล่อยเเรกกดดันของจิตดาบระดับปรมาจารย์ไปเล็กน้อยทำให้ผู้อาวุโสปิดปากเงียบทันที

''助けて！ 助けて!!'' เมื่อเก่งได้ยินเสียงนี้เก่งวิ่งออกไปจากสำนักดาบทันที [taskete แปลว่าช่วยด้วย!!]

''หืม'' ซึ่งเทพก็เข้าใจภาษานี้เหมือนกันจึงบอกกับผู้อาวุโสในสำนักว่าเดี๋ยวกลับมา

''助けて!!'' เทพเดินไปข้างหน้าสำนักดาบทำให้เห็นหญิงสาวตัวเล็กที่กำลังวิ่งหนีอะไรบางอย่างอยู่ซึ่งเก่งกำลังวิ่งจะถึงตัวหญิงสาวคนนั้น

''だいじょうぶ?'' เก่งจับไหล่ของหญิงสาวตรงหน้าเเล้วถาม [dai iyou bu แปลว่าเป็นอะไรไหม?]

'เธอหน้าตาคุ้นๆเเฮะ' เทพมองหน้าตาของหญิงสาวที่เก่งเข้าไปช่วยไว้จากอะไร?

'อ๋อ' เทพนึกได้ทันทีเมื่อเห็นกล้องที่ลอยอยู่บนหัวของเก่งและหญิงสาวคนนั้น

'โฮชิ...ลูกครึ่งญี่ปุ่น-ไทย...เป็นยูทูปเบอร์ชื่อดังในญี่ปุ่นซึ่งเธอเล่นอาชีพนักบวชและในอดีตเธอได้ติดอันดับหนึ่งในห้าอันดับสายอาชีพนักบวชด้วย...เเต่ในกิลด์ที่เธอเข้าไปเขาเลี้ยงเธอไม่ดีเลยตกอันดับลงไปเรื่อยๆ' เทพเริ่มนึกประวัติของหญิงสาวคนนี้

*อันดับสายอาชีพจะมาตอนเลเวลยี่สิบ

''สวัสดี'' เทพเดินเข้าไปทักทายหญิงสาวที่เก่งช่วยไว้

''สวัสดีเชี่ยไรละ...เขาหนีอะไรมาก็ไม่รู้รีบไปกันก่อน'' เก่งจับมือของหญิงสาวลูกครึ่งเเล้วรีบวิ่งไปที่สำนักดาบ

เทพหันขึ้นไปมองกล้องสองกล้องแล้วอมยิ้มเล็กน้อยส่วนคนทั่วไปที่เดินอยู่ตามถนนกำลังสงสัยว่าเก่งและหญิงสาวเมื่อครู่เกิดอะไรขึ้นและพูดคุยอะไรกัน?

เมื่อเทพเข้าไปในสำนักดาบก็เห็นเก่งกำลังถามเป็นภาษาญี่ปุ่นว่าหญิงสาวคนนี้หนีอะไรมา เกิดอะไรขึ้น บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า?

''โฮชิ...สวัสดี'' เทพกล่าวทักทายเป็นภาษาไทยทำเอาเก่งหันมาหาเทพทันทีและกำลังจะพูดว่า 'เขาจะฟังรู้เรื่องไหมเนี่ย?'

''ฮะ...ฮ่าๆ'' หญิงสาวกลั้นหัวเราะไม่ไหวจึงหัวเราะออกมาและปรากกฎกล้องหนึ่งกล้องบนเพดานและอีกกล้องอยู่บริเวณลำตัวของหญิงสาว

''หาา'' เก่งอ้าปากงงเกิดอะไรขึ้นเเต่สักพักเก่งก็สังเกตเห็นกล้อง

''หืม...มาถ่ายรายการหรอ?'' เก่งถามเป็นภาษาไทย

''ฉันเป็นยูทูปเบอร์'' เสียงพูดไทยของหญิงสาวเธอพูดชัดพอสมควร

''ทำไมเธอพูดชัดจัง'' เก่งถามด้วยความอาย

''ฉันเป็นลูกครึ่ง'' หญิงสาวกล่าวจบก็หันไปทางเทพทันที

'ได้หมอเข้าตี้ล่ะ'' เทพยิ้มมุมปากทำให้หญิงสาวถึงกับขนลุก

'ชายคนนี้น่ากลัวยังไงชอบกล' หญิงสาวกอดตัวเอง

''โฮชิ...เธอมีปาร์ตี้ยัง?'' เทพเปิดประเด็นเพราะตนต้องการอาชีพหมอสักคนมาร่วมในปาร์ตี้และกิลด์ เธอเป็นคนที่จงรักภักดีถึงในอดีตถึงกิลด์ที่เธอเข้าไปจะดูเเลเธอไม่ดีเเต่เธอก็ยังช่วยปกป้องกิลด์จนเสียชีวิตไปหลายครั้งซึ่งไอ้คนที่มาจัดการกิลด์ของเธอก็คือเทพนี่เเหละ! พอกิลด์เเยกย้ายกันไปเนื่องจากโดนเทพไล่เก็บเรียงตัวเธอก็หายจากเกมไปเลยซึ่งตอนนั้นเป็นช่วงหลังเกมเปิดไปสี่ปีเเล้ว

''ตอนนี้ฉันยังไม่มีปาร์ตี้ถาวร...มีเเต่สลับไปเรื่อยๆเพื่อเก็บเลเวล'' เมื่อโฮชิกล่าวจบเทพก็สังเกตเลเวลของเธอทันที

'หืม...พระต้นเกมเลเวลสิบ...เธอทำยังไงกันนะ' เทพมองโฮชิด้วยสายตาพิจารณา

''เออ...เเต่ทำไมต่างชาติมาเซิฟไทยได้วะ'' เก่งหันไปถามเทพด้วยความสงสัย

''ก็เพราะเธอเป็นลูกครึ่งไง...ลูกครึ่งต่างชาติสามารถเลือกประเทศที่จะไปเล่นได้เเต่ต้องเป็นสองประเทศที่มีความเกี่ยวข้องกับสัญชาติของตนเองเท่านั้น'' เทพอธิบายไปเก่งก็พยักหน้าเข้าใจไป

''เเล้วทำไมเธอมาอยู่ที่ไทยล่ะ?'' เก่งยังถามต่อ

''เพราะที่ไทยไม่ค่อยมีคนรู้จักฉันยังไงล่ะ'' คราวนี้โฮชิเป็นคนตอบเอง

''เธอสนใจเข้าร่วมปาร์ตี้ถาวรกับพวกเราไหม?'' เทพกล่าวจบก็มองไปทางกล้องทั้งสองเป็นสัญญาณว่าให้ปิดกล้องหรือยุติการถ่ายก่อน

''อืม'' โฮชิเธอเข้าใจทันทีว่าเทพต้องการให้ทำอะไรเธอจึงเปิดเมนูขึ้นมาแล้วกดหยุดการถ่ายทำให้กล้องหายไป

''เดี๋ยวตอนเธอตัดต่อคลิปรบกวนเบลอชื่อและเลเวลของพวกเราหน่อยนะ'' ที่เทพกล่าวอย่างนี้เเพราะว่าถ้าเกิดมีคนเลเวลเท่ากับท็อปหนึ่งและสองอย่างตนและเก่งออกคลิปคนจะสงสัย เพราะว่าในอันดับมีเพียงสองคนที่เลเวลสิบสี่เเต่เทพและเก่งไม่ได้ลงทะเบียนบอร์ดจึงไม่มีชื่อ

''โอเค'' โฮชิพยักหน้าเข้าใจเเล้วสังเกตเลเวลของทั้งคู่

''ห้ะ'' เธอตกใจทันทีเเล้วรีบเปิดบอร์ดอันดับหาชื่อทั้งสอง

''ไม่ต้องหาหรอก...ฉันไม่ได้ลงทะเบียนบอร์ด'' เทพสังเกตุไม้กางเขนที่มือของโฮิชิก็รู้ทันทีว่าโฮชิเปลี่ยนอาชีพมาเเล้วเพราะว่าไม้กางเขนเป็นอาวุธของนักบวช

''ถ้าอย่างนั้นฉันสนใจ'' ถ้าเธอได้อัดคลิปกับเทพและเก่งจะทำให้มีผู้คนสนใจทั้งตัวเธอและทั้งสองไม่น้อยเธอจึงเลือกที่จะอยู่ปาร์ตี้ถาวรกับทั้งสอง

''เนื่องจากเราได้หมอมา...เพราะฉะนั้นเราจะลงระดับนรกขุมสุดท้ายกัน'' เทพหันไปกล่าวกับผู้อาวุโสของสำนักดาบ

''ห้ะ!!'' ทั้งศิษทั้งผู้อาวุโสเเละโฮชิห้ะพร้อมกัน

''นาย/เเก/ไอ้เด็กเวร/เอาจริงหรอ!?'' บุคคลที่อยู่ในสำนักดาบถามพร้อมกัน

''โฮชิ...ก่อนที่ฉันจะชวนเธอเข้าปาร์ตี้...ขอบอกไว้ก่อนว่า...เชื่อใจฉัน'' เมื่อเทพกล่าวจบโฮชิก็หันไปหาเก่งทันทีส่วนเก่งที่เห็นโฮชิหันมาหาต้นเพื่อต้องการคำตอบตนก็พยักหน้าไปสามครั้ง เป็นความหมายว่ามั่นใจที่สุด เทพจึงกดชวนปาร์ตี้กับโฮชิเเละโฮชิก็รับคำชวนในทันที

''ทราบ'' โฮชิตะเบ๊ะใส่เทพเเล้วหลับตายิ้มบาง

''คาวาอี้~'' ถึงเก่งมันจะพูดเสียงเบาเเต่เทพก็ได้ยินจึงหันไปมองเก่งด้วยสายตาเจ้าเล่ห์

'เพื่อนจะได้เเฟนเเล้วว้อยย...เเล้วตูละ...หยางเหมย...' เทพนึกถึงชื่อหญิงจีนลูกครึ่งไทยคนหนึ่ง

'เอ๊ะ...ลูกครึ่ง...เธอเลือกมาไทยหรือเปล่า!?' เเต่ก่อนเทพจะคิดถึงขั้นนั้นต้องคิดก่อนว่าเธอเล่นเกมส์นี้หรือเปล่าเทพจึงทำหน้าหงอยไปสักพัก

''เอาล่ะ...เธออัพสกิลฮีลหรือยัง?'' เทพหันไปถามโฮชิเด็กใหม่ของปาร์ตี้

''อัพเเล้ว...โพชั่นมานาก็พร้อม'' เมื่อเก่งได้ยินคำว่าขวดมานาก็หันไปทางเทพทันที

''เอาโพชั่นมานาของฉันไปสิ'' เทพเปิดกระเป๋ามิติเเล้วหยิบขวดมานาที่ตนไม่ใช้ยื่นให้โฮชิถึงจะเห็นว่าเป็นการยื่นเเค่ขวดเดียวเเต่เทพนั้นใส่จำนวนไปถึงสองร้อยขวดเพราะนอกจากตนจะได้มันมาจากการฆ่าบอสยังได้จากเควสจำนวนมากอีกด้วยและที่ตนต้องให้เธอก็เพราะว่าอาชีพหมอนั้นใช้มานาเปลืองพอสมควรเพราะมีทั้งสกิลบัฟเเละเพิ่มเลือด

''ขอบคุณนะ'' เมื่อโฮชิรับไปก็ตกใจถึงเลขจำนวนเล็กน้อยถึงจะเป็นโพชั่นเลเวลหนึ่งมันก็มีราคาพอสมควรอยู่เหมือนกัน

''หน้าที่ของเธอก็คือยืนอยู่ข้างเก่ง...เออใช่...ลืมเเนะนำตัว...ฉันชื่อเทพ'' เทพกล่าวจบก็หันไปทางเก่งส่วนเก่งเมื่อเทพหันมาก็เเนะนำชื่อตนเองออกไปทันที

''ฉันชื่อเก่ง'' เก่งกะพริบตาข้างเดียวให้โฮชิ

''ส่วนฉันชื่อโฮชิแปลว่าดวงดาว...อายุสิบเก้าปี'' เธอเเนะนำทั้งชื่อเเละอายุทำเอาเก่งหงอยไปเลย

เพราะหญิงสาวที่ตนชอบเเก่กว่าตนปีนึง