EP11 ลบรอย (ฉากเรท)

EP11

.

.

.

พรึบ…

ว่าแล้วร่างคนตัวเล็กก็ปลิวขึ้นจากพื้น ลิสท์เจมออกแรงเหวี่ยงร่างของไอติมลงบนเตียงนอนสีดำสนิทแล้วกระโดดขึ้นไปบนนั้น ไอติมพยายามขัดขืนพลันข้อมือก็ถูกรวบขึ้นเหนือศีรษะแล้วกดเอาไว้แน่น ขาแกร่งล็อกลำตัวบอบบางใบหน้าหล่อเหลาก้มลงประกบจูบ ปากบางเม้มเข้าหากันแน่นหลบเลี่ยงสัมผัสจากคนบนร่างแต่มันกลับไม่เป็นผลเมื่อแรงอันน้อยนิดไม่อาจต่อต้านความต้องการของลิสท์เจมได้

"อื้อ!" เสียงหวานครางต่อต้านในลำคอ เปลือกตาคู่สวยหลับแน่น ใบหน้าหลบหนีพันธนาการจากปากหนาที่กำลังดันลิ้นสากเข้ามาในโพรงปาก

รสชาติขมปร่าเจือกลิ่นบุหรี่แทรกซึมเข้ามาในโพรงปาก ไอติมอ้ารับอย่างเลี่ยงไม่ได้ กลีบปากถูกกดจูบลิ้นบางถูกตวัดเลียอย่างดูดดื่ม เสื้อที่เปื้อนไปด้วยคราบถูกถกขึ้นเหนือเนินอก มือใหญ่ตะโบมเข้าที่สองเต้าอวบแล้วออกแรงบีบเคล้น ทำเอาคนตัวเล็กบิดเร้าด้วยความเจ็บหน้าอกของเธอแทบจะหลอมละลายไปพร้อมกับมือหนา

"รังเกียจมากเลยรึไง?" ลิสท์เจมผละจูบออกแล้วยิงคำถามออกไป ใบหน้าห่างกันไม่ถึงคืบ เขาเห็นท่าทางของคนใต้ร่างที่ต่อต้านแล้วนึกไม่พอใจ ทั้งที่แต่ก่อนตอนไม่มีแมทเข้ามาไอติมไม่เคยต่อต้านขนาดนี้

"…" ไอติมจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาที่เจือไปด้วยบันดาลโทสะ พลันขอบตามันก็เริ่มร้อนผ่าว ทุกการกระทำมันนึกถึงเพียงความรู้สึกของแมท

"แต่ก่อนตอนไม่มีมัน ไม่เห็นเป็นแบบนี้"

"ติมมันโง่เองที่ปล่อยให้พี่หลอก"

"คุ้มแล้วไม่ใช่หรอกับสิ่งที่ทำกับฉัน"

"ติมเกลียดพี่…ได้ยินไหมว่าติมเกลียดพี่" ความอดทนของเธอหมดลงแล้ว ไอติมบอกในสิ่งที่เขาอยากได้ยินออกไป หยาดนํ้าสีใสที่เอ่อคลอเบ้าไหลทะลักออกมาตามหางตาเป็นสาย เกลียดทุกอย่างที่เป็นลิสท์เจม อยากลืมว่าเคยรักผู้ชายคนนี้สักที…

"เกลียดมากเลยหรอ…" เสียงทุ่มตํ่าก้มกระซิบที่ข้างใบหูแล้วเว้นระยะเอาไว้ ก่อนจะจิกเล็บลงที่ลำคอระหง "งั้นลองโดนคนเกลียดเย็xหน่อยเป็นไง"

แควก!

"…" สิ้นเสียงพูดเสื้อนักศึกษาตัวบางสภาพมอมแมมก็ถูกฉีกขาดด้วยมือหนา ลิสท์เจมออกแรงกระชากออกจากคนตัวบางแล้วฟาดลงพื้น พร้อมกับเกี่ยวช่วงล่างออกจากเรียวขาออกมาพร้อมกันทุกชิ้น จัดการเสร็จนิ้วแกร่งก็สอดเข้าระหว่างสองกลีบเขี่ยเม็ดคริสทัลด้วยจังหวะถี่เร้า ไอติมสะดุ้งตกใจเธอเหลือบมองดูก็พบว่าจุดกลางกายกำลังถูกรุกเร้า แรงจากนิ้วแกร่งทำเอาเกิดความเจ็บแสบไม่น้อย

"อยากรู้จริงว่าคxยใครมันจะทำเธอครางดังกว่ากัน" ว่าแล้วก็ยกยิ้มเหี้ยมเกรียม ท่อนแขนแกร่งตวัดคนตัวเล็กมานอนหน้าตักแล้วดึงผมให้ใบหน้าเชิดขึ้น ปากหนาตะโบมเข้าที่ยอดอกเม็ดโตใช้ลิ้นตวัดเลียอย่างมูมมามในขณะที่มือกำลังเร่งเร้าสองกลีบให้ผลิตนํ้าหล่อลื่นออกมา เขาไม่ชอบสอดเข้าในตอนที่แห้งเผือดมันฝืดและกระแทกไม่มัน

"อ๊ะ!" เสียงหวานหลุดครางออกมาไอติมกัดปากตนเองแน่น มือจิกลงที่บ่าแกร่งระบายความเจ็บ

"เธอคงไม่คิดถึงสัมผัสของฉัน แต่ฉันคิดถึงสัมผัสของเธอแทบขาดใจแล้วไอติม"

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

ปึกก! ปึกก! ปึกก!

เวลาต่อมาไม่นานของแข็งลำใหญ่ก็กระแทกเข้าร่องเปียกโชกสุดแรง ทำเอาร่างบางที่นอนเบ้หน้าอยู่ใต้ร่างสั่นสะท้านไปตามสะโพกสอบ หน้าอกที่เต็มไปด้วยรอยดูดกระเพื่อมขึ้นลงยั่วยวนคนบนร่าง ไอติมร้องครางไม่เป็นศัพท์หัวหยักไถเข้าที่ผนังนุ่มสุดความลึกสร้างความอึดอัดและเจ็บปวดให้เธอไม่น้อย มือบางถูกรวบขึ้นและกดไว้เหนือศีรษะ เรียวขาอ้าออกกว้าง

จุดเชื่อมที่กำลังสอดประสานกันผลิตนํ้ากามออกมาเป็นระลอก ท่อนลำมันวาวผลุบเข้าออกตามร่องแคบถี่เร็วพร้อมกับลมหายใจเหนื่อยหอบที่เล็ดลอดออกมาจากปลายจมูกคมสัน ปากหยักอ้าครางกระเส่าไม่ต่างจากคนตัวเล็ก ใบหน้าคลอเคลียอยู่กับสองเต้าลิ้นร้อนลากเลียตามจังหวะร่างกายที่ขยับขึ้นลง เสียงเนื้อกระแทกเนื้อดังเป็นจังหวะหนักแน่น

"อ๊ะ…อ๊า…อ๊ะ…อ๊าา!"

"…" ลิสท์เจมขบกรามแน่นเขาเสียวแทบขาดใจ ร่องแคบตอดรัดท่อนเอ็นแทบจะขาดออกจากท่อน

ยิ่งมองใบหน้าคล้ายจะร้องไห้ของคนใต้ร่างเลือดในกายชายมันก็สูบฉีดเต้นแรง เร่งเอวใส่คนตัวบางไม่หยุดราวกับคลื่นซัด เรียกเสียงร้องครวญแทบจะขาดใจจากปากบางอย่างต่อเนื่อง ไอติมถูกกระแทกอยู่แบบนั้นจนเหงื่อเริ่มผุดตามกรอบหน้า ลิสท์เจมยกใบหน้าขึ้นจากยอดประทุมถันแล้วลากตามไหปลาร้าขึ้นตามลำคอระหง ชายหนุ่มกลาดลิ้นร้อนเลียทั่วกลีบปากบางแล้วสอดเข้าไปดูดเม้มกับลิ้นบาง เอวบดขยี้ของเหลวนุ่มนิ่มใต้ท่อนลำ

"อื้ออ!" ลิสท์เจมควบคุมตนเองไม่อยู่ชายหนุ่มคลายมือออกจากข้อมือเล็กแล้วช้อนเข้าที่แผ่นหลังเนียนดันร่างคนตัวเล็กให้แนบแน่นกับตนเองมากกว่าเดิม

"อ๊า!"

"อ๊ะ…อื้อ…อ๊าาา!" ใบหน้าหล่อผละลิ้นออก แล้วเอนตัวลุกขึ้นมือหนากดเรียวขาแนบลงกับพื้นเตียงอีกข้างจับเข้าที่เอวบางแล้วโถมแรงเฮือกสุดท้ายใส่ไม่ยั้ง

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

ปึกก! ปึกก! ปึกก!

"อ๊ะ…กรี๊ดดดด!"

"อ๊าสส!" ลิสท์เจมขบกรามแน่นใบหน้าเหยเกเชิดขึ้นท่อนเเขนเกิดเส้นเลือดขึ้นปูดโปน ตามลำคอเห็นลูกกระเดือกได้ชัด ปากหยักครางกระเส่าแหบพร่า พลันท่อนลำก็ถูกตอดรัดแน่นร่างกายเกร็งกระตุกเตรียมจะปลดปล่อยของเหลวอุ่นร้อนก่อนจะเลื่อนเอวขึ้นมาแล้วพุ่งมันใส่ปากบางที่กำลังอ้าพะงาบกอบโกยลมหายใจเข้าปอด

คนตัวเล็กกระตุกเร้าหน้าท้องกระเพื่อมเธอสำลักของเหลวร้อนที่ไหลเข้าปาก อีกทั้งมันยังเปื้อนตามกรอบหน้า มือบางยกขึ้นปาดกลีบปากตนเองออกคว้าผ้าห่มมาคลุมร่างตนเองเอาไว้ เท้าที่เกิดรอยแผลทำให้เกิดรอยเปรอะเปื้อนตามคราบที่นอน เธอขดตัวเข้าหากันด้วยความเหนื่อยล้า ร่างกายที่สัมผัสกับความหนาวเย็นและพักผ่อนน้อยตลอดสองคืนสองวันเต็มทำให้เกิดอาการหนักอึ้งขึ้นที่ศีรษะ…

"อ๊ะ…!?" ในตอนที่ไอติมกำลังนอนหายใจเหนื่อยหอบร่างกายก็ถูกกระชากขึ้นมาอีกครั้ง ลิสท์เจมจับตัวเธอพลิกเปลี่ยนท่าแล้วกระแทกแก่นกายเข้าไปในร่องแดงเถือกใหม่

สวบ!

"จะ…เจ็บ พอแล้ว…พี่เจม…อื้อ!"

"จะปล่อยได้ยังไงล่ะ"

"อ๊ะ!!"

"ฉันจะเอาเธอให้ลบรอยมันออกหมดเลยไอติม…" ว่าแล้วก็กระแทกลำท่อนเข้าร่างบอบชํ้าต่อ แม้ไอติมจะแสดงสีหน้าเจ็บปวดหรือเหนื่อยล้าเพียงใดก็ไม่มีความเห็นใจจากเขาเลยแม้แต่น้อย นํ้าตาของเธอหมดไปหยดแล้วหยดเล่า ไม่ต่างจากนํ้าในตัวของลิสท์เจมที่ปลดปล่อยออกมาหลายรอบก็ไม่เพียงพอ ไอติมปล่อยให้ร่างกายโดนกระทำอยู่แบบนั้นไปเนิ่นนานนานจนไม่รู้ว่ามันจะจบลงตอนไหน…

.

.

.

หลายชั่วโมงต่อมา…

ท่าเรือ

เช้าในวันต่อมาเรือยอชต์ลำใหญ่ก็เคลื่อนมาจอดท่าเรือที่พัทยา ลิสท์เจมที่กำลังยืนอยู่ท้ายเรือเพียงลำพังหยิบแว่นกันแดดขึ้นมาสวมแล้วก้าวลงมา ตอนกลับเขาให้คนขับมาส่งเพราะเมื่อยจากกิจกรรมบนเตียง ด้านคนตัวเล็กที่ตอนนี้อยู่ในชุดเชิ้ตสีขาวคลุมเข่าลงมาเล็กน้อยก้าวเดินออกมาอย่างคนไร้เรี่ยวแรง ดวงตากลมไม่แม้แต่จะเหลือบมองร่างหนา จุดกลางกลายยังเจ็บอยู่ไม่น้อย การกระทำของเธออยู่ในสายตาของใครบางคน…

"ถ้ายังลงมาช้ากว่านี้ ฉันจะสั่งเรือออก" ไอติมช้อนตามองคนเผด็จการแล้วรีบเดินลงมา ผมที่ถูกก้อเป็นมวยเริ่มหลุดลุ่ยคลอเคลียลำคอ เสื้อเชิ้ตตัวบางผืนเดียวบนเรือนร่างทำให้มองเห็นถึงไหนต่อไหน

"…" ไม่นานคนตัวเล็กก็ลงมายืนอยู่บนพื้น ไอติมบีบโทรศัพท์มือถือในมือแน่น

"ยืนอ่อยเหยื่อรึไง มาขึ้นรถสิ"

"ติมจะกลับเองค่ะ"

"ถ้าอยากกลับสภาพนั้นก็ตามใจ" ว่าแล้วก็กดเปิดรถก่อนจะสอดตัวเข้าไปนั่งข้างใน ไอติมยืนแน่นิ่งไปที่ปอเช่ร์คันหรู ตอนนี้เธอไม่มีเงินเลยสักบาทแถมยังอยู่ในสภาพล่อแหลม คิดได้แบบนั้นไอติมก็เดินคอตกมาเปิดประตูรถแล้วสอดตัวเข้าไปนั่งอีกฝั่ง

"จะกลับเองไม่ใช่หรอ"

"…"

"หึ…อวดเก่ง" เค้นหัวเราะในลำคอเสร็จก็เริ่มสตาร์ทรถพร้อมกับเคลื่อนตัวออกมาจากบริเวณนั้น ตลอดเวลาที่นั่งอยู่บนรถใบหน้าหวานก็เบือนมองออกไปยังนอกกระจก ลิสท์เจมสังเกตท่าทางของคนข้างกายตลอดเวลา แม้กระทั่งระยะห่างไอติมยังขยับร่างกายชิดกับประตู สายตาของเธอจับจ้องไปที่หน้าจอมือถือตลอดเวลา

"เป็นห่วงมันหรอ…" เสียงนิ่งเอ่ยถามผ่านความเงียบภายในรถ ทำเอาไอติมสะดุ้งตกใจเล็กน้อย

"เป็นห่วงแฟนตัวเองมันผิดด้วยหรอคะ"

"ถ้าไม่อยากเจ็บตัวอย่าเรียกมันแบบนี้ให้ฉันได้ยิน"

"…"

"เพราะต่อไปมันคงไม่ได้ใช้สถานะนี้กับเธออีก"

"จอดที่โรงพยาบาลให้ติมด้วยค่ะ" ไอติมตัดบทขึ้นมาเธอไม่อยากได้ยืนลิสท์เจมพูดอะไรอีกแล้ว

"ฉันคงทำตามที่เธอขอไม่ได้"

"พี่เจม…" ว่าแล้วก็เหยียบคันเร่งผ่านโรงพยาบาลด้วยความเร็ว ทำให้ไอติมต้องหันไปมองเขาอย่างไม่เข้าใจ

"เอาเวลาไปหามันมาคิดดีกว่าไหมว่าควรจะทำยังไงกับปัญหาตัวเอง"

"แค่พี่เลิกยุ่งกับติม…ทุกอย่างมันก็จบแล้ว" เสียงหวานเอ่ยบอกด้วยแววตาสั่นระริก

"มันต่างหากที่ต้องเลิกยุ่งกับเธอ"

.

.

.

คนเก่าไม่มีสิทธิ์มาวอแวนะลิสท์เจม!

Next ep...

"แล้วที่บอกว่ารักมันฉันคิดว่าเธอโกหก แบบนี้เรียกว่าคิดไปเองรึเปล่า" ปากกระซิบถามสายตาหลุบมองยอดอกที่ดันเสื้อตัวบางออกมาสู่สายตา

"ติมไม่อยากฟังอะไรแล้ว…"