EP07 ไม่เคยเลิก

EP07

.

.

.

ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้ควรทำยังไงมองไปทางไหนก็เจอกับแสงแฟลชจากกล้องโทรศัพท์มือถือที่กำลังกดถ่ายพร้อมกับอัดวิดิโอเอาไว้ ภายในคลับเงียบไม่ได้มีเสียงเพลงเปิดดังกระหึ่มอย่างตอนที่เดินเข้ามา พี่เจมกำลังเกาะขาฉันเอาไว้แน่นและกำลังร้องไห้

"ขอร้อง…ติมขอร้อง พี่เจม…" ฉันเอ่ยขอร้องเขาซ้ำแล้วซ้ำอีกแววตาเริ่มสั่นระริกเพราะหวาดกลัวว่าภาพจากกล้องหลายตัวจะส่งผลร้ายให้ฉันในวันต่อไป

"ติม…อย่าไปจากพี่เลยนะ อยู่กับพี่นะครับ"

"พอ…พอสักที" น้ำเสียงเริ่มสั่นเครือ พอหลุบตามองก็สบเข้ากับสายตาคู่นั้นที่กำลังช้อนมองพร้อมกับกระตุกยิ้มมุมปากในมุมที่มีเพียงฉันมองเห็นได้ชัด รอยยิ้มแบบนี้มันเป็นรอยยิ้มที่คอยหลอกหลอนอยู่ในหัวมาตลอด

"พี่ไม่หยุด จนกว่าติมจะกลับมา"

"…" ดูเหมือนว่ายิ่งเอ่ยบอกให้เขาหยุดมากสักเท่าไหร่พี่เจมยิ่งแสดงความบ้าออกมามากกว่าเดิม จนความอดทนหมดลงรวบรวมแรงทั้งหมดแล้วสะบัดขาออกหวังจะวิ่งออกจากสถานการณ์เลวร้ายตรงหน้า

พรึบ! และมันก็เป็นผลร่างคนตัวโตทรุดลงบนพื้น พี่เจมนอนอยู่แบบนั้นไม่ยอมลุกขึ้น สายตาสังเกตเห็นด้วยว่าเขาใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มด้วยท่าทางกวนประสาททำเอาขนอ่อนทั่วร่างกายมันลุกซู่ ปากเม้มเข้าหากันแน่นก่อนจะตัดสินใจวิ่งออกมาตรงนั้นโดยไม่ทิ้งคำพูดใดๆ หากพูดอะไรออกไปในสายตาของทุกคนตอนนี้ฉันมันก็ดูแย่ในสายตาของพวกเขาแล้ว

ในตอนที่ขากำลังจะก้าวเดินออกมาเสียงร้องไห้ของผู้ชายคนนั้นก็ดังขึ้นมาตามหลัง หางตาเหลือบมองเห็นพี่เจมคล้ายกับคนบ้าที่ดูอาลัยอาวรณ์ฉันนักหนาทั้งที่ความจริงแล้วมันไม่ใช่ พอเห็นแบบนั้นก็รีบพาตัวเองออกมาจากที่นั่นแต่ทวาพอเดินผ่านผู้คนออกมากลับมีพวกผู้หญิงปาเศษอาหารบนโต๊ะใส่พร้อมกับพ่นคำด่าทอและจ่อกล้องมาที่ฉัน

นี้มันเรื่องอะไร มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น…

คนตัวเล็กพาตัวเองวิ่งออกมายังด้านนอกของผับแขนเรียกยกขึ้นกอดอกตนเองเอาไว้ใบหน้าก้มหลบ ไอติมยืนตัวสั่นเทาพร้อมกับกวาดสายตามองไปรอบบริเวณอย่างคนไร้ที่ไป พลันขอบตาก็เริ่มร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ เธอแค่น้อยใจที่ต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้ ลิสท์เจมเขากำลังทำให้ชีวิตน้อยๆกำลังจบลง บีบบังคับเธอทุกทาง ทำทุกอย่างที่ตนเองพอใจ

....

ห้อง VIP

"เล่นหนักขนาดนี้ไม่กลัวน้องมันโดนโจมตีหรอวะ" แฟรงค์เอ่ยถามขึ้นในตอนที่กำลังนั่งอยู่ในห้อง VIP ของชั้นสองของผับ วันนี้้เป็นวันที่สองหนุ่มนัดกันเซ็นสัญญาเป็นเจ้าของที่นี่ โดยสัญญานี้จะยกเลิกตอนไหนก็ได้ ในตอนที่ลิสท์เจมต้องการจะไปจากที่นี้

"ไม่หรอก"

"ก็นั่งมองยังแอบสงสารเลยนะ"

"สงสารทำไม?"

"ถูกของปาสภาพแบบนั้น"

"ก็กูพอใจ" ตอบแล้วก็ยักไหล่พร้อมกับหยิบปากกาขึ้นมาจรดลงบนกระดาษเป็นอันเสร็จเรียบร้อย ท่อนขาแกร่งตวัดขึ้นพาดกันแล้วแกว่งแก้วเครื่องดื่มสีใสในมือเล่นมุมปากยกยิ้มนํ้าตาที่เสียไปวันนี้ผลตอบรับมันคงคุ้มไม่น้อย

"ครั้งนี้จะเอาคืนให้หนักเลยว่างั้น"

"รู้ดีไม่ใช่หรอว่ากูโดนอะไร"

"แต่เห็นหน้าใสๆแบบนั้นไม่น่าจะทำเรื่องแบบนี้ได้เลย"

"ตอแหลสิ้นดี"

"เบามือหน่อยแล้วกัน เดี๋ยวเป็นโรคซึมเศร้าตายก่อน"

"กูก็ไม่แน่ใจว่าระหว่างโรคซึมเศร้ากับตายใต้ร่างดูสาเหตุไหนจะมาก่อน" ลิสท์เจมตอบแล้วพ้นลมหายใจออกมารสจูบของไอติมยังคงติดอยู่ที่ปลายลิ้น รสชาติหอมละมุนชวนให้เคลิบเคลิ้ม เขาอยากจะรู้ว่าตอนจูบกับคนอื่นไอติมจะมอบความหวานแบบนั้นให้รึเปล่า ตอนนอนอยู่ใต้ร่างของคนอื่นที่ไม่ใช่เขา เธอจะสวยแบบนี้มั้ย นึกแล้วลิสท์เจมก็ไม่อยากให้ไอติมไปทำแบบนี้กับคนอื่น ชายหนุ่มเกิดอาการร้อนรุ่มภายในใจ...

"คิดจะทำอะไรก็ห้ามความรู้สึกตัวเองเอาไว้ด้วยนะ"

"ทำไมกูต้องห้าม"

"ไปรักของคนอื่นเข้าจะเสียชื่อหมด"

"ของคนอื่นที่ไหน มันเป็นของกูต่างหาก"

"หื้ม?" แฟรงค์เลิกคิ้วถามแล้วล้วงหยิบซองบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบพร้อมกับเพ่งสายตามองไปที่เพื่อนสนิท เขารู้ดีว่านิสัยของลิสท์เจมไม่ชอบผูกมัดกับใคร ชอบก็เข้าหา พอใจก็ทิ้งแต่กับไอติมกลับเป็นความสัมพันธ์ที่ยาวนานกว่าทุกคน ทั้งที่ชายหนุ่มควรจะจบความสัมพันธ์แต่เขากลับไม่ยอมให้มันเป็นแบบน้้น ไม่รู้ว่าเพราะความแค้นหรือเพราะทนมองไอติมไปรักกับคนอื่นไม่ได้กันแน่...

.....

วันต่อมา

"เห็นข่าวเมื่อคืนมั้ย คลิปหลุดนักศึกษามอเรา"

"ที่เอากับคนอื่นทั้งที่ยังไม่เลิกกับแฟนหน่ะหรอ"

"ใช่ แฟนนางน่าสงสารมากเลย โดนใส่ร้ายจนติดคุกไม่พอยังโดนแฟนสวมเขาอีก คนผู้หญิงมันน่าจะตายๆไป"

บทสนทนาของกลุ่มผู้หญิงอยู่ในการได้ยินของใครบางคน ไอติมกำลังนั่งอยู่ในห้องน้ำที่ฝาชักโครกถูกปิดไว้ ในมือกำลังเลื่อนอ่านข่าวที่กำลังกลายเป็นกระแสชั่วข้ามคืน ข่าวเรื่องเมื่อคืนตอนในผับคลิปของเธอและลิสท์เจมถูกแชร์บนโลกโซเชี่ยล คอมเมนท์หลายอย่างเน้นด่าไปที่ตัวไอติมและถามสาเหตุถึงการติดคุกของเขาและในตอนเช้ายังมีอีกข่าวออกมา คือตอนที่เธอกำลังนอนเปลือยอยู่จุดสำคัญถูกเบลอเอาไว้แต่ใบหน้ากลับชัดเจน

ไอติมจำได้ว่าเจ้าของรูปถ่ายนี้คือเจมเขาจงใจเก็บมันเอาไว้แล้วทำแบบนี้ คนตัวเล็กนั่งกังวลอยู่ในห้องนํ้าไม่กล้าแม้แต่จะก้าวออกจากห้องนํ้าไป หากออกไปสายตาทุกคู่คงมองมาด้วยความรังเกียจ อีกอย่างความรู้สึกของแมทตอนนี้จะเป็นยังไง ไอติมนั่งแบกรับความอัดอั้นเอาไว้แล้วยกมือขึ้นกุมขมับ จนเวลาผ่านไปสักพักคนก็เริ่มทยอยกันกลับ คนตัวเล็กจึงก้าวเดินออกมาพลันก็มีสัญญาณมือถือเรียกเข้า

ครืด… ครืด…

ดวงตากลมโตหลุบมองก็พบว่าเป็นแมทที่โทรเข้ามา ไอติมชั่งใจอยู่สักก่อนจะตัดสินใจกดรับสายแล้วกรอกเสียงผ่านปลายสายลงไป…

"ว่าไงคะพี่แมท"

(เลิกคลาสรึยังครับ)

"ติมเลิกแล้วค่ะ"

(ออกมาหาพี่ที่หน้าคณะหน่อยสิ ลืมไปรึเปล่าว่าวันนี้วันอะไร) พอได้ยินเสียงของแมทหัวใจดวงน้อยก็เริ่มหายเหนื่อยขึ้นมาบ้าง คำถามของชายหนุ่มเธอยังจำมันได้ดีว่าวันนี้คือวันอะไร ไอติมไม่เคยลืม มันคือวันคบรอบสองปีของเธอและแมทครบรอบที่คบกันแต่ดูเหมือนว่าตอนนี้ตัวเธอเองไม่พร้อมจะเจอกับแมทเลยแม้แต่น้อย

"ติมไม่ได้ลืมเลยค่ะ"

(งั้นรีบมาออกมานะครับ…)

"ค่ะ…ติมเองก็มีเรื่องอยากจะคุยกับพี่เหมือนกัน"

(ครับ)

ตู้ด…

คุยกันเสร็จสับปลายสายก็ถูกตัดไป ไอติมเดินออกมาหน้าคณะด้วยสีหน้าเลื่อนลอยนํ้าเสียงของแมทดูปกติเหมือนเขายังไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นแต่ทุกอย่างมันก็อาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่คิด ว่าแล้วก็เดินมาหยุดที่ข้างรถคันหรูของแมทก่อนจะยกมือขึ้นเคาะกระจกสองสามครั้ง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก!

ไม่มีสัญญาณตอบรับไอติมจึงสอดส่ายสายตามองเข้าไปข้างในก็พบใครอยู่ พอเอื้อมมือตํ่าลงมาก็พบว่าประตูรถไม่ได้ล็อกแล้วทุกอย่างมันก็มืดลงจากฝ่ามือของใครบางคนที่ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าใคร

"พี่แมท…"

"หลับตาก่อนนะครับ พี่มีอะไรจะให้ดู"

"คะ?" ไอติมเก็บความสงสัยเอาไว้ในใจแล้วร่างกายเธอก็ถูกพาเดินมาหยุดตรงท้ายรถสปอร์ตคันหรู แมทกดเปิดขึ้นเวลาต่อมามือหนาก็เคลื่อนออกจากเปลือกตาคู่สวย

"ลืมตาได้" หญิงสาวค่อยๆแง้มเปลือกตาขึ้นก็พบแสงไฟเปล่งประกายระยิบระยับติดรอบตุ๊กตาหมีตัวใหญ่บนคอของเจ้าหมีมีสร้อยจี้รูปหัวใจอยู่ ตัวหนังสือฉายแสงในมุมมืดอย่างชัดเจนว่า 'HAPPY TWO YEAR ANNIVERSARY' สุขสันต์วันครบรอบสองปี

"ให้ติมหรอคะ"

"ครับ ของขวัญวันครบรอบของเรา" ปากบางเม้มเข้าหากันแน่นเธอหันหน้ากลับไปมองแมทที่ตอนนี้ม่านตาเริ่มเคลือบด้วยหยาดนํ้าสีใสเท่านี้ก็พอจะรู้แล้วว่าเรื่องทั้งหมดแมทคงรู้แล้ว

"พี่แมท…ติมขอโทษ"

"วันครบรอบของเราพี่มีของขวัญให้ติม แต่ของขวัญที่ติมมอบให้พี่มันคือสิ่งนี้หรอ"

"ติมไม่ได้ตั้งใจ"

"มันเรื่องอะไรติม"

"…" ไอติมพูดอะไรไม่ออก เธอเดินเข้าไปสวมกอดแมทด้วยความรู้สึกผิดแล้วปล่อยโฮออกมา

"ผู้ชายคนนั้นกลับมาหาติมหรอ…"

"ติมขอโทษ" ไอติมได้แต่พรํ่าคำขอโทษออกมา แมทคงรู้แล้วว่าเธอมีอะไรกับเจมลับหลังเขา

"ทำไมไม่ยอมบอกพี่"

"ติมไม่อยากให้พี่เป็นอะไร…"

"เลยเอาตัวเข้าแลกแบบนั้นหรอ?" คิ้วหนาขมวดถามก่อนจะผละร่างเล็กออก ชายหนุ่มน้อยใจที่เธอไม่ยอมบอกตอนมีปัญหาอะไรจนทุกอย่างไปลงที่ตนเองเพียงคนเดียว

"ฟังติมก่อนได้มั้ย"

"พี่ยังไม่อยากฟังอะไร…"

"พี่แมท"

"ไวเจอกันนะ"

"ติมไม่ได้รักผู้ชายคนนั้นเลย ตอนนี้ติมมีแค่พี่"

"พอเถอะติม"

"เราจบกันแล้วจริงๆนะคะ"

"พอเถอะ พี่เหนื่อย" ใบหน้าหล่อหลบสายตาพร้อมกับยกมือขึ้นปิดหน้าเหมือนไม่อยากให้ไอติมเห็นตัวเองร้องไห้ก่อนจะหายเข้าไปในรถแล้วขับออกมา ดวงตาที่เคลือบด้วยหยาดนํ้าสีใสด้วยความรู้สึกผิดเธอยกมือขึ้นเสยผมอย่างขอไปที โดยไม่รู้เลยว่าทุกการกระทำและคำพูดของตนเองอยู่ในสายตาของใครบางคนที่ยืนแอบฟังอยู่มุมมืด วันครบรอบแบบนั้นหรอ วันนี้มันเป็นวันของเขา ไอติมคบกับแมทในวันเดียวกันที่คบกับลิสท์เจม

ครบรอบสองปีของเธอและแมท แต่สำหรับชายหนุ่มเป็นการครบรอบเจ็ดปีที่ได้คบกับไอติม…

สำหรับลิสท์เจม เขาไม่เคยเลิกกับเธอ…

.

.

.

ความสัมพันธ์เราสองสามคนตามคอนเซ็ปท์เรื่อง อยากรู้ว่าจะจบยังไงต้องติดตาม!5555555555555555555555

Next ep...

"สุขสันต์วันครบรอบนะ"

"…" ไอติมเพียงจ้องมองเธอไม่สามารถพูดอะไรออกไปได้

"สองปีที่คบกับมัน ห้าปีที่หักหลังฉัน"