EP06 เสแสร้ง

EP06

.

.

.

สิ้นเสียงกระซิบแรงตอกอัดจากคนตัวโตก็โถมเข้าร่างของไอติมไม่ยั้ง ปล่อยให้คนตัวเล็กต้องทนฝืนรับสัมผัสหยาบโลนอยู่แบบนั้นหลายต่อหลายครั้งจนกระทั่งชายหนุ่มพอใจก็ยอมปล่อยไอติมให้เป็นอิสระ

"อ๊ะ..." เสียงหวานหลุดครางออกมาเมื่อลำท่อนกำลังถอนออกจากร่างกาย ไอติมทิ้งตัวนอนลงพื้นด้วยความเหนื่อยล้าหน้าท้องแบนราบกระเพือมตามลมหายใจหนักแน่น ตามกรอบหน้ามนเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อที่เปียกชุ่ม เจ้าของการกระทำหยัดกายลุกขึ้นแล้วคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันรอบเอวเอาไว้อย่างหมิ่นเหม่สายตานึกสมเพชหลุบมองร่างบอบชํ้าที่กำลังนอนหายใจรวยริน

"ไม่ได้เอามาตั้งสามปี ยังตอดเก่งเหมือนเดิมเลยนะ" คำพูดแรกของเจมทำเอาไอติมหน้าชาวาบ เธอพยายามตะเกียกตะกายขยับไปชิดกับขอบเตียงเพื่อหยิบผ้าห่มมาคลุมร่างตนเองแต่ทวากลับถูกมือลิสท์เจมกระชากออก ชายหนุ่มเดินมาหยุดอยู่ข้างกายเธอแล้วใช้ปลายเท้าเขี่ยมือบาง "อยากรู้จังถ้าแฟนเธอมันเห็นสภาพนี้จะเป็นยังไง"

"พี่เจม…"

"กลัวหรอ?"

"อย่าลากพี่แมทมายุ่ง"

"ทำไม มันก็ยุ่งมาตั้งแต่แรกแล้วนิ"

"ติมขอร้อง"

"หึ..." เขาไม่ฟังคำขอร้องจากเธอเลยแม้แต่น้อยมือหนาคว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วกดถ่ายสภาพเปลือยเปล่าเอาไวั เนื้อตัวเต็มไปด้วยรอยดูดอีกทั้งรอยแดงที่ลำคอและข้อมือ เด็กสาวยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเองเอาไว้พร้อมกับขดตัวเข้าหากันจะขยับหนีก็ถูกขาแกร่งคร่อมร่างเอาไว้จนกระทั่งเจมถ่ายรูปจนพอใจก็ยอมหยุด

"ถ้าไม่อยากให้แฟนรู้ว่ากลับมาเอากับผัวเก่า ก็ทำตามที่ฉันบอกด้วยล่ะ"

"....."

"เข้าใจมั้ย?" นํ้าเสียงเรียบนิ่งเอ่ยข่มขู่ทำเอานํ้าตาเม็ดโตไหลอาบพวงแก้มเนียนใสออกมา ลิสท์เจมเดินกลับไปเอนตัวพิงกระจกระเบียงห้องแล้วคว้าบุหรี่บนโต๊ะข้างกายขึ้นมาจุดสูบแววตาไร้เยื่อใยใดๆ ไอติมที่ไม่อยากทนอยู่ในสภาพแบบนี้อีกแล้วเธอพาร่างกายอ่อนเพลียลุกขึ้นเอนตัวพิงกับขาเตียงแล้วชันเข่าขึ้นกอดตนเอง

"พี่จะให้ติมทำอะไร..."

"ทุกอย่างที่ฉันต้องการ"

"ติมให้พี่ทุกอย่างไม่ได้"

"หรืออยากให้มันตายอย่างทรมานดีล่ะ?"

"....." ไอติมเพียงช้อนตามองไม่ได้ตอบคำถามอะไรออกไป เธอรู้ดีว่าคนอย่างลิสท์เจมมีเบื้องหลังที่น่ากลัวมากกว่านี้้ คดีพยายามฆ่าที่เขาก่อมันจะเป็นไปได้ยังไงแค่จำคุกสามปีแล้วถูกปล่อยตัวออกมา อีกอย่างเธอไม่รู้เลยว่าทำไมเขาถึงได้แค้นนักหนาไอติมได้แต่คิดและถามตัวเองอยู่แบบนั้นแต่ก็ไม่มีเหตุผลไหนที่จะทำให้เขาเกลียดเธอได้มากขนาดนี้...

.....

(มหาลัย SWR.)

เหมือนฝันร้ายมันจะจบลงแล้วแต่มันก็ย้อนกลับมาอีกครั้ง ไอติมเดินเหม่อลอยบนรถเมล์ก่อนจะเคลื่อนมาจอดที่ป้ายตรงข้ามมหาลัย คนตัวเล็กดึงสติกลับมาแล้วเบือนสายตามองออกไปด้านนอกกระจกมองผู้คนที่กำลังทยอยเดินลงไป แม้ไม่อยากจะดำเนินชีวิตต่อแต่เธอก็ต้องมีชีวิตต่อไปเพื่อความฝันของตนเอง ฝันที่อยากจะมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบกับผู้ชายที่รักแค่นี้มันก็มีความสุขมากพอแล้ว สำหรับหลายคนความฝันมันยิ่งใหญ่ทวาสำหรับเธอเพียงเท่านี้ก็มากเพียงพอแล้ว และมันก็ดูเหมือนว่าความฝันของเธอมันคงจะเกิดขึ้นยากเหลือเกิน...

"หนู ถึงแล้ว"

"อ่อค่ะ" ไอติมดึงสติกลับมาขาเรียวก้าวลงจากรถเป็นคนสุดท้ายเมื่อพบว่าเหลือเพียงตนเอง เธอเดินมาหยุดที่ร้านขายยาแล้วเดินเข้าไปข้างใน เรื่องเมื่อคืนหลังจากที่ลอสท์เจมทำร้ายร่างกายเธอจนพอใจเขาก็ไล่ไอติมกลับทั้งที่สภาพของคนตัวเล็กแทบจะเดินไม่ไหวและบอบช้ำไปด้วยรอย

"สวัสดีค่ะ สอบถามได้นะคะ"

"ขอยาคุมฉุกเฉินกับยาแก้ปวดหน่อยค่ะ"

"รอสักครู่นะคะ"

"ค่ะ..." ใบหน้าซีดเผือดพยักตอบพนักงานจึงเดินไปหยิบยาตามที่ไอติมต้องการมาให้

"ได้แล้วค่ะ ทั้งหมดร้อยยี่สิบค่ะ" หลังคิดเงินเสร็จมือบางก็ล้วงหยิบธนบัตรจากกระเป๋าตังมาจ่ายก่อนจะเดินออกมาจากร้านแล้วตรงดิ่งเข้ามาที่มหาลัย ทั้งที่ร่างกายอ่อนล้าแต่เธอก็เลือกที่จะมาเพราะวันนี้แมทกลับมาจากบ้านของแม่พอดี ไอติมไม่อยากให้เขาเห็นตัวเองในสภาพแบบนี้

"ติม..." เสียงของมิวเอ่ยขึ้นทำให้ไอติมเหลือบมองไปที่เพื่อนสนิท

"มิว"

"เป็นอะไร"

"ติมไม่ไหวแล้ว"

หมับ! ไอติมโผล่เข้ากอดเพื่อนพร้อมกับปล่อยหยาดนํ้าตาเม็ดโตให้ไหลออกมาอาบพวงแก้ม สติของเธอไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้วไม่รู้ว่าต้องทนอยู่กับสภาพแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน จะทำยังไงกับเรื่องที่เกิดขึ้น

"เขาทำอะไร.."

"ไปเล่าที่อื่นได้มั้ย"

"อื้อ..."

บนตึก

"ทำไมเขาถึงทำกับแกขนาดนี้" มิวถามขึ้นพร้อมกับเหลือบมองคนข้างกายตอนเห็นสภาพของไอติมมันเหมือนคนโดนรุมโทรมมายังไงยังง้้น ท่าเดินของเธอมันดูอ่อนเพลียเนื้อตัวถูกแต่งตัวปกปิดทุกสัดส่วนแต่ตอนนี้ผ้าพันคอถูกถอดออกแล้ว มันยังหลงเหลือรอยแดงเอาไว้อยู่ มิวมองมันพร้อมกับใช้ปลายนิ้วแตะด้วยแววตาสลดใจ ไม่รู้ว่าเพื่อนตัวเองต้องเจอกับอะไรบ้าง

"เขาคงเกลียดติมมาก"

"เกลียดแล้วยังไง จบกันไปแล้วไม่ควรทำแบบนี้สิ มันควรเป็นแกมากกว่าไม่ใช่หรอที่สมควรโกรธ"

"ติมไม่ได้โกรธพี่เจมเลย แค่อยากให้เราจบกันด้วยดี"

"เขาคงไม่จบกับแกง่ายๆ"

"ติมอยากรู้ว่าทำไม ติมทำอะไรให้นักหนา"

"ก็แค่ผู้ชายเห็นแก่ตัว แกสมควรบอกเรื่องนี้กับพี่แมทนะ" เธอก็อยากบอกเหมือนกัน แต่บอกไปแล้วแมทคงไม่มีโอกาสได้อยู่กับเธออีก แล้วถ้าเก็บไว้แบบนี้มันเหมือนเธอกำลังหักหลังแฟนตัวเอง ไอติมไม่อยากกลายเป็นคนเลวแบบนั้นแล้วจะเลือกเดินทางไหนล่ะ ในเมื่อมันไม่มีทางไหนให้ไปแล้ว ไอติมคิดอยู่ในใจแล้วทรุดตัวนั่งลงเอนหลังกับราวกั้น

"ถ้าติมบอกพี่แมทได้ติมบอกไปแล้ว"

"ทำไมล่ะ มีเหตุผลอะไร"

"มันจะเป็นการหยุดความสัมพันธ์ของเราเอาไว้แค่นี้ พี่เจมไม่ปล่อยมีแมทไว้หรอกคราวก่อนพี่แมทรอดแต่ครั้งนี้คงไม่โชคดีอีกแล้ว..."

"ไม่ว่าจะทำยังไง แกก็ไม่โอกาสได้รักกับพี่แมทอีกแล้วหรอ"

"ถ้าพี่เจมยอมหยุดมันคงจะเกิดขึ้น"

"ก่อนที่เขาจะหยุด แกคงตายก่อนพอดี"

"....."

"เลิกไหม ก่อนที่พี่แมทจะรู้ความจริง แบบนั้นเขาจะยิ่งเสียใจนะ"

"ติมไม่อยากเลิกอ่ะมิว" การเริ่มต้นใหม่กับใครมันยาก อีกอย่างเธอแค่อยากลองให้เจมหยุดไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตาม ถ้าเขาไม่ยอมหยุดไอติมก็จะปล่อยให้เขาแก้แค้นจนกว่าจะพอใจแล้ววันนั้นทุกอย่างมันคงจะจบลงจริงๆ...

.

.

.

23 : 00 AM.

(SO HOT CLUB)

เสียงเพลงในสถานบันเทิงดังกระหึ่ม บรรยากาศข้างในเต็มไปด้วยความครึกครื้นผู้คนต่างขยับโยกย้ายกันตามจังหวะบีทหนักๆแปลกหู พอมองขึ้นไปบนเวทีเจ้าของบทเพลงทำนองหนักหน่วงก็ถูกบรรเลงจากดีเจหนุ่มหล่อที่ทุกคนต่างจับจ้องมองเหมือนยกผับของต่างประเทศเอามาไว้ที่นี้มีแค่คนในวงในเท่านั้นที่ต่างกระซิบกันของการปรากฏตัวของเขา..

"มึงน้้นเจ้าของผับคนใหม่ปะวะ"

"คงใช่ได้ยินเจ๊พูดอยู่ ดีกรีหนุ่มอเมริกาเลยนะ แถมรวยมาก ได้ยินมาว่าเป็นเพื่อนเฮียแฟรงค์เลยขอซื้อกิจการของเพื่อนมาดูแล"

"หล่อจนกูงง คนอะไรจะหล่อขนาดนี้ว่ะ"

"ใครได้ก่อนก็แต้มบุญสูงกว่านะ บั้ย"

ว่าแล้วสาวเกรดเอภายในร้านที่ต่างกำลังจับกลุ่มคุยกันก็โบกมือลาเพื่อนเล็งเป้าหมายไปที่ ลิสท์เจม ต่างคนต่างเล็งเป้าหมายไปที่ิเขา ไอติมที่ถูกเจ้าของชื่อนั้นเรียกมาที่นี้ยืนแน่นิ่งเธอหยุดเดินแล้วเงยหน้าขึ้นไปบนเวทีเป็นจังหวะเดียวกันกับที่เสียงเพลงภายในร้านหยุด มีสัญญาณแจ้งเตือนจากมือถือเด้งเข้ามาพอก้มมองอ่านก็พบว่าเขาเป็นส่งข้อความมาอีกครั้ง..

'มาหาฉันหลังเวที'

เพียงเท่านั้นเจ้าของร่างหนาก็หายไปจากเวที เด็กสาวจิกเล็บลงที่กระโปรงนักศึกษาแล้วจำใจเดินไปหาลิสท์เจม ก่อนมาที่นี้ไอติมโกหกแมทไปว่ากำลังจะนอน ทุกการกระทำของเธอมันเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด แต่ถ้าไม่มาเธอรู้ดีว่าลิทส์เจมจะเล่นงานอะไรบ้าง...

"มาแล้วหรอ" พอเดินมาถึงเสียงทุ้มก็เอ่ยถามผ่านความมืด

"พี่เรียกติมมาทำไม"

"มีอารมณ์"

"....." ขนอ่อนทั่วร่างลูกชันขึ้นพร้อมกันท้าวเล็กก้าวถอยหลังโดยอัตโนมัติ รอยยิ้มชวนขนลุกปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อ มือหนาคว้าหมับเข้าที่ข้อมือเล็กแล้วกระชากร่างไอติมเข้ามาดันกับผนัง ก่อนจะก้มหน้าประกบจูบ นิ้วแกร่งบีบคางมนแน่นให้ปากบางอ้าออกก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากนุ่ม นิ้วมือถูกสอดเข้าแล้วยกขึ้นกดเข้ากับผนังใช้ลิ้นดูดเม้มหนักๆ คนตัวโตกดทับร่างบอบบางเอาไว้แน่นไม่ให้เธอดิ้นต่อต้าน ไอติมที่ยังไม่ทันตั้งตัวเบิกตาโพลงเธอทำตัวไม่ถูก ลิ้นสัมผัสได้ถึงกลิ่นบุหรี่ประจำตัวเจือปนกลิ่นแอลกอฮอล์ขมปร่า ทำเอาใบหน้าหวานเย็นเล็กน้อย

"อึก....อื้อ!" เสียงหวานครางงึมงำในลำคอ สัมผัสจากปากหนาเริ่มรุนแรงมากขึ้น ไอติมถูกกดจูบอยู่แบบนั้นรู้ตัวอีกทีมือหนาก็ล้วงเข้าใต้เสื้อก่อนที่ลิสท์เจมจะยอมผละใบหน้าออกพลันแสงสว่างก็สาดส่องเข้ามา ไอติมมองไปยังด้านล่าง ตอนนี้มีโทรศัพท์นับร้อยเครื่องจ่อมาที่เขาและเธอ ทำเอาเธอตกใจไม่น้อย..

"พะ...พี่ทำอะไร..."

"พี่จูบแฟนตัวเองมันผิดด้วยหรอ"

"พี่เจม..."

"ติมทำแบบนี้กับพี่ทำไม เรายังไม่เลิกกันเลยนะ พี่ไม่เคยบอกเลยว่าจะเลิกกับติม ทำไมครับ พี่แค่ติดคุกทำไมติมต้องทิ้งพี่ด้วย ทำไมไม่รอพี่ ติมคบกับคนอื่นทำไม...พี่เสียใจนะ" ว่าแล้วหยาดนํ้าตาเม็ดโตก็ไหลออกมาอาบพวงแก้ม ไอติมสับสนกับเรื่องที่เกิดขึ้นมองไปที่ดวงตาคมกริบคู่นั้นก็พอจะมองออกว่าเขากำลังแสดงละครต่อหน้ากล้อง

"หยุดสักที...พี่เจม..อย่าทำแบบนี้" ไอติมส่ายหัวไปมาเป็นเชิงปฏิเสธว่ามันไม่ใช่ความจริง...

"หรือตอนนั้นพี่มันจน คำสัญญาของเราไม่มีความหมายเลยใช่มั้ย พี่ไม่เคยมีใคร แต่ติมกลับมีคนอื่น พี่เจ็บจะตายอยู่แล้ว...ทำไมใจร้ายกับพี่แบบนี้" ลิสท์เจมปล่อยโฮออกมาราวกับคนจะขาดใจแล้วทรุดตัวลงตรงหน้าคนตัวเล็ก เขาร้องไห้เหมือนแบกรับความเสียใจเอาไว้จริงๆ ไอติมพยายามจะหนีจากบทละครของเขาแต่ทว่าขาเรียวกลับถูกเกาะเอาไว้แน่น ไอติมพยายามดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผล ตอนนี้เธอดูเหมือนตัวร้ายในสายตาของทุกคน...

.

.

.

รับไปเลยค่ะรางวัลคนเหี้ยเเห่งปี //ผายมือ

55555555555555555555555

Next ep...

"พี่แมท…ติมขอโทษ"

"วันครบรอบของเราพี่มีของขวัญให้ติม แต่ของขวัญที่ติมมอบให้พี่มันคือสิ่งนี้หรอ"

"ติมไม่ได้ตั้งใจ"