EP04 คำหวาน

"มะมันไม่ใช่อย่างที่คิดนะคะ"

หมับ!

"แล้วมันหมายความว่ายังไง เธอไปรู้จักมันได้ยังไง!?" เสียงเข้มตวาดถามอย่างหงุดหงิด เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าคิร่าจะรู้จักน้องชายของเมียเขาอย่างเคย์เดนจนไปไหนมาไหนด้วยกันลับหลังเขา ถ้าวันนี้เขาไม่เห็นเธอ ป่านนี้ก็คงจะโง่จนไม่รู้ว่าเธอไปกับผู้ชายอื่น

"โอ้ยย! อึก! นะหนูเจ็บ" เธอเบ้หน้าด้วยความเจ็บเมื่อถูกมือหนาดั่งคีบเหล็กบีบต้นแขนของเธอจนรู้สึกเจ็บไปหมด

"บอกมาว่าไปรู้จักมันได้ยังไง!?" เสียงเข้มตะคอกถามอีกครั้ง หงุดหงิดแทบอยากจะขยี้เธอให้แหลกคามือ

"ปะปล่อยหนูก่อนได้มั้ยคะ" เธอเอ่ยเสียงตะกุกตะกัก แววตาใสๆ ที่เอ่อคลอไปด้วยน้ำตาจ้องมองชายตรงหน้าอย่างขอความเห็นใจเพื่อให้เขาใจเย็นฟังคำอธิบายของเธอบ้าง

หมับ!

"อ๊ะ!" ใช่ เธอบอกให้เขาปล่อยเธอ แต่เธอไม่คิดว่าเขาจะปล่อยเธอแรงๆ จนเธอล้มลงไปกับพื้น ซึ่งเธอเองก็ไม่มีสิทธิ์จะออกเสียงอะไรอยู่แล้ว เพราะเธออยู่ในกำมือของเขา เงินทอง ความสุขสบายก็เพราะเขาเป็นคนดูแลทุกอย่าง เพราะงั้นมันเป็นสิทธิ์ของเขาที่จะทำอะไรกับเธอก็ได้ 

"เล่ามา" เสียงเรียบเอ่ย เขาปลายตามองร่างเล็กที่นั่งขุดคู้อยู่บนพื้น ตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์จะมาห่วงอะไรทั้งนั้นแหละ มันทั้งโกรธทั้งหงุดหงิดที่แม่ตัวดีเริ่มอยากจะออกจากกรอบที่เขาขีดเส้นเอาไว้ อยากจะโบยบินออกจากกรง!

"เราเจอกันที่มหาวิทยาลัยค่ะ" จากนั้นเธอก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้เขาฟังตั้งแต่แรกๆ แต่ทว่ามองดูคนตรงหน้าเหมือนจะไม่เชื่อในคำพูดของเธอเลย

"หึ งั้นเหรอ?" เขากระตุกยิ้มหัวเราะในลำคอ ที่เขาเป็นเดือดเป็นร้อนอยู่แบบนี้อาจจะเพราะกลัวว่าคิร่าจะรู้เรื่องที่เขาแต่งงาน และที่สำคัญเขาเป็นฝ่ายนอกใจคนรักแล้วแอบมีเธอ ซึ่งเขากลัวว่าคิร่าจะคบชู้

"ค่ะ" เธอพยักหน้าด้วยใบหน้าที่ซื่อตรง เธอไม่เคยคิดจะคบผู้ชายอื่นลับหลังเขาเลยสักนิดเดียว 

"งั้นก็อยู่ห่างจากมัน ทำได้รึเปล่า หรือว่าเธออยากเห็นฉันระแวงเธออยู่แบบนี้?" เขาเอ่ยเสียงทุ้ม โน้มตัวลงไปใกล้ๆ เธอที่นั่งพับเพียบอยู่บนพื้นตรงหน้า มือหนาเอื้อมไปเชยปลายคางสวยขึ้นมาจ้องตา 

น้ำเสียงอ่อนโยนของเขาทำให้หัวใจดวงน้อยสั่นไหวทุกครั้ง มันเป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร เวลาที่หงุดหงิด ไม่พอใจ หรือแม้ว่าเวลาที่เขาสั่งให้เธอทำตาม น้ำเสียง แววตา การกระทำของเขามันทำให้เธอยินยอมอย่างง่ายๆ 

"ค่ะ" เธอพยักหน้าน้อยๆ ก่อนจะซบใบหน้าลงฝ่ามือแกร่งอย่างแผ่วเบาและแฝงไปด้วยความออดอ้อนเพื่อให้เขาอารมณ์ดีมากที่สุด เธอไม่ชอบทุกครั้งเวลาที่เขาโมโหและหงุดหงิด มันน่ากลัวเอามากๆ 

"ที่ฉันห้ามแบบนี้เพราะว่าฉันหวงเธอรู้รึเปล่าหื้ม? ฉันงานยุ่งอยู่แบบนี้ ฉันแค่กลัวว่ามันจะทำให้เธอหวั่นไหว" เสียงอ่อนโยนเอ่ย เขาจ้องมองดวงตากลมโตใสแป๋วนั่นอย่างสะกดให้เธอเชื่อฟัง 

คิร่ามีบางอย่างที่ทำให้เขาทิ้งเธอไม่ลง เธอน่ารัก ยิ้มหวาน บางครั้งเขาก็รู้สึกหวงรอยยิ้มของเธอ ดวงตาคู่สวยที่เฝ้าทะนุถนอม แววตาใสซื่อน่าเอ็นดูเหมือนแมวตัวน้อยๆ ดวงตาใสแป๋วที่ทำให้เขาหมั่นเขี้ยวจนแทบอยากขยี้ให้แหลก ต่างจากภรรยาที่บ้าน อาจเป็นเพราะทั้งชีวิตเขาก็เจอแต่ผู้หญิงสไตล์เดิมๆ เซ็กซี่ ดวงตาเฉี่ยวคม มั่นใจ เป็นสาวมั่นอย่างเซเลน่า แต่พอห่างกันในครั้งนั้นมันทำให้เขาหลงอย่างไม่รู้ตัว เจอคิร่าที่ทั้งสดใหม่ เจอผู้หญิงน่ารักๆ อย่างเธอ มันทำให้ท้าทายและไม่รู้สึกเบื่อเลยสักครั้ง เรียกได้ว่าเจอของใหม่ๆ เหมือนอย่างที่เขาว่านั่นแหละ 

เรื่องของคิร่ามีแค่ลูกน้องคนสนิทและเพื่อนของเขาเท่านั้นแหละที่รู้เรื่อง เพราะเขาต้องการเก็บคิร่าเป็นความลับ เขาทิ้งเด็กคนนี้ไม่ลงจริงๆ ปล่อยเธอไปไม่ได้ เพียงแค่คิดว่ามีชายอื่นได้เชยชมเธอแทนที่เขา ความโกรธก็รู้สึกปะทุขึ้นมา

"คะคุณท่านหวงหนูเหรอคะ.." เสียงหวานเอ่ยถามเสียงแผ่วอย่างไม่เชื่อ เธอไม่คิดว่าจะได้ยินคำๆ นี้หลุดออกมาจากปากของเขา หัวใจดวงน้อยเต้นแล้วเต้นอีก แทบหลุดออกจากอก

"จริงสิ ฉันหวงเธอน่ะรู้มั้ย ใครจะไม่หวงเมียตัวเองหล่ะจริงมั้ย?" เสียงทุ้มเอ่ย เขายิ้มบางๆ ก่อนจะใช้นิ้วเกลี่ยแก้มนวลแผ่วเบาอย่างอ่อนโยน เขายกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นว่าคิร่าเคลิ้มไปกับคำพูดของเขา สักพักแก้มนวลเห่อร้อนออกมาเพราะความเขินอาย

"นะหนูไม่กล้าคิดไปถึงแบบนั้นหรอกค่ะ หนูก็แค่เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ท่านมีพระคุณเลี้ยงดูแค่นั้นเองค่ะ" เธอเอ่ยอย่างเจียมตัว เธอขอแค่มีพื้นที่แอบรักเขาอยู่แบบนี้ก็พอ เพราะเธอเองก็รู้ตัวดีว่าไม่มีอะไรเหมาะสมกับเขา ขึ้นมาถึงจุดนี้ได้มันก็บุญหัวเธอมากพอแล้ว

หมับ!

"อ๊ะคุณท่าน!" เธอตกใจรีบใช้เรียวแขนคู่สวยคว้าไปคล้องลำคอของเขาเพื่อไม่ให้ตัวเองตก 

"อยากรู้มั้ยหละว่าหน้าที่เมียเขาทำยังไง จะได้เลิกคิดอะไรไร้สาระสักที เอาหล่ะ วันนี้ฉันจะลงโทษเด็กดื้อที่กล้าไปกับผู้ชายอื่นลับหลังแล้ว" เขากระตุกยิ้มหัวเราะเบาๆ จากนั้นก็พาเธอเดินเข้าไปในห้องนอนเพื่อลงโทษเด็กดื้อ

ฟุบ! 

"ดะเดี๋ยวค่ะ" เธอใช้มือยันหน้าอกของเขาเอาไว้เพราะอีกคนโน้มตัวลงมาซุกไซร้เธออย่างหื่นกระหายหลังจากวางเธอลงบนเตียง แล้วตามขึ้นมาคร่อมตัวเธอไว้

"มีอะไร เธอก็รู้ว่าถ้าฉันต้องการ เธอก็ต้องห้ามขัด" เขาทำสีหน้าอย่างหงุดหงิดเมื่อถูกเธอขัดจังหวะ

"หนูถามอะไรหน่อยได้มั้ยคะ" เธอเม้มปากแน่น หลังจากเอ่ยประโยคคำถามออกไป กว่าจะกล้าถามคำถามนี้ออกไป เธอต้องรวบรวมความกล้าเอามากๆ 

"ถ้าคุณหวงหนูจริงๆ หนูมีสิทธิ์จะรู้ได้มั้ยคะว่าผู้หญิงที่ควงแขนคุณท่าน เธอคือใคร.." ประโยคสุดท้ายเธอเอ่ยเสียงแผ่วอย่างกล้าๆ กลัวๆ 

"ไม่มีอะไรหรอกหน่า เธอไม่เชื่อใจฉันแล้วรึไง ฉันมีเธอแค่คนเดียว เพราะงั้นเลิกเถอะ นอนให้ฉันเอา เป็นเด็กดีจะดีกว่านะ" เสียงเรียบเอ่ยอีกครั้ง ไม่ใช่ประโยคคำขอ แต่เป็นประโยคคำสั่งที่คิร่าเลี่ยงไม่ได้