Ep.6 ยัยโง่!

Ep.6 ยัยโง่!

ฉันก็เดินไปจุดรถตู้ของทางมหาลัย...ที่จะมีรอบวนไปรับส่ง มหาลัยกับหอพักนักศึกษาหอต่างๆ ซึ่งถูกและปลอดภัยกว่าแท็กซี่แน่นอน

และระหว่างทางฉันก็พยายามนึกท่าเต้นที่อลิซสอน ก่อนจะนั่งเสียบหูฟังฟังเพลงไปเรื่อยเปื่อย

หนึ่งสอง

หนึ่งสองสาม

หนึ่งสอง หนึ่งสอง หนึ่ง..ฉันพยายามระลึกท่าไปในหัว.... แต่บอกตามตรงนะ ว่ายากสำหรับฉันเอามากๆ

กิจกรรมผู้หญิงๆ แบบนี้ไม่ถนัดเลยแหะ...

ฉันก้มหน้าดูเอกสารทุนที่ รุ่นพี่คนนั้นเซ็นรับรองให้ .....แต่ถ้าถามว่าพอสำหรับชั่วโมงทุนไหม? ก็ยังไม่พอหรอก....แต่ก็ช่วยได้มากแล้วละ

ถ้าฉันไม่สามารถทำชั่วโมงทุนครบได้ ฉันก็จะถูกหักเงินรายเดือน...ซึ่งมันก็จำเป็นกับปากท้องฉันเหมือนกัน...เพราะตั้งแต่มาที่นี้ฉันก็ไม่เคย

รบกวนพ่อกับแม่เลย

" หอ Gryffindor"ลุงคนขับตะโกนพูดขึ้นเมื่อรถจอดสนิท

" ขอบคุณค่ะ" ฉันก้มหัวให้ลุงคนขับเล็กน้อย

@หอพักนักศึกษา กริฟฟินดอร์ (หอพักใหม่ที่ดีที่สุดของมหาลัยเอกชนชื่อดังของประเทศ...แถ่นๆๆ)

ดีนะที่ใต้หอฉันมีร้านชายสี่หมี่เกี๊ยวเจ้าประจำที่ทั้งถูก ทั้งอร่อย พอประทังชีวิต....

" เฮ้อลุงคะ ชายสี่หมี่เกี๊ยว ไม่ผัก ไม่กระเทียม ที่หนึ่งคะ” ฉันตะโกนสั่งลุงไปก่อนจะเดินไปนั่งอย่างหมดอาลัยตายอยาก... "

" ทั้งหิว ทั้งเหนื่อยเลยพระเจ้า" ฉันนั่งลูบท้องตัวเองอย่างแสบๆ

ฟุบบบ ถุงกระดาษอะไรบ้างอย่างวางลงแทบจะชนหน้าของฉันอยู่แล้ว

พอเงยหน้าดูก็ไม่แปลกใจเท่าไหร่...เพราะคนห่ามๆ แบบนี้ มีแค่..

" ไอ้ฟาย" ฉันกรอกตามองไปทางอื่นแทนมองหน้ามัน

" ยาเคลือบกระเพาะ" มันเลื่อนเก้าอี้มานั่งข้างๆ

ฉันก็เล่ห์ตามองที่ถุงกระดาษที่มียาอยู่ข้างในนั้น

" ต้องกินก่อนอาหาร!! " มันยัดเหยียดยานั้นใส่มือของฉัน

" ไม่เอา..กูหิว" ฉันส่ายหน้าเบาๆ ก่อนจะลากชามเกี๊ยวมาใกล้ๆ เพราะหิวจนหน้ามืดตาลายแล้วจริงๆ

"อย่าโง่" มันดึงชามเกี๊ยวนั้นออกไป

" อลิซบอกว่ามึงยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้า ถ้ามึงกินอะไรเข้าไปตอนนี้ กระเพาะมึงทะลุแน่" ไฟนอลพูดเสียงเข้ม

" มึงเป็นหมอรึไง? " ฉันเถียงมันต่ออย่างเอาชนะ แต่..ก็แอบๆ กลัวอยู่นะ

อั๊บอุ๊บ..อึ๊บ...และมันก็จับยากรอกปากทันที

" ไม่ได้เป็นหมอ....กูเป็นพระเอก.... " มันพูดก่อนจะดันชามเกี๊ยวคืนมาให้ฉันและทำเป็นยิ้มหล่อ

แต่นี่ไม่ใช่เวลามาสนใจมันหรอก....เกี๊ยวน้ำต่างหากพระเอกของฉันในตอนนี้

ไอ้ไฟนอลก็ยังคงนั่งสูบบุหรี่เก๊กหล่อ อ่อยเหยื่อไปเรื่อยๆ ระหว่างที่ฉันกำลังโซ้ยเกี๊ยวน้ำ

ซึ่งผู้หญิงหลายคนที่ผ่านไปผ่านมา ก็แวะมานั่งร้านเกี๊ยวน้ำกันเกือบทุกคน...

…. ..

"ว่าแต่มึงเถอะ ไม่มีบ้านช่องให้กลับรึไง? " หลังจากกินเสร็จฉันก็เงยหน้าไปสนทนาพาทีกับมัน

"อลิซไลน์บอกกูว่า" มีคนโง่ไม่ยอมกินข้าวจนปวดท้อง...และกูก็ไม่มีไรทำเบื่อๆ เลยมา "มันตอบแบบหน้ากวนๆ "

"อลิซนี่ดีนะ พูดอะไรมึงก็เชื่อฟัง จูงจมูกเดินอย่างกับหมาน้อย.. " ฉันพูดอย่างกระแทกแดกดันมันอย่างอ่อนโยน...ปกติไม่มีใครสามารถบังคับจิตใจมันได้หรอก..ยัยอลิซนี้ก็

ไม่ธรรมดานะ

พอบ่นจบฉันก็ก่อนจะลุกไปจ่ายตังค์ลุงค่าเกี๊ยว แต่มันเดินมาแทรกหน้าและหยิบแบงค์พันชิงจ่ายไปก่อน

"ถ้าคนโง่คนนั้นที่อลิซบอกไม่ใช่มึง...กูคงไม่มาหรอก" มันพูดก่อนจะรับเงินทอนเก็บใส่กระเป๋าตังค์นิ่งๆ

…..

…

ฉันกับมันก็นิ่งไปพักนึ่ง

"เออวาเลน... " แล้วมึงนึกคึกไรไปเป็นเชียร์ลีดเดอร์....โดด ดีด ตีลังกานั้นว่ะ....มันพูดและทำหน้าแหยๆ

"อย่างมึงอะเป็นแค่เด็กข้างสนามก็หรูละ...เต้นทีกูคงอ้วก" ไอ้ไฟนอลพูดไปขำไป เมื่อมันมองสำรวจฉัน ที่แต่งชุดนักศึกษาหลวมๆ ไม่รัดรูป..และหน้าที่จืดจาง เพราะแต่งหน้าไปบางมากๆ พอถึงตอนเลิกเรียนก็แทบไม่ลงเหลืออะไรบนใบหน้าแล้ว

" นี่ๆ ไอ้ฟาย!! มีมึงคนเดียวแหละมั้งที่อ้วก...! " ฉันอยากจะเดินไปจิกหัวมันมาตบจริงๆ ฉันก็สวยนะเว้ย สวยแบบอาร์ทติสๆ ...

ขณะที่ฉันก็เดินไปส่งมันที่รถที่จอดอยู่ไม่ไกล ไอ้ไฟนอลเงียบไปเหมือนเถียงไม่ออก ....

….

..

"จริงๆ กูก็ไม่ได้อยากเป็นนักหรอก...แต่มันจำเป็นเว้ย" พอเห็นมันเงียบไปนานฉันเลยพูดความจริงออกไป ซึ่งทุกคนคงเข้าใจดีเรื่องทุนนั้น

….

..

ไอ้ไฟนอลเข้ารถไปก่อนจะเปิดกระจกมามองหน้าฉันนิ่งๆ

"ไปลาออกซะ..มึงไม่เหมาะเป็นเชียร์ลีดเดอร์หรอก" มันพูดและมองใบหน้าฉัน ก่อนจะละสายตาไปทางอื่น

ชักจะมากไปแล้วนะ ย้ำๆ อยู่ได้ ฉันเริ่มไม่พอใจ..

"มึงจะบอกว่ากูไม่สวยเหมือน อล.. "ฉันยังไม่ทันพูดจบมันก็แทรกทันที

"ตกมาแขนขาหัก......ก็ไม่มีปัญญาใช้เงินทุนอยู่ดี..... " มันพูดขึ้นเบาๆ ก่อนจะยกมือบ้ายอย่างไม่มองหน้าฉัน และถอยรถออกไปทันที

ฉันยืนมองรถของไอ้ไฟนอลขับออกไปสุดสายตา ก่อนจะเดินขึ้นห้อง...และคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย

เช้าวันต่อมา.....

ฉันก็ไม่ลืมที่จะแบกกระเป๋าเสื้อผ้าไปเปลี่ยนเวลาซ้อมเชียร์ด้วย เพราะจะใช้เสื้อนักศึกษาซ้อมคงมีกลิ่นเหงื่อติดเสื้อบ้างแน่ๆ

วันนี้ฉันค่อนข้างมาสายนิดๆ ไม่ต้องแปลกใจเลย จะได้นั่งคู่กับ

"ไอ้ คาซัค ตื่น!! " ฉันต้องคอยปลุกมันตลอดเวลา ที่มีคาบเรียนเช้า

เพราะไอ้คาซัคนั้นเป็น มนุษย์ผู้มีชีวิต หลังบ่ายสามโมงเย็นเท่านั้น ในช่วงเวลาเช้า มันคือร่างซอมบี้เดินได้ มีแต่ร่างที่ไร้วิญญาณ

ยกเว้นวันสอบ หรือวันสำคัญที่มันต้องโด๊ป กาแฟคาเฟอีนแบบเข้มๆ มาเท่านั้น

" I’ m here" คาซัคขานตอบอาจารย์ชาวอเมริกันที่กำลังเช็คชื่อนักศึกษาในห้อง

ก่อนที่มันจะ ...หลับต่อ....

วิชาที่เรียนภาคเช้านี้คือ วิชา Marketing เกี่ยวกับการตลาด

บทเรียนตอนนี้เกี่ยวกับการเดาใจลูกค้า....ซึ่งอาจารย์คริสโตเฟอร์ ก็ให้สถานะการณ์โดยการที่ จำลองว่า เราจะขายของอะไรให้กับคนตรงหน้าดี

ทำออกมาเป็นรายงานและพรีเซ้นท์เกี่ยวกับอุปนิสัยของคนๆ นั้น...ฟังดูง่ายนะ

และคนตรงหน้าของฉันก็ง่ายกว่าใครๆ จริงๆ ขายที่นอน หมอนข้าง และผ้าห่ม ฉันนั่งยิ้มอย่างหมูๆ ว่าโชคดีเหลือเกินที่ได้มัน แต่

" กูขอคู่ไอ้ฟีรุสนะ....มึงอะอ่านใจยาก.. " ไอ้คาซัคลืมตาขึ้นมาพูดกับฉันด้วยใบหน้าซึมๆ

" กูไม่ยาก" ฉันเถียงเสียงแหลมปรี้ดและหยิกแขนมันไปเบาๆ

" ไม่ยากสำหรับไอ้ฟายนอลไง...มันรู้ใจมึงทุกอย่าง" ไอ้คาซัคพูดและโบ้ยหน้าไปทางไฟนอลและฟีรุส ที่หันมามองเราสองคนพอดี

ฟุบ..พูดจบมันก็หลับตายต่อทันที

" งั้นมึงก็คู่กับไอ้ไฟนอล เดี๋ยวกูคู่ไอ้ฟี" ฉันพยายามกระตุ้นร่าไร้วิญญาณให้ตอบกลับ

ถ้าเทียบกันแล้วนะ....ไอ้ฟีรุสก็ง่ายจริงๆ แหละ สำหรับมัน....สิ่งแรกที่จะขายกคือหนังสือ หนังสือๆๆๆ

" คิดว่าจหนีกูพ้นเหรอ??? เพื่อนรัก!! " แล้วไอ้ไฟนอลก็ยิ้มมุมปากอย่างกับตัวร้าย

หลังจากนั้นเราก็แยกกันไปทำงานเป็นคู่ ตามที่อาจารย์ได้สั่งเอาไว้

ฉันนั่งกางหนังสือมาร์เก็ตติ้งที่หนาปึกจนสามารถทุบหัวไอ้ไฟนอลแยกได้เลยละ....

" หน้า 256" ฉันเปิดดูก่อนที่อ่านตัวหนังสือภาษาอังกฤษและทำตามขั้นตอน

1 นั่งสบตา ลูกค้า และพยายามอ่านใจ (เหมือนใช้หลักสะกดจิต ตามจิตวิทยาเหมือนกันแหะ)

2 พยายามคาดเดา ละสอบถามถึงสิ่งที่ลูกค้าชื่นชอบ เป็นพิเศษ

3 เสนองานขายว่า สามารถดึงดูความสนใจของลูกค้าได้รึเปล่า

วิธีสังเกตว่าลูกค้ามีท่าทีสนใจสินค้าของเรามีดังนี้%#@*#@*#) @#$@^#@......

หลังจากอ่านคร่าว ๆ ฉันก็เงยหน้ามองไอ้ไฟนอลที่นั่งอยู่ตรงหน้า....

" มึงเริ่มก่อน" ไฟนอลพูดขึ้นก่อนจะหันมาสบตาของฉันนิ่งๆ

……….

…..

..

สายตาของมันนิ่งและมองตรงมาที่ฉัน.....แต่ว่า.....

" กูอ่านใจมึงไม่ออกเลยว่ะ" ฉันตอบก่อนจะหลบสายตาและพักสายตาของตัวเองสักพัก

ไอ้ไฟนอลหัวเราะในลำคอเบาๆ ก่อนหันมาสบตาฉันอีกที

" กูบอกไปตั้งเยอะนะ... "มันตอบเบาๆ

และมันก็หยิบหนังสือมาร์เก็ตติ้งมาอ่านซ้ำอีกรอบ

…….

…. ..

" งั้นกูลองบ้างๆ " มันพูดก่อนจะจบไหล่ฉันให้ตรงกับไหล่ของมัน และเลื่อนหน้ามาสบตาของฉันใกล้ๆ

" อือ..ไม่ต้องใกล้ขนาดนี้หรอกมั้ง" ฉันพยายามฝืนตัวนิดๆ

" เป็นลูกค้า ก็นั่งเฉยดิว่ะ" มันเริ่มเหวี่ยงๆ เดี๋ยวนะพ่อคุณ...กูเป็นลูกค้านะเว้ย...ไอ้ไฟนอลมันเข้าใจอะไรผิดปะ??

มันสบตาของฉันและพยายามมองกรอกไปมา

" กูรู้นะ...........ว่ามึงคิดอะไร...... " อยู่มันก็พูดขึ้นมานิ่งๆ ด้วยสีหน้าที่จริงจัง ลมหายใจของมันอยู่ไม่หายจากใบหน้าของฉันเลย

………..

…….

"กู... คิด...?? " ใจฉันแอบหวิวๆ กับคำพูดนั้น....

…..

….

…

" มึงหิว...อยากกินสปาเกตตี้ พิซซ่าหน้าฮาวายเอี้ยน...ไก่ทอดสี่ชิ้น...และก็..... " ก่อนที่มันจะพูดออกมาอย่าง....กวนๆ

" และมึงก็อยากไปตอนนี้เลย.......ใช่มะ" พอมันพูดจบมันก็ถอยหน้าออกห่างจากฉัน ก่อนจะช่วยเก็บตำราหนังสือต่างๆ ทันที

" กูเนี่ยนะ? " ฉันชี้ที่ตัวเอง

" งานอะ เดี๋ยวเรา เมคเอาก็ได้...อยู่กับคนฉลาดแบบกู ไม่ต้องกลัวตกหรอกน่า ยังไงก็เอ" มันพูดก่อนจะแบะปากและเดินสะพายกระเป๋าของฉันนำไป

เห็นไอไฟนอลไม่เอาถ่านแบบนี้ เพราะคนอย่างมันเอาแค่คะแนนสอบจริงๆ คะแนนเก็บคะแนนเข้าเรียนไม่ค่อยจะมีหรอก...แต่ก็ได้เอ เอ ลบมาแบบง่ายๆ

Line (4)

Final : กูอยู่ร้าน Pizza’ s up หลัง ม.

Ferus : on the way

" เดี๋ยวพวกมันมา" ไอ้ไฟนอลเงยหน้าจากโทรศัพท์มาตอบฉันที่กำลังเลื่อนดูเมนู

" มึงเลี้ยงชะ? " ฉันถามย้ำก่อนจะเริ่มสั่งอาหาร

" ถ้าไม่ใช่กู แล้วมึงจะเลี้ยงรึไง? " ไอ้ไฟนอลเลิกคิ้วถามอย่างกวนๆ

" กูให้ยี่สิบอะ...ขาดตัว" ฉันยิ้มระรื่น ก่อนจะลงมาสั่งอาหารอย่างไม่มีสำราญใจ

" เก็บไว้ซื้อมาม่ากินเถอะ" มันยังคงกัดจิกไม่ลดละ

พิซซ่าก็มาพร้อมๆ กับ คุณฟี และคุณคาซัคนั่นแหละ

"ฮ้าว หิวแสรด" เสียงไอ้คาซัคบ่นไปหาวไปเดินเข้ามานั่งข้างฉันในร้านพิซซ่า

ทุกคนก็มองมันอย่างเอือมๆ บอกแล้วว่าหลังบ่ายสามโมงเย็น มันถึงจะมีชีวิต

....

..

หลังจากที่เริ่มกินกันไปสักพัก ฉันก็นึกขึ้นได้ว่า....

" พวกมึงกูไปก่อนนะ มีซ้อมเชียร์" ฉันรีบลุกออกจากโต๊ะทันทีและรีบวิ่งไปตึกซ้อมเชียร์

เพราะลืมดูนาฬิกา ถ้าไปสายก็ไม่รู้ว่าจะมีใครว่าอะไรรึเปล่า....

@ห้องซ้อมเชียร์

ฉันวิ่งเข้ามาอย่างเร่งรีบ ก่อนจะรีบเดินไปเปลี่ยนชุด..

"หวัดดี"อลิซที่อยู่ในห้องอยู่แล้วเอ่ยทักขึ้น

" ดี.. " ฉันพยายามยิ้มอย่างเป็นมิตร

และชีวิตของฉันก็วนลูปเดิมๆ ซ้อมท่าเดิมๆ แต่ฉันก็เริ่มคล่องแคล่วมากขึ้น

" เธอเรียนรู้ไวมากเลยนะ...ลองต่อตัวกันดูสักรอบไหม? " อลิซพูดและเหลือบมองไปที่เชียร์คนอื่น ที่เริ่มซ้อมต่อตัว เพื่อตีลังกากันบ้างแล้ว

กิจกรรมผาดโผนกว่านี้ฉันก็ทำมาเยอะแยะ เรื่องแค่นี้เองทำไมจะไม่ได้ละ

ก่อนที่อลิซจะทำให้ฉันดูเป็นตัวอย่าง ...และฉันก็เริ่มต่อตัวแค่หนึ่งชั้นเท่านั้น

" สวย...สวยมาเลย เธอดูเด่นขึ้นมาอะ" อลิซยืนปรบมือชมเหมือนคนที่กำลังภาคภูมิใจในศิษย์ของตัวเอง

และทุกคนก็หันมาชมที่ฉันพัฒนาได้รวดเร็ว

" ไม่เห็นจะยากอย่างที่ไฟนอลพูดเลย ... " ฉันพูดกับตัวเองเบาๆ

" งั้นพรุ่งนี้ลองซ้อม ต่อตัวกันเลยนะ" รุ่นพี่ที่คุมซ้อมหันมาพูดกับฉันและอลิซ

" คะ" เราสองคนก็พยักหน้าพร้อมกัน

ถ้าถามว่าทำไมฉันดูไม่ค่อยญาติดีกับอลิซ คงเป็นเพราะฉันไม่ค่อยมีเพื่อนผู้หญิง และค่อนข้างเข้ากับพวกผู้หญิงได้ยาก..

พอเราก้าวออกจากห้องซ้อมเชียร์

" อะ ยาทาแก้ปวด" อยู่ๆ อลิซก็เดินเอายามายื่นให้ฉัน

" ไม่เป็นไร" ฉันส่ายหน้าทันที

" เธอจะปวดตัวแน่ๆ เชื่อฉันสิ" อลิซยัดขวดยานวดคลายกล้ามเนื้อนั้นใส่กระเป๋าของฉัน ก่อนจะยิ้มๆ

" ขอบใจนะ" ฉันก็ยิ้มตอบไป

"ไฟนอลเขาโอเคที่จะเป็นเพื่อนกับฉันแล้วนะ.....แล้วเธอละ....เป็นเพื่อนกันไหม? . " อลิซพูดออกมาด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ

ฉันหันไปมองหน้าอลิซที่ยืนรอคำตอบอยู่

" เธอคิดกับมันแค่เพื่อนจริงเหรอ? " ฉันถามออกไปตามตรง เพราะผู้หญิงบางคนพอเห็นว่าฉันสนิทกับไอ้บ้านั้น ก็พยายามเข้าหาฉัน หรือพยายามมีปัญหากับฉันทุกรายไป แต่ฉันก็อ่านเกมส์ผู้หญิงคนนี้ไม่ออกจริงๆ

" ใช่...ฉันแค่อยากเป็นเพื่อน.....เหมือนที่เธอเป็น... "

Final part

@XO BAR

Nc ยังไม่มี แต่ถ้ามี คงดุดัน..อุ๊ปส์