Ep.4 ไม่มีใครรักเธอได้เหมือนฉัน

Ep.4 ไม่มีใครรักเธอได้เหมือนฉัน

ฉันตื่นมาพร้อมกับความรู้สึกหนักไปทั้งตัวเหมือนถูกอะไรบางอย่างทับ

แทบจะหายใจไม่ออกเลยแหะ

…..

…

.

และภาพแรกที่ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาเจอก็คือ....

" ไอ้ไฟนอล..... " ฉันอยากจะตะโกนด่ากราดมันเป็นภาษาเปรู

…..

..

ฟุบๆๆ ฉันปาหมอนข้าง ตุ๊กตาไซส์จัมโบ้ต่างๆ ที่ทับถมตัวฉันใส่ไปยัง ไอ้ไฟนอลเพื่อนแสนเลว

ส่วนมันก็

แชะ แชะ แชะ กดไอโฟนถ่ายรูปของฉันรัวๆ

" ฮ่า ฮ่าๆ มึงหลับหรือมึงตายว่ะ วาเลน" มันถามไปหัวเราะไป พร้อมกับกดดูรูปถ่ายที่มันแอบถ่ายฉันตอนหลับ

" ปากแบบนี้ สงสัยมึงอยากกิน ส้น..ตีน แทนข้าวใช่ไหม?? " ฉันลุกขึ้นจากเตียงเพื่อเดินไปมีเรื่องกับไอ้ตัวปัญหา

แชะ แชะ แชะ และคนระยำอย่างมันยังคงกดถ่ายรูปต่ออย่างไม่เกรงกลัว

" ถ้ามึงเตะกูนะ รูปมึงหลับน้ำลายยืด ส่งลงไลน์กลุ่มแน่" มันชี้หน้าขู่ๆ ฉันทันทีที่ฉันยกขาขึ้น

" ไอ้#@$#%^%&^^" ฉันได้แต่กำหมัดแน่และพยายามทำให้จิตใจสงบลงได้บ้าง

ไอ้ไฟนอลยืนกดโทรศัพท์ยิ้มเล็กยิ้มน้อย ก่อนจะหันหน้าจอมาทางฉันว่า

มันได้ตั้งรูปที่ฉันนอนหลับเป็นตายนั้น เป็นภาพหน้าจอโทรศัพท์ตัวเองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

"มึงลบเลยนะไอ้เวร" ฉันปวดประสาทกับมันจริงๆ

" ไม่เอา...จะเอาไว้กันผี" มันพูดจบก็แสยะยิ้มอย่างกวนๆ

" แต่มันคงกันหัวมึงแตกไม่ได้แน่นอน" ฉันกำหมัดแน่นเตรียมกระแทกใส่หัวหนาๆ ของมันแต่

ฟุบบ...มันก็จับมือของฉันเอาไว้ได้ทัน ก่อนจะโชว์รูปนั้นอย่างกวนส้นตีนนนนน...

ฮื้ดด...ๆๆๆๆ แต่เสียงโทรศัพท์มันก็สั่นขึ้นพร้อมกับข้อความจาก...

Line

Namtan : เมื่อคืนไม่เห็นตัวเองโทรหาเขาเลย?

Line

Beebee : ทำไมหลังจากคืนนั้นแล้วเงียบเลยละ? จะโกรธแล้วนะ

ไฟนอลไล่อ่านดูแบบผ่านๆ ก่อนจะกดปิดหน้าจอไปแต่ยังไม่ทันจะ..

ฮื้ดดด

Line

Alicce : ฮัลโหลๆ

ฟุบ..มันปล่อยมือของฉันทันทีก่อนจะรีบตอบกลับ ผู้หญิงคนล่าสุดไปทันที

ไม่ต้องห่วงเรื่องความรู้สึกของฉันนะคะ เพราะไอ้บ้านี้มันเป็นแบบนี้เสมอ เรียกได้ว่าชินชาไปแล้วละ

ผู้หญิงมาก่อนเพื่อนเสมอ!!! และนี้ก็ไม่ใช่ครั้งแรกเพราะคนก่อนๆ มันก็ประมาณนี้แหละ

“ยิ้มหน้าบานไรขนาดนั้น เขาแค่ฮัลโหล ไม่ได้บอกว่ารักมึงซะหน่อย” ฉันแบะปากก่อนจะเบี่ยงตัวเดินไปเตรียมตัวอาบน้ำ

….

..

..

มันเดินเข้ามาขวางทางฉันทันที

" อิจฉาเหรอ? " มันถามและยิ้มกวนๆ

" อิจฉา...อิจฉาเพื่อ?? " ฉันตอบกลับอย่างเสียงสูง

" ก็อิจฉาคนมีความรักไง ... " มันตอบอย่างหน้าตาเฉย

….

..

..

" นี่ๆ อิไฟนอล..แบบมึงเนี่ย ไม่ได้เรียกความรักหรอกนะ..มันเรียกความใคร่มากกว่า" ฉันพูดตอบมันไปอย่างมีเหตุผลเช่นเคยๆ ก่อนจะเปิดประตูห้องน้ำ

ฟุบบ....มันดันประตูไว้ก่อนและยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ

"มึงก็ไม่เคยมีความรักสักหน่อย.....แล้วมึงจะไปรู้อะไรว่ะ? .. " ไฟนอลพูดและมองหน้าฉันอย่างนิ่งๆ

....

..

" รู้ได้ไงว่าไม่มี? " ฉันถามมันกลับอย่างจริงจัง

" กูคบมึงมาตั้งแต่ ม.1 ถ้ามึงมี กูก็ต้องรู้ดิ เพราะกูอยู่กับมึงตลอดเวลา...." มันตอบกลับมาอย่างมั่นใจในความแน่นแฟ้นของมิตรภาพระหว่างฉันกับมัน

....

ฉันนิ่งไปอยู่พักหนึ่ง

" อืม......ก็จริง... " ฉันถอนหายใจก่อนจะหลบสายตาของมัน

" หรือมึงแอบมี โดยไม่บอกกู? " มันหรี่ตามองฉันอย่างสงสัย

" ประสาท!! " ฉันส่ายหน้าเบาๆ กับความคิดไปเองของมัน ก่อนจะพยายามปิดประตู แต่มันก็ดันเอาไว้

" จะรีบอาบน้ำ เดี๋ยวก็ไปเรียนสายพอดี " ฉันบ่นๆ กับเจ้าตัวปัญหานี่

" นี่วาเลน!! ไม่มีผู้ชายคนไหนรักมึงเท่ากูหรอกนะ......จำไว้เลย " มันยักคิ้วหลิ่วตาให้ฉันอย่างกวนๆ ก่อนจะยอมปล่อยมือออกจากประตูห้องน้ำ

ปัง! ฉันปิดประตูห้องน้ำก่อนที่มันจะชวนคุยยืดยาว

" มีเพื่อนดีๆ แบบกู ไม่ต้องมีหรอกแฟนอะ!! " มันบ่นอุบอิบผ่านประตูห้องน้ำ..

Final Part

@University

" ไอ้ไฟนอล!! กูยังไม่อยากตายนะ ขับรถดูทางก่อนดีไหม? " เสียงของวาเลนยังคงบ่นอย่างต่อเนื่อง

ขณะที่ผมกำลังขับรถไปตอบไลน์สาวคนสำคัญเมื่อวานไปด้วย

Line

Alicce : ลิซยังไม่ได้กินข้าวเลย...

" อะ ถ้าไม่อยากตายไปด้วยกัน ก็ช่วยตอบไลน์ให้กูที " ผมโยนโทรศัพท์ไปให้ยัยวาเลนที่นั่งอยู่ข้างๆ

" ยังไม่ได้กินข้าวเลย " วาเลนอ่านข้อความให้ผมฟังอีกครั้ง

....

..

"งั้นตอบไปว่า...." ผมยังไม่ทันจะพูดจบวาเลนก็แทรกขึ้นซะก่อน

" จอดตรงนี้ก็ได้...กูจะไปติดต่อเรื่องกิจกรรมชั่วโมงทุนพอดี " วาเลนหันมาพูดกับผมก่อนจะส่งโทรศัพท์คืน

จริงๆ เราก็ขับเข้ามาในเขตมหาลัยแล้วละ แต่ยังไม่ถึงตึกคณะเราเท่านั้นเอง

" อ่าๆ งั้นเดี๋ยวกูนั่งรอ... " ผมจอดรถริมทางและกวาดสายตามองหาที่จอด

" เฮ้ยย..ไม่ต้องๆ ...มึงรีบไปหาข้าวกินเถอะ " วาเลนพูดด้วยเสียงปกติ ก่อนจะเปิดประตูลงจากรถไปอย่างเร่งรีบ

Valen Part

" ทุนของคุณป็นทุนเต็มจำนวน ที่ทางมหาลัยออกค่าใช้จ่ายให้ทุกอย่าง รวมถึงมีเงินเดือนให้อีก เพราะฉะนั้นคุณจึงต้องรับผิดชอบทุกๆ กิจกรรมของทางมหาลัย " อาจารย์พูดก่อนจะยื่นเอกสารข้อมูลกิจกรรมทางมหาลัยให้ฉัน

" ได้คะ อาจารย์ " ฉันทำได้เพียงก้มหัวอย่างอ่อนน้อม

มันจริงที่ว่า โลกนี้ไม่มีอะไรที่ได้มาฟรีๆ และมหาลัยที่ค่าเทอมแพงขนาดนี้ ยิ่งต้องรับผิดชอบหนักกว่าปกติเป็นธรรมดา

ฉันเดินออกจากตึกกิจกรรม และเดินตรงไปที่ตึกเรียนทันที ดีกว่าวันนี้มีเรียนเย็น จึงไม่ค่อยเร่งรีบมากหนัก

แต่พอโพล้เพล้ๆ เดินคนเดียวก็...

ฟุบ..มือของใครบ้างคนแตะที่ไหล่ของฉันอย่างหนักๆ

" เชี้ย! .." ฉันสะดุ้งเล็กน้อยอย่างตกใจ เพราะกำลังเดินคิดอะไรเรื่อยเปื่อย

" กูเองเว้ย " ฟีรุสรีบยกมือขึ้นสองข้างอย่างขำๆ ฉัน

" วันหลังส่งเสียงก่อนก็ดีนะ ไอ้ฟี " ฉันกัดฟันพูด

" ทำไมดูเหนื่อยๆ ละ " เสียงไอ้ฟีรุสที่เดินออกจากห้องสมุดทักฉัน

ไอ้ฟีรุสเป็นคนโลกส่วนตัวค่อนข้างสูง และนิ่งเงียบ วันๆ จะอ่านแต่หนังสือทุกวันนี้ฉันยังแปลกใจเลยที่ มันยอมมาสุงสิงกับพวกเรา...

" เหนื่อยเว้ย เหนื่อยๆๆๆ " ฉันบ่นๆ อย่างระบายๆ ให้มันฟัง โวยวายไปเดินไป

ไอ้ฟีรุสมองนิ่งๆ อย่างพิจารณาสักพัก

" ถึกอย่างมึง ไม่ตายหรอก แค่นี้เอง" ไอ้ฟีรุสมองที่เอกสารทุน ก่อนจะให้กำลังใจ มั้ง!!

คบเพื่อนผู้ชายต้องทำใจ เพราะพวกมันไม่เคยมีคำพูดสวยหรูอะไรให้เลยจริงๆ

@ ห้องเรียน

หลังจากการเรียนผ่านไป เกือบสิบห้านาที

ไอ้ไฟนอลถึงจะยอมโผล่หัวมา และเดินมาทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ ฉัน

"วันนี้... มึงกินไรยัง? " มันหันมาถามฉันด้วยใบหน้านิ่งๆ

ฉันยังไม่ทันตอบอะไร ไฟนอลก็หยิบข้าวปั้นอาหารญี่ปุ่นจากร้านอาหารชื่อดังย่านทองหล่อที่มีป้ายติดบนกล่องนั้น

มันเอามาวางบนโต๊ะของฉัน ใช่สิวันนี้ฉันลืมเรื่องกินข้าวไปสนิทเลย...

" จริงๆ ...จริงๆ กูสั่งให้อลิซนะ แต่เขาไม่ชอบ"