Ep.3 แค่นอนเฉย ๆ เพียงเท่านั้น

Ep.3 แค่นอนเฉย ๆ เพียงเท่านั้น

" ก็ดี " ฉันก็ยิ้มให้มันไปแบบเจื่อนๆ

ไม่ใช่ว่าฉันไม่พอใจอะไรนะ เพราะคนอย่างไอ้ไฟนอลทุ่มเทให้ผู้หญิงได้......ทุกคน!!!!! และหลายๆ คนพร้อมกันอีกด้วย

" ไปละนะ" มันผิวปากอย่างแฮปปี้และจะลุกขึ้นแต่

"โอ้ย!!! " มันร้องจ๊ากทันที ที่ฉันแอบดึงขนขาอ่อนๆ ของมัน

" มึงอย่าเนียน!!! " ฉันพูดอย่างแกล้งๆ

" ไรหว่าา!! "มันบ่นเสียงเบาๆ

" ล้างจานก่อนเลย ค่อยไป!! " ฉันมองไปที่ถ้วยมาม่า และแก้วน้ำนั้นอย่างดุดัน

" แต่ว่า....กูมีนัดกับสาวนะเว้ย" มันพยายามส่งสายตาอ้อนวอนมาทางฉัน และท่าทีมันก็รีบจริงๆ

" แล้ว? " ฉันถามอย่างนิ่งเฉย

" เดี๋ยวเสื้อเปื้อน ...เดี๋ยวมือมีกลิ่นน้ำยาล้างจาน...ทำไงอะ? " ผมแบะปากถามและทำหน้าตาน่าสงสาร คงนึกว่าน่ารักน่าดู

" แล้ว? "จริงๆ ฉันก็ไม่ได้อยากให้คนอย่างมันล้างถ้วยจานของฉันหรอกเพราะอะไรนะเหรอ!!

เพราะมันทำแตกมานับไม่ถ้วนแล้วนะสิคะ

แค่อยากจะแกล้งถ่วงเวลาเล่นๆ

มันนิ่งไปพักใหญ่ ก่อนจะก้มหน้านิดๆ ขำมันว่ะ!!

ฉันจึงเลือกที่จะเบือนหน้าหนีมัน เพื่อที่จะแอบยิ้มขำในความหน้าเหวอๆ ของไอ้ไฟนอล..

.....

...

" โอเคๆ กูจะล้าง" ไฟนอลยังไม่ทันพูดจบดี

ฮื้ดดด ฮื้ดดด... เสียงโทรศัพท์จากแอพไลน์ของมันสั่นขึ้น

Line

Alicce calling you...

" เออ ... " มันหันมามองทางฉันอย่างลำบากใจ ก่อนจะกดรับโทรศัพท์

" ฮัลโหลครับ อลิซ" ไฟนอลตอบปลายสายด้วยน้ำเสียงหล่อๆ

" รถติดนิดหน่อยนะครับ อีก 10นาทีคงถึงแล้วครับ" ไฟนอลก้มหยิบกุญแจรถ ก่อนจะเดินสวนฉันออกไปทันที ด้วยใบหน้ายุ่งเหยิงๆ

" ขอโทษนะ....ที่นัดครั้งแรกก็ไม่ตรงต่อเวลาซะแล้ว" ไฟนอลเปิดประตูพร้อมกับพูดเสียงอ่อนๆ กับปลายสาย

" ได้สิ อลิซอยากได้อะไร หรือทำอะไร วันนี้ไฟนอลพร้อมเปย์ทุกอย่างเลยนะ แค่ได้เห็นรอยยิ้มของ อลิซ.." เสียงนั้นหายไปพร้อมกับเสียงปิดประตูห้องของฉัน

....

...

...

ฉันมองประตูห้องนั้นอยู่สักพัก... มันมึนอึนไปบ้าง

ช่วงนี้คงเรียนและทำกิจกรรมทุนหนักไปจริงๆ แหะเรา

" จะมาก็มา จะไปก็ไปนะ...นี่กูเพื่อนนะเว้ย!! ไม่ใช่สถานสงเคราะห์อะ.. " ฉันได้แต่บ่นคนเดียว และยกถ้วยจานไปล้างเก็บตามเคยๆ

การที่มีเพื่อนเป็นพวกคุณชายพวกนี้นะ คงต้องชินชา กับการเอาแต่ใจ และทำอะไรไม่เป็นของพวกมันไปด้วย แถมจะใช้อะไรก็ยากเย็นเหลือเกิน....

แต่พอมองพวกเครื่องใช้ดีๆ ต่างๆ ในห้องที่มี ก็เพราะพวกมันทั้งนั้นแหละที่ซื้อเข้ามาให้ฉัน โดยที่ฉันไม่เคยขอเลย สักชิ้น!!!

ฉันก็นั่งเล่นไอจีไปเรื่อยเปื่อย มันก็อยากนอนแต่ก็นอนไม่หลับ...จนเวลาเลยไปเกือบ ตีสองกว่าๆ

" สงสัย เพราะกินกาแฟตอนอ่านหนังสือแน่ๆ เลย" ฉันพยายามนวดตา และขมับเพื่อให้ผ่อนคลายมากขึ้น

ฉันพยายามหลับตา และปิดไฟในห้องทุกดวง

อาจเพราะฉันนอนดึกมาเกือบทุกวันจนเคยชินเป็นนิสัย... เนื่องจากมีเพื่อนบางคนมันชอบก่อกวน ไม่ให้ได้หลับได้นอนดี แต่วันนี้เพื่อนคนนั้นมันหายหัว เลย...ยังไม่ค่อยชินมั้ง..

ในขณะที่ฉันพยายามสั่งสมองให้หลับ พักบ้างเถอะๆ

จงหลับ..

จงหลับ..

ก๊อกๆๆๆๆๆ

" ไอ้ฟายนอล...." ฉันตะโกนอย่างหงุดหงิดที่แค่อีกนิดเดียวฉันก็เกือบจะหลับอยู่แล้วเชียว

ฉันเปิดประตูไปด้วยความโมโห เพราะรู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นมัน!!

" ไอ้เพื่อนนรก" ฉันมองมันตาขวางๆ

จริงๆ ยามของหอพักนักศึกษานี้ค่อนข้างเคร่ง ไม่ให้คนนอกเข้าออก แต่มันมาบ่อยจนยามเข้าใจว่ามันอยู่หอนี้แล้วละ

" อะไรของมึงอีกเนี่ย!!!!!! " ฉันกำลูกบิดประตูห้องแน่น อย่างคับแค้น

" ก็.......แวะมาล้างจานไง" มันตอบด้วยหน้าด้านๆ

" ตอนเกือบตี3เนียนนะ? " ฉันชี้ที่นาฬิกาเรือนแพงบนข้อมือของมัน

มันยักไหล่เล็กน้อย ก่อนจะเบี่ยงตัวเดินเข้ามาในห้องอย่างไม่ต้องเชื้อเชิญใดๆ

" มึงง่วง มึงก็นอนไปดิ กูแค่แวะมาล้างจาน" มันพูดก่อนจะพับแขนเสื้อและกำลังจะถอดนาฬิกาออก

"กลับคอนโดไปเลย กูล้างให้หมดแล้ว"ฉันพูดอย่างเอือมระอา

" เฮ้อ" ก่อนที่มันจะถอนหายใจและทิ้งตัวลงบนเตียงของฉันอย่างเหนื่อยล้า

" ไมไม่กลับคอนโดไปอีกเนี้ย? " ฉันยืนเท้าเอวอย่างไม่เข้าใจ ในตัวไอ้เพื่อนบ้านี่

" กลับไปก็นอนไม่หลับ!! " ไฟนอลยีหัวตัวเองอย่างหงุดหงิด

" ทำไมอีกอะ?? " ฉันถามไปแต่ก็พอรู้ว่าทำไม...

ปกติแค่มันออกไปดูหนัง สุดท้ายก็จบที่คอนโดมันทุกรายไป

" คนนี้ไม่ง่ายอย่างที่คิดอะดิ หลอกเขาไปนอนด้วยไม่ได้สินะ"ฉันถามมันอย่างรู้ทัน

มันก็พยักหน้าเล็กน้อยอย่างเซ็งๆ

"ผู้หญิงนะ เขาไม่ได้ง่ายกันทุกคนหรอกนะ ไอ้ฟายเพื่อนรัก! " ฉันลูบหัวปลอบใจหมาหัวเน่าเบา

" แต่ถ้ายากแบบมึงก็อยู่บนคานไปเถอะ" ไอ้ไฟนอลวกกลับมาจิกกัดฉันต่อได้

ก็จริงที่ฉันไม่ได้เปิดใจให้ใครเลย...แต่อยู่โสดๆ แบบนี้กับพวกมันก็สบายใจแล้วนี่นา

......

....

...

" มึงอะ กลับ... " ยังไม่ทันที่ฉันจะเอ่ยปากพูดจบ อิไฟนอลก็...แทรกทันที

" ขอดูดบุหรี่แป๊บนึงนะ" มันเดินออกไปริมระเบียงทันที

ไม่นานมันก็เดินหน้าเจื่อนๆ กลับมา ฉันก็นั่งบนเตียงรอส่งมันกลับ!!

" อย่าดึงเชิง!! กูง่วง" ฉันชี้ไปที่ประตูทางออก!!!

" นอนคนเดียวมันเหงานะ" มันยังคงบ่นอู้อี้

"ไม่ต้องเอาความเหงามาลงที่กู!!! "ฉันลุกขึ้นเพื่อเดินไปผลักไสไล่ส่ง และพยายามจะผลักมันออกจากห้องให้ได้แต่ มันก็ไม่ยอมง่ายๆ

"ไม่เอา กูจะนอนกับมึง!! " มันพูดออกมาอย่างเร็วและรัว ก่อนจะวิ่งหลบหลีกกลับไปที่เตียงของฉัน

" นี่ไอ้ไฟนอล!!!! กูเพื่อนมึงนะ" ไม่ใช่พอคืนนี้ไม่ได้นอนกับผู้หญิง แล้วจะมานอนกับกูแทนได้ หะไอ้.. [....

..

" คือ...คือ...กูกลัวผี!!!! " มันตอบก่อนจะดึงผ้าห่มมาคลุมตัวทันที เหมือนมันลงหลักปักฐานแล้วแน่ๆ

" หะ??? " ฉันแทบจะถลึงตาใส่หน้ามัน

" คือ..อลิซเขาชวนดูหนังผีอะ" มันเล่าด้วยหน้าตาน่าสงสาร

ใช่คะ ไอ้ไฟนอลนะ เป็นคนเก่งมากเรื่องหาเรื่องชาวบ้าน แต่มันเก่งแค่กับคน คนเป็นๆ เท่านั้น

แต่สิ่งที่มันกลัวที่สุดในชีวิตก็คือ......ผี....ผีที่เราก็ไม่รู้ว่ามีอยู่จริงรึเปล่าเนี่ยแหละ

“ไอ้ฟายยนอลลล!!” ฉันกุมขมับอย่างเหนื่อยใจกับมัน

....

...

ฉันกับมันยืนเขม็งจ้องกันสักพัก!!

" อะ เอาหมอนข้างกั้นไว้ก็ได้นิ" กูไม่ปล้ำมึงหรอก!! แค่นอนเอง "มันยกหมอนข้างมากั้นก่อนจะชิงหลับตาก่อนฉันซะอีก"

ฉันยังคงยืนนิ่ง แบบ เอ๋อๆ งงๆ เพราะมันเอาแต่ใจและพูดเองเออเอง!!

ฟุบบบ มือของฉันถูกดึงให้ลงไปนอนที่เตียงโดนไม่ทันได้ตั้งตัว

"นี่ กูไม่ปล้ำมึงหรอก.....มันผิดผี เดี๋ยวฟ้าผ่าตาย!! " มันพูดกวนๆ ขึ้นทั้งที่หลับตา

" ไอ้#] €*!! มึงกลับไปนอนคนเดียวเลยไป" ฉันถีบมันเบาๆ

" มึงนั่นแหละ" อย่าปล้ำกูก็แล้วกัน มันลืมตาขึ้นมาสบตาของฉันอย่างยั่วยวน

" หล่อแต่ปัญญาอ่อนแบบมึง กูขอบายว่ะ!! " ฉันพลิกตัวนอนหันหลังให้ไอ้ไฟนอลจอมหลงตัวเองทันที

" คนบ้าอะไร กลัวผีขึ้นสมอง" ฉันบ่นขึ้นเบาๆ